...Ξεχειλωμενες τιμες

[sir mihas]

Υπονοείς <<το Γνωστό>>? Του 67 αν δεν κάνω λάθος.

Τι γνωστο και αγνωστο,του 69 γινεται,της τρελλης το πανηγυρι.Παραδειγματικα αναφερω φιαλη που κυκλοφορησε στην Ιαπωνια πριν μερικους μηνες στην τιμη των ~70 ευρω,στην Ευρωπη ηρθε/εξαφανιστηκε νυχτα με τιμη περιπου ~140 και στο σημερινο πλειστηριασμο εχει ηδη φτασει τα 170 και βλεπω να τερματιζει στα συννεφα (μιλαμε για φιαλη που αμφιβαλλω αν γνωριζει κανεις οτι προερχεται απο το ημιθανες αποστακτηριο Shinshu ,στις πληροφοριες του γερμανου αναφερεται μονο η εταιρεια ιδιοκτησιας και το "ονομα " της εμφιαλωσης,σαν να λεμε Moet Hennessy...,Corryvreckan και να μην αναφερεται πουθενα το ονομα Ardbeg...αλλα ποιος ενδιαφερεται -εκτος και ολοι οι αγοραστες γνωριζουν την ιαπωνικη και το διαβαζουν αυτουσιο στην ετικετα!!)

[giorgos]

Αγόρασα μόνο ένα Glenlivet 15 yo French Oak :

Πόσοοοοοοοοοοο????? και λέω πόσο σκεπτόμενος το Laga.

[sir mihas]

Το νου μας,λαγωνικα! Karuizawa Noh series,1994-2010,62,7% πωλειται απο γνωστο Ολλανδικο μαγαζι (ιντερνετικα παντα) στην απιθανη τιμη των 190 ευρω!!!

Συγκριτικα σας αναφερω οτι ,ο Γαλλος απατεωνισκος και τσιμπηματιας στις τιμες,το εχει στα 115 ευρω!!! Διαφορα 75 ευρω .Προσεχουμε για να εχουμε.

[sir mihas]

Ο πολεμος,madames i signori,με μονιμο διακυβευμα τη μονεδα συνεχιζεται... Συναθροιζονται στα λαγουμια τους οι εμπορολατρες του Μαμωνα που δεν παυουν να μας εκπλησσουν και να μας αιφνιδιαζουν με πανουργα τεχνασματα και οφιοσχημες διαφημιστικες ομοβροντιες.Στην αλλη μερια του μετωπου,στα ανοργανωτα χαρακωματα τους στοιβαζονται τα φιλια στρατευματα των παθιασμενων φελλοφιλων,των διψασμενων για γνωση,συλλογη,απολαυση ανθρωπων που αντιπαλευουν το φιλαργυρο χερι με την κριτικη σκεψη,την πλανη με την συνειδητοτητα,την κερδοσκοπικη διαθεση με την λελογισμενη σκεψη.

Τις τελευταιες εβδομαδες ο λαοπλανος οχτρος,ενδεδυμενος μανδυα φιλανθρωπιας και μοντερνισμου απλωνει το ρυπαρο του χερι πανω στις -μανακαημενη- τσεπες μας και προσπαθει να μας αποστραγγισει και τις υστατες οικονομιες.Δολωματα καινουργια,πλουμιστα,φυκια μεταξωτα και κουφιες υποσχεσεις στροβιλιζονται με ηδυπαθεια μπρος στα ματια μας.Λαγνειες αμαρτωλες μας κολαζουν ,με ονομα και επωνυμο,ας τις φυλλομετρησουμε μια προς μια...

α) Chivas regal 18 y.o./Vivienne Westwood Edition

Blended

whisky,ομοιαζει με βομβα διασπορας,χτυπαει δικαιους και αδικους .Με γνωριμο και γκαραντι οικογενειακο τιτλο,συνεχιζει τη σειρα εμφιαλωσεων που εχουν επιμεληθει φαμοζοι μοδιστροι με ανταλλαγμα την μεγαλυτερη ...φαμοζιμοτητα τους. Μονο 2.500 κομματια (φυσικα!),μπουκαλι πνιγμενο στο χρωμα και στη παγιετα,τιμημενη σημαια για φουστιτσα,εκμεταλλευεται το εμπορευσιμο της σχεδιαστριας των ...Φαραω για να αποθησαυρισει,ηθικα και ευκολα,τα 375 λιρονια που κοστολογειται το τερας τουτο.Φαντασιωθειτε ουζο το ελληνικον,σε σημαιοστολισμενο κατρουτσο απο χερι Κωστετσου.

β) Teerenpeli 2003 / 8 Year Old Finnish Single Malt Whisky

Ατερμονο κυνηγητο ουρανιου τοξου,η υποσχεση της κατακτησης της βορινης Shangri-La.Το νου μας!!! Η φινλανδεζα ξανθια μετερχεται κολπα πολλα,τσαχπινικα για να μας αποσπασει τον οβολο και να μας σπασει τον καταναλωτικο τσαμπουκα.Πατος παχυς και αφρατος,σωμα αρτιστικο με διακοσμο εξωτικο,κεφαλή περηφανα μεγαλη,καπατσα.Στην τιμη των 65 λορδων που προσφερει το κοκαλιαρικο κορμι της (50 cl),αναλογιζομενοι το νηπιον της ηλικιας και το παρθενον της καταγωγης της οφειλουμε να στρεψουμε το βλεμμα αλλου και να αφησουμε τις κατεργαρες σειρηνες να ξελαρυγγιαζονται σε ωτα ερμητικα κλειστα.

γ) Shackleton's Whisky - Mackinlay's Rare Old Highland Malt

Το πολυχρηστικο εργαλειο στο οπλοστασιο των οξαποδω.Αιμα και παγος,σιδερενια θεληση,περιπετεια,μουσκουλα και ορχεις επιτηδευμενα πεταμενοι στα μουτρα μας σε πιγκουινισιο,ανταρκτικο πλαισιο.Ομορφη ιστορια,στα ορια του μυθου,γνησιο απομειναρι ηρωικων εποχων που μας καλει να γινουμε με τροπο ιδιαιτερο και μοναδικο κατοχοι και μετοχοι αλλοτινων γευσεων και συνταγων,μυστες χαμενων στο διηνεκες του χρονου εμπειριων.Με πατημα γερο,δυνατο στο υπεραιωνοβιο ονειρο,ενδυναμωνεται απο τις "ενθουσιωδεις" ρευσεις του ιερου μυστακοφορου τοτεμ και σπρωχνεται με δυναμικη αλκοολικου τσουναμι στις εμπροσθοφυλακες των αντιπαλων,επιχειρωντας το colpo grosso,το σηκωμα ασπρης τσεπης απο μερους μας,την πληρη καταρρευση του ηθικου μας.

Ουχι ομως! Στα αρματα! Παιανιζουμε τον αλκοολισμο του τυχοδιωκτη Σαχλετον (με εφοδια 100 κιλα τροφη και 100 καφασια whisky παλι καλα που βρηκε την Ανταρκτικη, οσο για το κεντρο της ...),την νοσοκομειακη -εργαστηριακη εξεταση/αποκρυπτογραφηση/προσομειωση στα ορια της (whiskyκης)νομιμοτητας,την απροκαλυπτα αποενοχοποιημενη εμπορικη εκμεταλλευση με ποσοτικα χαρακτηριστικα κουκουλωμενης υπεραξιας,την "προτου αλεκτωρ λαλησει" εωλη αβαντα των γευσιμαγων της βιομηχανιας,τα απιθανα "παρα κατι εκατο" που κοστιζει η συμμετοχη στο ονειρο και αντιπαραβαλλουμε τον ρεαλιστικο κυνισμο του χαρακτηρισμου του ως απλα ενα ακομα blended whisky.

δ)SPIRIT OF UNITY Blended Malt Whisky for Disaster Fund

Βαλκανιογενης η καχυποψια μου και ξινισμενη η ματια μου.Θαρρω οτι οι εποχες των αβρακωτων αγιων και των πεφωτισμενων ιερομοναχων εχει -σε μεγιστο βαθμο- παρελθει.Στα αυτια μου αγαθοεργιες διχως κανενα ωφελος και φιλανθρωπιες με υψιστο αισθημα αλληλεγγυης και φρονημα αδελφοσυνης και συμπαραστασης απο οικους εμπορικους που βαδιζουν σε συγκεκριμενες οικονομοτεχνικες ροτες στα πλαισια αναποδραστης πλουτοπαραγωγικης δραστηριοτητας ηχουν ως τυμπανα ξεπετσιασμενα,λογια κενα και δολια.Στην προκειμενη περιπτωση δεν βγαινουν καν τα νουμερα.Διατυμπανιζουν οτι περιμενουν να αποταμιευσουν το ποσο των 50.000 λιρων (τουλαχιστον).Επισης λενε οτι,θα παραχθουν 2.000 φιαλες στην (πραγματικη) αξια των 41 λιρων εκαστη.Και με τον αβακα να υπολογισεις το γινομενο βγαινει σχεδον διπλασιο απο οτι το διαλαλουν.Τα υπολοιπα που θα πανε? Αφηστε που στην Αγγλια θα πουληθουν περιπου τα 1.200 τεμαχια,τα υπολοιπα θα εξαχθουν στις πονεμενες χωρες,οπερ σημαινει οτι (περιπου) τις μισες θα τις αγορασουν οι ιδιοι για να ενισχυσουν τους τοπους τους! Η παραδοξοτητα στην ακμη της...Δημιουργικες λογιστικες απο νοημονα σαρκοβορα προβατα.Και,ως συνηθως,μια βαρβατη τιμη (~60 λιρετες) για μια NAS εμφιαλωση,συλλεκτικοτατης λογικης (αντε παλι...),αμφιβολης ποιοτητας (οι κραχτες παλι διαφωνουν...),απο πολυ συγκεκριμενα σημεια πωλησης,απο αποστακτηρια που εσπευσαν να "αποκαλυψουν" την προσφορα τους και να "απορροφησουν" περιχαρως το μεριδιο δημοσιοτητας που ευελπιστουσαν.

Προσωπικα,θα προτιμουσα και θα προκρινα ως πλεον ενδεδειγμενη αλτρουιστικη χειρονομια την επωνυμη δωρεα απο καθενα απο τα αποστακτηρια (με σαφως μεγαλυτερο αναλογικα ποσο ομως) ή την ανωνυμη προσφορα ενος βαρελιου απο το καθε αποστακτηριο και την περαιτερω ολοκληρωση των διαδικασιων απο τους ειδικους.

Οι βαρβαροι,λοιπον,βρισκονται ante portas και οφειλουμε με συνεση,φρονιμαδα,ωριμοτητα και καθαρο μυαλο να ξεχωριζουμε το σουσαμι απο το αλατι,να σκεφτομαστε διπλα και τριδιπλα την καθε μας κινηση και να ελπιζουμε στην -οσο το δυνατον- μεγαλυτερη επιτυχια των αγορων μας.Ή αυτοι ή εμεις...

[Theo]

Σα να τα έγραψα εγώ... (τα νοήματα, γιατί η γλώσσσα με ξεπερνά)

[giorgos]

α) Chivas regal 18 y.o./Vivienne Westwood Edition

Blended

whisky,ομοιαζει με βομβα διασπορας,χτυπαει δικαιους και αδικους .Με γνωριμο και γκαραντι οικογενειακο τιτλο,συνεχιζει τη σειρα εμφιαλωσεων που εχουν επιμεληθει φαμοζοι μοδιστροι με ανταλλαγμα την μεγαλυτερη ...φαμοζιμοτητα τους. Μονο 2.500 κομματια (φυσικα!),μπουκαλι πνιγμενο στο χρωμα και στη παγιετα,τιμημενη σημαια για φουστιτσα,εκμεταλλευεται το εμπορευσιμο της σχεδιαστριας των ...Φαραω για να αποθησαυρισει,ηθικα και ευκολα,τα 375 λιρονια που κοστολογειται το τερας τουτο.Φαντασιωθειτε ουζο το ελληνικον,σε σημαιοστολισμενο κατρουτσο απο χερι Κωστετσου.

Θα με τρελλλλλάααανειιιιςςςς.

Προ διμήνου μου έλεγες πως το σκέφτεσαι και τώρα μου γράφεις αυτά?.

Διχασμένη προσωπικότητα ο Sir.-

[sir mihas]

Θα με τρελλλλλάααανειιιιςςςς.

Προ διμήνου μου έλεγες πως το σκέφτεσαι και τώρα μου γράφεις αυτά?.

Διχασμένη προσωπικότητα ο Sir.-

Τουναντιον.!

α) Ελαστικοποιεις τον χρονο. Το διμηνο ειναι τουλαχιστον 10μηνο.

β) Ειναι εμφιαλωση δια χειρος του μακαριτη Alexander Mac Queen,αρα αναντικαταστατη και μοναδικη.

γ) Επανεκτιμησα,επανασκεφτηκα,επανατοποθετηθηκα και κατεληξα (ως σοβαρος και νοημων συλλεκτοκαταναλωτης ) στη μονοδαχτυλη μουτζα προς τα αδελφια Τσιβας και τις εμφιαλωμενες εμπνευσεις τους.

[Celtic]

Περί του νέου Pulteney 40yo ο λόγος, που άνοιξε στο θέμα "νέες κυκλοφορίες"

Την τιμή του την είδατε; Δεν πάμε καλά, έχουνε ξεφύγει! Όπως είπε και ο AK9 5 φορές πιο ακριβό απο το Glenfarclas. Δλδ με κάποιο καινούργιο 40άρι απο Islay μεριά, θα πρέπει να κάνουμε παζάρι και το σπίτι;

Nαι, ΟΚ είναι πολύ ακριβό, όπως και πάμπολλα παρόμοια που βγαίνουν και θα βγούν στο μέλλον. Έχω γράψει πρόσφατα τη γνώμη μου για την αύξηση των τιμών στις συλλεκτικές εμφιαλώσεις, τι το προκάλεσε κλπ Απο κει και πέρα η σύγκριση με το Glenfarclas 40 είναι ατυχής γιατί το συγκεκριμένο είναι η εξαίρεση του κανόνα.

[thanasist]

θα ήθελα να παραθέσω και την δική μου γνώμη σχετικά με τις τιμές που παίρνουν την ανηφόρα ειδικά σε κάποιες εμφιαλώσεις.

διάβασα σε δύο άρθρα μέχρι στιγμής ότι εξάλλου είναι μόνο barley = 0,25 per kilo. ναι, συμφωνώ, και ο μούστος πουλιέται 1 ευρώ το κιλό, και οι μπογιές πωλούνται φθηνά, αλλά δεν είναι πάντα η πρώτη ύλη που καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα αφού σε κάθε είδους επεξεργασία πληθώρα άλλων παραγόντων επηρεάζουν τόσο το τελικό αποτέλεσμα γευστικώς (αν πρόκειται για βρώσιμο είδος) όσο και αισθητικώς.

ο μούστος που σαν απλός μούστος μπορεί να πωληθεί φθηνά σχετικά αναλόγως από που προέρχεται , από ποιες ποικιλίες , περιοχή κλπ μπορεί να δώσει μια διαφορετική τελείως εκδοχή στο αυτό αντικείμενο δηλαδή στην τελική εμφιάλωση μιάς μποτίλιας κρασιού. άλλο τόσο όμως μπορεί να επηρεάσει και η ικανότητα του οινοποιού και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

αυτό μπορεί να φανεί ίσως ακόμα περισσότερο στην τέχνη, π.χ. ζωγραφική όπου όλοι οι καλλιτέχνες θα ξεκινήσουν με τα ίδια υλικά αλλά πόσες διαφορές μπορεί να έχει το αισθητικό αποτέλεσμα των έργων τους.

εν κατακλείδι πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι όλοι ίδιοι μεταξύ τους σε κάθε τομέα δραστηριότητας επομένως σε κάθε τελικό αποτέλεσμα κάθε είδους θα υπάρχει και διαφορά.

τι γίνεται όμως με αυτή τη διαφορά στη σημερινή εποχή (κάτι που φυσικά ξεκίνησε παλαιότερα και όχι σήμερα)?

θεωρώ ότι κάποιες καταστάσεις έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε να μπορούν να ξεχωρίζουν οι τάξεις, οι οικονομικές τάξεις, οι κοινωνικές τάξεις κλπ κλπ. παλαιότερα οι τάξεις ξεχώριζαν απλά από την καταγωγή, οι αριστοκράτες, οι αστοί, οι δούλοι κλπ κλπ. από την εποχή της επικράτησης του καπιταλισμού και την άνοδο της αστικής τάξης, πλέον ο διαχωρισμός γίνεται κυρίως με κριτήριο οικονομικό.

στο σημείο αυτό κολλάει και η δυνατότητα επίδειξης της διαφορετικότητας με την απόκτηση αγαθών τα οποία λίγοι έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν. Τα έργα τέχνης διάσημων ζωγράφων, τα αυτοκίνητα, τα ακριβά μπουκάλια κρασιού, τα ακριβά ρούχα και τελευταίως, για να έρθω και στο θέμα μας, και τα πιο ιδιαίτερα μπουκάλια ουίσκι.

πως φίλοι μου συμφορουμίτες δηλαδή θα δείξουν την διαφορετικότητά τους οι έχοντες; αυτό που σε εμάς μπορεί να φαντάζει ακριβό και απλησίαστο για κάποιους μπορεί να είναι το καθημερινό τους malt. το δοκίμασαν, τους άρεσε και όπου το βρίσκουν το χτυπάνε ανεξαρτήτως τιμής (μέχρι κάποιο σημείο φυσικά). αυτό βέβαια δημιουργεί μια ολόκληρη αλυσίδα αναγκαστικά. Δηλαδή δημιουργεί ζήτηση για συγκεκριμένα πιό σπάνια προϊόντα οπότε βάζει έναν ολόκληρο κύκλο ανθρώπων και μεσαζόντων σε κίνηση. Φυσικά δίνει την δυνατότητα σε κάποιους να βγάλουν κάποιο κέρδος απο αυτό , ανθρώπους οι οποίοι τα ψάχνουν αυτά με σκοπό να τα μεταπωλήσουν για να βγάλουν ένα μικρό ή μεγάλο κέρδος, άλλους που τα αγοράζουν και τα μεταπωλούν και πάλι, άλλους που ανοίγουν ιστοσελίδα με δημοπρασίες κλπ κλπ. όλοι κάνουμε μια δουλειά για να βγάλουμε κάποια χρήματα και αυτό εν μέρει για άλλους πλήρως για κάποιους άλλους είναι δουλειά.

αν δεν υπήρχαν εξάλλου και σε κάποιο βαθμό και αυτές οι τιμές δεν νομίζω οτι θα κατάφερναν να παραμείνουν τόσα αποστακτήρια ανοιχτά ή οτι θα άνοιγαν εκ νέου κάποια. Δεν μπορω παρά να σκεφτώ ότι π.χ to Port ellen και το Brora θα πρέπει να έβγαλαν περισσότερα χρήματα κλείνοντας από τα βαρέλια που τους είχαν μείνει παρά με το να παραμένουν ανοιχτά και να πουλούν στις συνηθισμένες τιμές εμπορίου.

και τέλος όσον αφορά τη διαφορετικότητα θέλω να προσθέσω ότι πολλές φορές δεν παίζει ρόλο η ποιότητα αλλά η τιμή. π.χ κάτι που έχω μάθει από τη γυναίκα μου και τους ευσεβείς της πόθους. μιά τσάντα burberry η οποία φτιάχνεται στην κίνα πλέον και πολλές φορές δεν είναι καν δέρμα μπορεί και να κοστολογείται 1.000 ευρώ. πόσες καλύτερης ποιότητας τσάντες θα μπορούσατε να βρείτε στην αγορά; Άπειρες; κιόμως δεν θα έχουν την αναγνωρισιμότητα αυτής ή της louis vuitton. και εξηγούμαι περαιτέρω, μου λέει η γυναίκα οτι της αρέσει και της λέω οτι δεν μπορείς να την πάρεις και η απάντηση είναι οτι μπορώ και η απάντηση είναι οτι ενώ σε σένα θα κοστίσει έναν ολόκληρο μισθό σε κάποια άλλη θα κοστίσει το καθημερινό της " χαρτζιλίκι" (βλ. Βίκη Σταμάτη, αν και αυτή τα φαγε απο εναν γεροξεμοραμένο που τα έτρωγε απο αλλού, αλλά βλέπε Βαρδινογιάννη, Λάτση κλπ κλπ).

Αυτή είναι η διαφορά, κάποιοι θέλουν να διαφέρουν και να δείχνουν κιόλας οτι διαφέρουν οικονομικά και αυτό δημιουργεί ένα σωρό νέες καταστάσεις , εδώ και κάποια χρόνια πλέον και στο ποιοτικό και σπάνιο ουίσκι. Και όχι άδικα αφού είναι ένα απόσταγμα με πολλές δυνατότητες και πολύ ποιοτικό ανάλογα την προσοχή και φροντίδα που του δείχνεις. Ίσως για τους πολλούς εμάς να πρέπει να αποδεχτούμε το οτι απλά είναι ευτυχία που μπορούμε να βρίσκουμε πάμπολες ποιοτικότατες εμφιαλώσεις χωρίς μεγάλο κόστος επειδή είναι μαζικής παραγωγής και θα ξεχάσουμε σιγά σιγά τις πιο ιδιαίτερες. δηλαδή τι να κάνουμε, αν οι δυνατότητές μας είναι να δοκιμάζουμε και αγοράζουμε ουίσκι που ¨βαθμολογείται¨ με 90-92 βαθμούς να σκάσουμε που δεν μπορούμε να δοκιμάσουμε κάποιο με 95-97?

Εξάλλου φαντάζομαι οτι ακριβώς επειδή κάποια αποστακτήρια παίρνουν υπεραπόδωση για κάποιες εμφιαλώσεις που κάνουν, έχουν τη δυνατότητα να φτιάχνουν και πολύ καλές εμφιαλώσεις στις χαμηλότερες τιμολογιακά κλίμακες ώστε να συνεχίσουν και κερδοφόρες να είναι αλλά και να χτίζουν καλό όνομα.

[gebdra]

Θανάση ωραίο κείμενο, ήσουν κατατοπιστικός, επίκαιρος, με τα επιχειρήματά σου, με τα όλα σου! Θα σταθώ όμως σε ένα απόσπασμα που μου έβγαλε γέλιο, σκεπτόμενος.

αν δεν υπήρχαν εξάλλου και σε κάποιο βαθμό και αυτές οι τιμές δεν νομίζω οτι θα κατάφερναν να παραμείνουν τόσα αποστακτήρια ανοιχτά ή οτι θα άνοιγαν εκ νέου κάποια. Δεν μπορω παρά να σκεφτώ ότι π.χ to Port ellen και το Brora θα πρέπει να έβγαλαν περισσότερα χρήματα κλείνοντας από τα βαρέλια που τους είχαν μείνει παρά με το να παραμένουν ανοιχτά και να πουλούν στις συνηθισμένες τιμές εμπορίου.

Τα δύο αυτά αποστακτήρια έχουν βγάλει τόσα περισσότερα όντας κλειστά, που δε θα μου φαινόταν παράξενο στα επόμενα χρόνια αν δω καινούργιο αποστακτήριο στο νησάκι με κανα όνομα, ξέρω γω, "nelle trop" (βλ. gebdra).

[Wisdom]

Η σύγκριση με το κρασί στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η μόνη που έχει βάση, γιατί απλούστατα μιλάμε για αναλώσιμα (στην κυριολεξία πόσιμα) καταναλωτικά αγαθά της κατηγορίας τροφίμων και ποτών. Θέλω να πω ότι δεν πρέπει να τα συγκρίνουμε με πίνακες ζωγραφικής, ούτε καν τσάντες.

Επίσης νομίζω ότι ένα ακριβό μπουκάλι whisky δεν αποτελεί χαρακτηριστικό μέσο επίδειξης, τουλάχιστον όχι όσο ένα σπίτι, αυτοκίνητο, κόσμημα, ρολόι, ρούχο κλπ. Είναι ακόμα μικρότερο μέσο επίδειξης από ένα έργο τέχνης.

Εγώ νομίζω ότι οι φουσκωμένες τιμές οφείλονται κυρίως στα συλλεκτικά γονίδια που αρκετοί άνθρωποι έχουν καλλιεργημένα περισσότερο από άλλους. Θυμηθείτε τις παιδικές μας συλλογές panini με ποδοσφαιριστές, σημαίες, χαρτονομίσματα κλπ και πώς κάναμε για να βρούμε τα 2-3 κομάτια που ήταν πάντοτε δυσεύρετα. Για τους ενήλικες υπάρχουν τα γραμματόσημα, νομίσματα, τηλεκάρτες, καρφίτσες και πάει λέγοντας. Αυτό λοιπόν το μεράκι ή αρρώστια εκμεταλλεύονται οι επαγγελματίες του χώρου, το συνδυάζουν με το νόμο προσφοράς και ζήτησης και μια και είναι σε θέση να ελέγξουν απόλυτα το κομάτι της προσφοράς, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουν τη ζήτηση, διαμορφώνουν ανάλογα και τις τιμές.

Πολλές φορές είναι τα ίδια τα αποστακτήρια που το αναγάγουν αυτό σε κύρια στρατηγική marketing. Οι εμφιαλώσεις του Ardbeg είναι πιθανότατα το κλασικότερο παράδειγμα. Αγαπημένο αποστακτήριο με ποιοτικές εμφιαλώσεις, αλλά είναι αλήθεια ότι το έχει παρακάνει τελευταία με τις limited εκδόσεις του με τα φανταχτερά ονόματα. Το κακό είναι ότι η προφανής επιτυχία του έχει καθιερώσει ένα νέο trend και βλέπουμε όλο και περισσότερα αποστακτήρια (βλέπε Bunna, Laddie, Old Pulteney κ.ά) να ανακοινώνουν limited, επετειακές, duty free only ή άλλες συλλεκτικές εκδόσεις, συνήθως NAS.

Θα διαφοροποιήσω λίγο τα παραπάνω σε ό,τι αφορά τις εμφιαλώσεις μεγάλης ηλικίας. Αυτές τις σέβομαι όλες, ακόμα και αυτές που δεν είναι τόσο καλές ποιοτικά (βγάζουν συνήθως νότες από μουχλιασμένο ξύλο) γιατί οι άνθρωποι του αποστακτηρίου ή του ανεξάρτητου εμφιαλωτή άντεξαν στον πειρασμό και κράτησαν τα βαρέλια στις αποθήκες τους για δεκαετίες. Όταν λοιπόν με το καλό αποφασίζουν να τις εμφιαλώσουν και να τις διαθέσουν, εξ ορισμού σε c/s και limited editions, δικαιούνται να τις χρεώσουν κάτι παραπάνω. Δυστυχώς και εδώ η συλλεκτικότητα φουσκώνει κι άλλο την τιμή τους, αλλά είναι κάτι αναπόφευκτο.

Η δική μου πάγια πρόταση είναι: συλλέγετε/εμπορεύεστε λιγότερο, απολαύστε περισσότερο

[thanasist]

Σήμερα έχω όρεξη για γράψιμο φαίνεται μιας και είναι λίγο πιό άδεια η μέρα μου ! Συγνώμη αν σας κουράζω μ'αρέσει όμως η κουβεντούλα πάνω στο θέμα

Η σύγκριση με το κρασί στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η μόνη που έχει βάση, γιατί απλούστατα μιλάμε για αναλώσιμα (στην κυριολεξία πόσιμα) καταναλωτικά αγαθά της κατηγορίας τροφίμων και ποτών. Θέλω να πω ότι δεν πρέπει να τα συγκρίνουμε με πίνακες ζωγραφικής, ούτε καν τσάντες.

εξαρτάται πως το βλέπεις μιας και απο τη στιγμή που πλέον ξεπερνάμε τη λογική της ημερομηνίας λήξεως δεν μιλάμε πλέον για αναλώσιμα με την στενή έννοια του όρου. παραμένουν αναλωτά με την ευρεία έννοια αλλά όχι και πάντα (πόσες θεωρητικά φιάλες chateau τάδε χρονιάς μπορεί να έχουν γίνει πλέον ξυδι και ας έχουν πληρωθεί κάποιες χιλιάδες ευρώ?)

τη σύγκριση που έκανα με τα μη αναλωτά και την τέχνη την κάνω όσων αφορά το επίπεδο επιδειξη πλούτου (ή νεοπλουτισμού) -συλλεκτικότητας/μοναδικότητας- καλού γούστου (κι ας μην έχει) και άλλων παραγόντων. κάποια μπουκάλια που έβγαλε π.χ η Dalmore των 10δων χιλιάδων ευρώ απευθύνονται στον μέσο συλλέκτη που έχει κολλήσει με το ουίσκι; μετα πάλι, σκέψου, αν έβγαζα π.χ 20-30.000 το μήνα θα με ένοιαζε αν το old pulteney 40 έχει 1.500 ευρώ; θα έπαιρνα 2-3 να σας κεράσω άνετα κα ιχωρίς τύψεις και θα το ευχαριστιόμουνα κιόλας που θα τα πινα με καλή παρέα. Δυστυχώς τωρα δε νομίζω να το δοκιμάσω ποτέ.

και αν κάποια στιγμή μπορεί να ξεκίνησε σιγά σιγά η άνοδος των τιμών των λεγόμενων συλλεκτικών φιαλών τώρα ναι γίνετα ιπλέον σκόπιμα γιατί υπάρχει έδαφος , γιατί δημιουργἠθηκε αυτή η τομή που επέτρεψε στο ουίσκι να μπει σε ένα ενδεχομένως καινούργιο επίπεδο, σε μιά καινούργια αγορά, μια αγορά που για 100ετίες μονοπωλούσε το κρασί.

επιπλέον η σύγκριση με άλλα προϊόντα αφορά φυσικά και το marketing όπως σωστά ανεφερες για το ardbeg.

θυμάμαι ακόμα που πριν απο 12 και βάλε χρόνια , σε δικούς μου κύκλους συγγενών ή ακόμα και έξω το chivas και το black label ήταν κάτι σαν πολυτέλεια. σκέφτομαι ακόμα και τώρα κάποιος που θα ανοίγει ένα μπουκάλι 25-30-40 ετών για να το προσφέρει, εκείνοι στους οποίους προσφέρεται απλά θα μείνουν στο πόσο χρονών είναι οτ μπουκάλι καθώς δεν είναι δα και το πιο σύνηθες να ασχολείται κάποιος με αποστακτήρια-εμφιαλώσεις κλπ. εκτος απο εσας για παράδειγμα κανένας άλλος γνωστος μου δεν γνωρίζει.

Τέχνη - η σύγκριση με την τέχνη- δεν θέλει τέχνη η παραγωγή μιας ειδικής εμφιάλωσης, δεν βάζει την τέχνη του ο malt master και δεν ξέρω ποιός άλλος; η τέχνη απευθύνεται στις αισθήσεις μας και όπως η ζωγραφική απευθύνεται στα μάτια μας και στην αίσθηση της όρασης , η μουσική στην ακοή, το ποτό ένα συγκεκριμένο , εξιδεικευμένο ουίσκι απευθύνεται στην γεύση μας κυρίως και αρκετά και στην όσφρηση, σου δημιουργεί συναισθήματα, αυτό πληρώνουμε υποτίθεται εξτρά για να παίρνουμε καλύτερο ποτό , όχι απλά για το κεφάλι αλλά για την απόλαυση που μας προσφέρει στους γευστικούς μας κάλυκες και τα ερεθίσματα που πάει στον εγκέφαλο. σε τι διαφέρει απο έναν πίνακα; επίσης πόσοι απο αυτους που παίρνουν έναν ακριβό πίνακα τον παίρνουν γιατί βλέπουν κάτι μέσα σε αυτόν το οποίο τους ιντριγκάρει;οχι πολλοι. οι περισσοτεροι απο ένα σημειο και μετά τους πηραν για επένδυση ή επίδειξη.

συγνώμη αν γίνομαι κουραστικος, απλά ήταν η μέρα μου όπως σας είπα

α, και ξέχασα κάτι, 1.ναι συμφωνώ οτι όλα ξεκίνησαν από τους συλλέκτες , γιατί έγιναν περισσότεροι εκείνοι οι οποίοι άρχισαν να συλλέγουν οπότε αυτοί ας πούμε βάλαν πρώτοι φωτιά στις τιμές, αλλά αυτο που ακολούθησε δεν πιστευω οτι οφείλεται σε αυτούς αλλά σε όσα παρέθεσα παραπάνω

2. οτι αφού είναι λογική η διαφοροποίηση σε μεγάλης ηλικίας εμφιαλώσεις επειδή περίμεναν τόσα χρόνια για να το εμφιαλώσουν επομένως θεωρητικά είναι και λογικό να ξεχειλώνουν έτη περεταίρω οι τιμές εφόσον κάποιος το κράτησε και στην κάβα του τόσο καιρό πριν το μεταπωλήσει και δεν παρασύρθηκε απο τον πειρασμό να το ανοίξει για πόσα χρόνια κλπ κλπ.

3. ουδεν κακό αμιγές καλού αφού θεωρω (χωρίς να μπορω να το βεβαιώσω, απλή κρίση είναι) οτι επειδή κατάφεραν να τα πιάσουν τα αποστακτήρια απο την άνοδο αυτή των τιμών κατάφεραν να δώσουν και περισσότερη βάση στα χαμηλότερα τιμολογιακά προιόντα τους με αποτέλεσμα όπως είπα και παραπάνω να έχουμε σε αρκετά καλές τιμές και πολύ καλές εμφιαλώσεις μέσα απο μια πολύ μεγάλη πλέον ποικιλία, διαθέσιμη σχεδόν παντού

[Celtic]

Συμφωνώ με τον Wisdom στο θέμα σύγκρισης. Thanasist η δημιουργία ενός καλού ουίσκυ δεν είναι θέμα τέχνης όπως το θέτεις αλλά τεχνικής. Και φυσικά έναν πίνακα ζωγραφικής τον έχεις και τον θαυμάζεις για πάντα ενώ ένα μπουκάλι ουίσκυ (οποιοδήποτε) άν δεν καταλήξει σε μουσείο κάποια στιγμή θα καταναλωθεί.

Επίσης, για το θέμα των κλειστών/διαλυμένων αποστακτηρίων, και ειδικότερα των Brora/PE που αναφέρθηκαν και πάλι έχω κάποιες ενστάσεις στην άποψη σου.

1) Το μεν Brora δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα σε φήμη/συλλεκτικότητα/κόστος άν δεν έβαζε το δαχτυλάκι του ο ακατανόμαστος του οποίου οι γευστιγνωστικές κριτικές και βαθμολογία πλέον αποτελούν βαρόμετρο στο χρηματιστήριο του ουίσκυ. Το δε Port Ellen πήρε τα πάνω του επίσης από τα εγκωμιαστικά σχόλια του Αλσατού, αλλά και λόγω της τοποθεσίας του και του peated style του. Το Islay απο cult region και outsider έγινε must και Νο1 στις προτιμήσεις των "οπαδών", όντας πολύ μικρότερη περιοχή και με πολύ μικρό αριθμό αποστακτηρίων σε σύγκριση με τα απέραντα Highlands και την αποστακτηριακή συμφόρηση του Speyside, αλλά και λόγω των κορυφαίων peaty malts που βγάζει, με αρχηγό το Lagavulin που λατρεύτηκε όσο κανένα άλλο από πολύ κόσμο καθότι έγινε ευρέως γνωστό μέσα από το promo των "Classic Malts" της τότε UD νυν Diageo.

2) Δεν στέκει η άποψη το "Port ellen και το Brora θα πρέπει να έβγαλαν περισσότερα χρήματα κλείνοντας από τα βαρέλια που τους είχαν μείνει παρά με το να παραμένουν ανοιχτά και να πουλούν στις συνηθισμένες τιμές εμπορίου." για τον απλούστατο λόγο οτι κάποτε τα αποθέματα θα τελειώσουν και κυρίως για το οτι εκτός από το Glenfiddich, το Springbank, το Laddie την τελευταία δεκαετία (ως ανεξάρτητο) και κανα 2 άλλα, ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα υπόλοιπα οφείλουν την ύπαρξη και βιωσιμότητα τους, στα χιλιάδες βαρέλια τους που καταλήγουν στα χιλιάδες blended whiskies κι όχι στα χιλιάδες εμφιαλωμένα ως single malt μπουκάλια τους.

[AK9]

Παιζει και η κατασταση στην οικονομια. Στη Βρετανια (και στην Ευρωπη) οι τοκοι για τις αποταμιευσεις εχουν πεσει στο πουθενα. Μια και ο πληθωρισμος ειναι ιδιαιτερα υψηλος (4-5% ηταν στη Βρετανια) οι επενδυτες προσπαθουν να σωσουν οτι μπορουν με επενδυσεις σε οτιδηποτε "κραταει¨" αξια.

Φυσικα ολα αυτα ειναι θεμα χρονου να γυρισουν αναποδα και να πεσουν οι τιμες. Ηδη για τις μη διασημες μαρκες αυτο υποθετικα συμβαινει.

Απο την αλλη, πιστευω οτι εμας δεν μας ενδιαφερει μια και θελουμε να τα δοκιμασουμε/πιουμε ολα..

Παντως ειναι πια δυσκολα να διαλεξεις τι μπορεις/πρεπει να αγορασεις. Θελει προσοχη..

[Uisge-Beatha]

Μεγάλη κουβέντα ξανά άνοιξε και δύσκολη.

Εγώ απλά και επιγραμματικά θα πω ότι τα 12 χρονια που είμαι στο χώρο οι τιμές στα "συλλεκτικά" και "περιορισμένης έκδοσης" υπέρ παλαιωμένα και μη

έχουν ξεφύγει σε αστρονομικό επίπεδο πέρα από κάθε οικονομικό μέτρο (πληθωρισμό, αύξηση του κόστους παραγωγής κτλ)

και γνώμη μου είναι θα συνεχίσουν να ξεφεύγουν για όσο -ακόμα- το επιτρέπει η αγορά.

Με κλασικό παράδειγμα το Old Pulteney που ακόμα και πέρσι δεν θα τολμούσε να βάλει τέτοια τιμή στο 40 yo τους

αλλα μετά το βραβείο από τον άλλο ακατανόμαστο JM και την βίβλο του και όλη την δημοσιότητα που αγόρασαν

το θεωρούν δεδομένο ότι θα πουλήσει ειδικά στη αμερική.

Σημειωτέον ότι το 30 yo του πριν το βραβείο πουλιόταν 190 λίρες.

[thanasist]

Συμφωνώ με τον Wisdom στο θέμα σύγκρισης. Thanasist η δημιουργία ενός καλού ουίσκυ δεν είναι θέμα τέχνης όπως το θέτεις αλλά τεχνικής. Και φυσικά έναν πίνακα ζωγραφικής τον έχεις και τον θαυμάζεις για πάντα ενώ ένα μπουκάλι ουίσκυ (οποιοδήποτε) άν δεν καταλήξει σε μουσείο κάποια στιγμή θα καταναλωθεί.

και πάλι πρέπει να αναφέρω ότι η τέχνη είναι μια γενική έννοια και όχι συγκεκριμένη. και η τέχνη σε κάθε είδους έργο - τελικό προϊόν είναι αποτέλεσμα μιας τεχνικής ή οπως αλιώς μπορει να λεχθεί τεχνοτροπίας. έτσι π.χ στη ζωγραφική ο πικασο έμεινε γνωστός στην ιστορία ως πρωτοπόρος της τεχνικής του κυβισμού, άλλος του πουαντιγισμού , άλλος του ιμπρεσιονισμου και ούτω καθε εξής.

η μουσική είναι ή δεν είναι τέχνη με την λογική οτι δεν μπορεί να εκτεθεί σε ένα μουσείο; μπορει να απευθύνεται σε έναν μόνο άνθρωπο μπορεί να απευθύνεται και σε κοινό. πολυ φιλοσοφία πιάσαμε .

θεωρητικά τέχνη είναι ότι εκλαμβάνεται μέσω των αισθήσεων και επηρεάζει τον ψυχισμό του ανθρώπου.

πάντως Κέλτη και whisdom μη με παρεξηγήτε, γιατί όχι μόνο σέβομαι τις απόψεις σας περί του ποτού και της συλλογής αλλά μου αρέσουν κιολας απλα προσπαθω να εξηγήσω με τη δική μου λογική κάποια πράγματα και μέσα στο μυαλό μου να τα συνδέσω και με άλλα που δεν αφορούν μόνο το ουίσκι αλλα την κοινωνία γενικότερα. ούτως ή άλλως σοβαρός συλλέκτης δεν θα μπορούσα να γίνω γιατί ούτε η τσέπη μου το αντέχει αλλά και γιατί δεν έχω την υπομονή να κρατάω κάτι που ενδεχομένως μου αρέσει και να μην το καταναλώνω. ενώ επίσης ενθουσιάστηκα με την συμπεριφορά σας και με την διάθεση σας για παρέα και μοιρασιά συναισθημάτων και εμπειριών και ουισκοποσίας μετά παρέας και κεφιού γιατί απλά μου αρέσει να το κάνω και εγώ και δεν βρίσκω συχνά τέτοιους ανθρώπους και ιδίως ανθρώπους που να τους γνωρίζω και τόσο λίγο.

[nek]

Ε όχι και 48 ευρώ το δεκαράκι Balvenie!! Δε λέω είχα καιρό να το συναντήσω, αλλά απο την άλλη πρίν 5 μήνες είχα πάρει 2 με 38 ευρώ έκαστο. Εντάξει απο τότε δεν το ξαναείδα, μέχρι σήμερα αλλά η τιμή του μου φάνηκε "ξεχειλωμένη". Όπως και στο 15 Single barrel που ενώ το βρίσκεις στα 60 το είχε 70 ευρώ. Λοιπόν το 10ράκι δεν το πήρα γιατί δε γουστάρω να με κλέβουν, αν και θα τριγυρνάει η σκέψη στο μυαλό μου (μέχρι να πληρωθώ)!!!

[thanasist]

βεβαια απο την αλλη σε 2-3 καβες που εχω δει το ardbeg το οποιο ειναι επισης 10αρακι και κυκλοφορει ευρεως και οχι οπως το balvenie που διακοπηκε η κυκλοφορια του, το βρηκα απο 51 -55 ευρω. το έτερο 10αρι , to laphroaig εχει επισης αρχισει να παιρνει το τελευταιο διαστημα την ανιουσα και πλεον ειναι δυσευρετο κατω απο 40 (το εχω δει μεχρι 60) !! Glenmorrangie 10ari ποσο παιζει στις καβες? κοντα στα 40κατι κιαυτο. απλα εχω την εντυπωση οτι γενικα εχουν αρχισει να ανεβαινουν τιμολογιακα οι νεοτερες εισαγωγες

[Wisdom]

Θανάση, το Ardbeg Ten ήταν πάντα πιο ακριβό από τα περισσότερα (αν όχι όλα) δεκαράκια της αγοράς. Είναι όμως και από τα καλύτερα.

Μιλώντας για δεκαράκια, εγώ πάντως βρίζω τον εαυτό μου που δεν είχα πάρει περισσότερα Laphroaig 10 του λίτρου από τα DF Καΐρου στα 34 δολάρια. Το πουλάκι πέταξε τώρα...

[thanasist]

μπορει το laphroaig να μου αρεσει κατιτις παραπανω αλλα επιφυλασσομαι ακομα καθως προσφατα το δοκιμασα πρωτη φορα και δεν εχω πιει πανω απο 2 ποτηρια. παρολ' αυτα ειναι ομως καθαρα θεμα γουστου, δηλαδη σε καποιον το balvenie μπορει να αρεσει περισσοτερο (δεν το εχω δοκιμασει) σιγουρα όμως φανταζομαι και παρακαλω διορθωστε με αν εχω λαθος, δεν ειναι το ενα ή το άλλο περισσοτερο ποιοτικο με την ουσιαστικη αντικειμενικη έννοια και οχι με την προσωπικη - υποκειμενικη κριση. δηλαδη μηπως η διαφορα τιμης ειναι περισσοτερο θεμα marketing και τιποτε παραπανω? δεν ειμαι τοσο καλος γνωστης οποτε επιφυλασσομαι παρα πολυ για τα γραφομενα μου και απλα το θετω σαν απορία. περα απο αυτο βεβαια, στην ελλαδα ειναι πολυ ξεχειλωμενες θεωρω οι τιμες σε καποια μπουκαλια, ενα εξ αυτων ειναι και το ardbeg (Αμστερνταμ το βρηκα κοντα στα 40 ευρω), ενω σε αλλα ειναι ακομα σε πολυ φυσιολογικα και ανταγωνιστικα επιπεδα. εχω ομως την αισθηση οτι εχουν αυξητικες τασεις αρκετα αιμοβορες κατι που θα το δουμε στο επομενο διαστημα πιστευω γιατι λογω κρισης εχουν ξεμεινει πολλα μπουκαλια με παλιες τιμες ενα αποτι καταλαβαινω οποτε παει μια καβα να κανει νεα παραγγελια αυξανεται η τελικη τιμη. εξαιρεση θα αποτελουν ισως καποιες καβες που θα κανουν παραλληλη εισαγωγη απο οικονομικοτερους φορολογικα προορισμους (π.χ Βουλγαρια) λίγο παράνομα βεβαια γιατι απαγορευται αν δεν πληρωθουν οι δασμοι ακομα και απο χωρα μελος οταν προκειται για εμπορικη χρηση, δηλαδη μεταπωληση. στο Αμστερνταμ και Στη Φρανκφουρτη το laphroaig το ειχε 46 ευρω στο λιτρο παντως οποτε η τιμη που ειχες βρε καιρο με την ισοτιμια του δολλαριου ηταν τσαμπα πραγμα

[gebdra]

Και μια που μιλάτε για τιμές.....Laphroaig 10 στη Γερμανία απο 27 ευρώ και Ardbeg Ten απο 35. Έχει και τα καλά της η πτάνα αυτή χώρα!

[giorgos]

Γυρνάω 5-6 χρόνια πίσω σε μια συζήτηση που είχα με κάποιους φίλους από το φορουμ για τις τιμές των Glenfarclas family cask που είχε φέρει το τότε vws.

SC , CS του 1994 στα 120κάτι ευρώ και 1990 στα 150κάτι ευρώ.

2015 πλέον ξαναβγάζει το ίδιο αποστακτήριο Family Cask.

Οι τιμές πλέον των νέων εμφιαλώσεων στις 260 λίρες. ΑΠΛΑ,ΠΕΡΔΙΠΛΑΣΙΕΣ ΤΙΜΕΣ....

[o_koulos]

γενικά οι τιμές έχουν ξεφύγει, κάτι οι φόροι, κάτι οι συλλέκτες....

[ΒΑΣΙΛΗΣ]

Μόλις διάβασα ότι επειδή υπάρχουν αντιδράσεις για την επιβολή φόρου στο κρασί, στην κυβέρνηση σκέφτονται να αυξήσουν κι άλλο το φόρο στα αγαπημένα μας σκληρά οινοπνευματώδη. Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας. Νομίζω ότι ο ειδικός φόρος κατανάλωσης που υπάρχει είναι ήδη πολύ ψηλός.

[o_koulos]

την γνώμη μας για την οικονομική πολιτική της κυβέρνηση ή για τον φόρο;

για το δεύτερο [αφού για το πρώτο όλοι με ξέρουν], ή άποψη μου είναι οτι οι φόροι δεν λύνουν προβλήματα, ή λύση θα έρθει απο σωστή λειτουργία της αγοράς. Αρα όσο δεν κάνουν κάτι για το λαθρεμπόριο και τα "αποστακτήρια της Αγ Βαρβάρας" δεν υπάρχει αναμονή να λειτουργήσει σωστά η αγορά εισαγόμενου αλκοολ στην Ελλάδα.