Leaderboard

Παρ'όλες τις μεγάλες απουσίες οφειλω να ομολογησω ότι ηταν μια πολύ ομορφη βραδιά ! Τις τεχνικες αναλύσεις θα τις αφήσω στους ειδικούς εγω βέβαια ξετρελάθηκα με το 15αρι Longmorn του Celtic !! P.S. Πριν λίγες μέρες λόγω βιασύνης και απροσεξίας μέτρησα τα σκαλιά μιας μαρμάρινης σκάλας με αποτέλεσμα να σπάσω ένα απο τα παιδάκια μου-ούτε στον εχθρό σου τέτοιος πόνος αδέρφια-και να κανω καθημερινά παυσίπονες ενέσεις....απο χθες το βράδυ μετα την κατανάλωση τοσου ουίσκυ ο πόνος ελαττώθηκε αισθητά οπότε απο σημερα κόβω τις ενεσεις..... μόνο μάλτς😂

Αν και δεν είμαι συλλέκτης, ήθελα να βάλω κάπου τα μπουκάλια μου. Χωρίς πρόθεση να ξοδέψω πολλά. Είχα ήδη ένα έπιπλο τηλεόρασης από ΙΚΕΑ. Μια τάβλα στη μέση της θέσης της τηλεόρασης για να δημιουργηθούν δύο μεγάλα ράφια, πασσαλάκια για στήριγμα στη μέση, κομμένο ξύλινο σοβατεπί στα πάνω ράφια για να μην πέσουν μπουκάλια (στερεωμένο με απλές γωνίες και ξυλόβιδες), πηχάκι για να κρύψω τη led ταινία (στερεωμένο με καρφάκια και βενζινόκολλα), όλα βαμμένα με απλό σπρέι. Ένας μετασχηματιστής καρφωμένος στο πίσω μέρος του επίπλου και ένα καλώδιο με διακόπτη. Ντουλαπάκια για τα ποτήρια δεξιά και αριστερά (πάλι από ΙΚΕΑ, οπότε προσαρμόζουν καλά). Όχι κάτι fancy και χωρίς μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια, αλλά πρακτικό και για τα δικά μου γούστα όμορφο. Και διασκέδασα αρκετά με τα μικρομαστορέματα 😀.

Πήγαμε, γυρίσαμε, να ‘ταν κι άλλο. Βασικά σίγουρα θα υπάρξουν πολλά ακόμα στο μέλλον! Ξεκινάμε λοιπόν με την περιγραφή του ταξιδιού ελπίζοντας πως για κάποιους θα είναι ένας ενδιαφέρον και για άλλους ένας χρήσιμος οδηγός για road trip στη Σκωτία. Για πολλούς δε, ίσως ένα ευχάριστο κείμενο να διαβάσουν εκείνα τα μοναχικά, σκοτεινά λεπτά που περνάνε στην τουαλέτα. Εναλλακτικά βέβαια υπάρχουν και τα μπουκάλια απορρυπαντικών να διαβάσετε, τα λεγόμενα κι ως χεστικά. Φυσικά ότι θα διαβάσετε εδώ είναι μέσα από τα μάτια ενός ενθουσιώδη φρίκουλα του springbank, οπότε οποιαδήποτε αντικειμενικότητα αποκλείεται εξαρχής. Ξεκάθαρα, όμορφα και νοικοκυρεμένα. Όπως είχα γράψει στα αρχικά ποστ ο στόχος αυτού του ταξιδιού ήταν να συνδυάσει σε ισορροπία φύση, κάστρα και επισκέψεις σε αποστακτήρια. Μπορώ να πως ότι τελικά ο στόχος εκπληρώθηκε με επιτυχία και αν το ξαναέκανα θα άλλαζα μόνο ένα πράγμα. Θα έμενα άλλη μια μέρα στο isle of skye αλλά περισσότερες πληροφορίες για αυτό αργότερα. ΗΜΕΡΑ 1η Για την ακρίβεια δεν υπήρξε ποτέ η ημέρα πρώτη. Τι εννοώ; Η πτήση μας ήταν προγραμαμτισμένη να φύγει από το Μόναχο στις 21:50 και να φτάσει στο αεροφρόμιο του Εδιμβούργου στις 23:00 τοπική ώρα. Καλά να είναι η easyjet φυσικά και είχαμε σχεδόν 1,5 ώρα καθυστέρηση. Οπότε φτάσαμε 00:30 ξημερώματα της επόμενης μέρας. Όπως κάθε ταξίδι που έκανα μέσα στο 2019 και κατέληξε να είναι φανταστικό στο τέλος, έτσι κι εδώ ξεκινάμε με αναποδιά οπότε σκέφτομαι καλό σημάδι. Το αεροδρόμιο εν τέλει είναι μεσαίου μεγέθους κι αρκετά εύκολο να περιηγηθείς. Εδώ έχω κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για ενδιαφερόμενους. Αν έχετε κλείσει αυτοκίνητο και η πτήση σας φτάνει μετά τις 00:00 λόγω καθυστέρησης θα πρέπει οπωσδήποτε να καλέσετε να ενημερώσετε την εταιρία ενοικίασης καθώς όλα τα γραφεία στο αεροδρόμιο του Εδιμβούργου κλείνουν στις 00:00. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα να μείνουν παραπάνω με το αζημίωτο βεβαίως! 60 λίρες πρόστιμο για παραλαβή αυτοκινήτου εκτός ωραρίων λειτουργίας. Καθώς όμως είχα κλείσει το αυτοκίνητο μέσω rentalcars, με διαβεβαίωσαν ότι θα μου επιστρέψουν τα χρήματα γιατί δεν ευθύνομαι για την καθυστέρηση. Σήμερα έστειλα το αίτημα και σε λίγες μέρες θα ξέρω αν όντως το εννοούσαν. Την rentalcars την προτείνω ανεπιφύλακτα καθώς έχουν πολύ καλή εξυπηρέτηση πελατών και η ασφάλεια ολικής απαλλαγής, ή όπως λέγεται, που σου δίνουν είναι φθηνότερη από την αντίστοιχη των εταιρειών ενοικίασης. Η κράτηση που είχα ήταν στην keddy (ανήκει στην europcar) για ένα opel (που στην Αγγλία δεν λέγεται opel αλλά κάτι άλλο) corsa με ταχύτητες. Με το που έφτασα στο γκισέ με ρώτησαν αν θα είχα πρόβλημα τελικά να μου δώσουν χωρίς επιβάρυνση ένα toyota chr hybrid αυτόματο. Με βαριά καρδιά που θα μου κάνανε τζάμπα αναβάθμιση σε αυτόματο υβριδικό mini suv το δέχτηκα. Πολύ ευχάριστη η εμπειρία οδήγησης του και πολύ οικονομικό εν τέλει. Μετά από 7 μέρες οδήγησης υπολόγισα ότι η κατανάλωσή του ήταν 5lt/100km. Και το σημαντικότερο; Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να οδηγείς αυτόματο όταν για πρώτη φορά στη ζωή σου οδηγείς δεξιοτίμονο σε μια εγκεφαλικά βιασμένη χώρα όπου τα κάνουν όλα ανάποδα. Οπότε πρότασή μου, αν σας δώσουν αυτόματο κάντε για λίγο τον δύσκολο για τα μάτια του κόσμου και για το prestige σας γιατί δεν είστε τίποτα τυχαίοι αλλά τελικά δεχτείτε το! Για αρχή η οδήγηση στην αντίθετη πλευρά πρέπει να πω πως είναι τεράστιο mindfuck αλλά ευτυχώς συνηθίζεται γρήγορα! Αφού πήραμε το αυτοκίνητο φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας το Hill Park Hotel στο Rosyth στις 2 τα ξημερώματα. Η περιοχή επιλέχθηκε γιατί θα βόλευε να ξεκινήσουμε την επόμενη μέρα το ταξίδι μας στα highlands. Το ξενοδοχείο δεν θα το πρότεινα τελικά παρά την καλή του βαθμολογία. Επίσης φρόντισαν να μας βάλουν κατευθείαν στο κλίμα της Σκωτίας καθώς η θέρμανση ήταν κλειστή, έξω είχε ομίχλη και 2530% υγρασία και τις 6 ώρες που κοιμηθήκαμε τον ψιλοδαγκώσαμε. Welcome to Scotland λοιπόν!!!! Συνεχίζεται….. με τον ευσεβή και απατηλό πόθο να ολοκληρωθεί μες στο 2019

Thanks @thanasist για το δεύτερο υπέροχο Longrow που πίνω φέτος και νομίζω ότι ακολουθώντας την συμβουλή του @McRookie προκειμένου να μην διαγραφώ από το forum, θα πω πάλι καλή κουβέντα για Springbank (ok Longrow). Καταρχάς, όποιος τελειώνοντας τις δικές του σημειώσεις ανατρέξει στο whiskybase θα καταλάβει αμέσως ότι είναι ένα malt στην κατηγορία hate or love it. Βαθμοί από 74 έως 94 κάτι που υποδηλώνει ότι το συγκεκριμένο malt μάλλον είναι "δύσκολο". Χρώμα: Ανάμεσα στο 1.1 και στο 1.2 Μύτη: Ok. Θα έλεγα το πιο δυνατό του σημείο με τις νότες του Port να με ενθουσιάζουν πραγματικά. Θέλοντας το το κανω πιο παραστατικό και να χρησιμοποιήσω και καμιά εικονίτσα, όλα όσα υπάρχουνε εδώ, τα βρίσκεις εύκολα ή λίγο πιο δύσκολα, αλλά η σοκολάτα και το blackberry είναι το πιο άμεσα που αναγνωρίζεις. Για την καραμέλα, θα έλεγα μία βαριά βουτύρου ώστε να είναι πιο έντονο το άρωμα. Καπνός και τύρφη, θα έλεγα κάποια βαριά υγρή χωμάτινη γεύση και σίγουρα δημητριακές νότες και αυτό που λέμε μια (απαλή ευτυχώς) κρεατίλα, μια λίγο βαριά αίσθηση η οποία βγαίνει και πιο πολύ στο στόμα μαζί με το αλάτι που θα πούμε πιο κάτω. Στόμα: Ωπ... εδώ λίγο μου τα χαλάει (όσο τέλειο και να είναι ένα Springbank.... πάντα κάτι θα με χαλάει.... τι να πω...) Οι γλυκές νότες που δημιουργούνται στη μύτη και σε προϊδεάζουν για μια υπέροχη συνέχεια στη γεύση, διακόπτονται απότομα από νότες αλατιού. Οκ, μπορεί να πει κάποιος ότι μια θαλασσινή αύρα βοηθάει και δίνει περιπλοκότητα, σπάει τη μονοτονία, αλλά εδώ λίγο με χαλάει. Προσωπική γνώμη. Θα μπορούσα να πω ότι νότες μαρμελάδας και σοκολάτας κυριαρχούν και αν τα βάλουμε σε μια έκφραση, το salty caramel ή salty chocolate είναι η απόλυτη περιγραφή. Το τσίμπησε ο μάγειρας στο αλατάκι και για αυτό χάνει λίγο (για εμένα) στο στόμα. Μαρμελάδα περγαμόντο ακολουθεί (αυτό μου θύμισε αλλά εδώ κλέβω έφαγα πρόσφατα) και κλείνει με λίγες δημητριακές νότες. Με λίγα λόγια, αν του έβγαζα τελείως το αλάτι, cracking malt!!! Eπίγευση: Τύρφη, κάπνα, κρεάτινες νότες και μετά με τη σειρά το αλάτι και μόλις ηρεμεί έρχονται τα γλυκά στοιχεία. Αν προσπαθούσα να κάνω μία σύνθεση θα έλεγα ένα καλό, λίγο ξηρό πούρο (και εδώ κλέβω, πριν από 2 βδομαδούλες πήγα σε cigar & whisky event με την αγαπημένη The Cyprus Whisky Association και έχω πρόσφατη την σύνθεση αρωμάτων). Overall. Αγοράστε το αν το βρείτε σε λογική τιμή. Δεν είναι για 94 βαθμούς (κατά την γνώμη μου) αλλά το 82 μέσο όρο έρχεται εύκολα και αν σας αρέσει η συγκεκριμένη αλατίλα, άνετα πάμε σε 86-87. Συμβουλή. Κάποια malts (ανεξάρτητα αν συμπαθείς το αποστακτήριο ή όχι) τα αφήνεις να σε χτυπήσουν. Παίρνεις μια μεγάλη γουλιά, την κρατάς όσο πιο πολύ μπορείς στο στόμα σου και μετά βοήθειά σου. Καίγεσαι αλλά το απολαμβάνεις. Αυτό είναι ένα τέτοιο malt.

Να γράψω κι εγώ με καθυστέρηση τις εντυπώσεις μου. Καταρχήν το μέρος μου άρεσε πολύ. Πολύ ζωντανή περιοχή με έντονη νεολαία (ελπίζω εμείς τα παπούδια να μη χαλάγαμε το κλίμα). Στα πολύ θετικά του μαγαζιού η αυστηρή πολιτική no smoking στον εσωτερικό του χώρο. Ο Φώτης ήταν πολύ φιλόξενος και όλα τα παιδιά του μαγαζιού εξυπηρετικότατα. Ωραία και η μουσική αν και θα την προτιμούσα λίγο πιο δυνατή σε ένταση. Το φαγητό πολύ καλό και σε πολύ καλές τιμές. Από αυτά που δοκίμασα μου άρεσαν ιδιαίτερα τα φιλετάκια κοτόπουλου (σούπερ μαρινάδα) και τα λευκά λουκάνικα. Δεν ήταν ακριβώς σαν βαυαρικά βουρστ, αλλά πάντως ήταν πεντανόστιμα. Επίσης πολύ γευστικά τα σκορδόψωμα με το λιωμένο τυρί, αλλά και η συνοδευτική σαλάτα κόλσλοου. Πάμε τώρα στα whiskies με τη σειρά δοκιμής: 1.-West Cork 12y.o., Irish Single Malt Whiskey, Rum Cask, 43% by @Dino Eco Στη μύτη μου έβγαλε έντονο λεμόνι με λίγα γρασίδια. Στο στόμα παραήταν άτακτο και ζωηρό. Σε blind tasting θα το πέρναγα για πολύ πιο νεαρό. Η επίγευση πολύ μικρή, σχεδόν απούσα. Πέρασε και δεν ακούμπησε. Δεν ήταν για πέταμα, αλλά πολύ μέτριο. Προφανώς και δεν το ψήφισε κανείς ως το καλύτερο της βραδιάς. 2.-Glengoyne Cuartillo NAS, Travel Retail, 40% by @DMTK Η μύτη είναι μια επιτομή ενός sherried speysider. Εξαιρετικά αρώματα, που δεν είναι βέβαια εύκολο να τα ξεχωρίσεις από π.χ. ένα Aberlour ή Glenfarclas. Σε προδιαθέτουν για κάτι πολύ καλό, αλλά κάπου εκεί το όνειρο τελειώνει. Στο στόμα δυστυχώς χάνει. Μου έδωσε την αίσθηση του νερωμένου. Είναι προφανές ότι το ήθελα σε υψηλότερους αλκοολικούς βαθμούς. Ίσως τότε να αποκάλυπτε περισσότερο το νεαρό του χαρακτήρα, αλλά τι να το κάνω που τον κρύβει τεχνηέντως με το νέρωμα. Η επίγευση είναι αρκετά καλύτερη πάντως αφού καταφέρνει και δίνει πάλι κάποιες ευχάριστες νότες σε μια αποδεκτή διάρκεια. Δεν έλαβε καμία ψήφο για το καλύτερο της βραδιάς. 3.- Longmorn 15y.o., 45% by @Celtic Πού ήσουν ρε παιδί μου και σε έψαχνα; Τι παπάς από τα παλιά είναι αυτός; Δεν θα μπω σε αναλύσεις και λεπτομέρειες. Ένα ουίσκυ τεράστιας ποιότητας. Μου έφερε αμέσως στο μυαλό μου γνώριμα αρώματα και γεύσεις από κάτι παλιακό αλλά καλό. Πώς είναι να τρως μετά από πολλά χρόνια ένα σπιτικό φαγητό που σου θυμίζει το αντίστοιχο πεντανόστιμο που σου έφτιαχνε η γιαγιά σου στο χωριό; Ε τέτοιο πράγμα! Μου θύμισε τα παλιά καλά μαλτ που τότε τα αγοράζαμε 50 ευρώ και τώρα κοστίζουν μια περιουσία. Με το που το δοκίμασα είπα στον @Celtic να παραγγείλει το πιο ακριβό πιάτο του μαγαζιού γιατί ήταν βέβαιο ότι θα κέρδιζε, όπως και έγινε. Έλαβε 7 ψήφους και ανακηρύχτηκε με διαφορά το καλύτερο της βραδιάς. 4.- Ardmore Traditional Cask NAS, 46% by @Wisdom Το έχουμε ξαναπιεί στο παρελθόν και θυμάμαι ότι μου είχε προξενήσει παρόμοια συναισθήματα. Ήταν εξάλλου και ο λόγος που το αγόρασα. Ένα ουίσκι που αν ήμουν ο παγαπόντης @Celtic θα το έβαζα στο blind samples game με τη βεβαιότητα ότι δεν θα το έβρισκε κανένας. Όχι τη συγκεκριμένη εμφιάλωση, ούτε καν το αποστακτήριο εννοώ. Πρόκειται για ένα heavily peated whisky που στη μύτη το περνάς για πλάκα για Laphroaig. Τύρφη, μετά λίγη τύρφη και στο τέλος λίγη ακόμα τύρφη! Πολύ ισορροπημένο, μύτη, στόμα επίγευση, όλα σε μια ευχάριστη αρμονία. Δεν πετάς τη σκούφια σου, αλλά αποκλείεται να σε απογοητεύσει. Όποιος πει ότι δε νόμισε ότι πρόκειται για Islay malt λέει ψέματα. Ψηφίστηκε από @sir mihas και @tomy ως το καλύτερο της βραδιάς. 5.- Bowmore 15y.o., 43% by @Don Corleone Εδώ έχουμε μια αντίθετη εικόνα από το Glengoyne. Απογοητεύει στη μύτη, βγάζοντας πάλι τη σαπουνίλα αρκετών εμφιαλώσεων Bowmore. Στο στόμα όμως και στην επίγευση επαναφέρει μια σχετική ποιότητα, δίνοντας νότες αλμύρας που πάντοτε μου αρέσουν στο glencairn μου. Δεν θα το αγόραζα, αλλά σίγουρα δεν θα το πέταγα κιόλας. Όποιος το έχει ας μην σπαταλήσει άδικα χρόνο να το μυρίζει. Ας περάσει κατευθείαν στο ψητό. Δεν το ψήφισε κανείς για το καλύτερο της βραδιάς. 6.- Laphroaig 1994-2008, Old Malt Cask, Douglas Laing, 50% by @Ρένα Κι εκεί που λέτε που ήμουν βέβαιος για την άνετη επικράτηση του Longmorn, νά'σου και η φίλη μας η @Ρένα να βιάζεται να φύγει. Εγώ είχα έρθει αργοπορημένος, πίνω και σχετικά αργά τα ποτά μου, και την κρατούσα με νύχια και με δόντια να μη φύγει πριν δοκιμάσω και το Laphroaig. Νά τα μας! ΟΥΙΣΚΑΡΟΣ! Λιγότερη ψαρίλα από το κλασικό δεκαράκι, χωρίς όμως να χάνει την έντονη αλμύρα του. Οι σχετικά υψηλοί αλκοολικοί βαθμοί είναι σαφές ότι το βοηθάνε, όμως δεν είναι μόνο αυτοί, αφού είναι φανερό ότι είναι πολύ καλύτερο από cask strength. Αν κάποιος δυσκολεύεται να καταλάβει τι είναι η επίγευση σε ένα ουίσκυ ας δοκιμάσει αυτό και θα ανάψει πάνω από το κεφάλι του μια λάμπα να σαν του Κύρου Γρανάζη! Ο Douglas Laing έκανε πάλι το θαύμα του! Αν δεν είχα να οδηγήσω θα έβαζα άλλο ένα. Εκτός από εμένα το ψήφισε και ο @Celtic ως το καλύτερο της βραδιάς. Μικρή η διαφορά του είναι αλήθεια από το Longmorn. Αγοράστε τα και τα 2! Σας ευχαριστώ όλους για την παρέα! Και εις άλλα με υγεία!

Παιδιά τώρα το είδα........έχει γίνει λάθος στο logo.......HELLENIC MEAT WHISKY SOCIETY....δεν έπρεπε??? Γράφει MALT....

Αφετηρία 1700-1790 Η ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ξεκινά με την εγκατάσταση Ιθαγενών πληθυσμών στη βόρειο Αμερική, χιλιάδες χρόνια πριν εμφανιστούν για πρώτη φορά οι Ευρωπαίοι στην ήπειρο αυτή. Το 1492, ο Χριστόφορος Κολόμβος έφτασε για πρώτη φορά στην Αμερική και το 1607 ιδρύθηκε η πρώτη αποικία των Άγγλων στο Τζέιμσταουν της Βιρτζίνια. Η απόσταξη στη χώρα αυτή, έχει τις ρίζες της πίσω στις αρχές του 18ου αιώνα (1700 μ.Χ.), όταν και οι πρώτοι άποικοι από την Ευρώπη, κατέφθασαν στα εδάφη της. Άγγλοι, Γερμανοί, Ολλανδοί, αλλά κυρίως Σκωτσέζοι και Ιρλανδοί, γνωρίζοντας ήδη τα μυστικά της τέχνης της απόσταξης, προσπάθησαν να την εξασκήσουν σε ένα νέο για αυτούς έδαφος, με νέες πρώτες ύλες (κυρίως σίκαλη και καλαμπόκι) και σίγουρα διαφορετικό κλίμα, από τις χώρες καταγωγής τους. Οι Σκωτσέζοι και Ιρλανδοί μετανάστες που έφθασαν στην αμερικάνικη ήπειρο, μαζί με τα λιγοστά πράγματα που είχαν κοντά τους, τα απαραίτητα για να επιβιώσουν, βρισκόταν και οι συνταγές, τα μυστικά τους για την απόσταξη και την παραγωγή του «νερού της ζωής». Βέβαια, μέσα σε όλα αυτά, υπήρχε και η αδήριτη ανάγκη για κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ. Έφτασαν στην Πενσιλβάνια, το Μέριλαντ και τη Βιρτζίνια, απογοητευμένοι από την οικονομική κατάσταση στις πατρίδες τους και τον θρησκευτικό πόλεμο με την επίσημη εκκλησία και πολύ γρήγορα φρόντισαν να διαδώσουν αλλά και να εξασκήσουν τη τέχνη της απόσταξης που τους είχαν διδάξει οι Ιρλανδοί μοναχοί –μεταξύ 9ου και 13ου αιώνα. Κατά την περίοδο 1607-1732 δημιουργήθηκαν στα ανατολικά παράλια της βόρειας Αμερικής 13 αποικίες υπό αγγλικό έλεγχο. Οι άποικοι ήταν κυρίως Άγγλοι, αλλά και Γάλλοι, Γερμανοί και Σουηδοί. Τεχνίτες και κατεστραμμένοι μικροεπιχειρηματίες, θύματα θρησκευτικών διώξεων αλλά και κατάδικοι, όλοι αναζητούσαν μια καλύτερη τύχη. Η γρήγορη ανάπτυξη των αποικιών έκανε πολλούς αποίκους, ιδίως τους πλουσιότερους, να δυσφορούν για την οικονομική κηδεμονία της Αγγλίας. Μετά τον Επταετή πόλεμο των ετών 1756-1763, η Αγγλία όχι μόνο απαγόρευσε στους Αμερικανούς να εκμεταλλευτούν τον Καναδά και τη Φλόριντα, που μόλις είχε καταλάβει, αλλά και απαίτησε από αυτούς νέους φόρους για να καλύψει ένα μέρος των πολεμικών δαπανών. Η αμερικανική επανάσταση (1775-1783) κατά των Άγγλων είχε αρχίσει πριν από την «ομόφωνη διακήρυξη των 13 Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής» της 4ης Ιουλίου 1776, που γιορτάζεται από τότε κάθε χρόνο ως η μέρα της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ. Κατ' αρχήν ήταν ένας αγώνας μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και των δεκατριών αποικιών της στην Αμερική, που αντετίθεντο στη βρετανική νομοθεσία και επιζητούσαν την ανεξαρτησία τους. Η Αγγλία υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει τις 13 αποικίες (συνθήκη των Βερσαλιών, 1783) ως ανεξάρτητο κράτος με το όνομα Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ). Στην ουσία, το αμερικανικό whiskey, θα αρχίσει να αναπτύσσεται από τη δεκαετία του 1770 και έπειτα. Η επιτυχία του νέου αποστάγματος, βέβαια, θα ήταν μισή, αν η παραγωγή στο ρούμι δεν έπαιρνε την κάτω βόλτα την εποχή της Αμερικανικής Επανάστασης 1775-1783 όπου και άρχισε να εξασθενεί, αφού η βαριά φορολογία στα ζαχαροκάλαμα και ο οικονομικός αποκλεισμός από την Μ.Βρετανία, έκανε τελικά την απόσταξή του απαγορευτική. Μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα οι τοπικές κοινότητες θα μάθουν να παρασκευάζουν ουίσκι συνδυάζοντας το καλαμπόκι με την παραδοσιακή σίκαλη και τα πρώτα αποστακτήρια θα κατασκευαστούν στη δυτική Βιρτζίνια (ειδικότερα στην επαρχία του Kentucky). Το πρώτο καταγεγραμμένο εμπορικό αποστακτήριο στο Kentucky, είναι το Evan Williams στο Louisville, το 1783, ιδίως όμως μεταξύ των 1770 και 1790, ιδρύθηκαν αρκετά αποστακτήρια. Αρχικά το νέο απόσταγμα που παραγόταν στην περιοχή δεν ονομαζόταν bourbon, αλλά Kentucky ή Western. Η κομητεία του Bourbon, συστάθηκε το 1785 ως φόρος τιμής στους Γάλλους Βουρβώνους της βασιλικής οικογένειας, οι οποίοι βοήθησαν τους επαναστάτες στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας από τους Άγγλους. Αρχικά η συνολική έκταση της κομητείας ήταν τεράστια, με το χρόνο όμως συρρικνώθηκε σημαντικά. Και καθώς το ουίσκι, έγινε το βασικότερο εξαγώγιμο προϊόν της περιοχής εκείνης, άρχισαν να ονοματίζουν και οι γύρω πολιτείες το προϊόν αυτό, ως bourbon. Στο Kentucky, υπήρχαν γόνιμα εδάφη, πηγές με καθαρό νερό και μεγάλες ποσότητες ξυλείας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ το 1790 ο πληθυσμός του Kentucky ήταν 70.000 κάτοικοι, έως το 1792 στην περιοχή διέμεναν 350.000 κάτοικοι. Το αμερικανικό whiskey, έτσι όπως το γνωρίζουμε σήμερα, μαγειρεύτηκε στο ίδιο καζάνι με το σύγχρονο αμερικανικό έθνος. Η επανάσταση του ουίσκι – The Whiskey Rebellion 1791-1794 Όταν το νέο αμερικανικό έθνος γεννήθηκε, έπρεπε να αντιμετωπίσει, πέραν των άλλων και τα οικονομικά προβλήματα λόγω του εθνικού χρέους που προέκυψε από τον πόλεμο. Έτσι, το 1791, χρειάστηκε να θεσπιστεί ένας ειδικός φόρος για το αλκοόλ (τοπικό και εισαγόμενο), ώστε να αντιμετωπιστούν τα χρέη που είχαν δημιουργηθεί κατά την περίοδο της επανάστασης. Το βασικότερο πρόβλημα, θα αντιμετώπιζαν οι μικροί παραγωγοί και ιδιοκτήτες μικρών τοπικών αποστακτηρίων. Οι διαμαρτυρίες κατά του νέου φόρου άρχισαν αμέσως, υποστηρίζοντας ότι ο φόρος ήταν άδικος για τους μικρούς παραγωγούς. Οι υπάλληλοι είσπραξης των ειδικών φόρων κατανάλωσης που αποστέλλονται για να εισπράξουν τον φόρο αντιμετωπίστηκαν όχι μόνο με παράπονα, αλλά και με βίαιες απειλές. Μάλιστα, τα περιστατικά επιθέσεων και βίαιων αναταραχών, κλιμακώθηκαν μέσα στα επόμενα χρόνια. Οι αγρότες στο δυτικό τμήμα της Pennsylvania θεωρούσαν τον κανονισμό ως άδικο και αρνήθηκαν να πληρώσουν τους φόρους. Τα εξαγριωμένα πλήθη των τοπικών παραγωγών θα φτάσουν μέχρι το σημείο να λιντσάρουν τους ομοσπονδιακούς φοροεισπράκτορες. Τον Ιούλιο του 1794 ξέσπασαν νέες αναταραχές όταν περίπου 400 άτομα συγκεντρώθηκαν κοντά στο Pittsburgh και έβαλαν φωτιά στο σπίτι του περιφερειακού επιθεωρητή είσπραξης φόρων. Ο George Washington, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τις βίαιες αυτές εκδηλώσεις, συγκέντρωσε συνολικά 13.000 άνδρες, προκειμένου να επιβάλλουν τη τάξη στο δυτικό τμήμα της Pennsylvania. Τα γεγονότα κάνουν αίσθηση και με τον τρόπο τους διαφημίζουν τον τόπο του Kentucky σε όλους τους μετανάστες που αναζητούν μια νέα ευκαιρία. Εκατοντάδες απ’ αυτούς θα φτάσουν στο Kentucky, που προσφέρεται για την καλλιέργεια καλαμποκιού. Ο φόρος για το ουίσκι, τελικά καταργήθηκε το 1802 από τον πρόεδρο Thomas Jefferson. The sour mash process Στις μέρες μας, σχεδόν όλα τα αμερικάνικα αποστακτήρια (με εξαίρεση τα single malt), χρησιμοποιούν τη μέθοδο Sour mash. Ουσιαστικά είναι η τεχνική η οποία προσθέτει ένα μέρος από τα στερεά υπολείμματα της απόσταξης (stillage) στο mash ώστε να βοηθήσει με την αύξησή του PH κατά την προσθήκη της μαγιάς στη ζύμωση. Ορισμένοι παραγωγοί bourbon προσπαθούν να κάνουν το προϊόν τους να φαίνεται ξεχωριστό χρησιμοποιώντας τον όρο 'sour mash'. Άλλες πηγές μιλούν για μια απολυμαντική επίδρασή της, στο πολτό. Ωστόσο, ο μόνος σκοπός είναι να δημιουργήσει ένα όξινο περιβάλλον, που θα υποβοηθήσει τη δράση της μαγιάς. Η τεχνική αυτή, ως επινόηση πιστώνεται στον James C. Crow, ένα μορφωμένο άνθρωπο, που εφάρμοσε επιστημονικές μεθόδους στη διαδικασία της απόσταξης. Παρακολούθησε τη θερμοκρασία, το ειδικό βάρος και το pH των υγρών σε όλα τα στάδια της διαδικασίας. Αν και ήταν ήδη μια γνωστή τεχνική για τους αποσταγματοποιούς των Η.Π.Α., επισημοποιήθηκε από τον James C. Crow, στα μέσα του 19ου αιώνα. Η πρώτη γνωστή συνταγή για το "Sour Mash" φυλάσσεται στην Kentucky Historical Society. Η πρώτη διαφήμιση για το bourbon 1821 Η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται ο όρος "bourbon" είναι στην εφημερίδα Western Citizen της κομητείας Bourbon. Η διαφήμιση Stout and Adams: "Bourbon Whiskey by the barrel or keg". Ο εμφύλιος πόλεμος 1861 - 1865 Ο εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε την άνοιξη του 1861 στην Αμερική ήταν συνέπεια και έκφραση των οικονομικών διαφορών ανάμεσα σε Πολιτείες του Νότου και του Βορρά. Υπήρχαν μεγάλες οικονομικές και πολιτιστικές διαφορές ανάμεσα στις Πολιτείες του Βορρά και του Νότου. Οι Βόρειοι, με ευρωπαϊκές ρίζες κουλτούρας και βρετανική κυβερνητική και οικονομική παιδεία οι περισσότεροι, είχαν εκσυγχρονίσει την οικονομία τους, δημιούργησαν υποδομές κατασκευάζοντας δρόμους, τηλεγραφεία, νέες διώρυγες, σιδηροδρόμους, ποταμόπλοια, ίδρυσαν βιομηχανίες και εξάπλωσαν τις βιοτεχνίες. Αντίθετα, ο Νότος, όπου η ισπανική παρουσία τριών και πλέον αιώνων ήταν εμφανής, έμεινε στάσιμος στη βάση της φυτοκαλλιέργειας και του εμπορίου. Ο αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος είχε μεγάλο αντίκτυπο στη βιομηχανία του bourbon. Πριν από τον πόλεμο υπήρχαν μερικά μεγάλα αποστακτήρια, αλλά η πλειοψηφία ήταν ακόμα μικρά γεωργικών εκμεταλλεύσεων, αποστακτήρια. Αυτό άλλαξε μετά τον πόλεμο. Πολλά από τα αποστακτήρια, κατεστράφησαν ή έκλεισαν, αυτά ήταν κυρίως μικρά. Ο Abraham Lincoln, θέσπισε βαριά φορολογία στο ουίσκι, προκειμένου να ενισχύσει οικονομικά το στρατό που είχε στη διάθεσή του. Ο πόλεμος επίσης αύξησε τη δημοτικότητα του bourbon στην Αμερική. Πριν από τον πόλεμο, το bourbon ήταν πιο δημοφιλή στη Νότια και Δυτικά. Η σίκαλη ήταν η βασική επιλογή στα περισσότερα Βόρεια κράτη. Καθώς τα στρατεύματα των Βορείων διέσχισαν τον Νότο, εκτέθηκαν γνώρισαν καλύτερα το bourbon. Έτσι, το bourbon κέρδισε σε δημοτικότητα, στα εδάφη που δεν ήταν διαδεδομένο, μετά τον πόλεμο. Αυτή η μεγαλύτερη ζήτηση απαιτούσε και μεγαλύτερα αποστακτήρια. Ο αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος άλλαξε τη βιομηχανία ουίσκι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο πόλεμος δημιούργησε την ανάγκη για μεγάλα βιομηχανικά αποστακτήρια, εξαναγκάζοντας τους μικρούς παραγωγούς να βγουν εκτός παιχνιδιού. Bottled In Bond (Bonded) 1897 Αν και η φορολογία άρχισε να μειώνεται από το 1868, η παράνομη διακίνηση και εμπόριο, δεν έπαψε να υφίσταται. Αυτό οδήγησε στην πράξη νομοθετικού περιεχομένου, σχετικά με το «Bottled In Bond». Αυτό, ήταν κάτι σαν αυστηρότερος ποιοτικός έλεγχος. Το Bottled In Bond, ήταν στην ουσία όρος ταυτισμένος με την ποιότητα του αποστάγματος. Ήταν ένα σημάδι ότι αυτό που ήταν μέσα στο το μπουκάλι είχε πιστοποιηθεί από την κυβέρνηση. Ουσιαστικά πρέπει να πληρούσε κάποιες προϋποθέσεις: (1) Το 100% του αποστάγματος, πρέπει να έχει αποσταχθεί κατά το ίδιο ημερολογιακό έτος, (2) Η απόσταξη πρέπει να γίνει σε ένα μόνο αποστακτήριο, (3) Έχει παλαιώσει για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια σε bonded warehouse, (4) Εμφιαλώθηκε στους 100 proof, (5) Η ετικέτα πρέπει να αναφέρει σαφώς το αποστακτήριο στο οποίο δημιουργήθηκε, (6) Εάν εμφιαλώθηκε σε τόπο διαφορετικό από το αποστακτήριο, πρέπει επίσης να δηλώνεται σαφώς η θέση εμφιάλωσής του, (7) Δεν μπορεί να έχει οποιοδήποτε πρόσθετο, εκτός από το νερό που προστίθεται. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο νόμος αυτός, δεν ισχύει πια. H εποχή της ποτοαπαγόρευσης 1920 – 1933 Στις ΗΠΑ των αρχών του δεκάτου ενάτου αιώνα η κατανάλωση αλκοόλ ήταν ευρέως διαδεδομένη. Επιπροσθέτως το νερό, ήταν ακόμη επιβλαβές για την υγεία των ανθρώπων, ο καφές και το τσάι ήταν πολύ ακριβά, ενώ οι περισσότερες μπύρες, είχαν μικρή διάρκεια ζωής. Όταν το πόσιμο και καθαρότερο νερό, άρχισε να φτάνει παντού, το γεγονός αυτό άρχισε να ελκύει πολλά οικονομικά συμφέροντα. Η απόφαση για περιορισμό των πωλήσεων και κατανάλωσης αλκοολούχων, ήταν προ των πυλών και ξεκίνησε από τη Βιρτζίνια και τη Νέα Υόρκη. Οι ιεροκήρυκες, άρχισαν να κατηγορούν το αλκοόλ για ψυχική και ηθική εξαθλίωση, στους λόγους τους. Οι προστάτες των ηθών προσπάθησαν με κάθε μέσο, ακόμη και με την ίδρυση πολιτικού κόμματος, να αντιταχθούν στη διάδοση του αλκοόλ. Στις 18 Δεκεμβρίου του 1918, εισήχθη στο Αμερικανικό Σύνταγμα η 18η τροπολογία, σύμφωνα με την οποία απαγορευόταν η πώληση και κυκλοφορία αλκοολούχων ποτών στις Η.Π.Α. (Volstead Act), η οποία υπερψηφίστηκε από το Κογκρέσο, τέθηκε σε ισχύ σε ομοσπονδιακό επίπεδο και έναν χρόνο αργότερα ως τις 16 Ιανουαρίου 1919, είχε ήδη υλοποιηθεί από 36 πολιτείες. Εξαιρέσεις επιτρέπονταν μόνο για ιατρικούς και θρησκευτικούς σκοπούς, ενώ η χρήση αλκοόλ έπρεπε να καταγράφεται και να ελέγχεται κάθε φορά με αυστηρότητα. Σκοπός της ποτοαπαγόρευσης ήταν η προστασία των πολιτών από τον ηθικό και κοινωνικό ξεπεσμό όμως στην πράξη όμως ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί η ποτοαπαγόρευση σε μια χώρα εκατομμυρίων κατοίκων. Αυτό είχε ως συνέπεια να κυκλοφορεί αλκοόλ στη μαύρη αγορά, μάλιστα ήδη από την αρχή της ποτοαπαγόρευσης η κατανάλωση αλκοόλ αυξήθηκε στις ΗΠΑ κατά 30%, ενώ τα χρόνια που ακολούθησαν συνέχισε να αυξάνεται. Πλέον η κατανάλωσή του γινόταν από παρέες σε κρυμμένα σαλούν, τα λεγόμενα «Speakeasy», προγόνους των σημερινών μπαρ, τα οποία ονομάστηκαν έτσι καθόσον οι θαμώνες συνήθιζαν να πίνουν και να μιλούν χαμηλόφωνα, ώστε να μη κεντρίζουν τα βλέμματα. Βέβαια, κατά μια άλλη εκδοχή, τα συγκεκριμένα σαλούν ονομάστηκαν έτσι από μια παλαιότερη ιστορία. Ήταν η ιστορία ενός πατέρα που μιλούσε πολύ δυνατά στο γιό του, με αποτέλεσμα να λαμβάνει πάντα την απάντηση: μίλα πιο χαμηλόφωνα μπαμπά. Έτσι η έννοια του Speakeasy, εξέλαβε και μια άλλη μεταφορική έννοια, δηλαδή το πίνω με μέτρο! Την ίδια περίοδο, έκαναν την εμφάνισή τους και τα λεγόμενα «blind pig» ή «blind tiger» bar, τα οποία ήταν εξίσου δημοφιλή με τα Speakeasy, αλλά με πολύ χειρότερο και κακής ποιότητας, επικίνδυνο προϊόν. Κερδισμένοι βγήκαν κυρίως οι γκάνγκστερ και οι λαθρέμποροι, που με παράνομες μεθόδους διασφάλιζαν την κυκλοφορία του αλκοόλ στη χώρα. Οι παράνομοι παραγωγοί (moonshiners), άρχισαν όχι μόνο να κάνουν την εμφάνισή τους, αλλά και να γιγαντώνονται επικίνδυνα. Οι φαρμακοποιοί, έγιναν οι επίσημοι προμηθευτές αλκοόλ. Οι θάνατοι από τραγικής ποιότητας, παράνομα αλκοολούχα, αυξήθηκαν δραματικά. Η περίοδος αυτή, της ποτοαπαγόρευσης, ενέπνευσε επίσης μια νέα γενιά που επιθυμούσε να συνεχίσει να πίνει με τρόπο «μυστικιστικό». Το κραχ του 1929 και η περίοδος μεγάλης οικονομικής κρίσης που ακολούθησε, έκαναν τους πολίτες να επιθυμούν να πίνουν πολύ περισσότερο. Ακόμη και οι γυναικείες οργανώσεις κατά του αλκοόλ, πλέον ζητούσαν την απελευθέρωση της παραγωγής και κατανάλωσής του. Σιγά σιγά και οι μεγαλύτεροι υπέρμαχοι της ποτοαπαγόρευσης, αντελήφθησαν ότι το σχέδιό τους απέτυχε παταγωδώς. Η αντίσταση του πληθυσμού απέναντι στο ακραίο μέτρο της ποτοαπαγόρευσης, που τελικά γιγάντωσε τη διαφθορά, οδήγησε στην άρση της. Το Κογκρέσο, στις 20 Φεβρουαρίου του 1933, πρότεινε την 21η τροπολογία, η οποία αναιρούσε άμεσα την προηγούμενη που τασσόταν υπέρ της απαγόρευσης του αλκοόλ. Ο Roosevelt στις 22 Μαρτίου του 1933, υπέγραψε το νόμο Gullen-Harrison, που επέτρεπε την παραγωγή και πώληση κρασιού και μπύρας 3,2% αλκοόλ. Βέβαια, όλη αυτή η περίοδος καθυστέρησε σε σημαντικό βαθμό την πρόοδο και εξέλιξη του αμερικάνικου whiskey. Και μπορεί η ποτοαπαγόρευση να άρθηκε οριστικά από 36 πολιτείες, στις 5 Δεκεμβρίου του 1933, ωστόσο κάποιες περιοχές ανά τις Η.Π.Α. συνέχισαν κατ´ επιλογή να απαγορεύουν το αλκοόλ γι´ αυτό μέχρι σήμερα είναι γνωστές ως «dry counties». Σήμερα, υπάρχουν ακόμη 200 κομητείες οι οποίες δεν καταναλώνουν αλκοόλ, είτε ολικώς είτε μερικώς. Το bourbon στις μέρες μας Με την κατάργηση της ποτοαπαγόρευσης εισήχθησαν νέοι κανονισμοί για τα αλκοολούχα ποτά. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επέβαλλε νέους κανόνες, όπως τα τυποποιημένα μεγέθη φιαλών και οι καθορισμένες απαιτήσεις στις ετικέτες. Το 1941, με την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι ιδιοκτήτες των αποστακτηρίων διέκοψαν την παραγωγή και παρήγαγαν μόνο industrial alcohol, για τις ανάγκες του πολέμου. Το 1964, το Κογκρέσο των Η.Π.Α. αναγνώρισε το bourbon ως «distinctive product of the United States». Το 1978, το Wild Turkey λανσάρει το honey-flavoured bourbon, το οποίο τώρα ονομάζεται Wild Turkey American Honey. Η κατηγορία αρωματισμένου ουίσκι ήταν στάσιμη μέχρι το 2004, όταν το Jim Beam δημιούργησε το Red Stag. Πλέον, στις Η.Π.Α., υπάρχει μια αυξητική τάση για το αρωματισμένο ουίσκι, που είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη κατηγορία οινοπνευματωδών ποτών. Το 1984, κι ενώ άλλες εταιρείες πωλούσαν private single barrels για να επιλέξουν καταναλωτές και VIPs, το Blanton's έγινε το πρώτο bourbon που πούλησε μαζικά ως single barrel. Το 1988, ο master distiller Booker Noe ανακοινώνει την ανάμιξη της παρτίδας μερικών βαρελιών, αποκαλώντας τη μέθοδο αυτή "Small Batch". Στις μέρες μας το αμερικάνικο whiskey, διανύει μια περίοδο δημιουργικής αναγέννησης. Τα αποστακτήρια – μεγαθήρια, πολλαπλασιάζουν συνεχώς την παραγωγική τους δυνατότητα και από την άλλη πλευρά τα μικρά craft distilleries ανθίζουν και προσπαθούν συνεχώς να εντυπωσιάσουν με την ευρηματικότητά τους. Το κάπνισμα με τη χρήση ξυλείας, σε μεγάλη ποικιλία, είναι μια πρακτική που συνηθίζεται, ενώ γίνονται φιλότιμες προσπάθειες να χρησιμοποιηθούν, έστω και πειραματικά, διαφορετικοί τύποι σιτηρών όπως η βρώμη, το τριτικάλε, το κεχρί, η κινόα, το σόργο και διαφορετικοί τύποι καλαμποκιού. Πρόκειται για τα λεγόμενα «ψεύδο-δημητριακα», ήτοι πλατύφυλλα φυτά που οι σπόροι τους χρησιμοποιούνται για να παραχθεί αλεύρι ή καταναλώνονται σαν δημητριακά. Το bourbon βέβαια, χρωστάει την επιτυχία του και στη βασική του πρώτη ύλη, το καλαμπόκι. Χάρη στην ικανότητά του να αναπτύσσεται σε ποικίλα κλίματα, ο αραβόσιτος (το γνωστό μας καλαμπόκι) καλλιεργείται σε ευρεία κλίμακα και δικαίως κατατάσσεται ως η πιο σημαντική σε όγκο καλλιέργεια δημητριακών στον κόσμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πρωταγωνιστούν στην παραγωγή του αραβοσίτου, φτάνοντας περίπου το 40% της συνολικής παραγωγής, ενώ ακολουθούν η Κίνα, η Βραζιλία, το Μεξικό, η Ινδονησία, η Ινδία, η Γαλλία και η Αργεντινή. Το Kentucky, με 68 αποστακτήρια (έως το 2018), καλύπτει το 95% της παγκόσμιας παραγωγής σε bourbon. Κάποια επιπλέον στοιχεία σχετικά με την πρωτεύουσα του αμερικάνικου whiskey, μπορείτε να δείτε παρακάτω: https://kybourbon.com/wp-content/uploads/2019/02/Barrel-Strength-brochure-2019.pdf https://kybourbon.com/wp-content/uploads/2019/02/KDA-BourbonBoomSheet_2019.pdf https://kybourbon.com/wp-content/uploads/2019/02/2019-Economic-Impact-Report_FINAL.pdf Στους παρακάτω συνδέσμους, μπορείτε να βρείτε τα αποστακτήρια των Η.Π.Α., ανά πολιτεία, καθώς και τους ανεξάρτητους εμφιαλωτές: https://thebourbonbook.com/bourbonwhomakesit http://recenteats.blogspot.com/p/the-complete-list-of-american-whiskey.html Πηγές: http://www.thewhiskymag.gr/top_stories/whiskey-made-usa https://www.diffordsguide.com/el-gr/encyclopedia/167/bws/bourbon-history https://www.thespiritsbusiness.com/2014/11/top-10-moments-in-bourbon-history/ http://whiskymag.com/story/the-birth-of-american-whiskey http://whiskymag.com/story/50-monumental-bourbon-moments https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CE%91%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82 (Ιστορία Αμερικής) http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C105/65/516,1885/ (Αμερ.Επανάσταση) http://users.sch.gr/gkritikos/fl/1775-1783.htm https://www.whisky.com/information/knowledge/about-whisky/history-bourbon/the-whiskey-rebellion.html https://www.history.com/topics/early-us/whiskey-rebellion https://bourbonveach.com/2018/07/09/early-sour-mash/ thewhiskeyjug.com/whiskey/what-is-bottled-in-bond https://www.tovima.gr/2015/01/02/world/o-polemos-poy-simadepse-tin-istoria-twn-ipa/ https://bourbonveach.com/2019/06/03/bourbon-and-the-american-civil-war/ https://el.wikipedia.org/wiki/Αμερικανικός_Εμφύλιος_Πόλεμος (Αμερ. Εμφύλιος) https://www.kathimerini.gr/1005159/gallery/epikairothta/kosmos/ekato-xronia-apo-thn-potoapagoreysh-stis-hpa https://www.sansimera.gr/articles/198 https://www.diffordsguide.com/el-gr/encyclopedia/536/bws/prohibition https://americanbourbonassociation.com/history https://kybourbon.com https://thebourbonbook.com/bourbonwhomakesit http://recenteats.blogspot.com/p/the-complete-list-of-american-whiskey.html https://www.thewhiskyexchange.com/feature/focuson/bourbonwhiskey Φώτο: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0a/Whiskey_Insurrection.JPG https://s.kathimerini.gr/resources/toolip/img/2019/01/17/prohibitiondisposal.jpg https://www.thewhiskyexchange.com/components/feature/focuson/bourbonwhiskey/assets/application/images/graphic-map-large.jpg

Δεν ξέρω για τα tastings αλλά το τυρί...είναι το συνοδευτικό που λατρεύω. Και είναι τέτοια η ποικιλία που μπορείς να κάνεις πολλούς συνδυασμούς whisky και τυρί... ή κασέρι

Τώρα στεναχωρήθηκα! Θα γίνω 1/6×DMTK...

mitsubas μεσα

Είσαι στη λίστα από την αρχή, δεν το είδες? Good, αλλά κάποιοι καλό είναι να μπαίνουν και οι ίδιοι στο φόρουμ να γράφουν.....Ντάξει @Prizrak ?

και αφού δεν το θυμηθήκαμε, σας χτες, 1981. @Celtic

@mallios @DUCATI13 @Wisdom @DMTK

Λεβέντη Χρηστάρα πολύχρονος αδερφε!

Χρόνια πολλά @Celtic σήμερα πρέπει να καταχωρήσουμε την ημέρα σαν εθνική γιορτή στην Ιρλανδία . Οπου υπάρχουν τριφύλλια γιορτάζει και ο @Celtic 😉

Φίλες και φίλοι καλησπέρα σας και καλή βραδιά! Μαζί (τρόπος του λέγειν) θα οργανώσουμε επιτέλους ένα όνειρο των τελευταίων 3 χρόνων που επιτέλους θα μπορέσω να πραγματοποιήσω με την παρέα της αγαπητής συζύγου. Τα αεροπορικά έχουν ήδη κλείσει όπως και δωμάτια σε B&B κι επίσης έχω ήδη αποφασίσει για το γενικό πλαίσιο του ταξιδιού. Απομένουν βέβαια κάποιες λεπτομέρειες κι εδώ ακριβώς θα χρειαστώ συμβουλές, προτάσεις και τιπς από όσους έχουν πάει ήδη, ή ξέρουν κα΄ποιον που ξέρει κάποιον, που ξέρει.... Μου πήρε πραγματικά αρκετές βδομάδες να καταλήξω στα μέρη που θα επισκευτώ αλλά τελικά κατέληξα με κριτήριο τα παρακάτω. Το ταξίδι θα πρέπει να είναι όντως ένα road trip (που σημαίνει 3-4 ώρες οδήγησης σχεδόν κάθε μέρα) και θα πρέπει να συνδυάζει φύση, κάστρα και αποστακτήρια σε πλήρη ισορροπία. Πράγμα που σημαίνει ότι οι επισκέψεις σε αποστακτήρια συμπεριλαμβάνονται αλλά δεν είναι αυτοσκοπός! Ο αυτοσκοπός είναι η επίσκεψη στο springbank για να μην ξεχνιόμαστε. Επίσης έχοντας ψαξει τόσο πολύ τη Σκωτία κατέληξα ότι αυτό θα είναι το πρώτο road trip εκεί αλλά σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλα (τουλάχιστον άλλα 3 στο μέλλον) Λοιπόν παρακάτω σας γράφω γενικά το πρόγραμμα στο οποίο κατέληξα και περιμένω τις προτάσεις σας για μπαρ, εστιατόρια, αποστακτήρια, κάστρα, αξιοθέατα κλπ.... 27.09.2019: Άφιξη αργά το βράδυ στο αεροδρόμιο του Εδιμβούργου κι απευθείας φεύγουμε για Dunfermile για διανυκτέρευση και για να γλιτώσουμε την πρωινή κίνηση του Εδιμβούργου την επόμενη μέρα. 28.09.2019: Από Εδιμβούργο ξεκινάμε για Dufftown(διανυκτέρευση) μέσω του cairngorms national park. Με στάσεις στο δρόμο για να χαρούμε το τοπίο και μεσημεριανό υπολογίζουμε 4-5 ώρες. Κοντά στο dufftown θα επισκευτούμε το πρώτο αποστακτήριο. Αυτή τη στιγμή είμαι ανάμεσα σε 2 οπότε περιμένω προτάσεις σας. (glenlivet, aberlour ή κάτι άλλο;) 29.09.2019: Πρωινη επίσκεψη στο Cairngorm reindeer center και αν είμαστε τυχεροί και βρούμε θέση 1,5 ώρα πεζοπορία στο βουνό παρέα με ταράνδους. Εναλλακτικά μια ώρα πεζοπορία στη Loch Morlich. Μετά από εκεί ξεκινάμε για Inverness(διανυκτέρευση) και στο δρόμο δεύτερη επίσκεψη σε αποστακτήριο (Tomatin). Αν υπάρχει χρόνος και διάθεση θα γίνει μικρή παράκαμψη στο cawdor castle. 30.09.2019: Ξεκινάμε από Inverness με πρώτη σύντομη στάση στο urquhart castle στη loch ness, έπειτα επίσκεψη στο eilean donan castle και 14-14:30 άφιξη στο carbost στο isle of skye και επίσκεψη στις 15:00 στο talisker. Διανυκτέρευση ακριβώς δίπλα στο αποστακτήριο. 01.10.2019: Όλη η μέρα είναι αφιερωμένη στο isle of skye (old man of storr, brother’s point, rock and mealt falls, neist point, fairy glen...) προφανώς ανάλογα το χρόνο και τη διάθεση θα επισκεφτούμε κάποια από αυτά. Διανυκτέρευση στο portree 02.10.2019: περνάμε με ferry από armadalle στο mallaig και ξεκινάμε με Glenfinnan Viaduct για να νιώσουμε τη χαρά του Χάρυ του Πότερ, έπειτα Fort William και καταλήγουμε στο χωριό Oban για διανυκτέρευση. Επίσκεψη στο αποστακτήριο δεν προβλέπεται προς το παρόν, αλλά αν έχει πάει κάποιος και το προτέινει ίσως αν βγαίνει ο χρόνος να πάμε. 03.10.2019: επίσκεψη στη γη της επαγγελίας. στο εξωτικό campbeltown. Ξεκινάμε πρώι για να είμαστε εκεί στις 11 κι έχουμε: 11:30 kilkerran tour, 13:30 springbank tour και τέλος στις 15:00 Cadenhead warehouse tasting. Αποκαμωμένοι κι αφού έχουμε πιει τον πάτο μας διανυκτερεύουμε στο campbeltown (δυστυχώς δεν μας επιτράπηκε ο ύπνος μες στο ναό οπότε θα τη βγάλουμε σε ξενοδοχείο). 04.10.2019: αφήνουμε τον παράδεισο πίσω μας και κλαίγοντας ξεκινάμε για inveraray castle, loch lomind, stirling castle και φτάνουμε Εδιμβούργο όπου αφήνουμε το αυτοκίνητο 05-06.10.2019: 2 μέρες για τουρισμό στο Εδιμβούργο. περιμένω προτάσεις από τους γνώστες αν και προβλέπω μισή μέρα να την τρώω για να πακετάρω τα μπουκάλια που θα χω μαζέψει και να μου τα στείλω με ταχυδρομείο στη Γερμανία. Καμιά πρόταση για ταχυδρομείο ή courier; Αυτά τα λίγα και περιμένω προτάσεις. Εννοείται πως όταν επιστρέψω θα μοιραστώ φωτογραφίες κι εμπειρίες μαζί σας!!

Καλώς σας βρήκα!

α ρε, έπρεπε να βγάζω φωτογραφίες τη Κυριακή, να έχω ντοκουμέντα

123.22!!!!!!!!!!!!!!!! the ultimate!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

@DMTK αυτό το malt είναι έτσι κι αλλιώς εκτός συναγωνισμού λόγω τίτλου.

μόνος σου ρωτάς, μόνος σου απαντάς...

Στραβομάρα..τωρα είδα το topic..!!

List updated ! Ρίξτε μου πμ άν εχω παραλείψει κάποιο.

Benromach unveils rare 50-Year-Old Single Cask We are excited to share with you one of our rarest single cask releases and the oldest expression in the current range, Benromach 50 Years Old (44.6% ABV). Carefully handcrafted using many of the timeless methods that we still use at Benromach Distillery to this day, just 125 decanters are available worldwide from 30 September 2019. Cask No. 2003 was laid down in June 1969, Benromach 50 Years Old has spent half a century maturing in an ex-Sherry Hogshead. It exudes the same undertones of gentle smoke Benromach is known for and rewards 50 years of nurture with sweet sherry aromas, ripe fruits and a mellow oak finish. Benromach is one of a few distilleries in Scotland to use only traditional methods, without any automated machinery. Our small team of distillers employ all their senses when crafting the classic Speyside single malt Scotch whiskies, managing the process by sight, sound and touch to create the unique, handcrafted and authentic Benromach taste. For further information and to read the full press release, please visit our website. Sláinte! Best wishes, Keith Cruickshank Distillery Manager

Κατάφερα να μαζέψω όλα τα επιμέρους topics με ερωτήσεις κλπ κλπ για μπουκάλια εδώ https://www.whiskyforum.gr/forums/index.php?/topic/2504-ερωτήσεις-για-μπουκάλια-πληροφορίες-και-αγορές/page/13/&tab=comments#comment-63204 Δεν ξέρω αν τηρείται 100% η χρονολογική σειρά σε ότι έχει να κάνει με σχόλια, αλλά πλέον έχουμε κάπου 20 νήματα λιγότερα που υπήρχαν χωρίς ουσιαστικό λόγο.

μεσηνέζες, ντιζες, γενικά υπάρχει πολύ έτοιμο υλικό που μπαίνει από άκρη σε άκρη και κρατάει τα μπουκάλια.

Aυτό είναι μια πολύ καλή πρόταση για όποιον ενδιαφέρεται

Wolfburn kai SMWS είναι από @mallios SMWS το έχουμε εδώ αν θέλεις και Link https://www.whiskyforum.gr/forums/index.php?/topic/2215-smws-41112-13-yo-first-fill-charred-ex-red-wine-barrique/ και νομίζω ότι το είχα φέρει στο event στη @Ρένα όταν γύρισα από Σκωτία. Wolburn είναι το batch No128 https://www.thewhiskyexchange.com/p/39996/wolfburn-batch-128

@Celtic αυτές τις δύο έχω.

To πιο ωραίο είναι το "που είσαι αγάπη μου;" 50 λεπτά μετα την παντόφλα... 🤣

Μικρός είναι, θα τα μάθει...

A Scotsman who spells Whisky with an ‘e’, should be hand cuffed and thrown head first in the Dee. In the USA and Ireland, it’s spelt with an ‘e’ but in Scotland it’s real ‘Whisky’. So if you see Whisky and it has an ‘e’, only take it, if you get it for free! For the name is not the same and it never will be, a dram is only a real dram, from a bottle of ‘Scotch Whisky’.

και πολύ καλά έκανες γιατι ειναι πολυ καλυτερα ετσι!

Επικαιροποιώ τα δικά μου επόμενα νήματα στην ενότητα WHISKYPEDIA: 1.-Whisk(e)y flavor by grain 2.-Η ιστορία των sherry casks 3.-Η ιστορία των θεραπευτικών ιδιοτήτων, του whisk(e)y 4.-Pajarete (Paxarette) και whisky 5.-Cooling towers και cooling ponds 6.-The angel's share 7.-Η "salty" αίσθηση στο whisky 8.-Φαινόλες, καπνός και αρώματα τύρφης 9.-Η ζωή ενός βαρελιού (filling strength, refill cask, first fill, second fill) 10.-Texture (or mouthfeel) 11.-Σε τι αποσκοπεί η τριετής υποχρεωτική παλαίωση 12.-whisky vs whiskey, κοινώς whisk(e)y 13.- Ελατώμματα απο φελλό στο whisk(e)y 14.- Γιατί το Scotch whisky εμφιαλώνεται (κατ’ ελάχιστο) στους 40% abv 15.- Quaich και από τα αφιερώματα σε χώρες: 16.-Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ιστορία) 17.-Ιταλία 18.-Σκανδιναβία (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία, Φιλανδία, Ισλανδία, Νήσοι Φερόες) 19.-Γαλλία 20.-Ισπανία 21.-Ισραήλ Από το κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας, τα τελευταία κεφάλαια δηλαδή: 1.-Malting/Βυνοποίηση 2.-Milling/Άλεση 3.-Mashing/Χυλοποίηση 4.-Washbacks/Δεξαμενές ζύμωσης 5.-Marrying/Ανάμιξη 6.-Bottling/Εμφιάλωση

@hlias_gan ίσως να ήθελες να ρίξεις μια ματιά και αν σε ενδιαφέρει να γραφτείς σε κάποια κοινότητα στο εξωτερικό.

Εγώ είχα φέρει ένα provenance αλλά δεν θυμάμαι πιο ήταν !! Sorry