Leaderboard

10 ημέρες μετά την επιστροφή μας από τον επί γης Παράιλασο, θα περίμενα ότι θα είχε γεμίσει τούτο εδώ το thread με travel stories και εμπειρίες από τις επισκέψεις στα αποστακτήρια. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το ταξίδι έλειπαν εξαιρετικοί travel bloggers προηγούμενων trips, οπότε λέω να κάνω την αρχή. Ζητώ από την αρχή συγγνώμη για τα πολλά και μεγάλα posts, αλλά και για τα χρονικά κενά που θα έχουν μεταξύ τους (βασικά όποτε ξεκλέβω λίγο χρόνο θα προσπαθώ να ανεβάζω και ένα). Πάμε λοιπόν: Day 1: Τετάρτη 30 Απριλίου. Μέρος 1ο από 2. Αεροπορικό ταξίδι από Αθήνα προς Εδιμβούργο Υποτίθεται θα ξυπνούσαμε ξημερώματα για να προλάβουμε την πολύ πρωινή πτήση των 06:30. Βλακείες! Αρκετοί από εμάς (σίγουρα εγώ) δεν κοιμηθήκαμε καθόλου. Κάτι το ότι άργησα πολύ στο γραφείο προκειμένου να μην αφήσω εκκρεμότητες, κάτι το ότι έψαχνα με τις ώρες να βρω μερικά πράγματα (το UK travel adaptor είχε κρυφτεί μαεστρικά, ενώ το προπολεμικό FOCM passport μου δεν το βρήκα ποτέ), κάτι η προσμονή για το ταξίδι, δεν έκλεισα μάτι. Αυτό θα το πλήρωνε αρκετές ώρες αργότερα ο @tolisrocks, αλλά γι αυτό θα μιλήσουμε μετά. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο πετυχαίνω τον υπόλοιπο λαό στην ουρά για το boarding στο gate εξόδου, όπου γίνεται και το μοίρασμα στα μπλουζάκια που φτιάξαμε ειδικά για το ταξίδι. Μας ταλαιπώρησε λίγο το μαγαζί που τα έφτιαξε, αλλά αν και την τελευταία στιγμή, παραλάβαμε τελικά ο καθένας ό,τι ακριβώς παρήγγειλε. Ο @mallios κράταγε και το banner, αν και αυτό δεν ήταν αυτό που θέλαμε να παραγγείλουμε. Είχαμε ζητήσει υλικό σαν ύφασμα ή σημαία που να διπλώνεται εύκολα για να μπαίνει σε ένα backpack, αλλά παραλάβαμε σκληρό μουσαμά σαν αυτόν των roll up banners που μόνο τυλίγεται και δεν διπλώνεται. Πάντως πρέπει να ομολογήσω πως ο πρόεδρος τον κουβαλούσε σχεδόν σε όλο το ταξίδι αγόγγυστα, για να μην πω καμαρωτά σαν γύφτικο σκεπάρνι. To banner είναι μία από τις λέξεις κλειδιά του ταξιδιού, θα καταλάβετε στη συνέχεια. Συστάσεις στα πεταχτά με τους φίλους από βόρεια Ελλάδα @tolisrocks, @anspan και @tsapaspan που δεν έτυχε να είχαμε γνωριστεί πιο πριν και επιβίβαση στο αεροπλάνο της Aegean με προορισμό το Εδιμβούργο. Στο αεροπλάνο ήμασταν μοιρασμένοι σχεδόν παντού. Πολύ κακό το σύστημα κρατήσεων και check-in της Aegean που σε υποχρεώνει να πληρώνεις extra για να διαλέξεις θέσεις (συνεπώς και για να καθήσουν όλα τα μέλη μιας παρέας κοντά) λες και πρόκειται για low budget αεροπορική. Από την άλλη πολύ θετικό αυτό: που μας επέτρεπε σε μεγάλο μέρος του ταξιδίου να είμαστε σε επικοινωνία με τον έξω κόσμο, κυρίως για να στέλνουμε σε μέλη του whiskyforum που δεν κατάφεραν να έρθουν μηνυματάκια για να ζηλεύουν, αλλά και ενημερώσεις σε @corpus που είχε φθάσει στο Εδιμβούργο μια ημέρα νωρίτερα και μας περίμενε και @Uisge-Beatha που θα έφτανε εκεί από Λονδίνο 1-2 ώρες νωρίτερα από εμάς. Μηνυματάκια σαν αυτά π.χ.: Προσγειωθήκαμε λοιπόν στο Εδιμβούργο όπου απογοητεύομαι από το μικρό μέγεθος και τη γενικότερη κατάσταση του αεροδρομίου. Είχα περάσει 2-3 ημέρες στο Εδιμβούργο το 1996, αλλά είχα πάει οδικώς Γλασκώβη>Εδιμβούργο>Λονδίνο και δεν είχα δει ποτέ το αεροδρόμιο. Η επόμενη έκπληξή μου ήρθε όταν είδα το τεράστιο μέγεθος των check-in αποσκευών που παρέλαβαν μερικοί φίλοι, όπως π.χ. οι @Vaggelis82 και @Makis. Τότε μου φάνηκαν υπερβολικές, αλλά στο τέλος του ταξιδίου αποδείχθηκαν σωτήριες. Ειδικά αυτή του Βαγγέλη προσωπικά με έσωσε, αλλά σε αυτό θα αναφερθώ σε μεταγενέστερο post. Ανταμώνουμε με @corpus και @Uisge-Beatha , μια γρήγορη φωτογραφία στον εξωτερικό χώρο του αεροδρομίου πριν κατευθυνθούμε στα γραφεία ενοικίασης αυτοκινήτων. Χωριζόμαστε στις 3 ομάδες ανά αυτοκίνητο. Στο δικό μας βανάκι οι ήρωες οδηγοί (θα εξηγήσω το "ήρωες σε μεταγενέστερο post") ήταν οι @mallios (κυρίως) και @tsapaspan. Οι υπόλοιποι επιβάτες ήμασταν οι @Vaggelis82, @Uisge-Beatha, @corpus, @tolisrocks, @gtril και ο γράφων. Από εδώ και στο εξής θα αναφέρομαι στην συγκεκριμένη οκτάδα ως η "οκτάδα Renault" από τη μάρκα του τραμπολίνου που νοικιάσαμε. Με τη λέξη "τραμπολίνο" κάντε εικόνα τα πίσω αμορτισέρ που είχε, ειδικά όταν θα αναφερθούμε στους υπέροχους δρόμους του Islay. Μετά από μια σύντομη επισκόπηση του αυτοκινήτου για τυχόν χτυπήματα ή γρατζουνιές (που πάντως ήταν αρκετή για να μας σπάσει τα νεύρα το διπλανό πλυντήριο αυτοκινήτων, όπου αντί να χρησιμοποιούν κάποιο σύστημα με κάμερες ή καθρέφτες, απλά κόρναραν συνεχώς τα αυτοκίνητα για να βεβαιωθούν ότι δεν θα συγκρουστούν σε είσοδο-έξοδο από τις θέσεις πλυσίματος) ξεκινήσαμε. Oδικό ταξίδι από Εδιμβούργο μέχρι Kennacraig Από τις δύο εναλλακτικές διαδρομές, μέσω Stirling ή Γλασκώβης, επιλέξαμε τη δεύτερη. Μέχρι την Γλασκώβη μας φάνηκε πολύ σύντομη και σε άνετο highway. Λίγο έξω από την Γλασκώβη όμως, ο δρόμος σταδιακά γινόταν όλο και πιο στενός, στα περισσότερα σημεία χωρίς διαχωριστικό, συνεπώς οι ταχύτητες έπεσαν πολύ. Κάναμε την ίδια στάση που είχαν κάνει και στο προηγούμενο ταξίδι του 2024, στο Luss της διάσημης Loch Lomond. Σύντομο πέρασμα από το Village Shop για πρόχειρα snacks και συνέχεια του ταξιδιού σε μια υπέροχη διαδρομή προς βορρά με την πανέμορφη λίμνη διαρκώς στα δεξιά μας. Μετά κατευθυνόμαστε δυτικά, σε μια ημιορεινή διαδρομή που φωνάζει Highlands, μέχρι να δούμε πάλι κάτι που μοιάζει έντονα με λίμνη, μόνο που τα σημάδια της έντονης παλίρροιας προδίδουν ότι πρόκειται ουσιαστικά για θάλασσα, με τη μορφή ενός μεγάλου φιορδ. Περνάμε βιαστικά από το διάσημο Inveraray Castle και το ομώνυμο χωριό και πλέον κατευθυνόμαστε νότια. Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στο πανέμορφο Tarbert. Εδώ να πω ότι ο @gtril μάλλον θέλει να αγοράσει κανένα σπίτι σε ένα από τα δύο χωριά, γιατί μας έπρηξε τόσο στο πήγαινε όσο και στο έλα να σταματήσουμε, αλλά ο πάντοτε αγχωμένος με την ώρα @mallios δεν του έκανε τη χάρη. Λίγο μετα το Tarbert φτάνουμε στο μικρό λιμανάκι Kennacraig, όπου θα επιβιβαστούμε στο ferry για το Islay. Μπαίνουμε στην αίθουσα αναμονής του λιμανιού για τουαλέτα και φόρτιση κινητών, όπου βλέπω αυτές τις διαφημίσεις στον τοίχο και αρχίζουν τα πρώτα σκιρτήματα, αρχή ταχυκαρδίας: Το "Lord of the Isles" μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες: Κι εμείς έτοιμοι για επιβίβαση: Ferry από Kennacraig μέχρι Port Askaig Εντός του "Lord of the Isles" η κούραση και η αϋπνία έχουν χτυπήσει κόκκινο. Κάποιοι από εμάς παραδιδόμαστε πολύ σύντομα στην αγκαλιά του Μορφέα. Ο ύπνος όμως δεν θα διαρκέσει και πολύ. Σε λίγη ώρα βλέπουμε μπροστά αριστερά το Islay και μπροστά δεξιά το Jura. Μετά από λίγο μπαίνουμε στο στενό ανάμεσά τους και τα χτυποκάρδια γίνονται πιο έντονα. Στις πρώτες φωτογραφίες με φόντο το Jura τα πρόσωπα γίνονται ολοένα και πιο χαμογελαστά: Σε λίγη ώρα πλησιάζουμε το Port Askaig. Λίγο πριν την είσοδο του μικρού λιμανιού βλέπουμε ένα φτωχικό σπιτάκι με ένα ελικόπτερο παρκαρισμένο στον κήπο του: Και να το Port Askaig: Οδική διαδρομή από Port Askaig προς Port Ellen Μετά από μία διαδικασία κατάπλου και πρόσδεσης που παρά την ήρεμη θάλασσα φαντάζομαι για όλους μας ήταν η πιο αργή της ζωής μας (μιλάμε για απελπισία, δεν φαντάζεστε) κατεβαίνουμε και αρχίζουμε την οδική διαδρομή προς Port Ellen, που είναι και μια από τις μεγαλύτερες διαδρομές στο νησί. Λίγα μέτρα όμως μετά το Port Askaig παθαίνουμε το πρώτο σοκ. Ταμπέλα δεξιά προς Caol Ila μόλις ένα μίλι μακριά! Στρίψε Γιάννηηηηηη! Δεν στρίβει ο Γιάννης. "Θα έρθουμε εδώ το Σάββατο, μη βιάζεστε" μας λέει και συνεχίζουμε. [Φωτό από Google Maps:] Λίγο πιο κάτω τσουπ! Κι άλλες ενδιαφέρουσες ταμπέλες! Ωνσγ! [Φωτό από Google Maps:] Μετά από λίγο όμως μας κάνει τη χάρη να μην πάρουμε το shortcut για Port Ellen, αλλά να πάμε μέσω Bowmore. Ο @gtril θέλει να σταματήσουμε στην Peatzeria (προσέξτε την ορθογραφία) για φαγητό, αλλά εμείς ακλόνητοι. Στρίβοντας αριστερά στην πλατεία του χωριού βλέπουμε στο βάθος το αποστακτήριο. Πάλι σκιρτήματα, πάλι ο Γιάννης να μας ηρεμεί: "Θα έρθουμε την Παρασκευή" μας λέει και προχωράμε. Ο δρόμος όλο και στενεύει και γίνεται πιο bumpy. Όσοι καθόμαστε στα πίσω καθίσματα χορεύουμε τραμπολίνο. Έχετε καθήσει στην πλώρη φουσκωτού; Ε κάπως έτσι. Πριν φτάσουμε στο Islay όλοι φοβόμασταν ότι θα φεύγαμε με κίρρωση ήπατος, αλλά τελικά φύγαμε με κήλες μεσοσπονδύλιων δίσκων. Τουλάχιστον όσοι από την οκτάδα Renault καθόμασταν πίσω. Περνάμε από το μικρό αεροδρόμιο του νησιού όπου ο @gtril προσπαθεί μετά μανίας να αναγνωρίσει οποιοδήποτε μικρό αεροσκάφος είναι σταθμευμένο εκεί, αλλά οι υπόλοιποι εντυπωσιαζόμαστε περισσότερο από το πλήθος των προβάτων που βλέπουμε σχετικά ελεύθερα στα απέραντα λιβάδια. Κάπου εκεί ακούγεται και το πρώτο "ψχούλμ" από τον @corpus. Μία από τις λέξεις που έμελλε να σημαδέψουν για πάντα αυτό το ταξίδι. Κανείς μας δεν είναι βέβαιος αν τα κίνητρά του είναι ρομαντικά ή λαίμαργα, αλλά κανείς δεν τον ρωτάει. Αρκετά από τα πρόβατα είναι χρωματισμένα με spray, προφανώς για να τα ξεχωρίζουν οι ιδιοκτήτες τους. Μάλλον εκεί δεν συνηθίζουν τα σκουλαρίκια στα αυτιά και τις καμπανούλες που έχουν τα δικά μας. Δεν ξέρω βέβαια πόσο αποτελεσματικό θα ήταν το spray σε μέρη όπου ανθεί η ζωοκλοπή. @Uisge-Beatha και @D.M. οποιαδήποτε σύνδεση με πραγματικά μέρη είναι απολύτως συμπτωματική. Κάνω εικόνα μια βουκολική περιγραφή του @McRookie από παλαιότερο ταξίδι του στο Isle of Skye, αλλά στη συνέχεια ανακαλύπτουμε και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία της πανίδας του Islay, όπως φασιανούς και αγριοκούνελα και ξεχνιέμαι. Σε λίγο ξεπροβάλλει στο βάθος το Port Ellen, με το αποστακτήριο μάλιστα να είναι το πρώτο πράγμα που φαίνεται από μακριά, πριν φτάσουμε στο χωριό. Φτάνουμε, εντοπίζουμε τα καταλύματά μας και τακτοποιούμαστε. Εκεί η οκτάδα Renault χωρίζει σε 3 μέρη: Οι @mallios και @gtril μένουν σε ένα, ο @Uisge-Beatha σε ένα άλλο και οι υπόλοιποι @corpus, @tsapaspan, @Vaggelis82, @tolisrocks + ο γράφων σε άλλο. Η πρώτη ημέρα θα συνεχιστεί σε επόμενο post με ζουμερές επισκέψεις σε Kildalton και Ardbeg και αρκετές φωτογραφίες. Stay tuned ψχλσμ!

Δεύτερο post Day 1: Τετάρτη 30 Απριλίου. Μέρος 2ο από 2. Οδική διαδρομή στο "Three distilleries path" Εκμεταλλευόμενοι το ότι βρισκόμαστε μεταξύ 55ου και 56ου μεσημβρινού και τέτοια εποχή η δύση του ηλίου είναι μετά τις 21:00, συν το ότι ο καιρός είναι απίστευτα ευνοϊκός, με την προτροπή του προέδρου η οκτάδα Renault ξεκινάει για ένα γρήγορο κοντινό sightseeing. Εδώ πρέπει να πω πως η παρέα των WhiskyFriends που απαρτίζουν το ένα από τα 3 αυτοκίνητα μένουν σε άλλο σημείο του Islay, ενώ το άλλο βανάκι δεν έχει φτάσει ακόμα στο Islay, γιατί περίμεναν τον @Corry Vreckan που προσγειωνόταν αργότερα στο Εδιμβούργο. Ξεκινάμε λοιπόν από το γραφικό χωριουδάκι του Port Ellen με ανατολική κατεύθυνση. 200 μόλις μέτρα από την έξοδο του χωριού βλέπουμε στα δεξιά μας τις υπό κατασκευή παγόδες του αποστακτηρίου Portitruan. Όταν σχεδιάζαμε τούτο εδώ το ταξίδι, ελπίζαμε το αποστακτήριο να ήταν στα τελειώματα ώστε να μπορούμε τουλάχιστον να περιηγηθούμε στους χώρους του, ακόμα και αν δεν είχε ξεκινήσει η παραγωγή. Δυστυχώς όπως έχετε διαβάσει σε άλλο thread, οι εργασίες έχουν πάει πίσω, αλλά σε αυτό θα επανέλθω στην Day 2. Δεν έχουμε προλάβει να μιλήσουμε 1 λεπτό για το Portitruan και βλέπουμε ήδη τις ταμπέλες και τον δρόμο δεξιά που πηγαίνει στο Laphroaig. Θυμάστε στο προηγούμενο post που έλεγα για σκιρτήματα και ταχυκαρδίες; Εδώ έχω φτάσει σε κατάσταση κολπικής μαρμαρυγής! Σκέφτομαι ότι η απόσταση από εκεί που μένουμε μέχρι το Laphroaig (λιγότερο από 3 χιλιόμετρα) γίνεται για πλάκα με τα πόδια και έμελλε να την κάναμε με αντίθετη φορά την επόμενη μέρα. Σε λιγότερο από 2 χλμ μετά ξεπροβάλλει αγέρωχο μπροστά μας, επάνω στον δρόμο, το Lagavulin. "Σταμάτα Γιάννη!", "πάμε να προλάβουμε το Kildalton Cross, θα έρθουμε αύριο εδώ" κλασική απάντηση @mallios. Η πορεία γίνεται βορειοανατολική και πάλι σε λιγότερο από 2χλμ να και το Ardbeg! Πιστέψτε με, όσοι αντέχετε και διαβάζετε αυτή τη φλυαρία μου, μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να περιγράψω και να αποδώσω σωστά στον γραπτό λόγο τα συναισθήματά μου. Θα αρκεστώ να πω, πως αν κάποιος μου έλεγε ότι πρέπει να διαλέξω μόνο 3 αποστακτήρια να επισκεφθώ στο Islay, θα ήταν αυτά ακριβώς τα 3, Lagavulin, Laphroaig και Ardbeg (με αυτή τη σειρά μάλιστα) όχι για λόγους ιστορίας ή μεγέθους, αλλά καθαρά για λόγους προσωπικής προτίμησης εμφιαλώσεων. Και τώρα μέσα σε 2 λεπτά πέρασα δίπλα και από τα 3! Επίσκεψη σε Kildalton Cross Αφήνουμε πίσω μας το Ardbeg και συνεχίζουμε ακάθεκτοι την πορεία μας βορειοδυτικά. Αυτή τη φορά η διαδρομή είναι μεγαλύτερη και ο δρόμος στενεύει κι άλλο. Εδώ έχουμε ήδη παρατηρήσει ότι οι οδηγοί στο Islay συνηθίζουν να χαιρετούν ο ένας τον άλλον όταν έρχονται από αντίθετες κατευθύνσεις, ακόμα και χωρίς να γνωρίζονται. Μια ωραία και ευγενική συνήθεια, που όμως μας ξενίζει και μας αγχώνει λίγο. "Γιάννη αυτός σε χαιρέτισε κι εσύ όχι". "Γιάννη πρέπει να χαιρετάει μόνο ο οδηγός ή και οι @tsapaspan και @Vaggelis82 που κάθονται στο μπροστινό κάθισμα;". Εννοείται πως στο δρόμο κάθε φορά που βλέπουμε πρόβατα, ελάφια, φασιανούς και αγριοκούνελα θυμόμαστε ότι πεινάμε και αρχίζουν τα "ψχλμ" και οι συζητήσεις για τους συνιστώμενους τρόπους μαγειρέματος. Με αυτά και με τούτα μετά από μια βουκολική διαδρομή περίπου 7χλμ φτάνουμε στο Kildalton Cross. Εγώ το είχα φανταστεί σαν ένα μνημείο με τον διάσημο κέλτικο σταυρό. Στην πραγματικότητα πρόκειται μάλλον για μέρος ενός παλιού μικρού νεκροταφείου, δίπλα σε ένα μισοκατεστραμμένο παλιό εκκλησάκι. Ευκαιρία για αρκετές φωτογραφίες ασφαλώς. Εκεί θυμόμαστε ότι είναι η ώρα της εκδήλωσης των φίλων μας του Καστοριά Whiskey Club για το Ιαπωνικό whisky με τον @sir mihas και κάνουμε μια σύντομη σύνδεση μαζί τους με βιντεοκλήση. Μια δυνατή στιγμή, όπου εκείνοι ζήλευαν που δεν είναι στο Islay μαζί μας κι εμείς που δεν ήμασταν παρόντες, έστω διαδικτυακά, σε αυτή την εκδήλωση. Η οκτάδα Renault μαζεύεται για μία ομαδική φωτογραφία πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής Sneak preview of Ardbeg distillery Στην επιστροφή επιτέλους σταματάμε σε ένα αποστακτήριο και συγκεκριμένα στο πρώτο που βρίσκουμε στο δρόμο μας, το Ardbeg. Εκτός προγράμματος η επίσκεψη, εξάλλου το ραντεβού μας ήταν για αύριο. Ελάχιστα αυτοκίνητα στο parking και γενικότερα στον χώρο του αποστακτηρίου φαίνονται μόνο 2-3 εργάτες που κάνουν κάποιες εργασίες στους εξωτερικούς χώρους. Είναι προφανές ότι εκείνη την ώρα το αποστακτήριο υπολειτουργεί, κι εμείς θα το εκμεταλλευόμασταν κατάλληλα. Εδώ πρέπει να κάνω μια απαραίτητη παρένθεση για να εξηγήσω λίγο τα έντονα συναισθήματά μου, παρένθεση που θα έχει και τη μορφή σύντομης αναδρομής αλλά και εξομολόγησης. Όπως γνωρίζετε οι περισσότεροι, τα έχω τα χρονάκια μου. Ανακάλυψα το malt whisky το 1996, όταν βρισκόμουν για μερικές εβδομάδες σε ένα άλλο μικρό νησάκι της Σκωτίας, το Great Cumbrae. Έκτοτε αποτελεί το βασικό, σχεδόν αποκλειστικό, αλκοολούχο ποτό που καταναλώνω. Με αφορμή το malt whisky γνωρίστηκα με κάποιους από τους συνοδοιπόρους τούτης εδώ της παρέας το 2005 και από τότε ... ξέρετε, μαζώξεις, tastings κλπ. Παρόλα όμως τα χρονάκια που με συνδέουν με το malt whisky, μόλις τώρα έκανα τα πρώτα μου βήματα στους χώρους ενός αποστακτηρίου. Πρώτη μου επίσκεψη σε αποστακτήριο μετά από κοντά 30 χρόνια με αυτό το χόμπυ. Πώς να εκφράσω λοιπόν τα συναισθήματα; Οι οπαδοί της ΑΕΚ μπορούν να τα συγκρίνουν με αυτά όταν πρωτομπήκαν στο νέο γήπεδο. Δέος, ρίγη, ένα μόνιμο χαμόγελο, τσιμπήστε με να βεβαιωθώ ότι δεν είναι όνειρο. Κλείνω την παρένθεση και να με συμπαθάτε για την συναισθηματική έκρηξη. Ξεχυνόμαστε στους χώρους του αποστακτηρίου, βγάζουμε βιαστικές φωτογραφίες και δειλά δειλά βάζουμε κεφαλάκι μέσα από οποιαδήποτε ανοιχτή πόρτα βρίσκουμε στο δρόμο μας. Μπαίνουμε εντελώς ανενόχλητοι μέχρι και στην καρδιά του αποστακτηρίου: Τεράστια έκπληξη από την έλλειψη οποιασδήποτε φύλαξης σε τόσο νευραλγικούς χώρους. Εννοείται βέβαια ότι η συγκεκριμένη παρέα ήταν εντελώς ακίνδυνη για το Ardbeg, αφού η συμπεριφορά μας ήταν αντίστοιχη με αυτήν που έχουν ευλαβείς πιστοί που μπαίνουν σε ένα ερημικό ξωκλήσι για προσκύνημα. Μαζευόμαστε για μια ομαδική φωτογραφία, από τις καλύτερες του επίτιμου φωτογράφου της εκδρομής @tsapaspan πριν αναχωρήσουμε για το Port Ellen. Επιστρέφουμε στο χωριό για φαγητό και καλωσορίζουμε και τους αργοπορημένους του άλλου αυτοκινήτου με πρώτη εμφάνιση @Corry Vreckan. Οι περισσότεροι πηγαίνουν για μια μπύρα ή dram whisky στο Ardview, αλλά εγώ εντελώς πτώμα από το ταξίδι και την έλλειψη ύπνου κάνω ένα μπάνιο και πέφτω αναίσθητος για ύπνο. ο συγκάτοικός μου στο δωμάτιο @tolisrocks πλήρωσε την απόφασή του να πάει στην pub, καθώς όταν επέστρεψε το ροχαλητό μου ακουγόταν έξω στον δρόμο και για να κοιμηθεί ο καψερός αναγκάστηκε να με ξυπνήσει! Κάπου εδώ ολοκληρώνεται μία τεράστια σε διάρκεια και συναισθήματα ημέρα. Stay tuned για τις επόμενες. Τα guided tours & tastings στα αποστακτήρια δεν έχουν καν ξεκινήσει!

Τρίτο post Έγινα δέκτης δικαιολογημένων παραπόνων για τη μεγάλη αργοπορία της συνέχειας. Όντως ψάχνω να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να συνεχίσω, αλλά τελευταία δεν είναι και πολύ εύκολο. Όπως καταλαβαίνετε τέτοιου είδους posts παίρνουν αρκετό χρόνο. Δυστυχώς ούτε τώρα έχω αυτήν την πολυτέλεια, αλλά για να μην παραγίνει τεράστιο το κενό, σκέφτηκα να κάνω ένα γρήγορο εμβόλιμο post, μεταξύ της Day 1 και της Day 2. Όπως ανέφερα σε προηγούμενο, από την Οκτάδα Renault, οι 5 μέναμε σε ένα Airbnb, το οποίο ήταν ανώτερο των προσδοκιών μας. Γνωρίζαμε ήδη την ιδανική τοποθεσία του εντός του Port Ellen, αλλά όταν μπήκαμε μέσα είχαμε ευχάριστες εκπλήξεις. Τουλάχιστον εγώ που δεν είχα κάνει καμιά ιδιαίτερη προετοιμασία να ελέγξω εξονυχιστικά την σελίδα του στην πλατφόρμα. Αναλυτικές οδηγίες για το κάθε τι, πατάκια να αφήνουμε τα παπούτσια μας, αρκετά μπάνια, μεγάλη κουζίνα με τραπεζαρία και όλα τα απαραίτητα, σαλονάκι με τηλεόραση, επιτραπέζια κλπ. Όμως αυτό που προσωπικά μου έκανε περισσότερη εντύπωση από όλα ήταν ότι και το Airbnb φώναζε δυνατά whisky. Παντού. Για του λόγου του αληθές, ορίστε μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες από πράγματα που βρήκαμε εκεί. Από βιβλία: Μέχρι εντυπωσιακά κουτιά από μπουκάλια: Που δυστυχώς ήταν άδεια... Μέχρι και ψαγμένα βιβλία (αρκετά παραπάνω από τουριστικούς οδηγούς) για το Islay και τα υπόλοιπα νησιά της Σκωτίας: Με αυτές τις ανέσεις στο σπίτι, αυτή την βιβλιοθήκη, τα επιτραπέζια, την Smart TV στην οποία προβάλαμε εύκολα μέσω κατοπτρισμού/AirPlay το πρόγραμμα της ελληνικής τηλεόρασης, αλλά κυρίως τη φοβερή παρέα που είχαμε, άνετα θα μπορούσαμε να μείνουμε εκεί για πολλές περισσότερες ημέρες. Δυστυχώς όμως τα διαζύγια είναι ακριβά... Και κάπου εκεί που συνεννοούμαστε τι ώρα θα ξυπνήσουμε την άλλη μέρα το πρωί για το Ardbeg, οι τολμηροί της παρέας @corpus και @tsapaspan μας ανακοινώνουν την απόφασή τους να ξυπνήσουν πολύ πιο πρωί για να πάνε με τα πόδια! Χρησιμοποίησα σε προηγούμενο post τη λέξη "προσκύνημα", όχι τυχαία. Όσοι έχετε πάει στην Τήνο, θα έχετε δει φαντάζομαι στον φαρδύ δρόμο που ξεκινάει από το λιμάνι και καταλήγει στην Μεγαλόχαρη πως δεξιά έχει έναν διάδρομο στρωμένο με κόκκινη μοκέτα για όσους πιστούς έχουν τάμα να πάνε μέχρι τον ναό με τα γόνατα. Και σχεδόν καθημερινά υπάρχουν αρκετοί που το κάνουν. Ε, κάπως έτσι σκέφτηκαν και οι φίλοι μας ότι ήθελαν να κάνουν την πρώτη τους επίσκεψη στα συγκεκριμένα αποστακτήρια, με επιπλέον bonus ότι ήξεραν πως για να φτάσουν στο Ardbeg θα έπρεπε να περάσουν πρώτα από το υπό κατασκευή Portitruan, μετά από το Laphroaig και το Lagavulin και όλα αυτά μέσα σε μια υπέροχη διαδρομή στη φύση του Islay και με ιδανικές καιρικές συνθήκες. Σημειωτέον ότι ο παραλληλισμός με την κόκκινη μοκέτα-διάδρομο της Τήνου είναι και οπτικός, καθώς όπως θα μάθαινα και εγώ από πρώτο χέρι το επόμενο απόγευμα, αυτό το φοβερό "three distilleries path" είναι ένα ωραιότατο πεζοδρόμιο & ποδηλατόδρομος με κοκκινωπό χρώμα, ξεκάθαρα οριοθετημένο και ασφαλέστατα διαχωρισμένο από τον δρόμο για τα αυτοκίνητα με τον οποίο κινείται παράλληλα. Περισσότερα όμως γι αυτό στο επόμενο post, το οποίο θα ξεκινήσει με ARDBEG.

Εμένα πάλι νομίζω θα μου μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη η μυρωδιά που υπήρχε στο προαύλιο του Ardbeg (δεν είμαι σιγουρος από που ερχόταν) που αργότερα την συναντήσαμε και σε άλλα αποστακτήρια. Αυτή η μυρωδιά της μαγειρεμένων σιτηρών, γλυκιά, με την αλμύρα του θαλασσινού αέρα νομίζω ότι την έχω ακόμα στην μύτη μου. (Εδώ η φωτό με μια ελαφριά επεξεργασία να τονίσουμε τον ουρανό από πίσω) Εγω να προσθέσω ότι όταν κάποιοι μπήκαν στην μισάνοιχτη πόρτα που έγραφε «stills room» πίστεψα ότι κάπου εκεί είχε τελειώσει το ταξίδι μας και μάλλον την επόμενη μέρα που θα πηγαίναμε για το tour μας στο Ardbeg θα μας περίμεναν στην είσοδο ο διευθυντής του αποστακτηρίου με την αστυνομία για να μας απελάσουν από την χώρα, τελικά οι Σκωτσέζοι αποδείχθηκαν πολύ χαλαροί τύποι και πολύ φιλικοί κάτι που διαπιστώσαμε και την επόμενη μέρα με το @corpus όταν κάναμε μάντραπήδα στο lagavulin για να βγούμε στην προβλήτα και μπήκαμε σε χώρο που απαγορευόταν η είσοδος.

Φοβερός στην περιγραφή ο @Wisdom είναι σαν να ξαναζώ το ταξίδι από την αρχή!!! Με κατάθλιψη μας βλέπω μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η ανασκόπηση. Εγώ θα προσπαθήσω να συνδράμω με μερικές έξτρα φωτογραφίες όπου μπορώ!!! Δεξιά η Γαλλία και αριστερά η Μεγάλη Βρετανία!! Εδώ κάπου αρχίζω εγώ προσωπικά να συνειδητοποιώ που βρίσκομαι και που πηγαίνω αφού είναι η πρώτη μου φορά στο Νησί και η πρώτη φορά που θα δω αποστακτήριο. Βέβαια εδώ ακόμα δεν ήξερα σίγουρα τι θα ζήσω!!!

Πολύ ωραία διαδρομή το “three distilleries path” και υπέροχο σκωτσέζικο τοπίο με αρκετή υγρασία (σχεδόν ψιλόβροχο). Εγώ σίγουρα το ευχαριστήθηκα, νομίζω και ο φίλος @corpus, ότι έπρεπε για ξεκίνημα της μέρας και της εκδρομής. Του χρόνου με ποδήλατο 😂😂 η ψχλ έτοιμος να ορμήξει… Μόλις είδε τον @corpus προσκύνησε

Ήταν μια υπέροχη βραδιά με εξαιρετική μουσική επένδυση. Ευχαριστούμε και τον Βασίλη από το TiKi Bar

Νομίζω ότι πρώτα ο Θεός θα τα καταφέρω κι εγώ να έρθω, ελπίζω γύρω στις 21:30, εννοείται με το μετρό. Οι παλιοί ξέρετε τι σημαίνει αυτό βέβαια, αλλά ας το επαναλάβω για τους νεότερους, μια και ανέφερε ο @Makis κάτι για σερίφηδες: Θερμή παράκληση για τήρηση ιερών πολυετών παραδόσεων στο tasting από σεβασμό στα αποστάγματα και κυρίως σε όσους τα προσφέρουν κέρασμα στην παρέα. Φωτογραφίες line-up αφού έχουν προσέλθει όλοι οι φιαλοθέτες. Ανοίγουμε ένα ένα τα μπουκάλια με προαποφασισμένη σειρά (πρώτα τα unpeated χαμηλών αλκοολικών βαθμών, μετά unpeated cask strength, μετά peated χαμηλών και στο τέλος peated cask strength), όποιος έχει φέρει μπουκάλι σερβίρει ο ίδιος (δεν σερβιριζόμαστε μόνοι μας), δίνουμε ικανό χρόνο μεταξύ των μπουκαλιών για ανταλλαγή απόψεων και ακόμα μεγαλύτερο στον χρόνο του φαγητού και στο τέλος ψηφίζουμε το καλύτερο, ο δωρητής του οποίου δεν πληρώνει ό,τι έχει καταναλώσει στο μαγαζί. Επίσης παρακαλώ τα διαλείμματα τσιγάρου να είναι ολιγόλεπτα και όχι αφορμή να στήνουμε πηγαδάκι έξω για κανένα μισάωρο τη φορά. Εννοείται πως όποιος οδηγεί μπορεί να έχει μαζί του φιαλίδια και να πάρει το dram του σε δειγματάκια. Υπόψιν ότι οι έλεγχοι για αλκοτέστ έχουν ενταθεί. Για να μην παρεξηγηθώ από τα νεότερα μέλη, τα παραπάνω είναι φιλικές προτροπές που τηρούνται από όποιον θέλει, δεν έχουμε κάποιον μηχανισμό επιτήρησης, καταστολής & τιμωρίας, εκτός από one-on-one συνεδρίες με τον @sir mihas

Ο καιρός την πρώτη ημέρα, 30.04, μας υποδέχτηκε έτσι! Port Askaig Port Ellen

Laphroaig Day σήμερα στο Feis Ile οπότε ας το τιμήσουμε με ένα Cairdeas. Αγαπημένο πια αποστακτήριο. Όχι ότι δεν ήταν.... Και καφεδάκι σε κερνάει και νεράκι άφθονο να γεμίσεις το παγούρι σου. Και τρομερό merchandise! Και τρουφάκια από άλλο πλανήτη! Και τραπεζάκια παραθαλάσσια να αραξεις με την παρέα σου!!! Happy Laphroaig Day! @Corry Vreckan thanks για το sharing!

Ωραία ήταν όντως όλα, εκτός από την ενδυματολογική επιλογή του συμπαθούς τραγουδιστή. Δοκίμασα από όλα εκτός από το Big Peat και όντως κανένα δεν απογοήτευσε. Να πω ότι στην σχετική ψηφοφορία επικράτησε σχετικά εύκολα με 9 ψήφους το Kilchoman 14yo 20th Anniversary Cask Series ex-Sherry Casks 55% OB, το οποίο το προσέφερε στην παρέα ο @kostis (χρόνια πολλά για χθες φίλε!) και το ψήφισαν ως το καλύτερο της βραδιάς οι @DUCATI13, @corpus, @tomy, @James, @sir mihas, @apo21, @Leftis, @Makis και @Wisdom. Τηρώντας τας ιεράς παραδόσεις μας, ο @kostis δεν πλήρωσε τα spring rolls του. Δεύτερο με 5 ψήφους αναδείχθηκε το Glen Garioch 18yo (17/2/2003) SMWS 19.66 "Golden Summer Peach Gazpacho" 57.2%, το οποίο μοιράστηκε μαζί μας ο @mallios και το ψήφισαν ως το καλύτερο της βραδιάς οι @Vaggelis82, @SimoG, @thanasist, @Bandit και @Petros_vos. Τρίτο με 2 ψήφους κατετάγη το Finlaggan Germany Exclusive 9/2024 54.5% Cask#1709 54.5%, το οποίο έφερε μαζί του ο @apo21 και άρεσε περισσότερο από τα υπόλοιπα στους @mallios και @kostis. Τέταρτο με την ψήφο του @jniag ψηφίστηκε το Peallach (Ledaig/Tobermory) 8yo Rioja Barrique από Chorlton Whisky 58.2% το οποίο μας προσέφερε ο @Makis και το οποίο για εμένα ήταν η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς, εξαιρετικό στο στόμα. Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη το ότι δεν ψηφίστηκε από κανέναν ως το καλύτερο το παλιό γνωστό αλλά πάντα εξαιρετικό Bunnahabhain Cruach-Mhòna 50% OB του @corpus. Λέω έκπληξη, γιατί στην προσωπική μου βαθμολόγηση ήρθε ελάχιστα δεύτερο πίσω από το Kilchoman. Το είχα σφάξει κι εγώ σε παλαιότερη μάζωξη και νομίζω πως και τότε είχε συγκεντρώσει θετικά σχόλια. Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τα υπόλοιπα 3 του line-up: Tipperary 10yo Boutique Selection Knockmealdowns Single Malt Irish Whiskey 47% από τον @Leftis Linkwood 13yo (2010) The Single Malts of Scotland Reserve Casks Exclusive Elixir Distillers LMDW 48% από τον @thanasist Big Peat Islay Blended Malt 46% Douglas Laing από τον @SimoG Ευχαριστούμε ιδιαίτερα όσους μοιράστηκαν μαζί μας τα μπουκάλια τους, όλους που ήρθαν και περάσαμε καλά και βέβαια ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε στον πρωτοεμφανιζόμενο μελλοντικό ναύαρχο @Petros_vos, αλλά και στον @jniag που ήρθε πρώτη φορά σε τέτοιου είδους μάζωξη. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον ταξιδιώτη μας και είδωλο @Makis που αποτέλεσε την αφορμή να μαζευτούμε. Ζητώ συγγνώμη από τον @Islaynder (επίσης χρόνια πολλά για χθες!) γιατί κάτι το whisky, κάτι η βαβούρα με τη ζωντανή μουσική, κάτι το προχωρημένο της ηλικίας μου, δεν κατάφερα να τον εντοπίσω καθόλου προχθές Καταφέραμε και χάσαμε για 1-2 λεπτά το τελευταίο μετρό μαζί με @Bandit, αλλά και η συζήτηση με τον συμπαθέστατο ταξιτζή αποδείχθηκε ενδιαφέρουσα. Και εις άλλα με υγεία! Slainte!

Renault ακούμε και Renault δεν βλέπουμε (σε όλο του το μεγαλείο)! Το "πλοίο" που είχε σούστα αντί αμορτισέρ, που σε κάθε φρενάρισμα έφευγε λίγο προς τα αριστερά (στο δρόμο για το Bunna παραλίγο να τελειώσει το ταξίδι στο αριστερό χαντάκι του δρόμου) και που στο δρόμο μετά το Bowmore για Port Ellen οι πίσω επιβάτες πρέπει να ένιωθαν σαν να ήταν στο "ταψί" στο παλιό Λούνα Παρκ. Στα καλά όμως, χώραγε άνετα και τους 8 μας και δύο σειρές βαλίτσες μαζί με άλλα πράγματα. Βγήκε ανέπαφο από κάθε περιπέτεια και βγήκε χώρο να παρκάρει και στο Edi.

Είναι λίγο περίεργο το συναίσθημα και το γεγονός αυτό, αλλά στο Ardbeg όσες φορές έχω πάει σε ώρες εκτός λειτουργίας, μπήκα σχεδόν παντού και κανείς δεν είπε κάτι. Από την άλλη, πρέπει να σκεφτούμε ότι δεν είναι Ελλάδα εκεί, δεν μπαίνουν άνθρωποι να κάνουν καταστροφές ή να κλέψουν χαλκό. Επίσης έχει κάμερες. Για να το κάνετε εικόνα στο μυαλό σας, στο Laddie, η βραδινή βάρδια είναι 2 άτομα, η μπροστινή πόρτα κλειδωμένη... και η πίσω / στο πλάι, ανοιχτή και όποιος θέλει μπαίνει. Απλά... δεν μπαίνουν. Νομίζω πετύχαμε το μέγιστο δυνατό σε αρώματα αφού πρέπει να είχε τελειώσει η απόσταξη (spirit stills) οπότε "έτρεχε" το mash tun για τo επόμενο fermentation και αν κατάλαβα καλά πρέπει είτε να δούλευε και η πρώτη απόσταξη (wash stills) για το επόμενο batch ή να καθαρίζανε του άμβυκες. Δεν ήταν μόνο ένα άρωμα, δεν ήταν μόνο το mash tun που έβγαζε αυτή την οσμή, οπότε μάλλον ήσουν τυχερός.

Προσθέτω και εδώ τι δοκιμάσαμε Bunnahabhain Distillery Warehouse tasting straight from the Casks 1st dram 2012 12 years 57.6% Full Maturation in a Sherry Oloroso Cask (re-fill) Slower Maturation in this very big Cask 2nd dram 2017 7 years 59.6% Full Maturation in a First Fill Rioja 3rd dram 2019 5 years old 60.2% Pale Cream Sherry It had before Fino (or Manzanilla) and PX 4th dram 2014 10 years Canasta Cask Cream Sherry (Oloroso and PX) 58.4%

Μερικές μέρες μετά έχω την ευκαιρία να γράψω. Ήταν μια πολύ ωραία βραδιά με εξαιρετικό lineup. Η φιλοξενία ήταν πολύ καλή και ευχαριστούμε το Tiki για αυτό. Νομίζω ήταν μια χαρά για πρώτη φορά του @Petros_vos και ελπίζω και ο @Makis να το χάρηκε. Το lineup παρακάτω, Tipperary 10 y.o. Irish Single Malt batch 02/16, Mountain Range, 47% @Leftis Linkwood 13y.o. vintage 2010, Single Malts of Scotland, LMDW, 48% @thanasist Glen Garioch 18y.o. SMWS 19.66, Golden Summer Peach Gazpacho, 57.2% @mallios Bunnahabhain NAS, Cruach-Mhona, Limited Edition, 50% by @corpus Peallach 8y.o. (Ledaig), Rioja Barrique, Chorlton, 293 bottles 58.2% my @Makis Kilchoman 14y.o. 20th Anniversary, 100% Islay Casks, 55% by @kostis Finlaggan,NAS, Single Cask Germany Exclusive, Refill Sherry Butt 54.5% by @apo21 Big Peat Blended Malt, 46% by @SimoG Ο καπνός ευτυχώς κυριάρχησε! Για μένα το Peallach και το Kilchoman ήταν τα δυο που ξεχώρισα με το δεύτερο να είναι ο νικητής μιας και είναι ένα πιο γεμάτο ουίσκι. Να ευχαριστήσουμε εδώ τον @kostis που μας έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε ένα ουίσκι που έχει 10 μέρες που κυκλοφόρησε στην αγορά. (Για να πάρω και τα credits εγώ ήμουν ο κομιστής) Finlaggan και Big Peat δεν δοκίμασα Άντε και στα επόμενα!

Πάμε λοιπόν να δούμε τι ήταν..

Αφήνω τελευταίο τον δεύτερο νεαρό του παιχνιδιού, @jniag που ξεπέρασε και μένα αφού μπόρεσε και έκανε με 50ml 234 tasting σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς (βρε αθεοφοβε). Φήμες λένε ότι ο λογαριασμός του νερού θα του έρθει διπλάσιος! Στο τελευταίο λεπτό στέλνει το παιχνίδι στην παράταση και μας πάει Αμερική Έχοντας το τελικό σκορ Σκωτια-ιρλανδ εεε Αμερική ήθελα να πω 5-5? Πρώτο tasting Πρώτη μυρωδιά… έχει βάλει και αυτός Jim Beam;;;;; Να είχα κρατήσει λίγο να έκανα side by side comp Χρώμα καστανόξανθο Μύτη χωρίς νερό: βρεγμένο παλαιό ξύλο, λουλούδια παλαιά βαριά άνθη Παλαιό βρεγμένο ξύλο τριανταφυλλιάς, μια ελαφριά νότα φρούτου κόκκινου και καραμέλας, ίσως βαρέλι με κρασί;; Όση ώρα περνάει βγαίνει περισσότερο η καραμέλα Στόμα χωρίς νερό: παχύρευστο, ξύλο παλαιο, τριαντάφυλλο Λιγότερο παχύρρευστο, δεν έχει τόση λαδίλα, δυνατό τριαντάφυλλο, βρεγμένο έπιπλο από τριανταφυλλιά, και πιπέρι μαύρο μπόλικο Τελείωμα χωρίς νερό: τριαντάφυλλο και πιπέρι Πολύ μακριά επίγευση με πικρή γλύκα… ωραίο και περίπλοκο, δεν θυμίζει μοντέρνα ουίσκι που βγάζουν ζάχαρη Μύτη με νερό: Δεν κράτησε τα αρώματα, έμεινε μόνο το πιπέρι και η πίκρα, μάλλον ευρωπαϊκό ξύλο και κρασοβάρελο… Υπάρχει καραμέλα Παλαιό χορτάρι με υγρασία Στόμα με νερό: Ροδόνερο, δεν βλέπω να έχει κρατήσει το βαρέλι ιδιαίτερη δύναμη, δηλαδή δεν έχει τόσο ξύλο, τόσο πιπέρι στην γεύση Ίχνος καραμελας Επίγευση: ελαφριά, λεπτεπίλεπτο, τριαντάφυλλο ελαφρύ Μένει η πικριλα του ξύλου Στην αρχή το είχα για περισσότερο αλκοόλ αλλά με το νερό διαλύθηκε η γεύση γρήγορα. 43% Δεύτερο tasting Μύτη χωρίς νερό: τριανταφυλλιά με καραμέλα, ίσως ψωμί από καλαμπόκι, κανέλα Μύτη με νερό: χάνει το χαρακτήρα, παρα πολύ απλό, εύκολο και απλό.. ελαφριά καραμέλα με λίγο τριαντάφυλλο και ίσως λίγο σιτάρι Στόμα χωρίς νερό: ελαφρύ, καραμέλα ζάχαρη με λίγο πιπέρι, πολύ λεπτό Στόμα με νερό: έχει μείνει η γεύση, αρκετό πιπέρι Τελείωμα χωρίς νερό: περισσότερο γλύκα καραμέλας με μακριά επίγευση και τέλος μαύρου πιπεριο Τελείωμα με νερό: πολύ μακριά επίτευμα από πιπέρι… μαύρο πιπέρι.. δυνατό! Τριαντάφυλλα και καραμέλα.. is this Jim Beam;; Συμπέρασμα: Είναι μπέρμπον μάλλον, rye δεν ξέρω δεν έχω πιει πρόσφατα ούτε έχω στην συλλογή… Αλκοόλ 43%, πίνεται εύκολα και δεν κρατάει καθόλου στο νερο Μικρή παλαίωση, ίσως μέχρι 5 χρόνια αλλά μάλλον NAS Δοκίμασα για να συγκρίνω: Woodford double oaked - κοντά αλλά βγάζει περισσότερο μελάσα στο τελείωμα και δεν έχει πιπέρι Michters small batch - όχι αυτό μου θυμίζει χρωματοπωλείο ή ατελιέ που μοιράζουν μπογιές. Πολύ καλύτερο Angels Envy - ούτε αυτό, καμία σχέση … SMWS B3.6 - αυτό σίγουρα δεν είναι αλλά γαμαει.. στείλτε μήνυμα για δείγμα! Τελική επιλογή αρχικά πήγα σε woodford straight bourbon αλλά έχω ισχυρές αμφιβολίες, οπότε θα πω Four Roses bourbon…

Και καμία σχέση η αφίσα με τον καλλιτέχνη που είδαμε. @Leftis μη βαράς ραιιιιιιιιιιιιιιιιιι! Μόνο αρνητικό η ζέστη. Ευτυχώς η μουσική ήταν σε απολύτως ανεκτά επίπεδα έντασης, μπορούσαμε άνετα να μιλάμε. Μία ακόμα φορά εξαιρετικός οικοδεπόστης ο Βασίλης και όλα τα παιδιά στο Tiki Bar, τυχερός της βραδιάς ο @Petros_vos που ενώ ήταν και το νεώτερο μέλος, γλύτωσε τον @sir mihas που τον είχε πάρει κατ' αποκλειστικότητα ο @James . Πολλές παρουσίες από όλες τις γενιές του φορουμ, κάποιοι δεινόσαυροι με μπλουζάκια Laphroaig και κάποιοι να μιλάνε για ώρες με τον καλό μας φίλο John ενώ υπήρξαν και απουσίες της τελευταίας στιγμής. Σταθερά παρωναπών ο @Islaynder που για άλλη μια φορά δήλωσε συμμετοχικά την απουσία του. Από τα drams που ήπια δεν με απογοήτευσε κάποιο, άσχετα από το ποιο μου άρεσε πιο πολύ, θα πω ότι σταθερά θετική έκπληξη το Finlaggan. Πολύ καλή δουλειά, μάλλον το είχαμε underrated χωρίς κανέναν απολύτως λόγο.

Η κάμερα έχει καταγράψει την στιγμή της επίθεσης. Δυστυχώς δεν έγινε κυκλωτική κίνηση και τα έντρομα κατσικάκια κατάφεραν να το σκάσουν, να φύγουν από την παραλία και να χωθούν στην πίσω αυλή ενός σπιτιού. @corpus η ντροπή των κυνηγών! Tolis.mp4

Προσθέτω και εδώ τι δοκιμάσαμε Bruichladdich Distillery Warehouse tasting straight from the Casks 1st dram Bruichladdich 2006 18 years total First Fill Bourbon for 10 years Rest in a Rivesaltes Cask 2nd dram Port Charlotte 2016 8 years Virgin Oak 3rd dram Octomore 14 years old (The oldest Octomore) 2010 170 ppm 5 years Βourbon Rest in a Pomerol cask

Πάμε στον δικηγόρο της παρέας @thanasist που ανασηκώνει τα βιβλία της ιστορίας,αναθεματίζει την Αμερική για την ύπαρξη του καλαμποκιού καθώς επίσης και τους πρώτους αποίκους που πήγαν εκεί και τους έμαθαν οι τρισκαταρατοι την απόσταξη... Σκωτία-Αμερικη 5-4...

Πάμε στα νεουδια της παρέας. @love-malt που κάνει λέει τυχαία μαντεψια και όχι σαν εμάς που τα ξέρουμε από πριν φυσικά... Και πάνε οι κουβάδες σύννεφο... Παραμένει Σκωτία λοιπόν και δύσκολα πλέον η ανατροπή.. Αλκη καλησπερα σορρυ για την ωρα αυπνιες(ασχημο αυτο)....παμε στο δραμι... Μυτη:spicy,καραμελα αμυδρο ροδακινο γλυκο του κουταλιου, μελι ισως πευκο λιγο sherry,κιτρο-lime,ξυλωδες,νοτες απο σιροπι(κερασι με αλκοολ) και ναι λιγο μαυρη σοκολατα... Στομα:spicy-ξυλο-sherry-γλυκο(βουτυρο κεϊκ)-φρουτωδες,στο τελος αφηνει μια γλυκαδα και κρατανε πι spicy νοτες θα πω τυχαια οπως παντα ετσι για να πω glenAllachie 12

Πάμε στην γυναίκα της παρέας @Χεντυ που δεν κρύβει την λατρεία της για τα πούρα και το καλο ποτό! Δίνει προβάδισμα στην Σκωτία και το 4-3 είναι γεγονός. Άραγε πως θα λήξει η αναμέτρηση?? Εκτός και αννν παιζει και άλλη ομάδα στο παιχνίδι....(Hint) Aλκη καλημέρα. Απόλαυση το δείγμα σου..εξεραιτικό πραγματικα . Χρώμα : Μελένιο Μύτη: φρουτένιο άρωμα βανίλιας κσι τζίτζερ και δρύςμε γλυκά μπαχαρικά. Γεύση: μαύρα μούρα και πεπόνι ελαφρύς καπνός και ξηρούς καρπούς..πολύ ντελικάτο whisky. Επιγευση: Ευχάριστη με νότες καπνού και γλυκών νυξεων Σχολια: όπως έγραψα πιο πάνω ντελικάτο..σιγουρα σε αφήνει ευχάριστη διαθεση μετα..δυστυχως ομως δεν έχεις αλλο για να σνεχίσεις να πίνεις😁 Μαντεψιά: BenRiach ΣSingle Malt The Original Ten Three Cask Matured 10 Ετών 43%

Ο Mr i know before you knew it @malliosβγάζει δυστυχώς τα άπλυτα μου στην φορά και αποκαλύπτει τις ερωτικές περιπτύξεις μου με τον @sir mihas απροκάλυπτα και παραμένει και αυτός Σκωτία για να κάνει σαν τον ομοϊδεάτη στα μαλλιά Ρονάλντο (τον παλιό φυσικά) το Σκωτία-Αμερικη 3-3 Αγαπητό Λιοντάρι της Καστοριάς! Ερωτικό αποθυμένο του Sir! Αρχοντα της λίμνης και εραστή του καλού καφέ! (άσχετο - μπριζόλα ήθελα να γράψω) Ευχαριστούμε για την συμμετοχή και το δείγμα και φυσικά για την φιλοξενία κάθε φορά που ένα μέλος ανεβαίνει στην Καστοριά. Πάμε. Χρώμα πορτοκαλο-χρυσο - χάλκινο, φωνάζει για καραμελόχρωμα. Μύτη. Ελαφριά με έντονες τις νότες πορτοκαλιού, κρασιού (σέρυ) καφέ, αχλάδια και ώριμα φρούτα, σιμιγδαλένιο χαλβά με κανέλα, φρέσκια μπουγάδα με αρωματικό μαλακτικό, γενικά ένα όμορφο μπουκέτο το οποίο δίνει και grain notes, θα μπορούσα να πω και κάτι ελαφρύ Ιρλανδικό με malted & unmlated barley. Πολλές μαρμελάδες από πορτοκάλια γλυκά ώριμα, μανταρίνια και λοιπά εσπεριδοειδή. Στόμα. Γιατί ρε παπάρες ρίξατε τόσο πολύ νερό?! Αφήστε λίγο το αλκοόλ, έστω και στο 43% να δώσει πραγματάκια το whisky. Πικρές νότες και σανδαλόξυλο, λίγη κανέλα ξύλο και λίγο μέλι ανθέων...και πάπαλα. Δυστυχώς εδώ βγαίνει έντονο το ξύλο και κάποιες grainy νότες και πλέον παίζω για έναν σίγουρο κουβά μεταξύ Teeling και κάποιου blended σε στυλ Chivas extra. (100% θα πάμε κουβά). Υφασματίλα στο στόμα (αυτή η ξηρότητα που με χαλάει λιγάκι) και πάλι μια αίσθηση ότι δεν έχουμε single malt εδώ. Επίγευση Μικρή και κυρίως με νότες πικρές, ξύλο, σεροβάρελο αλλά, όπως είπα μικρή. Θα μεινω στον χώρο των Blended και θα πάω με μια σίγουρη κουβαδίσια επιλογή. Chivas Regal 13-year-old - Extra https://www.whiskybase.com/whiskies/whisky/150463/chivas-regal-13-year-old-extra

Από τις Σέρρες έτοιμος να υπερασπιστεί μέχρι ρανιδας του αίματος του , ότι το συγκεκριμένο sample είναι 99,9% Μπερμπον ο @Chrisous,βγάζει τα πιστόλια σαν νέος johh weine συνοδευόμενος από την μουσική και το παραλήρημα του @Celtic και πετάει σε άλλα μέρη και αυτός του Ατλαντικού. Σκωτία -Αμερική 1-3. Ήρθε και η ώρα σου φίλε Άλκη (με την καλή έννοια 😁) να σε εκτελέσω. Πάμε λοιπόν ΟΨΗ: Δάκρυα παχιά, λιπαρά και γρήγορα. Καραμελόχρωμα. Αλκοόλ 40-43% ΜΥΤΗ: Βρε καλώς το bourbon. Ψημένη καραμέλα, καψαλισμένο ξύλο, κάρβουνα σβησμένα με νερό, μια ιδέα πορτοκαλιού, τζίντζερ, μπαχάρια. Καθόλου επιθετική, mellow και γλυκιά. ΣΤΟΜΑ: Ηπιο, σε απόλυτη ευθυγράμμιση με τη μύτη. Νερουλό και αλκοόλ καρφωμένο στο 40%. Μου έχει κάτσει εξαρχής πολύ έντονα το κάρβουνο και μου έρχεται στο μυαλό η "Lincoln County Process" ΕΠΙΓΕΥΣΗ: Αρκετά μεγάλη με τη γλύκα να στρογγυλοκάθεται στο λαρύγγι μου ΚΟΥΒΑΣ: Δεν ακούω τίποτα. Έβαλες Jack Daniel's No7 Tennessee Whiskey. - Οτιδήποτε άλλο είναι ψέμα 😜

Πάμε μετέπειτα στον πρωθυπουργό μας, που χαιρετάει από τα μπαλκόνια και ξεσηκώνει πλήθη @Makis. Εβαλε πλώρη από την Σκωτία που βρισκόταν σήκωσε μπαζούκα και στόχευσε τον Donald Trump! Μύτη: Φουλ βενζοϊκά αρώματα, όπως λέει κι ο Πρόεδρος, και δερματίλα. Η πρώτη σκέψη είναι μπερμπον αλλά δεν είναι και το πιο χαρακτηριστικό που υπάρχει. Αργότερα βγάζει και τριαντάφυλλα και γενικά ομορφαίνει η μυτούλα του. Στόμα: Ήπιο αλκοολικά, βγάζει λίγο δερματακι κι εδώ και κανέλα. Έχει και βερνίκι, όχι πολύ. Πίκρα από το ξύλο. Επίγευση: Γενικά δεν είναι ούτε έντονη ούτε διάρκεια έχει. Πρέπει να έχει λίγο αλκοόλ. Ένα γλυκόπικρο πράγμα αφήνει που δεν το λες κι ευχάριστο. Ψάχνω εκτός Σκωτίας γιατί δεν μπορώ να βρω πουθενά την χαρακτηριστική κριθαρίλα των scotch single malt. Αν είναι μπερμπον δεν είναι καλό πάντως. Western Gold 40% for the win λοιπόν, a.k.a. bourbon από τα Lidl. Thanks για την εμπειρία @Alkisd8!

Πάμε στον john rambo της παρέας,τον αφιχτερμαν που λυγίζει τα σίδερα των γυμναστηρίων,που με τόσες ναπάλμ που έχει ρίξει,έχει ανατιναγμενους γευστικούς κάλυκες, ευτυχώς ήρθε το πολυπόθητο ταξίδι και κάλυψε τα ίχνη... @Leftis Mε καμένους τους γευστικούς κάλυκες από τα πολλά PPM στο Islay θα το προσπαθήσω. Άλλωστε ο Άλκης βρίσκει παντού κάπνα. Καπνιστό θα είναι και αυτό! Για να δούμε... Χρώμα Γύρω στο 1.3 το βλέπω εγώ… εντάξει μπορεί να κάνω και λάθος… Μύτη Πιάνω αρχικά κάτι από κρασί. Λευκά φρούτα. Αχλάδι. Πολύ ελαφριά κανέλα και μπαχαρικά Στόμα Για κάποιο λόγο μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ξεχωρίσω έντονα γεύσεις Δεν μπορώ να διακρίνω εύκολα βανίλια, ή κανέλα, ή κάτι. Στυφή επίγευση με απαλό λευκό πιπέρι Γενικά έχει μία στυφότατα για εμένα Οινόπνευμα Αλκοόλ Στην μύτη δεν με χτυπάει το αλκοόλ Στο στόμα ελάχιστα. Από κακή ενσωμάτωση θεωρώ. Όχι πάνω από 43% Περιοχή Σκωτία Βαρέλι Έχει και bourbon και sherry θεωρώ Επιλογή για κουβά: Θεωρώ ότι είναι blended Chivas Regal Extra

Στρειτ μπερμπονονοστιμες!

Ο @Islaynder θα μας επαναφέρει στην Σκωτία,αναθεματιζοντας το NBA και μας προσκαλεί να κάτσουμε στον καναπέ του, βλέποντας τις μεγάλες φαπες των ημιτελικών, πίνοντας το δραμακι, αναπολώντας τα γάργαρα νερά του Tambhu!Τα κατάφερε άραγε η πήγε όπως οι ελληνικές ομάδες???? Φαπεεεςς!!! Φίλε Άλκη καλησπέρα Χρώμα: Μελένιο Μύτη: Κλασική σεράτη με πολλές σταφίδες, σοκολάτα, μόκα, δέρμα και σιροπιασμένο κρουασάν με κρέμα πατισερί. Στο βάθος αναδύεται νοτισμένο ξύλο, υγρασία κλειστής ντουλάπας και ψητά μήλα με καραμελωμένη ζάχαρη. Το αλκοόλ παίζει χαμηλά, δεν τσιμπάει καθόλου και βγάζει αρκετή ωριμότητα. Εξαιρετική, πλούσια και ισορροπημένη μύτη! Στόμα: Η βελούδινη αίσθηση που περίμενα πηγαίνει ελαφρώς περίπατο, το σώμα είναι λίγο τραχύ και ξηρό, βγάζει αρκετό ξύλο και δέρμα. Υπάρχουν λίγα μπαχάρια που παίζουν δίπλα στον παλαιωμένο οίνο με τις γλυκές σταφίδες του. Μου αρέσει γιατί εξακολουθεί να έχει ισορροπία, ένα βάθος, χωρίς να γίνεται ανυπόφορα γλυκό. Επίγευση: Μεγάλη αφήνοντας ένα κατακάθι ξύλου και δέρματος. Συμπέρασμα: Ένα απολαυστικό δράμι που μάλλον έχει ωριμάσει μόνο σε βαρέλια sherry. Η πλούσια μύτη του ήταν και το δυνατό του στοιχείο και η καλύτερη του παιχνιδιού έως τώρα. Μου άρεσε, έδωσε αρκετά πράγματα παρότι υστέρησε με το τραχύ και ξηρό στόμα του. Φίλε μου πολύ ωραία η επιλογή σου και από το τεράστιο κουβά της κοιλάδας κατευθείαν στον δικό μας κουβά! https://www.whiskybase.com/whiskies/whisky/114995/tamdhu-12-yea r-old

Μετέπειτα πάμε στον Ιρλανδό της παρέας! @Celtic. Είναι ο δεύτερος που τα έχει βάλει με τον Tramp, σηκώνει μανίκια, ρίχνει κατάρα στο ιρλανδικό αίμα του και εξαπολύει και αυτός την επίθεση του! Σε ένα εμπνευσμένο παραλήρημα που θα ζήλευε και ο Charles Bukofski στα καλύτερα του, εμπλέκει μουσική,ποίηση, ταινίες καιιι Σκωτία -Αμερική 1-2 Καλησπέρα Άλκη μου άρεσε πολύ το ντραμακι που έβαλες, πάμε να δούμε αναλυτικά τις εντυπώσεις μου. Καταρχήν με την πρώτη μυτιά κάνει μεγάλη αίσθηση, και με οδηγεί σε χώρες μακρινές από τη Σκωτία, και σε δημητριακά εκτός κριθαριού, σε καλαμπόκι και σίκαλη, τέτοια πράγματα. Αλατισμενοι λιπαροι ξηροί καρποί, υγρό μουλιασμένο ξύλο, βανίλια και φουλ καραμέλα! Το καραμελομετρο έχει βαρεσει μπιέλα, έχει κάψει φλάντζα και τρέχουμε να μαζέψουμε τα λάδια. Στο στόμα έχει μια clean cut αίσθηση, ένα μέτριο σώμα, είναι γλυκό και πικάντικο, με ζάχαρη, καραμέλα, βανίλια, και έναν καταιγισμό μπαχαρικών. Το μπαχαρικόμετρο έχει βαρεσει μπιέλα, έχει κάψει φλάντζα και τρέχουμε να μαζέψουμε τα λάδια (....χμμμμμ....κάτι μου θυμίζει αυτό...) Είναι προφανές ότι μιλάμε για ουίσκυ από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, από τα ιερά χώματα που γεννήθηκε το ροκενρολ και τα μπλουζ, το Φαρ Ουέστ, με τους κάκτους, τα σαλούν, τους καουμπόηδες και τους Ινδιάνους, τα ποταμόπλοια στον Μισισιπή, και τα bourbon στο Κεντάκι. (Εδώ μπαίνει μουσική υπόκρουση Ενιο Μορικόνε και κάποια αριστουργηματική σκηνοθετικά στιγμή του Σέρτζιο Λεόνε με τον Λη Βαν Κλιφ και τον Κλιντ Ηστγουντ.) Alora, Grazie ragazzi. Το απόλαυσα. Θα πάω στο Wild Turkey Rare Breed για μαντεψιά.

Αν και με καθυστέρηση λόγω της δουλειάς, θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για την υπέροχη βραδιά. Το lineup εξαιρετικό, η ατμόσφαιρα εκπληκτική (μας τα χάλασε λίγο ο τραγουδιστής αλλά χαλάλι). Κατάφερα να τα δοκιμάσω όλα, με πρώτο για εμένα το Glen Garioch 18y.o. SMWS 19.66, Golden Summer Peach Gazpacho, 57.2% του @mallios. Δεύτερο θα έβαζα το Peallach 8y.o. (Ledaig), Rioja Barrique, Chorlton, 293 bottles 58.2% του @Makis και τρίτο το Kilchoman 14y.o. 20th Anniversary, 100% Islay Casks, 55% του @kostis πολυ κοντά όμως με το Finlaggan,NAS, Single Cask Germany Exclusive, Refill Sherry Butt 54.5% του @apo21 και χωρίς να αναιρεί το γεγονός ότι όλα ήταν πολυ αξιόλογα drams. Να είστε καλά να κάνετε τέτοιες ωραίες συγκεντρώσεις, ευελπιστώ στην επόμενη να είμαι με μπουκάλι. Υ.Γ. οι προτροπές του @sir mihas για αποφυγή του γκρουπ μπορώ να πω ότι δεν με πτόησε ιδιαίτερα (την ίδια τρέλα κουβαλάμε 🤪)

το timing της παραγγελίας ήταν οριακό, ο @apo21 το παρέλαβε λίγες ώρες πριν το ραντεβού μας στο Tiki

https://www.islayinfo.com/about-islay/key-places/kildalton-cross https://www.historicenvironment.scot/visit-a-place/places/kildalton-cross/history/ "The left arm, on the east side, shows Cain slaying Abel, and the right shows the sacrifice of Isaac by Abraham. On the top arm, two angels stand above a figure gripping the jaws of a rearing beast – it’s possible this scene depicts David killing the lion. Above is a horned animal, possibly a sheep."

Έχω πάει 😋😋

Κυριακή είναι, τελικούς basket league έχει, έπρεπε να βγει το lagavulin

Tormore has announced its first official release since acquisition by family-run Elixir Distillers, introducing the Blueprint series of three limited-edition 10-year-old single malt scotch whiskies. The collection, available globally from June, marks a significant milestone for the Speyside distillery under its new ownership. Each expression in the Blueprint series showcases different maturation techniques, with 1,500 bottles available for each variant. The trio includes whiskies aged in Bourbon Barrel, Toasted Barrel, and Cream Sherry casks, all bottled at 48% ABV with an RRP of £59.95. https://thewhiskeywash.com/whiskey-new-releases/this-hidden-scottish-distillery-just-dropped-its-first-whisky-under-new-owners/

Να πέσει και το disclaimer παρακαλώ για όσους έχουν νομικές απαιτήσεις ότι δηλητηριάστηκαν...

Όποιος πήγε σε single malt είναι για να αλλάζει χόμπι. Κατά τ' άλλα δεν μου άρεσε ως απόσταγμα και η επιλογή αυτής της εμφιάλωσης για blind ήταν υπερβολικά challenging όπως λένε και στο χωριό μου. Όπως και του @Islaynder βέβαια. Τι κάνει αυτή η ψυχούλα btw; Όλα καλά; Τα ξέρει καλά βλέπω τα σεροβάρελα και το Tamdhu...

Και ο τελευταίος των Μωικανων! @SimoG Χρώμα: Κεχριμπάρι. Μύτη: Δεν είναι επιθετικό το αλκοόλ, κάπου στα 40%-46%. Βγάζει καταρχήν απίστευτη πίκρα, θα πάμε δηλαδή πολύ καλά. Περίεργη η αίσθηση, παχύρευστα τα δάκρυα, σαν τα δικά μου για αυτό που ετοιμάζομαι να δοκιμάσω. Μπερμπονιά λοιπόν ή καμμιά μπλεντίλα. Κυρίως καλαμπόκι αλλά θα μπορούσε να έχει και άλλο grain. Βερνίκι παπουτσιών, κόλλα UHU, καραμέλα και κάπου καφές. Στόμα: Η αίσθηση είναι κρεμώδης και γλυκόπικρη. Φρέσκο ξύλο μπέρμπον, ρετσίνα, καραμέλα, βανίλια, μέλι, μπαχαρικά. Φλούδες νεραντζιού, αμύγδαλο, σταφίδα, σοκολάτα, σανδαλόξυλο, μαγιά ψωμιού, λάστιχο, πλαστικίλα μπαλονιού και λίγη σαπουνίλα. Επίγευση: Μέτρια προς μεγάλη, πικάντικη με έντονη πίκρα από το ξύλο. Κουβάς: Κατευθύνομαι προς Αμερική και Jack Daniel's Old No.7. Αν ισχύει, θα κάνω ένσταση γιατί ευνοείται ο @mallios και ήδη το έχει βρει καθώς στα νιάτα του έπινε περισσότερο από αυτό με κόκα κόλα παρά νερό! Ευχαριστώ Άλκη για την εμπειρία.

Τι να πει κανείς για αυτή την ημέρα! Προβλέποντας την κάθοδο στην Αθήνα του κρυφοΑρειανού @Makis το 2025, γνωστού και σαν είδωλο, η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος, ακριβώς 1700 χρόνια πριν συνεδριάζει και αποφασίζει να καταδικάσει τον Άρη (χωρίς να πάρει ξεκάθαρη θέση για Γριές και ΠΑΟΚτσήδες). 1616 χρόνια μετά, η Κρήτη ξεκινάει και εκείνη τον Αγώνα κατά των οπαδών των Αρίων προσπαθώντας να βοηθήσει και εκείνη στην νίκη κατά της ομάδας της Παπαναστασίου γνωστή και σαν οαρης. Όλοι εμείς οι υγιείς φίλαθλοι θα μαζευτούμε στο Tiki Bar στις 9 το βράδυ, για να βοηθήσουμε τον αγαπητό @Makis να απελευθερωθεί και να δηλώσει επιτέλους ότι είναι και αυτός οπαδός του Άρη.

Φύγανε οι "The Greeks" και πάρτε τώρα βροχή όλη μέρα. Με τις υγείες σας. (φωτογραφίες από το Feis Ile page Facebook).

Και πριν συνεχίσει ο @Wisdomτην αφήγηση, ας θυμηθούμε το welcome του μοναδικού David Brodie. Messenger_creation_47138193-9EDC-4B5E-A593-1AD363725C40.mp4