Wisdom

2 μήνες νωρίτερα το θέλαμε αυτό...

Η παρέα εκλεκτή, αλλά ακόμα και αν έκανα πέτρα την καρδιά μου για τον σιχαμερό διάκοσμο του κατά τα λοιπά συμπαθητικού μαγαζιού, η ημέρα (Τετάρτη) είναι ως γνωστόν απαγορευτική για εμένα. Είμαι βέβαιος ότι θα περάσετε υπέροχα!

Συγχαρητήρια @sir mihas! Είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι θα χρειαστούν βοήθειες, αν και ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι τελικά θα το έβρισκε ο @Uisge-Beatha λόγω εμπειρίας σε Duty Free. Συγχαρητήρια και στον @mallios για την ανακάλυψη του συγκεκριμένου video που δεν είχα δει. Συμφωνώ απόλυτα με τους Αυστραλούς στα πάντα. Πολύ εύστοχα σχόλια, από τη δυσκολία ανοίγματος (χωρίς να σπάσεις τον λαιμό) μέχρι την προτίμηση να τα μασάω όλα μαζί και όχι χωριστά σοκολάτα και ποτό όπως προτείνεται στις οδηγίες στη συσκευασία. Επίσης ταυτίζομαι με τις αντιδράσεις τους μετά τις δοκιμές Talisker και Lagavulin (αξίζει να τις δείτε). Τα σοκολατάκια Anthon Berg με διάφορα ποτά εμπορίου είναι πολύ εύκολο να τα βρείτε σε duty free αεροδρομίων και μεγάλα σούπερ μάρκετ. Η συγκεκριμένη σειρά όμως με τα Diageo single malts είναι πλέον πιο σπάνια, συνεπώς όπου τη βρείτε χτυπήστε την (προσοχή μόνο στην ημερομηνία λήξης). Σημειωτέον ότι κυκλοφόρησε σε διάφορα μεγέθη και συσκευασίες, πάντοτε όμως με την ίδια σύνθεση των 5 malts.

Αλήθεια είναι αυτό, αλλά είχαμε και έναν Πτέραρχο να μας επαναφέρει στην τάξη συνεχώς.

Ένα γρήγορο και εύκολο, νομίζω. Έχουμε την παρακάτω λίστα 5 single malt whiskies της Diageo (η σειρά είναι αλφαβητική και δεν έχει σημασία): Dalwhinnie 15yo Lagavulin 16yo Oban 14yo Singleton of Dufftown 12yo Talisker 10yo Ψάχνουμε κάτι άλλο (εκτός της κοινής ιδιοκτησίας) που συνδέει ακριβώς αυτές τις 5 συγκεκριμένες εμφιαλώσεις και μόνο αυτές.

Ακόμα δεν έχω καταφέρει να βρω χρόνο για την περιγραφή της επίσκεψης στο Laga, αλλά είπα να κάνω ένα μικρό εμβόλιμο post, ως ένα tribute στους μικρούς ήρωες του ταξιδιού. Για τον μεγάλο ήρωα, τον @mallios που διοργάνωσε αυτό το ταξίδι θα κάνω χωριστή αναφορά αργότερα. Οι μικροί ήρωες κατά τη γνώμη μου ήταν οι οδηγοί των αυτοκινήτων. Όχι μόνο γιατί έπρεπε να μας κάνουν τους σοφέρ και να προσέχουν οδηγώντας σε μη οικείες συνθήκες (δεξιοτίμονα αυτοκίνητα, οδήγηση από αριστερά κλπ). Αν ήταν μόνο αυτά δε νομίζω να έκανα χωριστή αναφορά. Ήταν ήρωες κυρίως γιατί ήταν οι μόνοι από την παρέα που δεν μπορούσαν να δοκιμάσουν τα drams που μας προσέφεραν, για προφανείς λόγους ασφαλείας όλων μας. Τονίζω το "ασφαλείας", καθώς από θέμα αστυνόμευσης (αλκοτέστ) δε νομίζω να υπήρχε θέμα, καθώς σε όλες τις ημέρες που ήμασταν στο Islay δεν είδαμε ούτε έναν αστυνομικό, ούτε ένα περιπολικό. Μόνο το αστυνομικό τμήμα είδαμε, αλλά καμία ένδειξη ζωής μέσα ή έξω από αυτό. Αντί για δοκιμές λοιπόν, οι φίλοι μας οδηγοί περιορίζονταν στη λήψη δειγμάτων. Εξ'ου και ο @mallios (ο κύριος οδηγός της οκτάδας Renault) μας έχει πεθάνει τις τελευταίες ημέρες στις φωτογραφίες από το tasting των δειγμάτων που κάνει στο σπίτι του στην Αθήνα. Εντάξει, μπορεί να πει κάποιος ότι εκείνοι, σε αντίθεση με εμάς, έπαιρναν μερικές φορές όμορφα drivers' samples/sets με κουτάκια, μπουκαλάκια κλπ που θα τους έμεναν ως ενθύμια και μετά την κατανάλωση του περιεχομένου. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, άλλη η αίσθηση να τα δοκιμάζεις εντός του αποστακτηρίου, με παρέα άλλους 19, εκείνη την ώρα που τα περιγράφει κάποιος και οι υπόλοιποι λένε τις εντυπώσεις τους, και άλλη μόνος στο σπίτι μετά από μέρες. Ας κατονομάσω λοιπόν τους 6 ήρωες (3 ζεύγη οδηγών, ένα ανά αμάξι), στους οποίους οφείλουμε όλοι οι υπόλοιποι ένα μεγάλο ευχαριστώ: @mallios + @tsapaspan, @Leftis + @apo21, @CaptainK + @Stelios Per. Ελπίζω να μην ξέχασα κάποιον. Thanks guys!

Τέταρτο post Day 2: Πέμπτη 1 Μαΐου Επίσκεψη (προγραμματισμένη) στο Ardbeg Μετά από πολλές ημέρες από το προηγούμενο post, είπα να συνεχίσω τη διήγηση. Με αυτόν τον ρυθμό λογικά μέχρι το επόμενο ταξίδι θα έχω τελειώσει. Εργατική Πρωτομαγιά λοιπόν και κάτι περίεργοι τύποι σε ένα μικρό νησί αντί να πηγαίνουν σε διαδηλώσεις ή στην εξοχή για να πιάσουν τον Μάη, ετοιμάζονται όλο λαχτάρα για την πρώτη - πολύ δυνατή - ντιστιλερότσαρκα. Όπως έγραψα στο προηγούμενο post οι φίλοι της περιπέτειας @corpus και @tsapaspan ξεκίνησαν αρκετά νωρίς για να φτάσουν περπατώντας. Ο καιρός δεν ήταν τόσο ιδανικός όσο ο χθεσινός. Υπήρχε συννεφιά με υποψία ψιλόβροχου. Εκεί με έπιασε το πρώτο άγχος. Όχι μη τυχόν και βρέχονταν οι φίλοι μας (δεν έχουν ανάγκη τα κομάντα, ειδικά με κοτζάμ Πτέραρχο μαζί) αλλά για την ποιότητα των φωτογραφιών. Κάνω εδώ μια παρένθεση για να εξηγήσω την αγωνία μου περί ποιότητας φωτογραφιών: Εκτός της λέξης ψχλμ που αναφέραμε προηγουμένως και συνδέθηκε με τον Πτέραρχο, υπήρχαν και δύο λέξεις που συνδέθηκαν με εμένα. Συγκεκριμένα οι λέξεις "banner" και "drone". Αυτό γιατί σε κάθε ευκαιρία ήμουν αυτός που επέμενε να μαζευόμαστε για ομαδικές φωτογραφίες, ιδανικά με το banner μας και ακόμα καλύτερα στους εξωτερικούς χώρους με το drone του επίτιμου φωτογράφου και οπερατέρ @tsapaspan. Πολλές φορές έγινα κουραστικός με τις συχνές και επαναλαμβανόμενες προτροπές μου για τέτοιες φωτογραφίες, κυρίως με σκοπό τη χρήση τους σε τούτο εδώ το forum. Δεν φαντάζεστε πόσο δύσκολο είναι να συντονιστούν 20 νοματαίοι που ο καθένας θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό για ομαδική φωτογραφία. Ειδικά όταν αυτοί οι 20 χωρίζονται σε 3 αυτοκίνητα, με οριακό πρόγραμμα από το ένα αποστακτήριο στο άλλο και όταν άλλοι ήθελαν να ψωνίσουν στο store, άλλοι να πάνε τουαλέτα, άλλοι να φύγουν αμέσως για το επόμενο κλπ. Όπως μας είπε και μια ψυχή σε ένα αποστακτήριο "it's like herding cats". Γι αυτό θα δείτε πραγματικά ελάχιστες φωτογραφίες που να είμαστε και οι 20. Μπορεί να ήμουν ενοχλητικός, πάντως κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει ότι δεν προσπάθησα. Κλείνω την παρένθεση. Ξεκινάμε την ήδη γνωστή μας διαδρομή προς το Ardbeg, η οποία θυμίζω ότι περνάει πρώτα από το under construction Portitruan, μετά από το Laphroaig και μετά από το Lagavulin. Απορροφημένοι στη συζήτηση κάπου εκεί μετά το Lagavulin ακούμε τον @mallios να μας λέει "2 που περπατούσαν εκεί μήπως ήταν οι δικοί μας;". Κανείς δεν ήταν βέβαιος και είχαμε ήδη απομακρυνθεί. Αυτοί ήταν, τους παρατήσαμε σύξυλους και συνεχίσαμε. Ευτυχώς πρόλαβαν (στο τσακ) να είναι στην ώρα τους στο Ardbeg. Παρκάρουμε πάλι το αμάξι, αλλά αυτή τη φορά ήταν φανερό ότι το αποστακτήριο είχε περισσότερη ζωή από το προηγούμενο απόγευμα. Αρκετά περισσότερα αυτοκίνητα, εργαζόμενοι και φυσικά εμείς. 20 άτομα πλέον αντί για 8. Στον χώρο υποδοχής, που όπως και στα περισσότερα αποστακτήρια συμπίπτει με το distillery store, μας υποδέχεται ο tour guide μας, o Ron Goudie. Ψαρωτικός, καθόλου διεκπεραιωτικός, δίνει περισσότερο την αίσθηση senior στελέχους του αποστακτηρίου, παρά ενός "ξεναγού". Μας κερνάει ένα welcome dram (νομίζω Ardbeg Eureka) στο mini-Glencairn που θα κρατούσαμε ως ενθύμιο και ξεκινάμε το tour. Όπως σχεδόν όλοι οι tour guides ξεκινάει με ενημέρωση ασφαλείας, ότι δεν αναμένουμε γυμνάσιο πυρκαγιάς και τι να κάνουμε σε περίπτωση που ακούσουμε τη σειρήνα κλπ. Μας εξηγεί την ιστορία του αποστακτηρίου, ότι το 1815 είναι η επίσημη χρονολογία ίδρυσης, αλλά όπως τα περισσότερα αποστακτήρια λειτουργούσε παλιότερα παράνομα, ότι μέχρι το 1997 που το αγόρασε η Glenmorangie παρήγαγε κυρίως whisky για blended και έκτοτε εκτινάχθηκε ως αυτόνομο brand με μαζική κυκλοφορία αυτόνομων εμφιαλώσεων malt whisky. Ως γνωστό, ιδιοκτησιακά πλέον η Glenmorangie (με Ardbeg και Glenmorangie) ανήκει στη γιγαντιαία πολυεθνική προϊόντων πολυτελείας Moet Hennessy/LVMH και αυτό το κρατάμε για μια σημαντική συζήτηση που θα ακολουθήσει. Σημείωση: Στην παραπάνω φωτογραφία, το σακίδιο που κρατάει ο Ron έχει μέσα τα μπουκάλια από τα οποία κάναμε το tasting. Σχεδόν σε κάθε στάση μας γέμιζε και από ένα dram. Κάνω άλλη μια παρένθεση να πω ότι στο ταξίδι μας διαπιστώσαμε ιδίοις όμασι τα σημάδια των καταστροφών που άφησε η μεγάλη καταιγίδα "Εowyn" που πέρασε από το νησί τον Ιανουάριο του 2025. Όλοι μας έλεγαν πόσο απίστευτα δυνατοί ήταν οι άνεμοι, πόσο τεράστια τα κύματα κλπ. Ειδικά όμως το Ardbeg ήταν από τα αποστακτήρια που υπέστησαν τις περισσότερες ζημιές από την κακοκαιρία αυτή, με πολύ μεγάλες ζημιές στην οροφή αλλά και στον τοίχο στη θάλασσα. Δυστυχώς στο ταξίδι μας διαπιστώσαμε ότι πολλές από αυτές τις ζημιές δεν είχαν ακόμα αποκατασταθεί, με αποτέλεσμα να μην έχουμε πρόσβαση στην προβλήτα από την οποία βγαίνουν οι κλασικές θαλασσινές φωτογραφίες με το τεράστιο Ardbeg. Ευτυχώς ο καλός μας Ron προσφέρθηκε να μας βγάλει εκείνος μια φωτογραφία με υποτυπώδη εικόνα του Ardbeg στο background και ιδού το αποτέλεσμα (σ.σ. η πρώτη φωτογραφία και από τις λίγες που είμαστε και οι 20): Ίσως παρατηρήσετε ότι η έκφραση όλων στη φωτογραφία δεν είναι το κλασικό χαμόγελο φωτογραφίας (cheese) αλλά ένα αυθόρμητο γέλιο. Αυτό οφείλεται στο ότι ο χιουμορίστας Ron μας είπε να πούμε όλοι μαζί, αντί για cheese ή Ardbeg, ένα όνομα άλλου αποστακτηρίου, γι αυτό και η συγκεκριμένη αντίδραση όλων μας. Ένα από τα χαρακτηριστικά που μας τόνισε αρκετές φορές ο Ron ήταν το ότι το Ardbeg χρησιμοποιεί το πιο peated κριθάρι (από τα Port Ellen maltings) από όλα τα αποστακτήρια του Islay. Κάτι που όμως δεν αντικατοπτρίζεται στο τελικό προϊόν, κάτι που θα μας εξηγούσε καλύτερα λίγο αργότερα. Εδώ μια φωτογραφία από ένα όμορφο σκίτσο εντός του αποστακτηρίου που περιγράφει σύντομα όλη την διαδικασία παραγωγής whisky μετά τη βυνοποίηση: Εφόσον λοιπόν η διαδικασία του malting δεν γίνεται εντός αποστακτηρίου, ξεκινήσαμε όπως λέει και το σκίτσο από το milling. Ο Ron μας μίλησε με περηφάνεια για το παμπάλαιο Βoby Μill που χρησιμοποιούν ακόμα. Ένας μύλος που δεν χαλάει ποτέ, που απαιτεί ελάχιστη συντήρηση και που το μόνο αρνητικό του είναι ότι υπάρχει σε όλη την Σκωτία μόνο ένας ηλικιωμένος μάστορας, ο Mr. Lee όπως τον ξέρουν όλοι (κατά κόσμον Ronnie Lee) που ξέρει να συντηρεί αυτά τα αρχαία μηχανήματα (το ίδιο ακριβώς μας είπαν και σε άλλα αποστακτήρια που χρησιμοποιούν παρόμοιους Porteus Mills). Πραγματικά για αυτόν τον μάστορα μας μίλησαν τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι, που αν κάποιος με ρωτήσει "τι δεν έκανες στο Islay που θα ήθελες να είχες κάνει" αμέσως μετά την επίσκεψη στο αποστακτήριο Port Ellen (που το είδαμε μόνο από έξω δυστυχώς) θα έβαζα να γνώριζα αυτόν τον μάστορα. Να και το διάσημο αρχαίο Boby Mill του Ardbeg: Εδώ μια λεπτομέρεια από το μπροστά μέρος που έχει και το τηλέφωνο του Mr. Lee σε περίπτωση που τον χρειαστεί κάποιος μυλωνάς: Και εδώ ο ίδιος ο θρύλος Ronnie Lee στην μοναδική φωτογραφία του που κατάφερα να αλιεύσω στο internet: O Ron μας εξήγησε πώς από τη διαδικασία της άλεσης το αλεσμένο κριθάρι περνάει από ένα υπερσύγχρονο (χα χα) ... κόσκινο διαφορετικής διαμέτρου σε κάθε επίπεδο ώστε να χωριστεί όπως στην παρακάτω φωτογραφία: Ο διαχωρισμός γίνεται σε τρία επίπεδα, το πρώτο (πιο χοντρό, με αρκετό κέλυφος) είναι το husk, το δεύτερο/μεσαίο είναι το grit και το τρίτο το πιο λεπτό (περίπου σαν αλεύρι, εξ'ου και το όνομα) είναι το flour. Μας είπε (κάτι που ακούσαμε αρκετές φορές και σε άλλα αποστακτήρια) ότι η ιδανική αναλογία για το mashing είναι περίπου 20% husk, 70% grit και 10% flour. Εδώ να πως ότι ο Ron μας μίλησε εκτενώς για την πολιτική της LVMH με τα καλά της και τα κακά της. Τα καλά της είναι ότι δεν ανακατεύεται καθόλου στα της παραγωγής whisky. Αφήνει τους ανθρώπους που ξέρουν τη δουλειά να συνεχίσουν να την κάνουν. Όταν κάποια στιγμή το αποστακτήριο χρειαζόταν επέκταση, η LVMH έδωσε αμέσως το απαραίτητο budget και έτσι φτιάχτηκε η νέα πτέρυγα stillhouse με τα νέα stills με σκοπό τον πολλαπλασιασμό της παραγωγής. Όμως τότε (Άνοιξη 2020) κάτι αναπάντεχο συνέβη στον κόσμο, ένας νέος μεταδοτικός ιός που μας κράτησε όλους σπίτι και προφανώς σταμάτησε και τις εργασίες στο Ardbeg για πολύ καιρό. Όταν όμως επανήλθε η κανονικότητα, είχε περάσει το παράθυρο χρόνου για τη συνέχιση των εργασιών και άλλα projects στο παγκόσμιο portfolio του γίγαντα LVMH είχαν απορροφήσει πόρους και προσοχή. Αυτά είναι τα κακά που ανέφερα πριν. Έτσι η απαραίτητη επέκταση με νέο κτίριο για περισσότερα washbacks έμεινε ημιτελής και η παραγωγή δεν έχει ακόμα καταφέρει να πολλαπλασιαστεί όπως ήταν ο στόχος. Συνεχίζοντας λοιπόν το tour, η παρέα μαζεύτηκε στα ξύλινα washbacks για το επόμενο tasting Αλλά όλοι ξέρουμε ότι η καρδιά κάθε αποστακτηρίου δεν είναι άλλη από τους ίδιους τους αποστακτήρες του. Αν και είχαμε κάνει όπως θυμάστε ένα unauthorised sneak preview το προηγούμενο απόγευμα, πλέον μπήκαμε προβλεπόμενα και άνευ αναστολών. Σε παλιούς Και νέους Και αφού καμαρώσαμε ζωντανά την παραγωγή new make spirit που έτρεχε σαν μια γάργαρη πηγή Βγάλαμε και τις απαραίτητες ομαδικές φωτογραφίες μας (με το banner αυτή τη φορά) με φωτογράφο πάντα τον Ron Εδώ θα ήθελα να επανέλθω σε κάτι που ανέφερα πριν, γιατί δηλαδή ενώ το Ardbeg χρησιμοποιεί το πιο heavily peated barley, οι φαινόλες στο spirit είναι τελικά λιγότερες από άλλα whiskies που χρησιμοποιούν λιγότερο peated barley. Μας είπε λοιπόν ο Ron πως το Ardbeg είναι το μόνο αποστακτήριο στο Islay που χρησιμοποιεί purifiers (δική μου σημείωση: το ίδιο συμβαίνει με το αγαπημένο μου Talisker σε ένα άλλο νησί που ελπίζω να πάμε σε μελλοντικό ταξίδι). Μας εξήγησε λοιπόν ότι στο spirit still όπου γίνεται η δεύτερη απόσταξη των low wines, το πιο βαρύ vapor πέφτει μέσα στον purifier και ξαναμπαίνει στο still για επανάληψη της απόσταξης. Προσοχή, δεν αναφέρεται στη συνήθη διαδικασία heads & tails που ξαναμπαίνουν στην απόσταξη, ούτε βέβαια την διαδικασία επαναπόσταξης των low wines από το wash still στο spirit still, αλλά σε μια διαρκή διαδικασία εντός του spirit still. Αυτή η διαδικασία προφανώς έχει απώλειες, κοστίζει περισσότερο και στην διαδικασία χάνεται μέρος από τις φαινόλες. Το Ardbeg βέβαια ισχυρίζεται ότι παράγει ποιοτικότερο αποτέλεσμα, πιο φίνο. Ιδού και ο purifier για τον οποίον γίνεται αυτή η μεγάλη συζήτηση: Στη συνέχεια πήγαμε πάλι στο store, όπου μάθαμε και την ιστορία για το διάσημο σκυλάκι του Ardbeg, που ανήκε σε γείτονα και δυστυχώς δεν ζει πια Εκεί εκτόνωσα την καταναλωτική μου μανία. Για να πάρετε μια ιδέα, δείτε τι φόρεσα πριν μερικές ημέρες σε ένα συνέδριο: Να με συμπαθάτε που δεν αναφέρθηκα στα drams που δοκιμάσαμε, δεν κρατούσα σημειώσεις, αλλά είμαι βέβαιος πως κάποιος άλλος από την παρέα θα τα γράψει, όπως και οτιδήποτε σημαντικό έχω ξεχάσει μετά από τόσο καιρό. Κάπου εδώ τελειώνει η διήγηση της επίσκεψης στο πρώτο αποστακτήριο του ταξιδιού και πρώτο για εμένα γενικώς. Επειδή ακριβώς ήταν το πρώτο, η διήγηση ήταν κομματάκι μεγαλύτερη από το κανονικό. Μην ανησυχείτε, στα επόμενα ευελπιστώ να είμαι πιο σύντομος. Γι αυτό που δεν μπορώ να εγγυηθώ είναι το πότε θα είναι το επόμενο post για το Lagavulin. Μέχρι τότε, Slainte!

Σωστά, έτσι ακριβώς το βρήκα, από το αυτοκίνητο.

Ευκολάκι δεν θα το έλεγα, αλλά ξέρετε ότι τα whisky quiz με ιντριγκάρουν. Η απάντηση είναι KOENIG https://www.koenigdistillery.com/ που φτιάχνει κυρίως whiskey (bourbon, rye κλπ) στο Idaho. Για εμάς τους μεγαλύτερους σε ηλικία ήταν πιο εύκολο να θυμηθούμε τον διάσημο Κυβερνήτη John Koenig της καλτ σειράς επιστημονικής φαντασίας των παιδικών μας χρόνων Διάστημα 1999. Προσοχή: Η σειρά δεν παιζόταν το 1999 (δεν ήμουν παιδί τότε) αλλά στα late 70's. Απλά φανταζόταν ότι στο 1999 θα είχαμε αποικίσει άλλους πλανήτες και θα πλακωνόμασταν με εξωγήινους. Στον πληθυντικό και με ένα αυγό έχουμε τη σουηδική μάρκα supercars Koenigsegg. Η σύνδεση με το ακατανόμαστο σωματείο των εχθρών του Γένους είναι η σειρά διαφόρων ποτών του, με το όνομα Seven Devils και σήμα ένα κακόγουστο κόκκινο 7. Τώρα για τον διάσημο δρόμο που είναι κάτι που πηγαίναμε για διασκέδαση μάλλον εννοείς το Rodeo (Rodeo Drive). Τι κερδίζω;

Πολλά θέλω να γράψω, αλλά επιφυλάσσομαι να τα εντάξω στις διηγήσεις που χρωστάω.

Τις ταμπέλες στο Ardbeg δεν τις είχα πάρει χαμπάρι, τώρα τις πρόσεξα. Ειδικά αυτή που δείχνει προς Supernova φοβερή! Έκλαψα με τη φωτογραφία του προβάτου που προσκυνάει στην όψη του @corpus Νομίζω @tsapaspan ότι πρέπει να ανεβάσεις περισσότερο υλικό στο google drive. Μερικές από τις παραπάνω φωτογραφίες σου είναι θησαυρός και είμαι σίγουρος ότι έχεις πολλές ακόμα!

Τρίτο post Έγινα δέκτης δικαιολογημένων παραπόνων για τη μεγάλη αργοπορία της συνέχειας. Όντως ψάχνω να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να συνεχίσω, αλλά τελευταία δεν είναι και πολύ εύκολο. Όπως καταλαβαίνετε τέτοιου είδους posts παίρνουν αρκετό χρόνο. Δυστυχώς ούτε τώρα έχω αυτήν την πολυτέλεια, αλλά για να μην παραγίνει τεράστιο το κενό, σκέφτηκα να κάνω ένα γρήγορο εμβόλιμο post, μεταξύ της Day 1 και της Day 2. Όπως ανέφερα σε προηγούμενο, από την Οκτάδα Renault, οι 5 μέναμε σε ένα Airbnb, το οποίο ήταν ανώτερο των προσδοκιών μας. Γνωρίζαμε ήδη την ιδανική τοποθεσία του εντός του Port Ellen, αλλά όταν μπήκαμε μέσα είχαμε ευχάριστες εκπλήξεις. Τουλάχιστον εγώ που δεν είχα κάνει καμιά ιδιαίτερη προετοιμασία να ελέγξω εξονυχιστικά την σελίδα του στην πλατφόρμα. Αναλυτικές οδηγίες για το κάθε τι, πατάκια να αφήνουμε τα παπούτσια μας, αρκετά μπάνια, μεγάλη κουζίνα με τραπεζαρία και όλα τα απαραίτητα, σαλονάκι με τηλεόραση, επιτραπέζια κλπ. Όμως αυτό που προσωπικά μου έκανε περισσότερη εντύπωση από όλα ήταν ότι και το Airbnb φώναζε δυνατά whisky. Παντού. Για του λόγου του αληθές, ορίστε μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες από πράγματα που βρήκαμε εκεί. Από βιβλία: Μέχρι εντυπωσιακά κουτιά από μπουκάλια: Που δυστυχώς ήταν άδεια... Μέχρι και ψαγμένα βιβλία (αρκετά παραπάνω από τουριστικούς οδηγούς) για το Islay και τα υπόλοιπα νησιά της Σκωτίας: Με αυτές τις ανέσεις στο σπίτι, αυτή την βιβλιοθήκη, τα επιτραπέζια, την Smart TV στην οποία προβάλαμε εύκολα μέσω κατοπτρισμού/AirPlay το πρόγραμμα της ελληνικής τηλεόρασης, αλλά κυρίως τη φοβερή παρέα που είχαμε, άνετα θα μπορούσαμε να μείνουμε εκεί για πολλές περισσότερες ημέρες. Δυστυχώς όμως τα διαζύγια είναι ακριβά... Και κάπου εκεί που συνεννοούμαστε τι ώρα θα ξυπνήσουμε την άλλη μέρα το πρωί για το Ardbeg, οι τολμηροί της παρέας @corpus και @tsapaspan μας ανακοινώνουν την απόφασή τους να ξυπνήσουν πολύ πιο πρωί για να πάνε με τα πόδια! Χρησιμοποίησα σε προηγούμενο post τη λέξη "προσκύνημα", όχι τυχαία. Όσοι έχετε πάει στην Τήνο, θα έχετε δει φαντάζομαι στον φαρδύ δρόμο που ξεκινάει από το λιμάνι και καταλήγει στην Μεγαλόχαρη πως δεξιά έχει έναν διάδρομο στρωμένο με κόκκινη μοκέτα για όσους πιστούς έχουν τάμα να πάνε μέχρι τον ναό με τα γόνατα. Και σχεδόν καθημερινά υπάρχουν αρκετοί που το κάνουν. Ε, κάπως έτσι σκέφτηκαν και οι φίλοι μας ότι ήθελαν να κάνουν την πρώτη τους επίσκεψη στα συγκεκριμένα αποστακτήρια, με επιπλέον bonus ότι ήξεραν πως για να φτάσουν στο Ardbeg θα έπρεπε να περάσουν πρώτα από το υπό κατασκευή Portitruan, μετά από το Laphroaig και το Lagavulin και όλα αυτά μέσα σε μια υπέροχη διαδρομή στη φύση του Islay και με ιδανικές καιρικές συνθήκες. Σημειωτέον ότι ο παραλληλισμός με την κόκκινη μοκέτα-διάδρομο της Τήνου είναι και οπτικός, καθώς όπως θα μάθαινα και εγώ από πρώτο χέρι το επόμενο απόγευμα, αυτό το φοβερό "three distilleries path" είναι ένα ωραιότατο πεζοδρόμιο & ποδηλατόδρομος με κοκκινωπό χρώμα, ξεκάθαρα οριοθετημένο και ασφαλέστατα διαχωρισμένο από τον δρόμο για τα αυτοκίνητα με τον οποίο κινείται παράλληλα. Περισσότερα όμως γι αυτό στο επόμενο post, το οποίο θα ξεκινήσει με ARDBEG.

Ωραία ήταν όντως όλα, εκτός από την ενδυματολογική επιλογή του συμπαθούς τραγουδιστή. Δοκίμασα από όλα εκτός από το Big Peat και όντως κανένα δεν απογοήτευσε. Να πω ότι στην σχετική ψηφοφορία επικράτησε σχετικά εύκολα με 9 ψήφους το Kilchoman 14yo 20th Anniversary Cask Series ex-Sherry Casks 55% OB, το οποίο το προσέφερε στην παρέα ο @kostis (χρόνια πολλά για χθες φίλε!) και το ψήφισαν ως το καλύτερο της βραδιάς οι @DUCATI13, @corpus, @tomy, @James, @sir mihas, @apo21, @Leftis, @Makis και @Wisdom. Τηρώντας τας ιεράς παραδόσεις μας, ο @kostis δεν πλήρωσε τα spring rolls του. Δεύτερο με 5 ψήφους αναδείχθηκε το Glen Garioch 18yo (17/2/2003) SMWS 19.66 "Golden Summer Peach Gazpacho" 57.2%, το οποίο μοιράστηκε μαζί μας ο @mallios και το ψήφισαν ως το καλύτερο της βραδιάς οι @Vaggelis82, @SimoG, @thanasist, @Bandit και @Petros_vos. Τρίτο με 2 ψήφους κατετάγη το Finlaggan Germany Exclusive 9/2024 54.5% Cask#1709 54.5%, το οποίο έφερε μαζί του ο @apo21 και άρεσε περισσότερο από τα υπόλοιπα στους @mallios και @kostis. Τέταρτο με την ψήφο του @jniag ψηφίστηκε το Peallach (Ledaig/Tobermory) 8yo Rioja Barrique από Chorlton Whisky 58.2% το οποίο μας προσέφερε ο @Makis και το οποίο για εμένα ήταν η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς, εξαιρετικό στο στόμα. Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη το ότι δεν ψηφίστηκε από κανέναν ως το καλύτερο το παλιό γνωστό αλλά πάντα εξαιρετικό Bunnahabhain Cruach-Mhòna 50% OB του @corpus. Λέω έκπληξη, γιατί στην προσωπική μου βαθμολόγηση ήρθε ελάχιστα δεύτερο πίσω από το Kilchoman. Το είχα σφάξει κι εγώ σε παλαιότερη μάζωξη και νομίζω πως και τότε είχε συγκεντρώσει θετικά σχόλια. Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τα υπόλοιπα 3 του line-up: Tipperary 10yo Boutique Selection Knockmealdowns Single Malt Irish Whiskey 47% από τον @Leftis Linkwood 13yo (2010) The Single Malts of Scotland Reserve Casks Exclusive Elixir Distillers LMDW 48% από τον @thanasist Big Peat Islay Blended Malt 46% Douglas Laing από τον @SimoG Ευχαριστούμε ιδιαίτερα όσους μοιράστηκαν μαζί μας τα μπουκάλια τους, όλους που ήρθαν και περάσαμε καλά και βέβαια ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε στον πρωτοεμφανιζόμενο μελλοντικό ναύαρχο @Petros_vos, αλλά και στον @jniag που ήρθε πρώτη φορά σε τέτοιου είδους μάζωξη. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον ταξιδιώτη μας και είδωλο @Makis που αποτέλεσε την αφορμή να μαζευτούμε. Ζητώ συγγνώμη από τον @Islaynder (επίσης χρόνια πολλά για χθες!) γιατί κάτι το whisky, κάτι η βαβούρα με τη ζωντανή μουσική, κάτι το προχωρημένο της ηλικίας μου, δεν κατάφερα να τον εντοπίσω καθόλου προχθές Καταφέραμε και χάσαμε για 1-2 λεπτά το τελευταίο μετρό μαζί με @Bandit, αλλά και η συζήτηση με τον συμπαθέστατο ταξιτζή αποδείχθηκε ενδιαφέρουσα. Και εις άλλα με υγεία! Slainte!

Ωχ, φιρί φιρί το πας εσύ, αν όχι για διαζύγιο, τουλάχιστον και για άλλες ζημιές στο αμάξι όταν επιστρέψεις.

Καμία στενοχώρια. Έχοντας δει τις υποδομές του νησιού, κυρίως δρόμους και έλλειψη εστιατορίων κλπ, πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ την ταλαιπωρία όσων πάνε εκείνη την περίοδο. Ωραία θα είναι με μουσικές κλπ σε αποστακτήρια, αλλά δεν είναι αρκετό. Το μόνο που ζηλεύω λίγο είναι τις ειδικές εμφιαλώσεις που δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις είτε δεν προλάβαμε είτε δεν μας τις διέθεταν προς πώληση πριν το φεστιβάλ.