Wisdom

Α χα χα χα χα! Καλό! Λες να υπάρχει κανείς εδώ μέσα που να πιστεύει αλήθεια ότι το παιχνίδι θα έχει τελειώσει πριν το 2020;

Είναι standard πολιτική όλων των εταιρειών ενοικιάσεων γιατί το κόστος τους για τα αυτοκίνητα που δεν νοικιάζονται είναι μεγαλύτερο όσο ακριβότερο είναι ένα αμάξι. Κλείνεις συνήθως online ένα μικρό και φθηνό αυτοκίνητο μόνος πίσω από τον υπολογιστή σου βάσει τιμής και κριτικών του παρόχου και όταν φτάσεις στο counter μαζί με τη γυναίκα (σημαντικό αυτό) σου λένε "είσαστε πολύ τυχερός, έχουμε διαθέσιμο και ένα 'τάδε' αυτοκίνητο με μόλις 29 ευρώ παραπάνω την ημέρα". Με τη γυναίκα δίπλα να ακούει πέφτουν αμέσως οι άμυνες και τα αυστηρά budget, αναλαμβάνει ο χουβαρντάς εαυτός σου που θέλει να οδηγεί άνετα και να πάει βόλτα το κορίτσι με κουρσάρα και το κλείνεις. Δεν το παίζω έξυπνος, κάθε φορά έτσι την πατάω κι εγώ. Πάντως μερικές φορές είναι win-win situation, γιατί το ίδιο αυτοκίνητο αν το έκλεινες από πριν online μπορεί και να το έβρισκες ακριβότερο από ό,τι στο counter. Είναι σαν την τιμή 'πόρτας' σε ένα ξενοδοχείο. Μπορεί να τη βρεις ακριβότερη από online, αλλά λόγω last-minute μπορεί και να τη βρεις σε ευκαιρία για να μην τους μείνει.

Ότι θα κλάψουνε θα κλάψουνε. Έχει καλό potential, καθώς είναι σχεδόν στους αλκοολικούς βαθμούς του πολύ πετυχημένου Talisker North, χωρίς να είναι NAS, αλλά αντίθετα σε μια αρκετά καλή ηλικία για whisky των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών. Βέβαια οι τιμές της σειράς φαίνονται αρκετά τσιμπημένες, αλλά τα έχουμε πει αυτά. Οι εταιρείες παραγωγής, χρόνια στο κουρμπέτι και στον ποδόγυρο του marketing, σου λένε γιατί να σου δίνω εγώ OB με 50-60 λίρες (τόσο θα τιμολογούσαν ένα Talisker 15yo ή ένα Lagavulin 12yo πριν 10 χρόνια) και μετά από μερικά χρόνια να πουλιέται σε auction 200; Πάρε τώρα μια καινούργια ετικέτα με λέλουδα, πάρε και ένα 'limited edition' νά 'χεις να γουστάρεις, αλλά σκάσε και 110 λιρόνια στη θεία Diageo.

Για να ενισχύσω τα γραφόμενα του @Tassos Roubeidis εγώ θεώρησα δεδομένο ότι ισχύει η μάζωξη, παρά την απουσία του @DMTK.

Σα να του αρέσει λιγουλάκι το Glen Grant του Jim, ε;

Ωραίος είσαι! Επιλέγεις την ημερομηνία, ρίχνεις την ιδέα και μετά στρίβειν δια του αρραβώνος! Σα να καλείς κόσμο στο σπίτι σου κι εσύ να λείπεις τελικά

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ξεκινάω από τον χώρο. Πραγματικά έμεινα έκπληκτος! Δεν μπορούσα καν να φανταστώ αυτά που συνάντησα εκεί. Συνιστώ σε όσους δεν έχουν πάει να το επισκεφθούν στην πρώτη ευκαιρία. Έχω την εντύπωση ότι η μαγεία του χώρου συνετέλεσε στο να περάσουν πολύ καλά και οι συνοδοί μας που δεν είχαν την ίδια κάψα για το ουίσκυ όπως εμείς. Επίσης θεωρώ τον συγκεκριμένο χώρο ιδανικό για εταιρικά events. Θερμές ευχαριστίες στον ιδιοκτήτη και φυσικά στον κ. Φωτιάδη για την θερμότατη φιλοξενία. Επίσης έμεινα έκπληκτος από το επίπεδο οργάνωσης των φίλων μας. Έκαναν αφιλοκερδώς μια άκρως επαγγελματική δουλειά! Θερμά συγχαρητήρια! Εδώ να συγχαρώ λίγο παραπάνω τον @mallios καθώς η εναρκτήρια ομιλία του ήταν τόσο ποιοτική και άνετη, λες και κάθε μέρα προλογίζει τέτοιες εκδηλώσεις. Χάρηκα ιδιαίτερα που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τον Σέργιο Φλωρίδη, μόνιμο κάτοικο Ιρλανδίας και εκδότη του περιοδικού Irish Whiskey Magazine, ο οποίος συνόδευε την σύζυγο του απόντα @Celtic. Ανταλλάξαμε πολλές απόψεις για τα Irish Whiskies και όχι μόνο. Δήλωσε λίγο απογοητευμένος από τις λίγες ετικέτες Ιρλανδέζικων που έβρισκε στα ελληνικά μπαρ και του πρότεινα να επισκεφθεί συγκεκριμένα bars, γνωστά για την ποικιλία τους. Ανταλλάξαμε και κάποιες υποσχέσεις, εμείς ότι θα του χαρίσουμε ένα glencairn HMWS που μας ζήτησε ( @mallios ελπίζω να μην το αμελήσαμε ) και εκείνος ότι θα στείλει copies του περιοδικού για όλα τα μέλη της HMWS. Θα χαρώ πολύ να τον ξαναδούμε σε κάποια μάζωξη ή ακόμα καλύτερα και σε κάποιο dedicated event στα Irish Whiskies. Ελπίζω να γραφτεί και στο forum και να ανταλλάζουμε απόψεις και από εδώ, αν και καταλαβαίνω ότι τόσο καιρό μακριά από την Ελλάδα τα ελληνικά του δεν είναι τόσο καλά ώστε π.χ. να διαβάζει @sir mihas. Ας περάσω τώρα και στις λίγες σημειώσεις που κράτησα από τα whiskies που δοκιμάσαμε. Λέω λίγες γιατί κάτι τα εδέσματα, κάτι ο χώρος που μας συνέπαιρνε, κάτι τα γυναικόπαιδα που μας αποπροσανατόλιζαν, κάτι η βιασύνη να τα προλάβουμε όλα, δεν βοηθούσαν κανέναν μας να κάνει καλό tasting. Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι η ομοιομορφία των φιαλών SMWS, σε συνδυασμό με τις κωδικές τους ονομασίες, δεν βοηθούν καθόλου τον εγκέφαλο να αποτυπώνει σε εικόνα αυτά που δοκιμάζει. Ξέρω ότι παρόμοια ομοιομορφία υπάρχει και σε αρκετούς ανεξάρτητους εμφιαλωτές, όμως αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη φορά που σε μάζωξή μας έχουμε line-up αποκλειστικά από ανεξάρτητο εμφιαλωτή και ακόμα περισσότερο της SMWS με το σύστημα των κωδικών να δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Κατά σειρά που τα δοκίμασα και τα ανοίξαμε: 12.27 BenRiach 9yo 59,2%. Στη μύτη λευκή σταφίδα. Στο στόμα τσιμπάει το αλκοόλ νευρικά και ανώριμα. Χρειάζεται το νερό του. Με νερό δίνει έντονα νότες από μπαχαρικό γαρύφαλλο (το ξυλάκι). Πάλι όμως δεν ικανοποιεί. Η επίγευση πολύ μέτρια επίσης. Όχι πολύ επιτυχημένη η προσπάθεια, πάμε παρακάτω. 105.21 Tormore 9yo 57%. Μεγάλη βελτίωση σε σχέση με το προηγούμενο. Εδώ είμαστε! Πολύ καλή μύτη με λεμόνια, κίτρα και ξηρούς καρπούς. Εκεί όμως που τα σπάει είναι στο στόμα. Πραγματική απόλαυση με νότες από νεράτζι, η οποία κλείνει αρμονικά αφήνοντας μια ποιοτική και αρκετά μακριά επίγευση. Μέσα στα 3 καλύτερα της ημέρας! 123.22 Glengoyne 11yo 61,7%. Ξέρω ότι θα ξεσηκώσω τα πλήθη, αλλά οφείλω να είμαι ειλικρινής. Ξεκινάω με το disclaimer ότι η μύτη δεν ήταν δυσάρεστη. Δεν ήταν και τρομερή, αλλά πάντως όχι δυσάρεστη. Έχοντας λοιπόν πει αυτό, λέω ότι το πρώτο πράγμα που μύρισα ήταν ... πρωινή ανάσα ηλικιωμένου! Και μάλιστα με νότες ... σκόρδου! Επαναλαμβάνω, ότι θύμιζε αυτά τα αρώματα, χωρίς όμως να προκαλεί καμία δυσφορία ή απέχθεια. Το σώμα του ήταν υπερβολικά ελαιώδες. Τόσο πολύ που σκέφτεσαι να το προσθέσεις στη χωριάτικη. Καλύτερο πάντως από τη μύτη του. Η επίγευση ομαλή. Overall δεν ενθουσιάζει ασφαλώς, πάντως καλύτερη προσπάθεια από το 12.27. 10.161 Bunnahabhain 10yo 61,1%. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα ως προς τα tasting notes. Παρεμβλήθηκε βλέπετε η μασαμπούκα και οι λεπτομέρειες θυσιάστηκαν στον βωμό της κοιλιακής κραιπάλης. Όπως συμβαίνει συχνά με τα Bunna, προσωπικά με απογοήτευσε λόγω της απουσίας καπνού. Έχει μια θαλασσινή αλμύρα, αλλά χωρίς την κάπνα των περισσότερων Islay malts και δυστυχώς χωρίς τα ντελικάτα χαρακτηριστικά των non-islands θαλασσινών malts (π.χ. Old Pulteney). Πάντως ήταν σε γενικές γραμμές ισορροπημένο, παρόλα αυτά μέτριο για τα δικά μου γούστα. 13.67 Dalmore 11yo 58,2%. Εδώ είχαμε την τεράστια έκπληξη με τα tasting notes της ετικέτας. Πραγματικά αν δεν είναι Έλληνας ο συντάκτης της θα μου κάνει μεγάλη εντύπωση! Μεταξύ άλλων αναφέρεται σε ρετσίνι αμυγδαλιάς και ντολμαδάκια γεμιστά με τζατζίκι! Να με συμπαθάτε που εγώ δεν τα βρήκα αυτά πουθενά, αλλά και πάλι, μπορεί να φταίνε τα φαγητά που προηγήθηκαν. Το μόνο που βρήκα στο στόμα ήταν μια ευχάριστη αλμύρα και αρκετά μπαχαρικά και βότανα, επίσης ευχάριστα. Καλούτσικη προσπάθεια, ξανά όμως χωρίς να ενθουσιάζει. 68.20 Blair Athol 11yo 54,7%. Δυστυχώς όσο περνάει η ώρα οι σημειώσεις μου λιγοστεύουν και καταγράφω μόνο γενικές εντυπώσεις και βαθμολογίες. Το συγκεκριμένο από το συμπαθητικούλι αποστακτήριο μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις, όχι όμως τόσες ώστε να πιάσει τα 3 καλύτερά μου. 30.103 Glenrothes 21yo 57,4%. Απότομη επιστροφή στην ποιότητα! Κλασική περίπτωση Speysider που θέλει τα χρονάκια του για να αναδειχθεί. Δεν είναι και κανένα διαμάντι, αλλά εύκολα μπήκε στο προσωπικό μου top 3 της ημέρας. 46.57 Glenlossie 24yo 53,6%. Μου έβγαλε έντονο αχλάδι στη μύτη. Αναμφίβολα whisky ποιότητας, ισορροπημένο, πολύ ευχάριστο. Και αυτό μπαίνει δίκαια και εύκολα στα 3 καλύτερα του event. Καταλήγοντας, τα 3 καλύτερα για τα δικά μου γούστα ήταν κατά σειρά που δοκιμάστηκαν τα 105.21, 30.103 και 46.57. Αν και οι διαφορές τους ήταν μικρές, εντούτοις η σύγκριση βάσει ηλικίας είναι άνιση, επιλέγω λοιπόν τιμής ένεκεν ως τελικό νικητή το νεότερο από τα 3, 105.21 Tormore 9yo 57%. Ξανά ευχαριστώ όλους τους διοργανωτές και συμμετέχοντες! Περάσαμε υπέροχα! Και εις άλλα με υγεία!

Κάποιες από τις φωτογραφίες είναι καταπληκτικές! Κάτι μου λέει ότι η SMWS θα τις χρησιμοποιήσει στο website της ή/και στο περιοδικό της.

Όσο και να προσπαθούσα, δεν θα μπορούσα να το είχα γράψει καλύτερα!

Αν δεν λείπω εκτός Αθηνών, κι εγώ μέσα για Σάββατο 14/12. Σίγουρα δεν μπορώ Παρασκευή 13/12.

Αν το ψάχνεις για τις λίστες του τι έχουμε πιει μέχρι τώρα, είχα την εντύπωση ότι δεν συμπεριλαμβάναμε και τα leftovers, αλλά μόνο τα κλειστά μπουκάλια. Και προφανώς σε leftovers orgy ποτέ από όσο θυμάμαι δεν κρατούσαμε tasting notes. Φαντάσου ότι δεν θυμάμαι καν το μπουκάλι που έφερα εγώ, το οποίο βεβαίως άφησα φεύγοντας εκεί. Ίσως να ήταν ένα Kilchoman Coull Point αλλά δεν παίρνω και όρκο.

Να γράψω κι εγώ με καθυστέρηση τις εντυπώσεις μου. Καταρχήν το μέρος μου άρεσε πολύ. Πολύ ζωντανή περιοχή με έντονη νεολαία (ελπίζω εμείς τα παπούδια να μη χαλάγαμε το κλίμα). Στα πολύ θετικά του μαγαζιού η αυστηρή πολιτική no smoking στον εσωτερικό του χώρο. Ο Φώτης ήταν πολύ φιλόξενος και όλα τα παιδιά του μαγαζιού εξυπηρετικότατα. Ωραία και η μουσική αν και θα την προτιμούσα λίγο πιο δυνατή σε ένταση. Το φαγητό πολύ καλό και σε πολύ καλές τιμές. Από αυτά που δοκίμασα μου άρεσαν ιδιαίτερα τα φιλετάκια κοτόπουλου (σούπερ μαρινάδα) και τα λευκά λουκάνικα. Δεν ήταν ακριβώς σαν βαυαρικά βουρστ, αλλά πάντως ήταν πεντανόστιμα. Επίσης πολύ γευστικά τα σκορδόψωμα με το λιωμένο τυρί, αλλά και η συνοδευτική σαλάτα κόλσλοου. Πάμε τώρα στα whiskies με τη σειρά δοκιμής: 1.-West Cork 12y.o., Irish Single Malt Whiskey, Rum Cask, 43% by @Dino Eco Στη μύτη μου έβγαλε έντονο λεμόνι με λίγα γρασίδια. Στο στόμα παραήταν άτακτο και ζωηρό. Σε blind tasting θα το πέρναγα για πολύ πιο νεαρό. Η επίγευση πολύ μικρή, σχεδόν απούσα. Πέρασε και δεν ακούμπησε. Δεν ήταν για πέταμα, αλλά πολύ μέτριο. Προφανώς και δεν το ψήφισε κανείς ως το καλύτερο της βραδιάς. 2.-Glengoyne Cuartillo NAS, Travel Retail, 40% by @DMTK Η μύτη είναι μια επιτομή ενός sherried speysider. Εξαιρετικά αρώματα, που δεν είναι βέβαια εύκολο να τα ξεχωρίσεις από π.χ. ένα Aberlour ή Glenfarclas. Σε προδιαθέτουν για κάτι πολύ καλό, αλλά κάπου εκεί το όνειρο τελειώνει. Στο στόμα δυστυχώς χάνει. Μου έδωσε την αίσθηση του νερωμένου. Είναι προφανές ότι το ήθελα σε υψηλότερους αλκοολικούς βαθμούς. Ίσως τότε να αποκάλυπτε περισσότερο το νεαρό του χαρακτήρα, αλλά τι να το κάνω που τον κρύβει τεχνηέντως με το νέρωμα. Η επίγευση είναι αρκετά καλύτερη πάντως αφού καταφέρνει και δίνει πάλι κάποιες ευχάριστες νότες σε μια αποδεκτή διάρκεια. Δεν έλαβε καμία ψήφο για το καλύτερο της βραδιάς. 3.- Longmorn 15y.o., 45% by @Celtic Πού ήσουν ρε παιδί μου και σε έψαχνα; Τι παπάς από τα παλιά είναι αυτός; Δεν θα μπω σε αναλύσεις και λεπτομέρειες. Ένα ουίσκυ τεράστιας ποιότητας. Μου έφερε αμέσως στο μυαλό μου γνώριμα αρώματα και γεύσεις από κάτι παλιακό αλλά καλό. Πώς είναι να τρως μετά από πολλά χρόνια ένα σπιτικό φαγητό που σου θυμίζει το αντίστοιχο πεντανόστιμο που σου έφτιαχνε η γιαγιά σου στο χωριό; Ε τέτοιο πράγμα! Μου θύμισε τα παλιά καλά μαλτ που τότε τα αγοράζαμε 50 ευρώ και τώρα κοστίζουν μια περιουσία. Με το που το δοκίμασα είπα στον @Celtic να παραγγείλει το πιο ακριβό πιάτο του μαγαζιού γιατί ήταν βέβαιο ότι θα κέρδιζε, όπως και έγινε. Έλαβε 7 ψήφους και ανακηρύχτηκε με διαφορά το καλύτερο της βραδιάς. 4.- Ardmore Traditional Cask NAS, 46% by @Wisdom Το έχουμε ξαναπιεί στο παρελθόν και θυμάμαι ότι μου είχε προξενήσει παρόμοια συναισθήματα. Ήταν εξάλλου και ο λόγος που το αγόρασα. Ένα ουίσκι που αν ήμουν ο παγαπόντης @Celtic θα το έβαζα στο blind samples game με τη βεβαιότητα ότι δεν θα το έβρισκε κανένας. Όχι τη συγκεκριμένη εμφιάλωση, ούτε καν το αποστακτήριο εννοώ. Πρόκειται για ένα heavily peated whisky που στη μύτη το περνάς για πλάκα για Laphroaig. Τύρφη, μετά λίγη τύρφη και στο τέλος λίγη ακόμα τύρφη! Πολύ ισορροπημένο, μύτη, στόμα επίγευση, όλα σε μια ευχάριστη αρμονία. Δεν πετάς τη σκούφια σου, αλλά αποκλείεται να σε απογοητεύσει. Όποιος πει ότι δε νόμισε ότι πρόκειται για Islay malt λέει ψέματα. Ψηφίστηκε από @sir mihas και @tomy ως το καλύτερο της βραδιάς. 5.- Bowmore 15y.o., 43% by @Don Corleone Εδώ έχουμε μια αντίθετη εικόνα από το Glengoyne. Απογοητεύει στη μύτη, βγάζοντας πάλι τη σαπουνίλα αρκετών εμφιαλώσεων Bowmore. Στο στόμα όμως και στην επίγευση επαναφέρει μια σχετική ποιότητα, δίνοντας νότες αλμύρας που πάντοτε μου αρέσουν στο glencairn μου. Δεν θα το αγόραζα, αλλά σίγουρα δεν θα το πέταγα κιόλας. Όποιος το έχει ας μην σπαταλήσει άδικα χρόνο να το μυρίζει. Ας περάσει κατευθείαν στο ψητό. Δεν το ψήφισε κανείς για το καλύτερο της βραδιάς. 6.- Laphroaig 1994-2008, Old Malt Cask, Douglas Laing, 50% by @Ρένα Κι εκεί που λέτε που ήμουν βέβαιος για την άνετη επικράτηση του Longmorn, νά'σου και η φίλη μας η @Ρένα να βιάζεται να φύγει. Εγώ είχα έρθει αργοπορημένος, πίνω και σχετικά αργά τα ποτά μου, και την κρατούσα με νύχια και με δόντια να μη φύγει πριν δοκιμάσω και το Laphroaig. Νά τα μας! ΟΥΙΣΚΑΡΟΣ! Λιγότερη ψαρίλα από το κλασικό δεκαράκι, χωρίς όμως να χάνει την έντονη αλμύρα του. Οι σχετικά υψηλοί αλκοολικοί βαθμοί είναι σαφές ότι το βοηθάνε, όμως δεν είναι μόνο αυτοί, αφού είναι φανερό ότι είναι πολύ καλύτερο από cask strength. Αν κάποιος δυσκολεύεται να καταλάβει τι είναι η επίγευση σε ένα ουίσκυ ας δοκιμάσει αυτό και θα ανάψει πάνω από το κεφάλι του μια λάμπα να σαν του Κύρου Γρανάζη! Ο Douglas Laing έκανε πάλι το θαύμα του! Αν δεν είχα να οδηγήσω θα έβαζα άλλο ένα. Εκτός από εμένα το ψήφισε και ο @Celtic ως το καλύτερο της βραδιάς. Μικρή η διαφορά του είναι αλήθεια από το Longmorn. Αγοράστε τα και τα 2! Σας ευχαριστώ όλους για την παρέα! Και εις άλλα με υγεία!

Εγώ στο Blind Sample Game #1 είχα χρησιμοποιήσει τα παρακάτω και είχα μείνει πολύ ευχαριστημένος γιατί το μέγεθος του λαιμού ήταν αρκετά μεγάλο για να χωράει οποιοδήποτε χωνί και το κλείσιμο στο καπάκι μου φάνηκε πολύ ασφαλές. Επίσης το μαύρο καπάκι μειώνει λίγο την αίσθηση φαρμάκου στην οποία παραπέμπουν τα άσπρα καπάκια: μπουκαλάκι: http://www.syskeuasies.gr/index.php?route=product/product&path=62_83&product_id=143 καπάκι: http://www.syskeuasies.gr/index.php?route=product/product&product_id=178 Είχα αγοράσει 20+20 όλα μαζί €13 ευρώ με μεταφορικά. Νομίζω τώρα είναι ακόμα φθηνότερα.

A Scotsman who spells Whisky with an ‘e’, should be hand cuffed and thrown head first in the Dee. In the USA and Ireland, it’s spelt with an ‘e’ but in Scotland it’s real ‘Whisky’. So if you see Whisky and it has an ‘e’, only take it, if you get it for free! For the name is not the same and it never will be, a dram is only a real dram, from a bottle of ‘Scotch Whisky’.

Το παραπάνω είναι μεγάλη έκπληξη, κυρίως για το Port Ellen 26yo και μάλιστα με την εγγύηση DL. Προφανώς και η τιμή του είναι παραφουσκωμένη λόγω συλλεκτικότητας, αλλά δεν παύει να είναι στη θεωρία ένα εξαιρετικό whisky. Το μπουκάλι ανοίχτηκε μπροστά σας; Ο φελλός ήταν εντάξει;