Writer's Tears, 40%

[Celtic]

https://www.whiskybase.com/whiskies/whisky/15461/writers-tears-pot-still-blend

"Ireland has been blessed with great poets and playwrights down through the centuries. However, most, if not all our great writers suffered from writer's block. Many sought comfort and inspiration from "the water of life"....whiskey. it was said that when an Irish writer cried, he cried tears of whiskey.

Writer's Tears is a salute to these great writers with a style of whiskey that was popular in Joyce's Dublin."

Διαβάζω τα παραπάνω στην ετικέτα, όμορφη εισαγωγή που σε χαλαρώνει και δίνει ένα σοφιστικέ στυλ στην απόλαυση αυτού του Ιρλανδικού pot still blend (μίγμα malted & unmalted barley).

Μια πρώτη αναφορά σε αυτό είχα κάνει εδώ : http://www.whiskyforum.gr/forums/index.php?/topic/265-iyaao-eoeeioeinssaao/page__st__180

Φρέσκο, φρεσκότατο άρωμα βοτανικού το πλείστον χαρακτήρα, με σφήνες αχλαδόμηλων και δρυός.

Στο στόμα υπάρχει μια clean αίσθηση, ελαφρώς κρεμμώδες ειδικά στην αρχή, ελαφρώς ξηρό στο τελείωμα. Γευστικά ότι και στη μύτη ενισχυμένα με ένα γοητευτικό spicy feeling.

Επίγευση ικανοποιητική για τα μέτρα του, μην ζητάτε πολλά από ένα νεαρό Irish σε αυτό τον τομέα.

Ενώ είναι ήπιο, δεν έχει το smooth στοιχείο του απλού Jameson, αλλά φυσικά απέχει μίλια μακριά και από το ταμπεραμέντο ενός Redbreast ή ενός παλαιωμένου Power's. Eίναι κάπου ενδιάμεσα, κοντά στον χαρακτήρα ενός Green Spot, αλλά πιο 'μυστηριώδες' κάπως, πιο παιχνιδιάρικο ειδικά στο στόμα.

Σε όσους αρέσουν τα Irish Whiskeys θα το αγαπήσουν, οι υπόλοιποι προτιμήστε το κάποια στιγμή αντί ενός Glenmorangie, ενός Glen Rothes ή ενός An Cnoc, έτσι για αλλαγή.

[Wisdom]

Ανατρέχοντας στις σημειώσεις μου από την κοπή της "πίτας" στις 13/3/13 στου SimoG, θυμήθηκα ότι το δυνατό σημείο του ήταν το στόμα του, ζωηρό αλλά καλό. Έβγαζε λίγο νεράντζι. Αυτό που ήταν απογοητευτικό κατ'εμέ ήταν η επίγευσή του. Thanks Celtic!