Glenmorangie The Lasanta, 12 y.o., Sherry cask finish, 43%, O.B.

[DMTK]

https://www.whiskybase.com/whiskies/whisky/56807/glenmorangie-lasanta

Α.-Εισαγωγικές παρατηρήσεις:

Bottler: Glenmorangie Distillery, Age: 12 Year Old, Country: Scotland, Region: Highland, Cask Type: Sherry Finish, Alcohol: 43%, Non chill-filtered.

Το συγκεκριμένο απόσταγμα έχει ωριμάσει για δέκα χρόνια σε βαρέλια που είχαν χρησιμοποιηθεί για bourbon και στη συνέχεια για ακόμη δύο επιπλέον χρόνια σε βαρέλια από Oloroso και Pedro Ximénez Sherry που έχουν προέλθει από το Jerez της Ισπανίας. Αποτελεί μια ακόμη έκφανση της σειράς "Cask Finish" του αποστακτηρίου, μετά το Glenmorangie Quinta Ruban που έχει τελειώσει την παλαίωσή του σε βαρέλι από Ruby Port και το Glenmorangie Nectar D'or που τελειώνει την παλαίωσή του για δύο χρόνια σε βαρέλια από κρασί Sauternes. Άλλωστε οι ιθύνοντες του αποστακτηρίου πριν από πολλά χρόνια πίστεψαν και πρωτοστάτησαν στην ιδέα της extra/δευτεροβάθμιας παλαίωσης, για να προσδώσουν στο απόσταγμα ένα διαφορετικό, πιο πολύπλοκο χαρακτήρα.

Το Glenmorangie Lasanta, από τα τέλη του 2014 εμφιαλώνεται στους 43%, ενώ οι αρχικές εκδόσεις εμφιαλώθηκαν στους 46%. Επίσης η λέξη «Lasanta» στην επωνυμία της εν λόγω εμφιάλωσης, στα γαελικά σημαίνει «ζεστασιά και πάθος».

Β.-Χρώμα: χαλκός

Γ.-Μύτη: άρωμα ευχάριστο, κομψό και φινετσάτο. Από την πρώτη στιγμή, νιώθω μια ικανοποίηση, γιατί το είχα βάλλει καιρό στο μάτι και να που έφθασε η στιγμή να το ανοίξω και να το επεξεργάζομαι στη μύτη. Πρώτη εντύπωση λοιπόν, εξαιρετική, χωρίς να είμαι προκατειλημμένος. Κλασσική περίπτωση sherry cask finish, έχει προσωπικότητα και το φωνάζει από μακριά. Γλυκά, ζεστά μπαχαρικά, κανέλα και μοσχοκάρυδο. Ριπές από sherry, βομβαρδίζουν ανελέητα τη μύτη μου. Όσο περνάει η ώρα τα αρώματά του ανοίγουν. Ξηροί καρποί με κυρίαρχο το καρύδι, αρώματα εσπεριδοειδών με πρωταρχικό το πορτοκάλι και μάλιστα φλούδες από πορτοκάλι.

Δ.-Στόμα: αίσθηση ζεστασιάς στο στόμα, που οφείλεται στα γλυκά μπαχαρικά του. Σκέφτομαι ότι η ονομασία του, δικαιολογείται απόλυτα. Σώμα μέτριο, αλλά δε σε αφήνει αδιάφορο. Γλυκό σαν σοκολάτα υγείας και αρκετά στυφό, από τις μαλακές, πληθωρικές τανίνες που σου μουδιάζουν ελάχιστα το στόμα. Κυρίαρχο στοιχείο η κανέλα, το γαρίφαλο και το μοσχοκάρυδο, που αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση στο τέλος. Το πορτοκάλι είναι πιο αισθητό στο στόμα. Επίσης σταφίδες, πολλές και ξανθιές σταφίδες. Θυμίζει το σταφιδόψωμο που τρώγαμε στα παιδικά μας χρόνια, κυρίως σε περιόδους νηστείας, καθώς το μασούσες, ένιωθες μικρές, γλυκές εκρήξεις στο στόμα.

Ε.-Επίγευση: μέτρια, αλλά ικανοποιητική, ξηρή και γλυκά καρυκευμένη.

ΣΤ.-Γενική εντύπωση: δεν με εξέπληξε, δεν έπεσα από τα σύννεφα. Αντίθετα ήταν αυτό που περίμενα, γι’ αυτό άλλωστε το αγόρασα και γι’ αυτό θα το αγοράσω ξανά, όταν μου δοθεί η ευκαιρία. Ένα κλασσικό, ήπιο sherried malt, με όλη τη σημασία της λέξης. Απολαυστικό, γοητευτικό και ελκυστικό.

Το μπουκάλι των 70cl, μου επέτρεψε να κάνω και τους πειραματισμούς μου. Τι εννοώ:

Ως άπιστος Θωμάς, αποφάσισα να δοκιμάσω για ακόμη μια φορά την αξιοπιστία του Glencairn. Έτσι έβαλλα από μια μικρή ποσότητα αποστάγματος σε ένα Glencairn, σε ένα ποτήρι γευσιγνωσίας INAO και σε ένα κλασσικό, κρυστάλλινο ποτήρι. Το Glencairn, με συνοπτικές διαδικασίες, νίκησε κατά κράτος!

Στο τομέα του food pairing, το δοκίμασα αρχικά με τον αγαπημένο μου κατσικίσιο κορμό (και ναι μη με ρωτήσετε, με τέτοιο τυρί μεγάλωσα στο χωριό μου… ) και ήταν εξαιρετικός ο συνδυασμός τους. Στη συνέχεια δοκίμασα κάτι πιο σίγουρο, μαύρη σοκολάτα 80% κακάο και αυτός ο συνδυασμός ήταν επιτυχημένος, καθώς η σοκολάτα με το κακάο και τη λιπαρότητά της, βοήθησε το απόσταγμα να αναδείξει τα πλούσια αρώματά του. Σίγουρα θα δοκιμάσω κι άλλους συνδυασμούς, όπως σταφίδες, αποξηραμένα φρούτα και καρύδια.

[Celtic]

Κατ'αρχήν να ευχαριστήσω τον DMTK για το γενναιόδωρο δείγμα. Thanks φίλε!

Κατα δευτερον, το Glenmorangie, όπως ασφαλώς θα ξέρετε, αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου αποστακτήρια. Παραδόξως δεν έχω ασχοληθεί πολύ με τα finishes του.

Το Lasanta αφήνει καλές εντυπώσεις, αλλά η αλήθεια είναι οτι προτιμώ το Glenmorangie Original και γενικά τις 'ατόφιες' εκδόσεις του, ειδικά τις παλαιότερες, 15yo, Cellar13, Traditional C/S, κλπ

Στη μύτη είναι όμορφο, φίνο, σαγηνευτικό, με πορτοκαλόφλουδες, σταφίδες και κανέλλα. Στη γεύση είναι που μου τα χαλάει λίγο, όχι οτι το βρήκα άσχημο, απλά δεν μου αρέσει ο σέρυ μανδύας που φοράει. Για να θυμηθώ και το κόμικ Ιζνογκούντ, αυτό το 'θέλω να γίνω Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη' με τις sherrycask τανίνες θεωρώ οτι υποβαθμίζει τον sweet-spicy all Highland χαρακτήρα του. Anyway, γούστα είναι αυτά. Αν ήταν λιγότερο πικρό στο τελείωμα θα το συμπαθούσα περισσότερο πάντως.

Πίνεται απαίδευτα, αβίαστα και το βρίσκω ως καλό εισαγωγικό sherried για όσους θέλουν να ψαχτούν με το στυλ που έχουμε συνηθίσει να το λέμε (λανθασμένα) Speyside.

[DMTK]

1 hour ago, Celtic said:

Το Lasanta αφήνει καλές εντυπώσεις, αλλά η αλήθεια είναι οτι προτιμώ το Glenmorangie Original και γενικά τις 'ατόφιες' εκδόσεις του, ειδικά τις παλαιότερες, 15yo, Cellar13, Traditional C/S, κλπ

Στη μύτη είναι όμορφο, φίνο, σαγηνευτικό, με πορτοκαλόφλουδες, σταφίδες και κανέλλα. Στη γεύση είναι που μου τα χαλάει λίγο, όχι οτι το βρήκα άσχημο, απλά δεν μου αρέσει ο σέρυ μανδύας που φοράει. Για να θυμηθώ και το κόμικ Ιζνογκούντ, αυτό το 'θέλω να γίνω Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη' με τις sherrycask τανίνες θεωρώ οτι υποβαθμίζει τον sweet-spicy all Highland χαρακτήρα του. Anyway, γούστα είναι αυτά. Αν ήταν λιγότερο πικρό στο τελείωμα θα το συμπαθούσα περισσότερο πάντως.

Πίνεται απαίδευτα, αβίαστα και το βρίσκω ως καλό εισαγωγικό sherried για όσους θέλουν να ψαχτούν με το στυλ που έχουμε συνηθίσει να το λέμε (λανθασμένα) Speyside.

όπως είδες, πάλι το βρήκα το μοσχοκάρυδό μου... και νομίζω ότι είναι πολύ έντονο και στη μύτη και στο στόμα (το δειγματάκι το έχω ήδη έτοιμο για να στο φέρω), άλλωστε είναι αυτό που αφήνει την πικρή αίσθηση στο τέλος, αυτό και οι τανίνες του με εξιτάρουν. Γενικότερα, απ' ότι έχω καταλάβει τα finishes, έχουν ή φανατικούς φίλους ή φανατικούς οχθρούς.

[ioannis]

Ενώ νόμιζα ότι θα με μπουκωσει το sherry στην αρχή, το άνοιγμα που κάνει στη συνέχεια το άρωμά του τ'αλλάζει όλα..όλη η ποικιλία των φρούτων με την επικάλυψη μαύρης σοκολάτας (αυτά που πουλάνε στα ζαχαροπλαστεία για κέρασμα)..τα μπαχαρικά πιο διακριτικά με κυρίαρχο το γαρύφαλλο..απο πίσω όμως νομίζω πλανάται μια βοτανική αισθηση ακαθόριστη, αλλά είναι εκεί..πολύ καλό στη μύτη του.

Στο στόμα πιο δυναμικά τα μπαχαρικά αλλά ο δυναμισμός της μύτης υποχωρεί..κατεβαίνει όμως πολύ ωραία. Αυτή η πικράδα στο τελείωμα εμένα μου άρεσε..ευχαριστώ @thanasist .

Άσχετα αν η θερμοκρασία ανεβαίνει η επιθυμία δεν αλλάζει..στην υγειά σας!