Japanese Whisky and GI status

[mallios]

Ο λόγος που ανοίγω topic είναι γιατί αυτό το άρθρο (τουλάχιστον για εμένα) έχει πάρα πολλά θέματα (όχι κατ'ανάγκη μόνο για τα γιαπωνέζικα whisky) και το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον. 

Το κλέβω από το προφίλ του φίλου μας του Serge και προτείνω να διαθέσετε αρκετή ωρίτσα για να το διαβάσετε. Φυσικά αναμένω την τοποθέτηση και του ειδικού μας. @sir mihas

https://www.thespiritsbusiness.com/2017/01/japanese-whisky-needs-trade-body-and-gi/

“It could be as much as 10 years!” exclaimed Takeshi Niinami, president and CEO of Japan-based drinks group Suntory Holdings, when recently asked by The Spirits Business how long he believes his company’s shortage of Japanese whisky will last. “We can’t supply enough for the market requirement, but in 10 years’ time we will gradually be able to respond to the need.” For whisky enthusiasts, a decade is a long time to wait.The vast chasm between the supply and demand in Japanese whisky, particularly older varieties, is an all-too-familiar tale. Largely sustained by the production of a handful of key distilleries, the sector was unprepared for the ferocious growth in consumer interest over the past five years. A number of producers have been forced to ramp up their no-age-statement (NAS) offerings, while even more have resorted to strict allocation policies across their entire portfolios.

Nikka Whisky left mouths agape in June 2015 when the group announced plans to discontinue a large number of its age statements and replace some with NAS bottlings because of strained supplies at the Yoichi and Miyagikyo distilleries.

“Our sales have grown so much and I found that they had completely destroyed our stocks, so I asked our sales and marketing teams to stop offering aged products,” says Sakuma Tadashi, Nikka’s chief blender.

Emiko Kaji, Nikka Whisky’s international business development manager at parent company Asahi Breweries, adds: “It was necessary to survive and continue our business. It was a long-term decision as we need to rebuild stocks for consistency.” Kaji confirms that Nikka plans to reintroduce age statements but warns that the brand must “plan very well and learn from past lessons”. Allocation of Nikka’s products will continue for two to three years, she expects, and the brand is not entering any new markets, focusing on the UK and US almost exclusively in terms of exports.

“At the moment, more products are sold in the domestic market and sometimes our importers get frustrated,” says Kaji. “But in the future, the Japanese population will be shrinking, so we need to focus more on export markets. It’s a long-term view and I am dedicated to the export market, but we have big discussions with the domestic team on how to spilt stocks.”

Intentional drop in exports

After a stellar year in 2015, Nikka expects more subdued sales growth of between 2% and 5% in 2016 because of the intentional drop in exports. The firm expanded production at Miyagikyo in September last year, restarting production of four stills that had lain dormant since the late 1990s. Yoichi’s productivity has remained the same, and Nikka says it will maximise the capacity at its current sites before opening any new distilleries. Its main competitor, Suntory, expanded production at the Yamazaki and Hakushu malt distilleries in 2013 and 2014 respectively, while Hombo Shuzo recently opened a second site for its Mars Whisky brand, now Japan’s most southerly distillery.

A number of new ‘craft’ players have also made their first foray into the market, one of which is Akkeshi Distillery, based in the namesake town of Akkeshi on the northern island of Hokkaido. The distillery, owned by raw-food importer Kenten, started production in November 2016 and there are plans to release heavily peated single malts, blends and single estate expressions.

“Diversity is a good thing; it can only continue to help with the current growth of the Japanese whisky industry,” believes Clint Anesbury, product development and brand manager at Akkeshi Distillery. “It gives consumers the opportunity to experience different products outside of what they are normally accustomed to from the major players in the market. I believe that having diversity will not compromise any related products, it will help with education and offer alternatives in a category that is seeing a shortage in terms of product availability.”

While distillers are summoning all their might to produce more liquid and diversify the category, questions remain over the sustainability of Japanese whisky, which lacks the infrastructure thought so important to the long-term success of its Scottish, Irish and American cousins. Japanese whisky producers have historically sought to replicate the techniques and styles of Scotch whisky, but the sectors differ in one fundamental way – in Japan, there is almost no culture of buying or swapping stocks for blends. As such, there is a greater need for producers to be self-sufficient, resulting in stillhouses with stills unique in size and shape. As supplies become increasingly strained, might producers seek to establish a third-party industry, or consider sharing liquid? Such a suggestion is usually met with wry amusement in Japan, which has an exceptionally competitive corporate culture.

“I couldn’t imagine this,” says Nikka’s Tadashi. “I would never say ‘never’, but it’s difficult to imagine.” His colleague Kaji adds: “This is partly because of our culture. Our founder [Masataka Taketsuru] went to Scotland and worked for Suntory, and then became independent. We have been competing with each other for a long time. There’s more of a community in Scotch whisky, but we are competitors.” Corporate competitiveness aside, producers do not have enough liquid to sell to other brands, even if they wanted to, according to David Croll, co-founder of importing and distribution business Number One Drinks Company. “I just don’t think producers will get the stocks to do this,” he claims. “They have stopped doing single casks for retailers because they need everything they have.”

Stock limitation

This limitation of stock means a number of Japanese whisky brands import whisky from abroad, predominantly Scotland, to bottle in their blends – an aspect of the industry that is largely unknown to consumers. The scale of importing is not clear and producers are reluctant to discuss in detail, but some admit they have no choice. “They are in such an acute supply situation that they just need to get liquid,” adds Croll. Suntory says that it only uses whisky made at its Japanese whisky distilleries while Nikka confirms that it sources whisky “for some SKUs”, but Mars Whisky admits that “if necessary” it purchases whisky from distilleries in Japan and abroad. “It is one of the possible ways to create whisky with complex and interesting flavours,” says Masahito Matsushima, who works in the planning and marketing department for the brand. Since the new Akkeshi Distillery can only produce malt whisky, it plans to import grain whisky to create blended varieties. “[If] we were planning on producing an affordable blended whisky that includes grain whisky, and are unable to source that grain whisky locally, we’d naturally need to outsource it, while sticking to category product guidelines and informing our consumers when needed,” says Anesbury.

An official definition of Japanese whisky does not exist, meaning that such activity does not contravene any laws. According to Rosemary Gallagher, head of communications for trade body the Scotch Whisky Association (SWA): “There is nothing wrong with mixing Scotch with whiskies of different origin as long as the labelling of such products does not mislead consumers into believing the product is Scotch.” She adds: “There is no official definition of whisky in Japan that we know of. The integrity of Scotch whisky is protected by its rules, so consumers can therefore be guaranteed quality and provenance in a way that might not be possible with some other whiskies.”

HMRC figures show that value imports of bulk blended Scotch whisky to Japan increased from £865,000 (US$1m) in 2014 to £3.1m (US$3.8m) in 2015, while bulk single and blended grain went from £4m (US$4.9m) to £4.7m (US$5.8m) and bulk blended malt from £7.6m (US$9.4m) to £10.5m (US$13m). Much of this may be bottled locally as blended Scotch, but some will be mixed with Japan-made whisky.

This dependence on imports means a geographical indication (GI) status for Japanese whisky would be difficult to implement. Regardless, opinion is divided over whether such regulation would be beneficial to the sector in the first place. Nikka’s Tadashi says: “Flexibility to use ingredients without any restrictions will be key to create unique expressions from the perspective of the blender.” The practicability of a Japanese whisky GI may be difficult to fathom, but Croll claims it could be a good thing to protect the category’s future. “Up until 10 years ago, Japanese whisky was only sold in Japan, but now it is overseas there should be a clear sign of what it contains,” he says. “This might stop less scrupulous brands entering the market.”

Dedication to craftsmanship

Speaking in a personal capacity, Anesbury is inclined to agree: “Here in Japan, there is a dedication to craftsmanship and continuous improvement while maintaining traditional processes. However, what the industry may need to address is what really defines Japanese whisky. There are producers with a history of producing all types of spirits other than whisky as their main staple, but introduce whisky products to the market using imported whisky that has been matured in Japan while marketing them as Japanese whisky. Perhaps a Japanese trade body needs to be established to act as a positive force for the industry.”

Another issue that could taint consumer trust in Japanese whisky is unstable pricing. As stocks continue to dwindle, prices have soared to an all-time high, on both the primary and secondary markets. A bottle of Yamazaki Sherry Cask 2013, which was initially priced US$120, now carries an RRP of up to US$4,000 on some retailers’ websites after it was named ‘World Whisky of the Year’ in Jim Murray’s Whisky Bible 2015. Auction prices are even steeper and some believe they could reflect negatively on the broader industry – “it’s a case of guilt by association,” says Croll.

However, Shinji Fukuyo, executive officer and chief blender at Suntory, says that prices are not necessarily dictated by brands themselves. “We haven’t really increased our prices – it’s the retailers that have done this. From my perspective, price and quality should be balanced. Prices are increasing and sometimes they are reasonable and sometimes they are not. It’s a problem, but we cannot control retailers’ pricing.” He also believes there is a space in the market for more reasonably priced products. “In Japan, there’s phenomenal polarisation,” he states. “There’s cheaper whisky, which is consumed a lot, but to get better whisky costs a lot more. From a long-term point of view, there should be quality whisky at all price points.”

And pricing will surely become more important as Japanese whisky’s competition extends beyond its borders. “We have entered the next stage, not only competing with Japanese brands, but also competing with other categories,” says Kaji. “That means continuous efforts are needed to keep growing. Competition is becoming more global, but more competition means more opportunities in more markets.” Despite the complexities and challenges faced by Japanese whisky distillers, the growth and newfound diversity of the industry could spark a change of mind-set. “Given that more craft distilleries are open and running in Japan, we think craftsmen in Japanese whisky will team up to gather and share techniques of whisky making,” says Mars’s Matsushima. “That might improve our whisky in the long-term.”

Masahiko Yoshida, brand manager for Japanese whisky producer Kirin, adds: “We welcome healthy competition that contributes to the growth of the Japanese whisky category. Being more mature and educated, consumers are now starting to look for varieties in whisky and we think the landscape of the Japanese whisky market will change over time.” Indeed, producers are already establishing a point of difference, inspired by the trends and tropes used by Scotch, American and Irish brands – most notably, terroir. Mars hopes to produce a different flavour of whisky at its distillery in Kagoshima Prefecture, compared with its other distillery in Nagano Prefecture. Meanwhile, Akkeshi plans to release a 100% Akkeshi-produced whisky using local barley, water, yeast, and felled Japanese oak. The distillery will also source peat locally from surrounding wetlands.

Japanese whisky is certainly at a turning point in its seemingly unstoppable trajectory. While innovation and a drive to establish a competitive edge among distillers is providing much needed diversity, it remains to be seen whether a lack of official definition and regulation will affect the sector in the long term.

[DMTK]

Αυτό που μου κίνησε περισσότερο την περιέργεια στο συγκεκριμένο άρθρο και θα θέλα να διευκρινιστεί, είναι τα περί εισαγόμενου whisky στην Ιαπωνία.

[sir mihas]

Γραφω στο κινητο απο την ποδοσφαιρομανα Βαρκελωνη και θα τοποθετηθω στο φλεγομενο ζητουμενο οσονουπης της επιστροφης με κειμενο σεντονισιο ( αν και λιγο πολυ,εχουμε ξαναγραψει τα καθεκαστα) 

[mallios]

On 31/01/2018 at 7:55 PM, DMTK said:

Αυτό που μου κίνησε περισσότερο την περιέργεια στο συγκεκριμένο άρθρο και θα θέλα να διευκρινιστεί, είναι τα περί εισαγόμενου whisky στην Ιαπωνία.

Τι ακριβώς να διευκρινιστεί? Απλά οι Κινέζοι εισάγουν ουίσκυ για τα blends τους γιατί η παραγωγή δεν φτάνει. Κατά τα άλλα.... ο αυτοκράτορας είναι λιγάκι γυμνός και το μάρκετινγ να είναι καλά.... οι τιμές στα κινέζικα θα είναι ψηλά.

[Uisge-Beatha]

14 hours ago, mallios said:

Τι ακριβώς να διευκρινιστεί? Απλά οι Κινέζοι εισάγουν ουίσκυ για τα blends τους γιατί η παραγωγή δεν φτάνει. Κατά τα άλλα.... ο αυτοκράτορας είναι λιγάκι γυμνός και το μάρκετινγ να είναι καλά.... οι τιμές στα κινέζικα θα είναι ψηλά.

1ον μην μπερδεύεις τον λαό δεν έχουμε κινέζους 

2ον όχι μόνο για τα blends 

3ον δεν είναι το μάρκετινγκ που έχει εκτινάξει τις τιμές αλλά η αλυσίδα  ποιότητα-βραβεύσεις-κριτικές-δημοσιότητα που με τη σειρά τής έχει εκτινάξει την ζήτηση, τα υπόλοιπα είναι θέμα ελεύθερης αγοράς...

[mallios]

12 hours ago, Uisge-Beatha said:

1ον μην μπερδεύεις τον λαό δεν έχουμε κινέζους 

2ον όχι μόνο για τα blends 

3ον δεν είναι το μάρκετινγκ που έχει εκτινάξει τις τιμές αλλά η αλυσίδα  ποιότητα-βραβεύσεις-κριτικές-δημοσιότητα που με τη σειρά τής έχει εκτινάξει την ζήτηση, τα υπόλοιπα είναι θέμα ελεύθερης αγοράς...

όλοι κινέζοι είναι...   

Για τα υπόλοιπα συμφωνώ, απλά περιμένω τον κινεζόφιλο της παρέας να τοποθετηθεί. Αναφορικά με την ποιότητα, το εξετάζουμε. Βραβεία κερδίζουν τα whisky που πάνε σε διαγωνισμούς. Το έχει θέσει πολύ σωστά ο ακατανόμαστος. Σίγουρα έχουν και καταπληκτικά whisky αλλά σε ότι αφορά την ποιότητα κλπ κλπ, μου θυμίζει λίγο toyota...

[mallios]

On 01/02/2018 at 1:44 AM, sir mihas said:

Γραφω στο κινητο απο την ποδοσφαιρομανα Βαρκελωνη και θα τοποθετηθω στο φλεγομενο ζητουμενο οσονουπης της επιστροφης με κειμενο σεντονισιο ( αν και λιγο πολυ,εχουμε ξαναγραψει τα καθεκαστα) 

Θα γυρίσεις καμιά φορά να δουμε το σεντονίσιο κείμενο ή ψάχνεις ακόμα chichibukakia?

[DMTK]

51 minutes ago, mallios said:

Θα γυρίσεις καμιά φορά να δουμε το σεντονίσιο κείμενο ή ψάχνεις ακόμα chichibukakia?

Μάλλον ακόμη σκέφτεται τι θα γράψει, για να δικαιολογήσει τους φίλους του....

[sir mihas]

Μετα τις παεγιες εχω πεσει στο λακκο με τις αραχωβιτικες φορμαελες. Δεσμευομαι αύριο το βραδι να τιμησω το φλεγον θεμα με δοκησισοφη γοητεια. 

[sir mihas]

Ηρθε η ωρα να ορθοτομησουμε σοφια φορουμικη και να ξεδιπλωσουμε στην οθονη αληθειες αναποδραστες,αναμενομενα μισολογα και ανερυθριαστα ψεματα. Μετερχομαι της μαλλιαρης για να επαναποσαφηνισουμε την αμφιλεγομενη αλκοολικη ανοιξη των τσιτοβλεφαρων φιλων μας και να ευαγγελιστουμε την πραγματικοτητα ως εχει,ανευ εμπορικης επιτηδευσης και λεκτικης υπερβολης.

Το περιεχομενο του αρθρου που επεξεργαζομαστε, θεμελιωνεται σε πλανη οικτρη και ακρως υποθετικη,αναπαραγοντας στη θεματικη του το συνολο της συγχρονης ακουσιας (?) πεποιθησης που αποτυπωνεται στην εξης προταση...το ιαπωνικο whisky καταξιωνεται σε παγκοσμια κλιμακα,καταναλωνεται απανταχου της οικουμενης,ταυτοποιειται στο συνολο του με υψηλα ποιοτικα κριτηρια. 

Τρεις αυτονομες φρασεις που συναθροιζονται σε συνιστωσα ανακριβειας και εγκιβωτιζουν εκαστη πλεονασμα υπεροψιας και διαφημιστικης φενακης. Το ιαπωνικο whisky διατιθεται σε περιορισμενες αγορες,δεν εχει την επιθυμητη εμπορικη επεκτασιμοτητα και αποτελει ακριβοθωρητο προιον διχως κανενα "λαικο" προσχημα στην προωθηση και διαθεση του. Το μεγιστο μειονεκτημα -το οποιο αποτελει και την εγγενη αδυναμια του - ειναι η περιορισμενη  παραγωγη και η παρελθουσα ελλειψη προβλεψης για τις επερχομενες καταναλωτικες εξελιξεις. Η μικρη παραγωγη ειναι μια κατασταση ευκολα αναγνωρισιμη και αυτονοητη μιας και οι παρασκευαστες whisky της χωρας μεχρι προτινος μετριουνταν στα δαχτυλα της παλαμης και οι παραχθεισες ποσοτητες καλυπταν και με το παραπανω τις αναγκες της ενδοχωρικης ζητησης. { Στο σημειο αυτο,να υπενθυμισουμε (απο προηγουμενα νηματα) οτι,σχεδον το αθροισμα της παραγωγης αφορουσε την δημιουργια blended whiskies και την ικανοποιηση της τεραστιας αγοραστικης θελησης για το εγχωριο Ηighball,ποτο που δεκαετιες τωρα εντυπωνει στη συσταση και καταναλωση του το μυστικο αναχρηματοδοτησης της τοπικης βιομηχανιας whisky και την διαχρονικη γοητεια που ασκει το αποσταγμα στους ισιομαλλους συμποτες.}

Η ενσταση τωρα,με κεφαλαια γραμματα,εστιαζεται στο αφηγημα της οξειας κλιμακωσης στην καταναλωση, η οποια με τη σειρα της αναποφευκτα (υποτιθεται) πυροδοτει πρωτογνωρα κερδοσκοπικα φαινομενα και χειραγωγει γευσιγνωστικες συνειδησεις και αλκοολατρικα ταμπεραμεντα σε παροξυσμικες,ανεξελεγκτες καταστασεις. Μεγιστη αληθεια θα λεχθει,φασκιωθειτε χειροποδαρα... Δεν υπαρχει καμμια αυξηση καταναλωσης,καμμια γευστικη ριζοσπαστικοποιηση ανατροπης κλασικων αξιων,κανενα ρηξικελευθο ρευμα που να κυησε διαφορετικοτητα και να γεννοβολησε πρωτοπορια και καινοτομα προσεγγιση. Απλα,απλοικα,η βραβευση και η (ολοσωστη) κριτικη επιδοκιμασια λιγα χρονια νωριτερα καποιων αναντιρρητα εξαιρετικων  ιαπωνικων whiskies απογυμνωσε την επαρση του σκωτσεζου/ιρλανδου μαστορα,φασκελωσε πενταδαχτυλα την μυωπικη,παρωπιδικη ματια των απανταχου ειδικων του υγρου αποθαυματος,αποκαλυψε την υπαρξη ισαξιων και επιδοξων εργατων ποιοτικου,μεστου και συμπαγους αποσταγματος μακρια και περα απο τις μανες ευρωπαικες και αμερικανικες γαιες,κλονισε την παρηκμασμενη αυτοπεποιθηση πρωτοκαθεδριας του παραδοσιακου παραγωγου.

Ομως,την διαδικασια αποδομησης δεν την ακολουθησε αντιστοιχη δυναμικη αντικαταστασης και αναπληρωσης. Δυστυχεστατα,η καταφαση της αλλαγης αποδειχτηκε βραχεια,η προοπτικη της διαχυσης νεοφανους πρακτικης στη βιομηχανια whisky και η χρηστικη εργαλειοποιηση εναλλακτικων μεθοδων και τεχνικων θυματοποιηθηκε και η αυτοφωτη,ιαπωνικη προσεγγιση παραγωγης αντι να "ξοδευτει" στην ευχαριστηση του γευστικου αποδεκτη και να επενδυσει στη μεγιστη (κατα το δυνατο)  μαζικοποιηση της αποτελεσματικης προσφορας,προτιμησε ή "αφεθηκε" να αναλωθει στον αχαρο μετασχηματισμο της αναγνωρισιμοτητας και ιδιαιτεροτητας του σε ελιτιστικο,συλλεκτικο αγαθο εξαιρετικα περιορισμενης αλιευσης - κυριοτατα σε δημοπρασιακες συγκεντρωσεις - και να αποκοπει τοσο βιαια οσο και ταχυτροπα εμφανιστηκε απο την γευστικη συνειδηση και τον δεκτικο,αστικο ουρανισκο.

(αυριο μερος δευτερον,παρακαλω για σχολια και τοποθετησεις μετα το περας της οθονικης συνεδριας)   

[mallios]

Για πρώτη φορά διακρίνω μία πτυχή, μία οσμή φόβου και αμηχανίας στον μεγάλο γλωσσοπλάστη και ιαπωνολάτρη του forum μας. Εστίαση σε κομμάτια του άρθρου εκτός περιοχών συνέντευξης (συνέντευξη = η άποψη των ανθρώπων, όλων των πιο πάνω ειδικώ που δουλεύουν σε Nikka, Suntory κλπ κλπ) οι οποίοι φέρουν άποψη για τα δρώμενα στην Ιαπωνία. Αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τον σχολιασμό του αγαπητού @sir mihas (φυσικά μετά της οθονικής συνεδρίας σήμερα, μην ξεχνάμε έχουμε τους πελάτες και υπάρχει πάντα αγάπη για τα θαλασσινά είδη, κυρίως τα μικρά και φτηνά ψαράκια).

[sir mihas]

(Μερος δευτερον)

Βεβαια,το ιαπωνικο whisky,απελευθερωμενο απο ιδεολογικες σκληρυνσεις και αυστηρες καθοδηγητικες επιταγες (οπως συμβαινει στη Σκωτια με την εκει παντοδυναμη SWA) απολαμβανει ανεκτιμητα συγκριτικα πλεονεκτηματα τεχνοκρατικης ευλυγισιας,ευρηματικοτητας και γονιμου πειραματισμου. Αδεσμευτο απο πατροπαραδοτες αυθεντιες και αγκυλωτικες παραστασεις εφαρμοζει πληθος νεωτεριστικων και ευελπιδων μεθοδων,επινοει συσχετισμους και αλληλεπιδρασεις,τολμα και αποπειραται την οσμωση της νεοκοπης σκεψης με την αοκνη προσπαθεια εξελιξης και συνεχους βελτιωσης του προιοντος.

Στη βαση της ιαπωνικης νοησης βρισκεται ανεξιτηλα και ιστορικα εντυπωμενη η εννοια του Kaizen πλαισιωμενη απο την μοντερνα, κοσμογονικη μεθοδολογικη αντιληψη των 5 S (   seiri, seiton, seiso, seiketsu, and shitsuke ). Ο σεισμομαχος υπερωκεανιος λαος εμφορειται διαχρονικα απο ενα πνευμα αεναης,αδιακοπης,βαθυτατα λυτρωτικης αναγκης να αναπτυσσει απεριοριστα,να αναδεικνυει θετικες δεξιοτητες,να διευκολυνει και να βελτιστοποιει την ευρεση προτασεων και λυσεων σε ολοενα και πολυπλοκοτερους προβληματισμους. Στη βιομηχανια του whisky,η αρωγη αυτου του ιδιοσυγκρασιακου λογισμου δεν αποσκοπει στην προοπτικη της επαναστασης ή/και της προαγωγης αντιρροπων,ανατρεπτικων,νεοφωτιστων ενεργειων που θα οδηγησουν στην ολικη αναθεωρηση της συλληψης του  αποσταγματος και της απολαυσης του. Τουναντιον,με τις ελευθεριακες πρακτικες της ακομπλεξαριστης απορροφησης φρεσκων ιδεοπραξιων και την συστηματικη       αναλυση,μετρηση,ποσοτικοποιηση,παρακολουθηση,ερευνα,αφομοιωση,προσαρμογη,πιστοποιηση και τελικη αναπαραγωγη και μορφοποιηση του whisky στην επιστημονικα αριστη τεκμηριωση του σε γευστικα και συστατικα χαρακτηριστικα,προσδοκα να εμφιλοχωρησει στην αδιαπραγματευτη κλασικη γοητεια του ποτου την ενεστωσα τεχνολογικη κουλτουρα,μετουσιωνοντας το σε πολιτισμικο προιον υψιστης διαπερατοτητας και αποδοχης. Αυτη ειναι (θεωρητικα) η μεγαλη συμβολη του δυτικομαχου παραγωγου στην παρουσα φαση εξελιξης του αποσταγματος. 

Πανω απο μια πενταετια ομως,και σε πεισμα ορισμενων ρομαντικων  που επιμενουν να εστιαζουν στην προαναφερθεισα συμβολη και παλευουν αμετανοητα να υπογραμμιζουν τη θετικιστικη και αισιοδοξη πλευρα της νεοτευκτης εν τω δυτικω στοματι ιαπωνικης επελασης,η σπεκουλα της συλλεκτικης επενδυσης,η εμπορευματικη αλλοτριωση και ο τελεολογικος προσδιορισμος της τσεπικης αειφοριας ακυρωνουν οποιαδηποτε προσπαθεια μεταλαμπαδευσης και δημιουργικης  διασπορας των καινοτομων χαρακτηριστικων. Στο προηγουμενο αρθρο υπερτονιζεται η παγκοσμια αυξηση  καταναλωσης  ιαπωνικου whisky ως πρωταρχικος παραγοντας απομειωσης του αριθμου φιαλων στα εμπορικα ραφια,της εξωφρενικης τιμολογιακης ανοδου, ως δεικτης αναφορας της επιτυχημενης αποδοχης του νεοφερτου, εξωτικου  αποσταγματος,ως φαρος ανανεωσης και πλοηγος γευστικης αναπροσαρμογης,τελος ως αστρολαβος νεων καταναλωτικων προτιμησεων που υποδεικνυαν την αναγκη ανανεωσης των παλαιοτερων συνταγων και αξιολογουσαν επιδοκιμαστικα την πολυφωνια στο χωρο παραγωγης whisky.

Τιποτα απολυτως απο ολα δαυτα δεν συμβαινει. Η ιδεατη ονειρωξη εχει προ πολλου εξαερωθει μεσα στα ασφυκτικα σωβρακα της απανταχου κερδοσκοπικης δρακας, ζουμε τον εφιαλτη στο δρομο των ξεχειλων τσεπων και των πλανωμενων δημοπρατεκσπερματιστων  οι οποιοι ευσχημα και αβαδιστα πυραυλωνουν τους τραπεζικους ενθουσιασμους τους με υγρους πυροβολισμους σε αναξιοπαθουντα προσωπα.

(η συνεχεια επι της οθονης αυριο)

[sir mihas]

(Μερος τριτον)

Ατυχεστατα,οι σπεκουλαδοροι που λυμαινονται τον χωρο και ασαλιωτα / ανεπιτηδευτα προσποριζονται με τον πιο επαχθη τροπο τα οφελη απο την υφαρπαγη και μεθυστερη ιντερνετικη διαθεση των ακριβοθωρητων φιαλων, ειναι εκεινοι οι οποιοι ουσιαστικα χειραγωγουν τις αγορες και αποκλειουν λογω οικονομικης αδυναμιας την μεγαλη πλειοψηφια των καταναλωτων απο την αποκτηση  μιας εξαιρετης εμφιαλωσης. Με την πρωτη συνειδητοποιηση (μυρωδια) της πολυτιμοτητας,ποιοτητας και προοπτικης μεγιστου κερδους εσπευσαν να "τοποθετηθουν" ,να αποκτησουν ακρες και διεπαφες με συγκεκριμενους κυκλους εντος και εκτος των αποστακτηριων και να ενθηκευσουν στο "χαρτοφυλακιο" τους οποιαδηποτε whiskικη παραγωγη ειχε στο βρακακι της αποτυπωμενο απο μια δεκαετια και πανω,προκαλωντας ετσι ταχιστα μια πρωτοφανη ελλειψη του χρονολογημενου προιοντος και μια ξεφρενη κλιμακωση των τιμων η οποια συνεχιζεται - αν και με λιγοτερη ενταση και εμφανη σημαδια κοπωσης και κορεσμου -  μεχρι τις ημερες μας. Οι πλεον υποψιασμενοι τσεποκορακες δε,φροντισαν να εντοπισουν και να απορροφησουν αποσταγμα ωριμασμενο σε βαρελια ιαπωνικης δρυος (mizunara),σχετικα σπανια και δυσκολα στη διαχειριση τους αρα και πολυτιμα,με αποτελεσμα και σε αυτη την κατηγορια να παρουσιαστουν φαινομενα κερδοθηριας και καταχρησης. 

Οι μεγαλοι παραγωγοι δεν ειναι καθολου αμοιροι ευθυνων για την στρεβλωση του ρευματος προσφορας οπως παρουσιαζονται στο προαναφερθεν αρθρο. Οι  λεξεις κλειδια που αφηνουν μεγαλα περιθωρια συζητησης και αμφιγνωμιας ειναι οι...  prices are not necessarily dictated by brands themselves. Ειναι πασιγνωστο στους παροικουντες το ευλογημενο νησι οτι η αγορα λογω μικρου αριθμου παραγωγων,περιορισμενου ευρους σημειων διαθεσης,ελεγχομενου καταναλωτικου περιβαλλοντος με ιδιοτυπα χαρακτηριστικα προτιμησης ποδηγετειται αποκλειστικα απο τις εταιρειες που διαθετουν τα προιοντα και σε ευαριθμο ποσοστο απο τους λιανοπωλητες/καβουχους οι οποιοι εν πολλοις,"φορτωνουν" μεν το υγρο αγαθο με μιζα πλεοναζουσα του ηθικου και δικαιου,πλην ομως τη σοβαρη μασαμπουκα την απολαμβανει η βιομηχανια whisky. Ειναι βαθια λυπηρη η διαπιστωση λοιπον,οτι το ιαπωνικο whisky δεν υπερκαταναλωνεται,δεν αξιολογειται απο γευσιμαστορες και εραστες του ποτου,δεν διοχετευεται οπως και εκει που θα του επρεπε προκειμενου να αποκτησει την ευρεια αναγνωριση και καταξιωση που δικαιουται. Ολοι μας (σχεδον ) γνωριζουμε ειτε απο προσωπικες εμπειριες ειτε απο διηγησεις φιλων,ειτε ακομα -και πιο ευκολα - απο μια περιπλανηση στην διαδικτυακη πραγματικοτητα οτι ειναι πρακτικα αδυνατον να βρεις ιαπωνικο malt διχως να ματωσεις,παρακαλεσεις,ιδρωσεις,αυτοκακοποιηθεις. Οι τιμες ειναι δυσθεορατες,οι εμφιαλωσεις σταγονιζουν στην ερημο και η αξιοπρεπεια καθεαυτη δεν επιτρεπει (συνηθως) θυσιες προσωπικου βεληνεκους περαν της χρηστης και άξιας. Ως αποτελεσμα,το ιαπωνικο whisky παραμενει σταθερα και ακλονητα μια εξωτικη εικονα στα παγκοσμια συστηματα Ω.ΡΙ.ΛΑ. ,μια φαντασιακη απηχηση για την οποια ομορφα λογια διαβαζουμε,ωραιες εντυπωσεις προσλαμβανουμε απο τις κριτικες δημοσιευσεις,εικαζουμε για την απαραμιλλη ποιοτητα,πλην ομως αποκλειεται να εχουμε ιδία γνωση και αποψη. Εναν μοντερνισμο του στυλ "πιστευε και μη ερευνα",μονο που εδω πριμοδοτειται οχι η πιστη αλλα η μπατιροσυνη ως αχαρη ιδιοτητα πειθαναγκασμου.

Φυσικα,τεραστιο μεριδιο ευθυνης φερουν και οι μικροι νεοσσοι εμποροι / παραγωγοι. Στην αρχη,ανθρωποι -συγχρονοι θρυλοι του χωρου -,με ταπεινοτητα,αγωνια και προσωπικο μοχθο και ρισκο προσπαθησαν να επιβιωσουν εμπορικα αναμεσα στα μεγαθηρια μετερχομενοι ευφανταστα μεσα και εμπνευσμενες διαφημιστικες ιδεες. Δεν ειναι πολλα χρονια που ο συμπαθης και ευφυης - νυν παραδοπιστος - Ichiro Akuto τριγυρνουσε απλυτος και ρακενδυτος (τροπον τινα) στα σtενα του Τοκυο,παρακαλωντας μπαρ και μαγαζατορες να τσιμπολογησουν καμια φιαλη απο δαυτες που κληρονομησε απο το οικογενειακο, χρεωκοπημενο αποστακτηριο Hanyu. Δεν ειναι επισης πολλα χρονια που ο Marcin Miller (μαζι με τον συνεταιρο και αποψιουχο στο αρθρο  David Croll)  σε προσωπικη  (αν και περιορισμενη) επικοινωνια με τον υποφαινομενο Sir εδινε απεγνωσμενα γη και υδωρ για να αποκτησει προσβαση (και) στην ελληνικη αγορα μιας και το αγχος του ξεχειλιζε απο τα mail για να εξασφαλισει φρεσκο χρημα και ανοιγμα σε σταθερη πελατεια.

Αμφοτεροι,χειριστηκαν λαμπρα και με σπουδαια νοηση την πραματεια τους. Ο πολυμηχανος Ichiro επινοησε να κεντρισει την καχυποπτη ματια και τον σφιχτοχερη πελατη υιοθετοντας την (τοτε) δημοφιλη στρατηγικη Pokemon. Οπως οι παικτες του παιχνιδιου εκων ακων εσπευδαν να συμπληρωσουν τη συλλογη τους με τα φανταχτερα,πολυδυναμα πλασματα τα οποια ανα τακτα χρονικα διαστηματα εκαναν την εμφανιση τους στις ΕΒΓΑ του Τοκυο και του Κυοτο,ετσι και ο Ichiro σκαρφιστηκε να δημιουργησει μια τραπουλα με μπουκαλια-χαρτια,"υποχρεωνοντας" εμμεσα οποιον εκανε το ομορφο "λαθος" να αποκτησει μια τετοια σημαδεμενη φιαλη να θελει να αποκτησει και την επομενη κ.ο.κ. Παρομοια και παραλληλη χρονολογικα σκεψη εκαναν και οι ιδρυτες της Number One Drinks Company οι οποιοι στολισαν τις Karuizawa φιαλες τους με γκεισες,τοπικους θεους και δαιμονια,μασκες θεατρικες και φιγουρες ιδιομορφες μετουσιωνοντας τον αγοραστικο δισταγμο σε καταναλωτικο οιστρο.

Ο,τι ομως ξεκινησε καλοπροαιρετα και με θετικο ωφελιμιστικο προσημο,συντομα κατεληξε σε κερδοσκοπικο φιασκο και ωμη ευτελεια του προιοντος καθεαυτου. Οι εμφιαλωσεις και των δυο αποστακτηριων μεσω της διαφημιστικης δυναμης,της συλλεκτικης πρακτικης,του αισχροσκοπικου παραλογισμου και με πασπαλισμα ελεγχομενων μυθοπλασιων και πληρωμενων δημοσιευσεων ετεροκαθοριστηκαν σε cult προιοντα ολιγαρχικης αγοραστικης ικανοτητας,δεικτες χρηματοοικονομικης αναφορας,με παντελως αδιαφορο το ποιοτικο ή μη περιεχομενο,με μοναδικο γνωμονα το συνολο παραγωγης,το μαγικο νουμερο στην ακρη της ετικετας που χαρτογραφει αναλογα τον προσοδοφορο οριζοντα.  

(λιγη υπομονη ακομα)...

[Uisge-Beatha]

Λοιπόν στην αρχή θεώρησα ότι ο φίλος μας ο Sir τα έχει χάσει γιατί το πρώτο μέρος της απάντησης του με έβρισε κατηγορηματικά αντίθετο. Διαβάζοντας όμως τα επόμενα διό μέρη κατάλαβα (νομίζω ) τι ήθελε να πει: Αν κατάλαβα καλά εστιάζει την προσοχή του και το  χαρακτηρισμό "ιαπωνικό whisky" σε μικρή μερίδα φιαλών τα λεγομ"συλλεκτικά" (age statement, vintage, uber old) και σε αυτήν την κατηγορία έχει λίγο πολύ δίκιο.

Αλλά και είναι τεράστιο αυτό το αλλά, δεν είναι μόνο αυτές η Ετικέτες το ιαπωνικό ουίσκι αντιθέτως (αυτή την στιγμή) είναι η μειοψηφία η πλειοψηφία είναι τα NAS blends and single malts (δεκάδες ετικέτες) τα οποία όχι μόνο πουλάνε αλλά κάνουν sold out σε σταθερή βάση και σε υπερεκτίμημενες τιμές. Θα προσθέσω 2 ακόμα απόψεις 1) σχετικά με τις τιμές (στην κατηγορία που αναφέρω) την ευθύνη την φέρουν καθαρά οι εταιρείες ειδικά τα μεγαθήρια (BeamSuntory και Nikka) 2) η όλη δημοσιότητα βεβαίως και ωφέλησε την προώθηση του ιαπωνικόυ ουίσκι 

[mallios]

On 31/01/2018 at 4:58 PM, mallios said:

“Here in Japan, there is a dedication to craftsmanship and continuous improvement while maintaining traditional processes. However, what the industry may need to address is what really defines Japanese whisky. There are producers with a history of producing all types of spirits other than whisky as their main staple, but introduce whisky products to the market using imported whisky that has been matured in Japan while marketing them as Japanese whisky. Perhaps a Japanese trade body needs to be established to act as a positive force for the industry.

Για εμένα αυτό λέει απλά και κατανοητά πράγματα και δεν έχω διαβάσει ακόμα μια σαφή θέση. Η ερώτησή μου λοιπόν παραμένει. Είναι εφικτό σε συνθήκες μειωμένης παραγωγής, αυξημένης ζήτησης και των ιδιαιτεροτήτων του Ιαπωνικών whisky να υπάρξει προσδιορισμός τοπικός? Να λέγεται Japan Whisky μόνο το Japan (όπως το scotch) και τα άλλα να λένε κάτι σαν bottled in Japan, or Blended in Japan κλπ κλπ. Αυτό που λέω είναι ότι δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πληρώνω τα kaizen και τα  5 S και να πίνω γάργαρο καναδικό και σκωτσέζικο ουισκάκι με λίγο Japan. Η εξίσωση είναι δύσκολη να λυθεί και (για να κλέψω και λίγη τεχνογνωσία από τον χώρο μου) ότι "φουσκώνει" σε τιμή και διακινέιται ελέυθερα, αργά η γρήγορα θα γίνει regulated και θα έρθει σε επίπεδο ισορροπίας. Το θέμα (επίσης) όπως το καταλαβαίνω από το άρθρο είναι ότι με μία "κανονικοποίηση" του γεωγραφικού προσδιορισμού, οι Japan φίλοι μας δεν θα είναι σε θέση να ανταπεξέρθουν στην ζήτηση ακόμα και με NAS εμφιαλώσεις. Από την άλλη, ο απίστευτος ρυθμός που υπάρχει με νέα αποστακτήρια στις παραδοσιακές χώρες, η είσοδος της Αμερικής, ίσως βοηθήσει του Japan να βρούν τον απαραίτητο χώρο και χρόνο να εστιαστούν στην αγορά που θα τους δίνει κέρδη (niche market).

Το θεωρώ όμως δύσκολο να κάνεις κάτι τέτοιο αν δεν έχεις ξεκάθαρο πλεονέκτημα και διαφοροποητικό μήνυμα (χωρίς G.I. και με blended από άλλες χώρες... δύσκολο μου φαίνεται).

[sir mihas]

1 hour ago, Uisge-Beatha said:

Λοιπόν στην αρχή θεώρησα ότι ο φίλος μας ο Sir τα έχει χάσει γιατί το πρώτο μέρος της απάντησης του με έβρισε κατηγορηματικά αντίθετο. Διαβάζοντας όμως τα επόμενα διό μέρη κατάλαβα (νομίζω ) τι ήθελε να πει: Αν κατάλαβα καλά εστιάζει την προσοχή του και το  χαρακτηρισμό "ιαπωνικό whisky" σε μικρή μερίδα φιαλών τα λεγομ"συλλεκτικά" (age statement, vintage, uber old) και σε αυτήν την κατηγορία έχει λίγο πολύ δίκιο.

Αλλά και είναι τεράστιο αυτό το αλλά, δεν είναι μόνο αυτές η Ετικέτες το ιαπωνικό ουίσκι αντιθέτως (αυτή την στιγμή) είναι η μειοψηφία η πλειοψηφία είναι τα NAS blends and single malts (δεκάδες ετικέτες) τα οποία όχι μόνο πουλάνε αλλά κάνουν sold out σε σταθερή βάση και σε υπερεκτίμημενες τιμές. Θα προσθέσω 2 ακόμα απόψεις 1) σχετικά με τις τιμές (στην κατηγορία που αναφέρω) την ευθύνη την φέρουν καθαρά οι εταιρείες ειδικά τα μεγαθήρια (BeamSuntory και Nikka) 2) η όλη δημοσιότητα βεβαίως και ωφέλησε την προώθηση του ιαπωνικόυ ουίσκι 

 

36 minutes ago, mallios said:

Για εμένα αυτό λέει απλά και κατανοητά πράγματα και δεν έχω διαβάσει ακόμα μια σαφή θέση. Η ερώτησή μου λοιπόν παραμένει. Είναι εφικτό σε συνθήκες μειωμένης παραγωγής, αυξημένης ζήτησης και των ιδιαιτεροτήτων του Ιαπωνικών whisky να υπάρξει προσδιορισμός τοπικός? Να λέγεται Japan Whisky μόνο το Japan (όπως το scotch) και τα άλλα να λένε κάτι σαν bottled in Japan, or Blended in Japan κλπ κλπ. Αυτό που λέω είναι ότι δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πληρώνω τα kaizen και τα  5 S και να πίνω γάργαρο καναδικό και σκωτσέζικο ουισκάκι με λίγο Japan. Η εξίσωση είναι δύσκολη να λυθεί και (για να κλέψω και λίγη τεχνογνωσία από τον χώρο μου) ότι "φουσκώνει" σε τιμή και διακινέιται ελέυθερα, αργά η γρήγορα θα γίνει regulated και θα έρθει σε επίπεδο ισορροπίας. Το θέμα (επίσης) όπως το καταλαβαίνω από το άρθρο είναι ότι με μία "κανονικοποίηση" του γεωγραφικού προσδιορισμού, οι Japan φίλοι μας δεν θα είναι σε θέση να ανταπεξέρθουν στην ζήτηση ακόμα και με NAS εμφιαλώσεις. Από την άλλη, ο απίστευτος ρυθμός που υπάρχει με νέα αποστακτήρια στις παραδοσιακές χώρες, η είσοδος της Αμερικής, ίσως βοηθήσει του Japan να βρούν τον απαραίτητο χώρο και χρόνο να εστιαστούν στην αγορά που θα τους δίνει κέρδη (niche market).

Το θεωρώ όμως δύσκολο να κάνεις κάτι τέτοιο αν δεν έχεις ξεκάθαρο πλεονέκτημα και διαφοροποητικό μήνυμα (χωρίς G.I. και με blended από άλλες χώρες... δύσκολο μου φαίνεται).

Που να μην ειχα αιτηθει να δειξετε αυτοσυγκρατηση και να ξεδιπλωθειτε μετα το περας της περιτομης επι του εξεταζομενου αρθρου. 

Καμετε κανα δυο μερες υπομονη και υστερις ας συλλογιστουμε ομαδικως και  ας απολαυσουμε τους διαλογους μας. 

[Uisge-Beatha]

3 hours ago, sir mihas said:

 

Που να μην ειχα αιτηθει να δειξετε αυτοσυγκρατηση και να ξεδιπλωθειτε μετα το περας της περιτομης επι του εξεταζομενου αρθρου. 

Καμετε κανα δυο μερες υπομονη και υστερις ας συλλογιστουμε ομαδικως και  ας απολαυσουμε τους διαλογους μας. 

Ομολογώ ότι μιας και το διάβαζα στο κινητό στο commute για την δουλειά την έχασα την τελευταία γραμμουλα/ παράκληση 

[sir mihas]

(Μερος εσχατον)

Αδιαπραγματευτη και καθολικως αποδεκτη η παραδοχη οτι ο ιαπων νους σκεφτεται με ελβετικη ακριβεια,πραττει με γερμανικη μεθοδικοτητα,σχεδιαζει με ιταλικη φινετσα,αφουγκραζεται με οθωμανικη μεγαλοπρεπεια,απολαμβανει με σπαρτιατικη εγκρατεια. Η μακροπνοη πανοπτικη και ο πραγραμματισμος τους επικοινωνειται σε καθε επιχειρηματικη κινηση,πολλω δε μαλλον στον τομεα του αλκοολ οπου εξ ορισμου οι επενδυσεις δρομολογουνται σε απολυτο βαθος χρονου και τα χρηματοοικονομικα ρισκα  κοκκινιζουν στα καντραν των καπιταλιστικων ναων ανα την υφηλιο.

Οπως σοφα εγγραφεται στο αρθρο,οι ισιομαλλοι φιλοι μας λαμβανουν υποψη τους πληθος παραγοντων προκειμενου να αναπτυξουν και βελτιστοποιησουν την προσφερομενη παραγωγη. Ακομα και η γηρανση του γηγενους πληθυσμου απασχολει πολλαπλα και βαθυτατα το εμπορικο δαιμονιο το οποιο, στην αναδελφη τουτη χωρα, δεν στηριζεται σε διορατικοτητες,παραδοσεις και αστρολογικες ερμηνειες αλλα στην κοινωνιολογικη παρατηρηση,στις ποιοτικες και συμπεριφορικες μετρησεις,στην ψυχολογικη αποδελτιωση του εντοπιου καταναλωτη,στις εμπειρικες αλλα και δομημενες πιθανολογικες εκτιμησεις. Τιποτα δεν ειναι τυχαιο. Ολα θεμελιωνονται και ακολουθουν ξεκαθαρο εμπροσθοβαρη βηματισμο διχως παραχωρησεις και σκοπιμους συμβιβασμους. Εδω ομως εγειρεται ενα σημαντικο ερωτημα ... Αν οι σοφοι της χωρας προεξοφλουν την απομειωση του νεανικου,δυναμικου,διψασμενου πληθυσμου μιας και η παλαμοκρουστικη επιστημη εχει γινει δημοκρατικη κατακτηση και οι διαπροσωπικες επαφες εξαντλουνται στην τραγουδοποιια καραοκε και στο ομαδικο arcade games ξεφαντωμα,τοτες πως θα διαφυγει του εμπορικου θανατικου η βιομηχανια whisky?

Η απαντηση διδεται με εναργεια και απλοικη σαφηνεια ...εξαγωγες. Και εδω,διδεται επισης μια πρωτη απαντηση στον λογικο προβληματισμο του συμποτη mallios. Πως μπορει τουτο το ιαπωνικο αποσταγμα να αποκτησει εκτατικα,εξωστρεφη χαρακτηριστικα και να διεκδικησει μερους της παγκοσμιας παραδοαλκοολικης πιτας? Η αποκριση ειναι εγκαρσια και απεριτομητη και εντοπιζεται και στο επιμαχο αρθρο .

α) Με επενδυσεις εκτος της οινοπνευματικης Shangri La επικρατειας. Ηδη οι εχοντες γιεν και κατεχοντες εξουσια,κεφαλαιακη ισχυ και αυτοπεποιθηση εξωχωριων εξαγορων και διεισδυσεων εχουν βαλει χερι σε κραταια αποστακτηρια Ευρωπαικης και Αμερικανικης κοψιας αποκτωντας ετσι προσβαση σε αλλοδαπες αγορες,αυξημενη τεχνογνωσια,πρωτογενη και συμπαγη υλη για την ουσιωδη αναβαθμιση και ανελιξη ποικιλομορφιας των δικων τους whiskies,

 β )  Με την επιμονη οσο και αμφιλεγομενη προσπαθεια να αποστασιοποιηθουν απο τα υπαρχοντα στερεοτυπα της δυτικης σκεψης/αντιληψης περι αντιγραφης και ελλειψης προσωπικοτητας/ ιδιαιτερου χαρακτηρα των αποστακτηριων . Επιμονη και εντατικη κυριως απο την πλευρα των μεγαλων εταιρειων οι οποιες διακρινουν στη σημερινη παγκοσμιοποιημενη κατασταση την ιδανικη ευκαιρια για να "προσηλυτισουν"  καινουργιο εμπορικο κοινο,να πακτωσουν μονιμα σημεια πωλησης και σταθερα ποσοστα πωλησεων και να εμφιλοχωρησουν βιαιοτροπα αλλα και οχι συγκυριακα στις υπερδυναμεις του whiskiκου γιγνεσθαι. Αμφιλεγομενη και αινιγματικη ως προς την αφιλοκερδεια των επιδιωξεων και την ειλικρινεια προσχωρησης στο στρατοπεδο των terroirιστων  απο μικροτερους,νεοφωτιστους και φιλοδοξους παικτες οπως επισης καταγραφεται και στο αρθρο. Αγωνιζομενοι και ιδρωκοπουντες να εγχειρισουν αισιοδοξια σε μετοχους και να πλασαριστουν ως νεοκοποι αλλα οχι και γνωσιολογικα περι του αποσταγματος ακτημονες, δειχνουν να ασπαζονται με περισσευμα ευκολιας την φιλοσοφια της διαφορετικοτητας,της προνομιακης διαχειρισης και ενσωματωσης  που αποπνεεται  και καθοδηγειται απο την κατοχυρωση και αποκλειστικη εκμεταλλευση περιβαλλοντικων παραδειγματων ιδιωνυμης γεωγραφικης χωρικης επικρατειας.

Δεινοσαυροι της παραγωγης αλλοθρησκων  αλκοολικων προιοντων οπως η Kirin αναβιωνουν αποστακτηρια-νεκροταφεια,ξεθαβουν αποθεματα ελεγχομενης ποιοτητας και χρονολογημενης αποσταξης,ανακεφαλαιωνουν και οικοδομουν ντελαληδικα,διατυμπανιζοντας την γοητεια του τοπιου και την "αναποδραστη" εξαιρετικη αλληλεπιδραση με το μελλουμενο αποσταγμα. Απο κοντα και εμβρυικοι σχηματισμοι οπως το  Akkeshi (προσοχη ....οχι Akashi,ειναι αλλο αποστακτηριο ) το οποιο στο συγκεκριμενο αρθρο σχεδον αγιογραφειται (και πραγματικα,ευχομαστε να μας συγκλονισει στο μελλον), η αληθεια ομως ειναι οτι ενοχλει η ευσχημη αλλα υπερβολικη προσπαθεια ταυτοποιησης του αποστακτηριου με την γεωγλυφικη κατανομη και την islayικη ιδιοσυγκρασια. Προσωπικη - αρα και στοιχηματικη αποψη - ειναι οτι,αν πραγματικα η συγκεκριμενη μοναδα επενδυσει σε τυρφωδη και καπνιστα whiskies σε συνδυασμο με την απιστευτη απειρια του προσωπικου (χημικοι,επιπλοποιοι,μανατζαρεοι, θερμοκηπιουχοι) που προφανεστατα δεν μετριαζεται απο τον ενθουσιασμο και τον επαγγελματικο ζηλο,τοτες θα προκειται για αποστακτηριο-κομητη θνησιγενους καταληξης. 

(ακολουθει επιλογος) 

[sir mihas]

(Τετελεσται)

Μια προσεκτικοτερη αναγνωση του ιεροεξεταζομενου αρθρου αποκαλυπτει σε μια λεπτομερεια του λογου, ενα απο τα δημοφιλη μυστικα του αποσταγματομαστορα δεξιοσιβηριου αλκοολοκοσμου." in Japan, there is almost no culture of buying or swapping stocks for blends ".

Μεγαλη αληθεια, η οποια ομως κρυβει στα λεξηματα της μια σημαντικοτατη αλλα αδιορατη αρχικως παρανοηση. Ναι,ειναι τοις πασι γνωστο και απολυτα σωστο οτι ο παραδοσιακος,σαρακατσανος ιαπωνας κουβαλαει ιστορικα μεσα του το μικροβιο της αλληλεγγυης και της κοινοτικης συνυπαρξης,της ομαδικοτητας και της συνεργασιας, οσον ομως αφορα το στενο οικογενειακο/εργασιακο/πολιτισμικο περιβαλλον. Περαν τουτου,αν και παντα διακατεχεται απο ευγενεια και απαραβατους ορους προσφορας και εξυπηρετησης,καλυτερα  να μην του ζητηθει να συνδραμει στην προσεγγιση  ετερωνυμων και ανταγωνιστικων καταστασεων .Τοτες,ξεσπαθωνει ενδοψυχα ο νιντζα τσολιας που προτιμα να καρφωσει αμασητο στο λαρυγγι καραμανληδικο σουτζουκι και να αργοσβησει τιμημενα παρα να ενδωσει στην βλασφημια και προγονικη ασελγεια.

Η παρανοηση εγκειται στην αποκωδικοποιηση και στην αναπροσαρμογη της εννοιας "κουλτουρα συνεργασιας",οπως αυτη ιδεολογικα πραγματωνεται στην ιαπωνικη ενδοκεφαλη σκεψη. Ο δυτικος whiskoστοχασμος ευνοει και προαγει την συνεργασια  αποστακτηριων προκειμενου να βελτιωνεται το προιον,να ενισχυονται οι δεσμοι ακομα και μεταξυ ανταγωνιστων,να παραμενει το δυνατον σταθερη και ακεραιη η ποιοτητα του αποσταγματος σε πεισμα της εμπορικης επιθεσης που δεχεται διαχρονικα απο ετερες αλκοολουχες συνιστωσες. Αυτη η πρακτικη ομως,προυποθετει διαφορες παραμετρους οπως υπαρξη ζωτικου χωρου,αφθονια ή  ευκολη προσβαση σε πρωτες υλες,πνευμα κατανοησης,φιλικους δεσμους,υπερηφανια κοινου παρελθοντος,εσωτερικοποιηση- φετιχοποιηση της "ψυχολογιας παραγωγης" και αναγωγη της σε πολιτισμικο,εθνικο σημα κατατεθεν με πολυσημες προεκτασεις .

Εμπεριεχεται ομως,σε αυτη τη  νοητικη διαδικασια μια πτυχη επαρσης,μια υφερπουσα μορφη υπεροψιας που αποκρυσταλλωνεται στο εξης λεκτικο σχημα...δεν υπαρχει κουλτουρα συνεργασιας στην ιαπωνικη βιομηχανια whisky οπως εμεις θελουμε να την εννοιοδοτουμε.  Η ιαπωνικη προσεγγιση στο ζητουμενο ειναι επιεικως ξεκαθαρη. Δεν ειναι οτι δεν γνωριζουν ή οτι δεν εχουν την κουλτουρα αυτη. Απλουστατα,την απορριπτουν. Οι σπανοι φιλοι μας ζουν και μεγαλουργουν σε περιορισμενο,νησιωτικο χωρο με αυστηρα πεπερασμενα ορια σε καθε επιπεδο. Τα αντιστοιχα clans της ιαπωνιας ηταν πολυ πιο απαιτητικα και δυσλειτουργικα στις συναναστροφες,οι διαχωρισμοι καθε ειδους διατηρουνται ακομα και στις μερες μας με το συντηρητικο πνευμα να γινεται ευκολα διακριτο ακομα και στον πιο βιαστικο επισκεπτη. Ο Taketsuru,ενας εκ των τιμωμενων πατριαρχων του whisky κειθε μακρια,υποχρεωθηκε απο τον ετερο μαικηνα Torii να φτυαριζει κοπριες και να εποπτευει τρυγους και αχλαδομηλομαζωξεις για μια πενταετια στους ευφορους καμπους του αυτοκρατορικου  Κυοτο μετα την παταγωδη αποτυχια της εμφιαλωσης shirofuda και υπεμεινε στωικα το μαρτυριο μεχρις να απελευθερωθει απο το μακαβριο συμβολαιο και να ανοιξει το δικο του μαγαζι-αποστακτηριο.

Ολα δαυτα ειναι βιωματα και παραδοσεις που δεν αποβαλλονται ευκολα απο το συλλογικο ασυνειδητο, συνεπικουρουμενα απο την βεβαιοτητα της πιστης οτι  οι προαναφερθεισες πεποιθησεις συμβαλλουν,προικοδοτουν και δεν κατακερματιζουν την αναπτυξη και την βελτιστοποιηση. Και,εδω που τα γραφουμε,ποσο πολυ εικαζουμε οτι θα διανθιζοταν,θα διαφοροποιουνταν γευστικα η παραγωγη μιας χουφτας αποστακτηριων αν ξεκινουσαν τις  αλλαξοβαρελιες ? Αυθαιρετα και οχι καταχρηστικα απαντω οτι ,πιθανοτατα θα οδηγουμασταν εν πολλοις σε μια ομογενοποιηση,σε μια συσσωματωση χαρακτηριστικων και γνωρισματων με τελειως επιπεδα -αν οχι αντιφατικα- αποτελεσματα.

[sir mihas]

On 9/2/2018 at 4:57 PM, Uisge-Beatha said:

Λοιπόν στην αρχή θεώρησα ότι ο φίλος μας ο Sir τα έχει χάσει γιατί το πρώτο μέρος της απάντησης του με έβρισε κατηγορηματικά αντίθετο. Διαβάζοντας όμως τα επόμενα διό μέρη κατάλαβα (νομίζω ) τι ήθελε να πει: Αν κατάλαβα καλά εστιάζει την προσοχή του και το  χαρακτηρισμό "ιαπωνικό whisky" σε μικρή μερίδα φιαλών τα λεγομ"συλλεκτικά" (age statement, vintage, uber old) και σε αυτήν την κατηγορία έχει λίγο πολύ δίκιο.

Αλλά και είναι τεράστιο αυτό το αλλά, δεν είναι μόνο αυτές η Ετικέτες το ιαπωνικό ουίσκι αντιθέτως (αυτή την στιγμή) είναι η μειοψηφία η πλειοψηφία είναι τα NAS blends and single malts (δεκάδες ετικέτες) τα οποία όχι μόνο πουλάνε αλλά κάνουν sold out σε σταθερή βάση και σε υπερεκτίμημενες τιμές. Θα προσθέσω 2 ακόμα απόψεις 1) σχετικά με τις τιμές (στην κατηγορία που αναφέρω) την ευθύνη την φέρουν καθαρά οι εταιρείες ειδικά τα μεγαθήρια (BeamSuntory και Nikka) 2) η όλη δημοσιότητα βεβαίως και ωφέλησε την προώθηση του ιαπωνικόυ ουίσκι 

Σαφεστατα και εστιαζω το ενδιαφερον και προσανατολιζω την σκεψη μου στο malt εξ ιαπωνιας whisky. Τοιουτοσαυτο ειναι που εβγαλε απο την πνιγηρη αφανεια τον μακρινο υπερηφανο αλκοολοκοσμο,αυτο ειναι που τερματιζει τις τιμες στα πλειστηριακα ανωγια,αυτο ειναι που απασχολει με την μυστικιστικη παραφιλολογια και τις εκ του μακροθεν κριτικες (καθοτι απροσπελαστη η αποκτηση και ανοιγμα φιαλης) τα πληθη των γευσιγνωστων. Μια χαρα ειναι και τα blends (οχι ολα βεβαια),ομως το παπορι ανθρακιζεται απο τις ωριμες single malts ετικετες και την αναρχοσυλλεκτικη μυθολογια που σερνεται ξοπισω τους. Μολις καταλαγιασει (και ηδη γινεται ) η φρενιτιδα κτησης και μεταπωλησης τους,προβλεπω τον ιαπωνα να σκυβει το κεφαλι και σαν καρετα να το χωνει μεσα στο νησιωτικο καβουκι.

ΥΓ...που κυκλοφορουν δεκαδες ετικετες single malts ιαπωνικου whisky και δεν το κατεχω? (περα απο δημοπρασιες)  Και πως κανουν sold out αφου αυτη τη στιγμη παγκοσμιως δεν υπαρχει ουτε λεπι απο δαυτα στα ραφια ? (αν εξαιρεσω φυσικα κατι φαντομαδες  yamazakiα που πωλουνται χασισι σε αμετανοητους χαζοκεφαλους? ) 

On 9/2/2018 at 5:25 PM, mallios said:

Για εμένα αυτό λέει απλά και κατανοητά πράγματα και δεν έχω διαβάσει ακόμα μια σαφή θέση. Η ερώτησή μου λοιπόν παραμένει. Είναι εφικτό σε συνθήκες μειωμένης παραγωγής, αυξημένης ζήτησης και των ιδιαιτεροτήτων του Ιαπωνικών whisky να υπάρξει προσδιορισμός τοπικός? Να λέγεται Japan Whisky μόνο το Japan (όπως το scotch) και τα άλλα να λένε κάτι σαν bottled in Japan, or Blended in Japan κλπ κλπ. Αυτό που λέω είναι ότι δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πληρώνω τα kaizen και τα  5 S και να πίνω γάργαρο καναδικό και σκωτσέζικο ουισκάκι με λίγο Japan. Η εξίσωση είναι δύσκολη να λυθεί και (για να κλέψω και λίγη τεχνογνωσία από τον χώρο μου) ότι "φουσκώνει" σε τιμή και διακινέιται ελέυθερα, αργά η γρήγορα θα γίνει regulated και θα έρθει σε επίπεδο ισορροπίας. Το θέμα (επίσης) όπως το καταλαβαίνω από το άρθρο είναι ότι με μία "κανονικοποίηση" του γεωγραφικού προσδιορισμού, οι Japan φίλοι μας δεν θα είναι σε θέση να ανταπεξέρθουν στην ζήτηση ακόμα και με NAS εμφιαλώσεις. Από την άλλη, ο απίστευτος ρυθμός που υπάρχει με νέα αποστακτήρια στις παραδοσιακές χώρες, η είσοδος της Αμερικής, ίσως βοηθήσει του Japan να βρούν τον απαραίτητο χώρο και χρόνο να εστιαστούν στην αγορά που θα τους δίνει κέρδη (niche market).

Το θεωρώ όμως δύσκολο να κάνεις κάτι τέτοιο αν δεν έχεις ξεκάθαρο πλεονέκτημα και διαφοροποητικό μήνυμα (χωρίς G.I. και με blended από άλλες χώρες... δύσκολο μου φαίνεται).

Εξαιρετικα δυσκολο να κατευοδωθει η προσπαθεια δημιουργιας νομικου και κατοχυρωμενου προσδιορισμου. Οι γιγαντες του χωρου δεν εχουν ενδιαφερον ή/και συμφερον να ανακατεψουν τα πραγματα ουτε να δρομολογησουν εξελιξεις, μιας και εχουν κανει τα παγκοσμια κουμαντα τους. Βολευονται κιολας απο την ανοχη/ελλειψη νομικου πλαισιου αφου μπορουν με σκανδαλωδη ανεση και εκμεταλλευομενοι την ενδοεταιρικη ομερτα να πραττουν ανεξελεγκτοι ο,τι γουσταρουν. Απο κοντα και ζουμπαδες Ολιβερ Τουιστ της βιομηχανιας οι οποιοι -σε ενα σημαντικο ποσοστο- αποπειρονται με σημαντικη επιτυχια να εισπραξουν τα οφελη του νομικου κενου και της ελευθεριοτητας στην παραγωγη και πιστοποιηση του αποσταγματος, με αρνητικοτατο αποτελεσμα να κυκλοφορουν στην αγορα (πχ Αμερικη,εχω ανεβασει σε αλλο νημα) αλλοπροσαλλα,μασκαρεμενα whiskies απο πατατες και ρυζια ή κακιστης ποιοτητας και απροσδιοριστου περιεχομενου εμφιαλωσεις (πχ ,Ευρωπη, πριν δυο τρια χρονια,υποθεση Akashi). 

Σε καθε περιπτωση,εκτιμω -με το ρισκο μελλοντικα να εκτεθω-  οτι το μελλον του ιαπωνικου whisky ειναι αυστηρα οι NAS εκδοσεις. Τα παλαια ονοματα της βιομηχανιας (Σκωτσεζοι,ΗΠΑ ) ειναι πολυ ισχυρα,πολυ κοντινα,με μακροχρονη,αδιαλειπτη παρουσια,διαφημιστικη δεινοτητα και δυνατο εκτοπισμα στον ψυχισμο του κλασικου,παραδοσιακου καταναλωτη που ,ναι μεν εκτιμα το καινουργιο και αποδεχεται τους ορους του,πλην ομως μολις απομαγευτει απο το φωτοβολισμα και κληθει να αποφασισει τις μελλουμενες αγορες του,θεωρω απιθανο να στρεψει το βλεμμα προς ιαπωνια μερια .

Ακομα και μεσα στην αυτοκρατορικη επικρατεια τα πραγματα προοιωνιζονται δυσκολα,παρα τις οποιες αισιοδοξες(?) προβλεψεις. Ο "θεσμος " του Highball ειναι δεκαετιες τωρα η ατμομηχανη που σερνει την τοπικη βιομηχανια whisky. Τα γουστα δεν εχουν και ουτε προκειται να αλλαξουν. Ο ιαπων ουρανισκος φλεγεται για ντελικατα,απαλα αφεψηματα και οχι για malts και εντονες γευσεις. Ουσιαστικα,ολες οι κινησεις γινονται στο ιδεοδρομιο της υφαρπαγης μεριδιου απο την αγορα τωρα που ο αιφνιδιασμος καλα κρατει και οι "αντιπαλοι" στεκονται αμηχανοι και ελαφρως δειχνουν να πελαγοδρομουν. Δεν ειμαι ομως καθολου σιγουρος για την διαχρονικοτητα του φαινομενου ουτε οτι δυστυχως θα γινουμε καποτε μετοχοι και κοινωνοι σε μια κανονικοτητα ιαπωνικης whiskiκης ακμης. 

[Uisge-Beatha]

3 hours ago, sir mihas said:

ΥΓ...που κυκλοφορουν δεκαδες ετικετες single malts ιαπωνικου whisky και δεν το κατεχω?

Δεν εγραψα αυτό πανουργε Ιαπωνολατρη

On 09/02/2018 at 2:57 PM, Uisge-Beatha said:

η πλειοψηφία είναι τα NAS blends and single malts

Σε αυτά αναφερόμουν  και στην Αγγλία (και άλλου) υπάρχει με ντουζίνα 

[DMTK]

Japanese Whisky is Made in Japan. Right?

https://thewhiskeywash.com/whiskey-styles/world/japanese-whisky-made-japan-right/

[mallios]

3 minutes ago, DMTK said:

Japanese Whisky is Made in Japan. Right?

https://thewhiskeywash.com/whiskey-styles/world/japanese-whisky-made-japan-right/

Αφού το λέει και η Margarett Waterbury έτσι θα είναι  . Πάρτε γατάκια κινεζικο whisky από τον Καναδά και πληρώστε το 5 φορές Σκωτσέζικο. 

[sir mihas]

On 15/3/2018 at 3:39 PM, DMTK said:

Japanese Whisky is Made in Japan. Right?

https://thewhiskeywash.com/whiskey-styles/world/japanese-whisky-made-japan-right/

 

On 15/3/2018 at 3:44 PM, mallios said:

Αφού το λέει και η Margarett Waterbury έτσι θα είναι  . Πάρτε γατάκια κινεζικο whisky από τον Καναδά και πληρώστε το 5 φορές Σκωτσέζικο. 

Εχει βγαλει ραστα κληματσιδες η γλωσσα / ποντικι να επικοινωνει επανειλλημενως στο αγαπητο φορουμικο κοινο οτι η παρασκευη του υπερωκεανιου αποσταγματος κρηπιδωνεται σε δυο αταλαντευτους - ισαμε τα τωρα - πυλωνες...α) το συγκριτικο πλεονεκτημα εναντι του σκωτου πατερα οτι δεν περιστελλεται η δυναμικη του απο δρακοντειες εποπτειες και παραδοσιακες αγκυλωσεις μιας πανοπτικης εξουσιας στο ονομα της οποιας οποιαδηποτε τροποποιητικη / ανανεωτικη / αναθεωρητικη ιδεα οφειλει (αφου υποβαλλει τον εαυτο της σε ιεροεξεταστικη "ανακριση" ) να μαζεψει τις νομικες σαρκες της και να αποταξει τον προοδευτικο δαιμονα απο τις παγοδες της....β) το ασυγκριτο πλεονεκτημα της ελλειψης τυποποιημενης και στοχοπροσηλωτικης νομοθεσιας καθως και το αειφορο πνευμα βελτιωσης και ανελιξης του προιοντος .

Εχουμε πολλαπλα επισημανει οτι ο ισιομαλλος λαος γνωριζει και σεβεται ιδιαιτερα, βαθια και εντατικα ηθη και πατροπαραδοτες διδαχες αρκει αυτες να μην αποτελουν τροχοπεδη του μελλοντος και διαχρονικη αναστολη μιας αναποδραστης οσο και απαιτητης αναπτυξης. Στα χαλαρα οσο και εμπροσθοβαρη συγκεκριμενα πλαισια οφειλεται και η διατατικη προσπαθεια να επωφεληθει απο ολες τις καινοτομες και βελτιωτικες πρακτικες - παντα για οφελος του καταναλωτη. Φυσικα  υπαρχει περιθωριο για απεχθεις πρακτικες και εμφιλοχωρουμενες κερδοσκοπικες διαθεσεις. Εκει ομως, ο οφθαλμικος ντετεκτιβ σε αρμονικη συνεργασια με την νοητικη γνωση και την εγκυκλοπαιδικη διαπλαση αρμοζει να σταθει υπευθυνα και (οπου χρειαζεται ) αποτρεπτικα.

Υπαρχει και ενα εξαιρετικο αρθρο - αφιερωμα σε ενα απο τα υπο καναδοιαπωνικη επιμειξια  whiskies που λειαινουν και ευφραινουν τα σωθικα μας ,αποτελεσμα γονιμης εργασιας του ...εαυτου μου...( Togouchi ..18 y o ) 

[DMTK]

...και ξέρεις τι μου ήρθε στο μυαλό @mallios; το πρώτο πράγμα που θα φτιάξουμε στο αποστακτήριο σου θα είναι οι αποθήκες. Προτού αρχίσουν να θερμαίνονται και λειτουργήσουν οι άμβυκες, θα έχουμε προμηθευτεί απόσταγμα απο Σκωτία (επέλεξε εσύ αποστακτήριο) και βαρέλια από Metaxa, Vinsanto Σαντορίνης, Μοσχάτο Σάμου, Μαυροδάφνη Πάτρας....και σε τρία χρονάκια θα εμφιαλώνουμε ελληνικό νέκταρ