Τουριστικός Οδηγός Whisky (Πράγα)

[Celtic]

Πολυ καλη δουλεια. Εδω να αναφερω οτι το ειχα παρει απο Τσεχια που ειχα βρει ενα solera distilery edition, το οποιο ειναι απο τα καλυτερα ουισκι που εχω πιει. Δεν εχω βρει ομως στην Ελλαδα να ξαναγορασω... :angry:

Για πες για την Τσεχία!! Θα βρεθώ στην Πράγα λίαν συντόμως.

[maltakias]

Για πες για την Τσεχία!! Θα βρεθώ στην Πράγα λίαν συντόμως.

Φίλε Celtic ετοιμάσου να ζήσεις το παραμύθι.Ίσως η ομορφότερη πόλη του πλανήτη κατά τη γνώμη μου.Ντύσου καλά,έχει διαπεραστικό κρύο,και δοκίμασε slivovice πέραν των διάσημων pilsner βέβαια.

[polystrofos]

Σε μια καβα που ειχα παει για αψεντι το βρηκα το ουισκι αυτο παντως και το χτυπησα (μαζι με πολλων διαφορετικων ειδων αψεντι βεβαιως!)

[mallios]

Celtic οι τιμές στα επώνυμα είδη που βρίσκεις και στην Ελλάδα είναι οι ίδιες ή και πιο ψηλές.

Δοκίμασε να πας για φαγητό στο U Provasnice (μανιταρόσουπα, κρεμμυδόσουπα και ποικιλία κρεάτων σε συνδυασμό με την ιστορία για την όμορφη γυναίκα του Τσέχου που έφτιαχνε κάβους και σχοινιά). Οι μπυραρίες (πολύ διαφήμιση) δεν με εξίταραν θα έλεγα (δεν το βρήκα τόσο "ανεβαστικό" να πίνω στην ίδια τάβλα με ένα σωρό άλλους μεθυσμένους), ίσως να έφταιγε και το γεγονός ότι ήμουν με την γυναίκα μου.

Πάντως στο τέλος της Parizska υπάρχει μία γέφυρα που σε περνάει απέναντι στην επιχείρηση ηλεκτρισμού (αν θυμάμαι καλά). Εκεί έιναι η παλαιότερη μπυραρία της Πράγας, σε ένα υπόγει κελάρι, που αξίζει να επισκεφτείς.

'Οτι άλλο θέλεις, στείλε pm.

[Celtic]

Ευχαριστώ για τις συμβουλές παιδιά, οτιδήποτε άλλο έχετε ευπρόσδεκτο, μη σας ρωτάω. Πάντως, με όποιον έχω μιλήσει που έχει πάει, μόνο τα καλύτερα έχει να πει γι'αυτήν την πόλη. Υπάρχει λέει και μια μπυραρία από τον 15ο αιώνα!!!!!!!

Βρήκα και ένα ενδιαφέρον άρθρο σε παλιότερο whiskymag

http://www.whiskymag.com/magazine/issue50/12005898.html

[mallios]

Celtic σου είπα. Τέρμα Parizska, περνάς το Μολδάβα, φτάνεις ΔΕΗ Πράγας, κατεβαίνεις υπόγειο και είσαι εκεί: Η ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΜΠΥΡΑΡΙΑ ΤΗς ΠΡΑΓΑΣ.

Σημείωση: Absenthi original, μόνο στην μαύρη, ψιλοπαράνομα και αν έχεις γνωστό ξεναγό. Τα υπόλοιπα είναι γεύση αλλά χωρίς "ουσία", πολύ light κατάσταση.

Μην πέσεις στην λούμπα και χρησιμοποιήσεις ξεναγό!!! Πάρε ένα χάρτη και ξεκίνα με καλή διάθεση και αθλητικά παπούτσια (εμείς περπατήσαμε 7,5 ώρες σε μιά ημέρα). Τα πιο πολλά αξιοθέατα τα βλέπεις και μόνος σου.

Για Karlovy Vary κανόνισε εκδρομή με γκρουπ.

Για δερμάτινα και γούνες, στείλε e-mail ή πάρε στο 6944331301 να σου πω το μυστικό.

[Celtic]

Η Πράγα είναι μια πόλη μαγευτική με το φως της ημέρας, αλλά ακόμα περισσότερο το βράδυ.

Οι φωτισμένοι ως την κορυφή τους καθεδρικοί ναοί που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό, τα μπαρόκ αγαλματίδια που διακοσμούν επιβλητικά κτίρια, σε πολλά από τα οποία την χάλκινη σκεπή τους έχει καλύψει η πατίνα από την οξείδωση χιλιάδων χρόνων, τα παλιά φανάρια στους πλακόστρωτους δρόμους που είναι γεμάτοι από κάθε λογής ντόπιους και τουρίστες, οι βιτρίνες με τις αντίκες, τα παλιά βιβλία και μουσικά όργανα, τα ξύλινα παιχνίδια και τις μαριονέτες, ο ήχος των μεγάλων ποτηριών Pilsner που τσουγκρίζουν μέσα στις αμέτρητες πραγματικά μπυραρίες, ο ήχος των βιολιών αλλά και των φελλών καθώς ελευθερώνουν την έξοδο σε εκλεκτούς οίνους μέσα σε υπόγεια μεσαιωνικά κελάρια που έχουν μετατραπεί σε ταβέρνες, τα πλωτά εστιατόρια με απαλό φως που διασχίζουν τον ποταμό, τα ερωτευμένα ζευγαράκια που κάνουν περίπατο πάνω στην λιθόκτιστη γέφυρα του Καρόλου με το κάστρο από απέναντι να στέκει αγέρωχο ψηλά στο λόφο.

Μια τέτοια βραδυά, μετά από ένα κονσέρτο κλασσικής μουσικής με κομμάτια των Mozart, Vivaldi, Bach και Dvorak, (και αφού την προηγούμενη είχαμε παρακολουθήσει μια παράσταση κλασσικού μπαλέτου στο Narodni Divadlo, την πιο γνωστή όπερα της Πράγας), προσπεράσαμε το γκρουπ των Ρώσων τουριστών που κατευθυνόταν προς την "U Fleku", την μπυραρία που πρωτοάνοιξε το 13ο αιώνα και της οποίας τη μαύρη παχιά μπύρα είχαμε γευθεί το μεσημέρι, και κατευθυνθήκαμε προς ένα ημιυπόγειο καφέ-μπαρ σε ένα σκοτεινό δρομάκι όπου είχα ένα ραντεβού....με κάποιο Springbank.

Η "Kavarna Velryba" (δηλ. καφέ "Φάλαινα") δεν είναι ένα τουριστικό μαγαζί. Περισσότερο μοιάζει με μπαράκι των Εξαρχείων, μόνο που στα Εξάρχεια καθαρίζουν και κανένα τζάμι, κανένα ράφι, αλλάζουν και τίποτα άμα φθαρεί-χαλάσει. Στη "φάλαινα", το χαλάκι πάνω στη σιδερένια σκάλα που κατεβαίνεις είναι σκισμένο, ο μεγάλος στρογγυλός καθρέπτης έχει γίνει σχεδόν γκρίζος, σε κάποια σημεία στον τοίχο έχει φύγει ο σοβάς, τα τραπέζια του δε, είναι τετράγωνα και πλαστικά με απομίμηση γρανίτη σαν κάτι τέτοια που υπάρχουν σε δικές μας ψαροταβέρνες ενώ τα χάρτινα σουβέρ για τα ποτήρια έχουν ξεραμένη μπύρα χρόνων επάνω τους. Γενικά το μέρος δείχνει ψιλοάθλιο και από κόσμο είναι γεμάτο με φοιτητές "τύπου Τσε Γκεβάρα" και γκόμενες "ταγάρια".

Σίγουρα όχι και το καλύτερο μέρος για να περάσεις την ώρα σου σε μια τόσο όμορφη πόλη με άπειρες επιλογές σε καφεμπαροεστιατόρια-μπυραρίες, πόσο μάλλον να απολαύσεις ένα καλό και σπάνιο malt θα σκέφτεστε..........Κι όμως!!!! Για μένα η Φάλαινα είναι το καλύτερο μέρος στην Πράγα.

Εκεί χαλάρωσα πραγματικά ακούγοντας σε κακή ακουστική υπόκωφο δυνατό σύγχρονο ροκ, με τον καπνό από τα τσιγάρα να διαχέεται μέχρι και την αίθουσα τέχνης του μαγαζιού στο υπόγειο, τα γέλια και τις δυνατές φιλοσοφικοπολιτικές συζητήσεις μιας παρέας φοιτητών με μαλλιά ράστα και piercing, με την αφοσίωση που έπαιζαν μια παρτίδα σκάκι ένας νεαρός και η κοπέλα του στο διπλανό μας τραπέζι - σαν να μην ήταν εκεί - , με τη δύναμη που είχε η εικόνα μιας κοπέλας στο μπαρ που διάβαζε την "Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι" και γενικά με την όλη κουλτουρέ-μποέμ ατμόσφαιρα που επικρατούσε εκεί μέσα. Εκεί έφαγα και το καλύτερο φαγητό και στην καλύτερη τιμή όλες αυτές τις μέρες.

Εκεί είχα δει και στο πάνω-πάνω ράφι του μπαρ να δεσπόζει δίπλα στο Cardhu και στα 6 Classic Malts, ένα μπουκάλι-απωθημένο, μια εμφιάλωση θρύλος για τους λάτρεις του Springbank, το 21y.o. Περιττό να σας πω ότι πέρασα ένα από τα καλύτερα βράδυα της ζωής μου. Για να πάρετε μια ιδέα, η γυναίκα μου μου είπε το εξής, όλο παράπονο, μόλις είδε τη λάμψη στο πρόσωπο μου την ώρα που μύριζα το σπάνιο απόσταγμα:...... "με μένα δεν έχεις κάνει έτσι ποτέ" .....

Η ιστορία είχε και λίγο περιπέτεια, αφού την ώρα που περίμενα το ποτήρι ήρθε ο τύπος από το μπαρ και μου είπε "δυστυχώς, λυπάμαι, αλλά έσπασε ο φελλός και έπεσε ο μισός και κομματάκια μέσα!!". Βέβαια δεν κόλωσα καθόλου, του είπα θέλω οπωσδήποτε να το πιω και τον βοήθησα-εξανάγκασα να κάνει διπλή μετάγγιση με χαρτοπετσέτα σε άλλα 2 ποτήρια αφού δεν είχε κάτι σαν σουρωτήρι. Τέλος καλό-όλα καλά και μιλάω για το καλύτερο χρώμα και το καλύτερο άρωμα ουίσκυ της ζωής μου. Όχι ότι στο στόμα πήγαινε πίσω, χα , αλοίμονο, είχε απλώσει ένα βελούδινο πέπλο στη γλώσσα μου με παλιό σέρυ και γλυκό καπνό πίπας αλλα το άρωμα του ήταν το κάτι άλλο.

Ξέχασα να σας πω ότι πάνω στο ίδιο ράφι του μπαρ, δίπλα ακριβώς στο Springbank, υπήρχε και ένα ξύλινο κουτί με χρυσή πλακίτσα και ένα μπουκάλι μέσα που έγραφε "Aberlour 1970".....αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που ελπίζω να σας διηγηθώ...του χρόνου με υγεία.

[ALEKOS]

Ίσως, να αφηγηθώ εγώ την συνέχεια μια και στις αρχές Ιουλίου θα είμαι (οικογενειακώς και οδικώς) για 5 ημέρες εκεί!!!!!!

Εν τω μεταξύ θα χρειασθώ οδηγίες\κατευθύνσεις για να βρω το εν λόγω μέρος και πιστεύω ότι μέχρι τότε ( που θα πάει!!!!!!!!) θα έχουμε βρεθεί να τα π(ι)ούμε!

[Celtic]

Ίσως, να αφηγηθώ εγώ την συνέχεια μια και στις αρχές Ιουλίου θα είμαι (οικογενειακώς και οδικώς) για 5 ημέρες εκεί!!!!!!

Εν τω μεταξύ θα χρειασθώ οδηγίες\κατευθύνσεις για να βρω το εν λόγω μέρος και πιστεύω ότι μέχρι τότε ( που θα πάει!!!!!!!!) θα έχουμε βρεθεί να τα π(ι)ούμε!

Ίσως και σήμερα το βράδυ ??? Όποτε βρεθούμε πάντως θα σου δώσω οδηγίες από πρώτο χέρι, χάρτες-διευθύνσεις κλπ, έχει κι άλλα μέρη με ουισκοενδιαφέρον. Κι εγώ διαβασμένος είχα πάει, μη νομίζετε, άλλωστε είχα δώσει στο φόρουμ το link του σχετικού άρθρου από το whiskymag, το δίνω ολόκληρο τώρα (τύπωσε το alek).

To Αlcohol Bar που αναφέρει έχει αλλάξει όνομα αλλά είναι στην ίδια διεύθυνση. Το Kratochvilovci whisky shop έχει καλή ποικιλία και αρκετές μινιατούρες, αλλά είναι πολύ μικρό και γεμάτο κούτες, δεν μπορείς να κουνηθείς εκεί μέσα και άν τα καταφέρεις τα καρτελάκια με τις τιμές δεν αντιστοιχούν στα μπουκάλια που έχουν τα ράφια και ταυτόχρονα πρέπει να κάνεις και τη μετατροπή από κορώνες σε ευρώ, πολύ μπέρδεμα. Δεν αξίζει να πάρεις κάτι που μπορείς να το βρεις κι εδώ (οι τιμές είναι ίδιες και χειρότερες). Εγώ πήρα ένα Bunna 9y.o. 59,1% SignatoryV 1997 στα 60ευρώ (όσο και στην Βρετανία), με βαριά καρδιά όμως γιατί ο ιδιοκτήτης (και εισαγωγέας παράλληλα) μου την έσπασε, είχε πιάσει την κουβέντα με έναν άλλο και μια πελάτισα του (την οποία κέρασε dram Glenfarclas 25y.o.) και εμένα με είχε γράψει κανονικά. Πολλά ανοιχτά μπουκάλια για δοκιμή, ανάμεσα τους και Aberlour Warehouse No. τάδε from the cask το οποίο με θράσος μου δήλωσε οτι είναι μόνο για εκείνον, ενώ δεν μου πρόσφερε ούτε καν ένα απλό σύνηθες δεκάρι ή έστω Blended)

@mallios: πολύ μπέρδεμα οι οδηγίες σου για τη μπυραρία, άν εννοούσες την U Fleku πάντως ήταν 2 βήματα από το ξενοδοχειο μου... :D

@maltakias: slivovice δοκίμασα και μου φάνηκε σαν ρακή, το άλλο "εθνικό ποτό" , την Becherovka, τη βρήκα πιο ενδιαφέρον

Worth Czeching out Prague

Prague is known for great beer.But what about whisky? Jefferson Chase went in hunt of the perfect Czech whisky retailer

Despite living for years near the border between Western and Eastern Europe, I’d never been to Prague. The disinclination to battle millions of tourists – many seduced by discount airfares and the prospect of a cheap piss-up – simply outweighed the undeniable charm of one of the world’s loveliest cities.

Finally, I decided to take the plunge – but with a twist. Although my research assistant Google warned me that the Czech capital was not a whisky drinking town, I made it my mission to find a good dram on the banks of the Vltava. After all, I reasoned, it wasn’t long ago that Prague was considered the cutting edge capital of the New Europe. What could possibly go wrong?

The first thing that struck me about Prague’s Old Town was that, although Vaclev Havel may have been a fan of the Velvet Underground, ordinary Czechs have yet to master the subtleties of Western rock music.

Yesterday’s hits blare everywhere in shops and restaurants, usually disrupting the very image the establishment is trying to project.

The second thing I noticed was that I was lost. No matter how carefully I studied my map, I kept arriving back at the Old Town Square, dogged by the same 10,000 fellow map wielders who seemed to have been pursuing me since I set foot in the city.

Terrified, I just started running south and was lucky enough to stumble across the Kavarna Velryba (Opatovicka 24).

Velryba means ‘whale’ – although the wrought-iron skeleton above the entrance looked to me more like that of a large herring.

No matter. Velryba is one of the last remaining student cafés in central Prague, a down-toearth place devoted in equal measures to eating and drinking, with an uproarious ‘art’ gallery in the basement.

The food is first-rate Czech pub grub, and for a digestif you can choose between some 20 small-batch bourbons and single malts, including a 1970 Aberlour and a 21 year old Springbank.

Sadly, language difficulties and the din of the afternoon regulars foiled my attempt to find out more about the history of the place.

But having just enjoyed a fantastic lateafternoon lunch with drinks for less than 10 Euros, I didn’t really care.

My next stop was the intriguingly named Alcohol Bar (Dusni 6), whose website sported a picture of four women in bikinis, made up like the members of the rock band KISS, and the endearing promise “Our live music pleases you every day.” A ironic must-see, clearly, especially with 70 whiskies on stock as a social lubricant.

All the greater my shock when, having descended a flight of stairs into a large renovated basement, I was assaulted by the sounds of Bon Jovi and a young American tourist bellowing, “I’m a redneck, baby. Do you know what that means?” Fortunately I found a good seat at the bar, where I corralled manager Daniel Blatil.

“We’re trying to find a way to encourage whiskey connoisseurs,” he told me. “There’s a small group of people who understand it and they’re committed.” Glenmorangie, he said, was the crowd favourite – among cocktails, Manhattans were the flavour of the day.

I ordered a 1989 Rosebank from Signatory with its “velmi vyrazne aroma,” and found myself tapping on an imaginary wah-wah pedal and enjoying the Alcohol Bar’s incongruous vibe. But I didn’t see anyone beside myself making use of its selection of spirits. There clearly was whisky in Prague.

The question was: did anyone drink it?

It turns out there’s good reason that the otherwise alcohol-friendly Czechs are only beginning to explore the water of life. The next day Mikael Kratovel, owner of the Kratochvilovci whisky shop (Tynska 15), explained.

“You used to have to get a permit from the health department for every individual brand of spirits. It cost 10,000 Czech crowns or around 300 Euros. You’d go broke, if you offered a wide selection.” That law has now been lifted, and Kratovel is among a handful of young Prague residents trying to change drinking habits in the city.

His shop is located a stone’s throw from the Old Town Square, but the street is well enough concealed that the tourist masses miss it.

Kratovel’s pioneer spirit is infectious.

His face positively lit up when we compared impressions of his current top recommendation, a cask-strength Highland Park from Blackadder. And although Kratochvilovci only opened for business in 2004, low alcohol taxes make it an attractive address for minor bargains on older vintages and rare bottlings.

Four doors down is Prague’s other whisky bar per se. Bar and Books (Tynska 19) is the Czech outpost of the establishment of the same name in New York. It’s run by Martina Pestova, a seven year veteran of the Big Apple whose blue eyes left my nerves in need of alcoholic assistance.

“When you’re 15 in Prague, you can drink,” says Pestova, when asked why she spent so long abroad. “When you’re 21, what else are you going to do?” That no-nonsense spirit has rubbed off on Bar and Books, where the potentially humdrum library decor was offset by You Only Live Twice on the TV and Sticky Fingers on the stereo.

In addition to being a cool place to sit and chill, Bar and Books offers ‘tasting flights’– series of six small measures that allow patrons to get acquainted with everything from the standard single malts to vintage Van Winkles and older Macallans. They’re at a discount, as are all whiskys on Tuesdays.

There are also tasting events and, on Mondays, free cigars for the ladies.

“I always seat them by the window to pull in men,” says Pestova with a mischievous capitalist wink. “There’s something sexy about women smoking cigars.” My last stop was Dynamo (Pstrossova 29), one of Prague’s most highly touted restaurants, the winner of a 1999 Best Interior award. The food, nouvelle Czech cuisine, more than lived up to its advanced billing, and another highlight came when I scanned the list of some single malts afterward.

“Around a year ago four Russians came in and ordered shots of it,” said waitress Jirina Svarcova, when I asked to see proof that Dynamo did indeed possess the bottle of Black Bowmore it claimed on the menu.

Well-travelled owner Tomas Smidek, she added, is a collector, who put some of his private stocks on the shelves when he opened the establishment.

“Would you like to order one?” she asked, hopeful of landing another big score. I hastily opted for a Strathisla with no ice, which I savoured to the strains of Santana and a few thoughts about a strange city.

Fifteen minutes by foot, I knew, and a world away, packs of louts prowling for cheap lager were marring the architectural beauty of Wenceslas Square. Like many Eastern European destinations, Prague is still struggling with how to market its attractions without selling out its charm.

My search for a good dram uncovered a number of young Czechs who realize that cheapest isn’t usually best. It was to them I raised my glass before heading home.

[mallios]

Celtic σου έγραψα να επικοινωνήσεις για να σου στείλω μία σειρά από μέρη που μπορείς να πας.

Ελπίζω να πήγες U Provaznice αλλά και να μην πήγες.... υπάρχουν δεκάδες μέρη γία να πας.

Θα ανταλλάξουμε εντυπώσεις από κοντά. Εγώ έμενα επάνω στην Parizska οπότε την πέρναγα στο Baroque Cafe, Milano για παγωτό και μετά στηνμ παλιά πόλη. Το μαγαζάκι με το Springbank (όπως το περιγράφεις), μου θυμίζει το Jazz Bar και από όσο βλέπω από την φωτό, μάλλον είναι αυτό. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ μαγαζάκι.

Σήμερα το βράδυ θα έρθω καπάκι από δουλειά οπότε θα τα πούμε από κοντά.