Jump to content
  • Welcome to our whiskyforum

    Dear Guest,

    On behalf of whiskyforum.gr and Hellenic Malt Whisky Society, we would like to thank you for visiting our forum. Feel free to navigate to our forum and enjoy content and topics. Always remember that our forum is free for all and if you share the same passion or you just want to be informed about whisky, you are more than welcome to join us!

    forum21.png

    Slainte!

Lagavullin 25 y.o., Talisker 25 y.o., Caol Ila 25 y.o., Nikka 1987 19 y.o.


Recommended Posts

Έκτακτες συνθήκες δεν μου επέτρεψαν να καταγράψω τί ακριβώς είπαμε για κάθε whisky, στην βραδιά που κάναμε χτες. Θα προσπαθήσω εδώ να γράψω τις εντυπώσεις από μνήμης, με την ελπίδα ότι και οι υπόλοιποι θα συμμετέχουν να συμπληρωθεί η περιγραφή. Αν γίνει μεγάλο το θέμα, θα το σπάσω στα τρία.

Lagavulin 25 y.o., OB, 57%, c. 2007

Αποτέλεσμα εικόνας για lagavulin 25yo 57.2%

Χρώμα: Σκούρο χρυσό

Μύτη: Ένα whisky που με έστειλε πραγματικά. Δεν ξέρω αν ήταν επειδή ήταν το πρώτο που δοκίμασα ή αν έφταιγε το γεγονός ότι ήμουν γεμάτος προσμονή, αλλά το Lagavulin μου έβγαλε τα πάντα στη μύτη. Γλυκά φρούτα, παλιό, γλυκό ξύλο, ευγενικό καπνό, βοτανική δροσιά, θάλασσα και αλάτι, ανθώδη αρώματα, λικέρ σοκολάτας... Ένα πραγματικά μεγάλο απόσταγμα που με χαστούκισε από εκεί που δεν το περίμενα. Καθόλου χαρακτηριστικό Lagavulin.

Στόμα: Γεμάτο, πλούσιο, γλυκό, πιο καπνιστό και ζώωδες στο στόμα. Κάποια στιγμή ένιωσα ότι έτρωγα μαστίχα Χίου!

Επίγευση: Αν θυμάμαι καλά, μακριά και γλυκιά.

Όπως είπα, εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. Οι άλλοι δεν φάνηκαν να συγκινήθηκαν τόσο.

Talisker 25 y.o., 58.7%, OB, c. 2007

Αποτέλεσμα εικόνας για talisker 25yo

Χρώμα: Σκούρο χρυσό, πορτοκαλί

Μύτη: Άλλη έκπληξη και αυτό, άλλη πολυπλοκότητα. Λευκό πιπέρι, γλυκός καπνος, δεμένο ξύλο. Ελαιώδες σχεδόν σαν κερί. Αλάτι και θάλασσα, ο Wisdom μιλούσε για αλυκή και βράχο στη θάλασσα που τον χτυπάει ο ήλιος (και δεν είχε πιεί ακόμα πολύ). Εσπεριδοειδή, κίτρο και λεμόνι. Βοτανικές νότες, όπως του χαμομηλιού ή του τσαγιού. Καμφορά. Σε αυτό μίλησε ο Mallios για κέικ σοκολάτας; Αχ, να μην τα γράψω...

Στόμα: Γεμάτο, πλήρες. Ξύλο, γλυκός καπνός. Συμπληρωματικό το στόμα της μύτης. Πίνεται και χωρίς νερό.

Επίγευση: Μακριά, μακρύτατη, με στοιχεία και από το στόμα και τη μύτη.

Το καλύτερο Talisker που εχω δοκιμάσει (κι ας έχω δοκιμάσει μόλις τρία :) ), και νομίζω το ίδιο θα πουν πολλοί. Ένα εξαιρετικό δείγμα νησιωτικού whisky. Ο Celtic είπε ότι ήταν ένα απο τα καλύτερα whiskies που έχει δοκιμάσει.

Caol Ila 25 y.o., OB, 58.4%, c.2007

Αποτέλεσμα εικόνας για caol ila cask strength 25 years 58.4%

Χρώμα: Χρυσό

Μύτη: Η λαϊκή αγορά στο ποτήρι σας! Μύλο, αχλάδι, εσπεριδοειδή. Έλαια. Βότανα. Μετά λίγος καπνός και ξύλο. Βοτανική δροσιά. Και γλυκά φρούτα και γλυκάδα του μελιού. Μύτη αποκλινουσα, στην οποία κάθε μυρωδιά εμφανίζεται ξεχωριστά, με τα φρούτα μόνο δεμένα, σαν μπουκέτο.Κολώνια, ανθώδη στην υφή. Σπάνια μύτη, σε τυφλή δοκιμή μπορούσες να το περάσεις για κάποιο εκκεντρικό Highland. Και είχε και κάποια άλλη μυρωδιά, την οποία τώρα δεν θυμάμαι αλλά η οποία μας παίδευσε στην αναγνώριση.

Στόμα: Πιο ελαφρύ, όχι τόσο γεμάτo αλλά πολύ, πολύ ευχάριστο. Δυνατό, επιμένει.

Επίγευση: Μακριά, αλλά όχι όσο των προηγούμενων. Μακριά όμως!

Ένα whisky εμπειρία. Τέλος!

Nikka 1987, 19 y.o., OB, 63%

Αποτέλεσμα εικόνας για yoichi 1987 63%

Θα τελειώσω με τον Γιαπωνέζο του Sir Mihas , ο οποίος αδικήθηκε από τα μεγαθήρια στα οποία στάθηκε δίπλα. Στάθηκε όμως παληκαρίσια! Katsu!

Χρώμα: Σκούρο πορτοκαλί-κόκκινο.

Μύτη: Φσσσστ μπόινγκ! που λέει και ο Βουτσάς. Μια σφιχτοδεμένη σύνθεση αρωμάτων και όταν λέμε σφιχτοδεμένη εννοούμε συγκολλημένη με οξυγονοκόλληση. Σέρυ, ξύλο, λίγος καπνός, καμένο λάστιχο, καμένος καφές. Και φυσικά οινόπνευμα, το οποίο σου καίει τη μύτη, το στόμα, το συκώτι, τα μάτια και ότι τέλως πάντων έρθει σε επαφή. Με νερό, χαλαρώνει κάπως το πράγμα και οι μυρωδιές γίνονται πιο ευδιάκριτες, χωρίς να αλλάζουν όμως. Ιδιαίτερο και πολύ ευχάριστο.

Στόμα: Σφιχτό σαν πέτρα, όλες οι γεύσεις μαζί, μέχρι να σε τιμωρήσει σκληρά για την ασέβεια να το πιείς σκέτο. Αν επιμείνεις, η κάψα του αλκοόλ είναι σαν απόβαση από το συκώτι σου μέχρι τη μύτη. Σίγουρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θεραπεία κρυώματος, πνευμονίας, καράφλας ή για να βγάλει κανείς την σκουριά από τα κάγκελα (εννοώ από άποψη δύναμης, όχι από άποψη αξίας!). Με νερό κι άλλο νερό, γίνεται πιο χαρακτηριστικά σέρυ, με τον καφέ σε πρώτη θέση και απο πίσω το ξύλο, ο καπνός (όχι καπνός τύρφης όμως) και κάτι σαν κακάο;

Επίγευση: Είπαμε. Δυνατή, μακριά και επιθετική σαν αγώνας μποξ.

Άλλο ένα whisky εμπειρία. Είναι όλα τα Γιαπωνέζικα έτσι, ελαφρά διεστραμμένα (με την καλή έννοια :tongue:;) ); Τους πάω σας λέω τους Γιαπωνέζους!

Link to comment
Share on other sites

Τι να πρωτοπούμε, ήπιαμε 4 εξαιρετικά ουίσκυ, τα οποία μάλιστα έχοντας αρκετά κοινά χαρακτηριστικά ήταν σχετικά εύκολα συγκρίσιμα. Τα περισσότερα τα είπε ήδη και πολύ σωστά ο ambu, οπότε εγώ θα αναφέρω μόνο την προσωπική μου αίσθηση στο συγκριτικό τεστ.

Πρωταθλητής "μύτης" μακράν των υπολοίπων αναδεικνύεται παμψηφεί νομίζω το Caol Ila 25yo. Όποιος περίμενε να μυρίσει ένα Caol Ila διαψεύστηκε εντελώς. Σε blind tasting αμφιβάλλω αν θα υπήρχε οποιοσδήποτε που δεν το έχει δοκιμάσει που να πει ότι είναι ένα islay. Οι περισσότεροι θα έψαχναν κάτι σε παραθαλάσσια Highlands (Oban?) ή κάποιο άλλο νησί εκτός Islay.

Στο στόμα επίσης αν κάποιος το δει απομονωμένο από την υπόλοιπη εικόνα θα τολμούσα να πω πως πάλι το Caol Ila κερδίζει με αυτό το μπουκέτο ευδιάκριτων χαρακτηριστικών που ωραία περιέγραψε ο ambu. Πολύ καλά όμως στάθηκαν στο στόμα και το Talisker 25yo και το Lagavulin 25yo.

Στην επίγευση έχουμε αδιαμφισβήτητο νικητή το Talisker 25yo. Η μακρύτερη και καλύτερη επίγευση που έχω νιώσει ποτέ μου σε ουίσκυ. Πίνεις μια γουλιά και νομίζεις ότι συνεχίζεις να πίνεις και συνεχίζεις ... και συνεχίζεις... Νιώθεις όλη τη διαδρομή που κάνει το υγρό χρυσάφι στο σώμα σου, σα να κάνεις μάθημα ανατομίας.

Δύσκολο να επιλέξεις ένα ουίσκυ από όλα αυτά. Νομίζω ότι το Nikka ίσως να υπολείπεται λίγο των άλλων λόγω ηλικίας. Το Lagavulin δεν έκανε τόσο σαφή την υπεροχή του έναντι του 21yo αδελφού του. Από τα άλλα 2 όμως, Talisker και Caol Ila, ποιο να πάρεις και ποιο να αφήσεις! Νομίζω ότι τελικά εξαρτάται από το τι ψάχνει ο καθένας. Αν η μύτη είναι πολύ σημαντική για κάποιον θα διάλεγε σίγουρα το Caol Ila. Αν όμως ανήκει στην κατηγορία που ανήκω κι εγώ, όπου σημαντικός παράγων είναι η επίγευση, τότε θα επέλεγε το Talisker. Και τα 2 πάντως είναι τέτοια διαμάντια που νιώθω εξαιρετικά προνομιούχος που είχα την τύχη να δοκιμάσω και μάλιστα με τόσο καλή παρέα. :good:

Link to comment
Share on other sites

Μοναδικό tasting. Σε αυτά τα meetings γράφεται ιστορία. Έχω την εντύπωση, όμως, ότι με την συχνότητα που γίνονται δεν εκτιμούνται όσο θα'πρεπε. Ακόμα και στα tastings του La Maison στο Παρίσι 3 major 25άρια και ένα prime γιαπωνεζικό δύσκολα να δοκιμάσθηκαν ποτέ και γίνονται αν δεν κάνω λάθος 6 tastings το χρόνο (μάλλον τους έχετε ξεπεράσει)!!!

Link to comment
Share on other sites

Είμαστε αυστηρότατοι στα tastings, Theo! Μόνο ένα επίσημο το μήνα... :D Και έχω να πώ ότι κρατάνε πάνω από τέσσερις ώρες το καθένα. Το επίσημο λοιπόν άλλοθι είναι ότι αφιερώνουμε μια ώρα σε κάθε απόσταγμα. Δεν είναι σεβασμός αυτό 8) ; Kαι φταίμε όταν μας φέρνει ο Jbelig και ο Sir Mihas και ο ALEKOS (τον οποίο δεν ευχαρίστησαμε όσο πρέπει) τέτοια διαμάντια, να τα δοκιμάσουμε;

Άνθρωπος είμαι, έσπασα... Τα δοκίμασα όλα!

Link to comment
Share on other sites

Όσον αφορά τα Talisker και Caol Ila θα με βρείτε ταυτόσημο με τις απόψεις του Wisdom.Για τους γιαπωνέζους όπως είπα και αλλού δεν έχω άποψη γιατί επέλεξα να μην κάψω εντελώς τα αισθητήρια μου,δεν είχα χρόνο για τον τελευταίο και επίσης οδηγώ πολύ για να φτάσω σπίτι παιδιά και είμαι σχετικά προσεκτικός στο τιμόνι.

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν η υποτονικότητα του Lagavulin και η αδυναμία του να σταθεί δίπλα στα άλλα.Δεν μιλάω γενικώς ως whisky που ήταν πολύ μεγάλο αλλά το πως στάθηκε μέσα στη βραδιά.Συμφωνήσαμε σε κάποιο tet-a-tet μας με τον jbelig,τον οποίο κι εγώ με την σειρά μου θα υπερευχαριστήσω για την ευγενική χορηγία του που ήρθε σε απίθανο timing να συμπληρώσει τα άλλα δύο 25άρια(χαράς ευαγγέλια για την Diageo),ότι πιθανότατα το άνοιγμα της φιάλης για σχεδόν 4 χρόνια ίσως οδήγησε το περιεχόμενο της να μην μπορεί να αναδειχτεί όπως πραγματικά έπρεπε.

Link to comment
Share on other sites

Σιγουρα ηταν μια απο τις καλυτερες βραδιες tasting!!!!!

τα στοιβαρα 25αρια χαρισαν απιστευτες στιγμες σε ολους,

κανοντας μας να παραλυουμε υπο τις θαυμασιες μυρωδιες,

τις τρανταχτες γευσεις,τα υπεροχα χρωματα,και οτι αλλο

προσφεραν και σε ολους τους συμφορουμιτες που παρεβρεθηκαν.

Ενα εξαισιο talisker που αφησε τις καλυτερες μνημες σε ολους,

ενα καταπληκτικο caol ila που υποβιβαστηκε αρκετα διπλα στο πρωτο,

ενα τρομερο lagavulin, που κατα τη γνωμη μου τα 4 χρονια opened bottle,

που σιγουρα μοιρασε αρκετα στους αγγελους και μετα το βαρελι,παρεμεινε

ΒΡΑΧΟΣ ,ανεμοδαρμενος και υγρος απο το αγκαλιασμα της θαλασσας .

πρωτο εκ των τριων λοιπον θα βαλω το talisker

με το lagavulin να ακολουθει αξια και τριτο το

caolila χωρις να το αδικοκρινω καθολου.

για το τρομερο nikka θελω να ευχαριστησω τον sir που μου εδωσε

τη δυνατοτητα να δοκιμασω το συγκεκριμενο malt.

σ αυτο το malt λοιπον εγω βρηκα ολες τις γευσεις και αρωματα σε μια

εντονοτερη αποδοση του αγαπημενου μου balvenie portwood 21 y.o.

με παραξενεψε ιδιαιτερα το 63.8 % κατα την γνωμη μου δεν μου εβγαλε

τους βαθμους που αναφερει.

και παλι thanks sir mihas.

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω με όλους μερικώς, θα διαφωνήσω πάλι μερικώς. Και εξηγούμαι.

α. Το Νικκα Yoichi 1987 Single Cask 63% το είχαμε δοκιμάσει (κάποιοι) και πέρσυ που τόφερε ο Theo. Κολλοσιαίο ουίσκυ, απίστευτο, πυκνό, σοκολατένιο, αυτοκρατορικό, άξιος εκπρόσωπος μιας παραδοσιακής χώρας. Το Νικκα Pure Malt αδελφάκι του από την άλλη δεν μου άρεσε, ένα απλό γλυκούλι ουίσκυ με ωραίο μπουκαλάκι, υποψήφιο για χαριτωμένο δωράκι σε γυναίκα (μάλλον).

β. Πολλοί ενθουσιαστήκατε με το Caol Ila. Εγώ όμως όχι. Ουίσκυ - προδότης. Πού είναι η βαριά νησιώτικη καταγωγή?? Πού είναι ο καπνός??? Εξαίσιο άρωμα, ναι, αλλά όχι Islay. Kαι στη γεύση το ίδιο, μερική πολυπλοκότητα, γλύκα, λιπαρότητα και δεν μπορώ να πω οτι μου άρεσε και ιδαίτερα. Όχι, όχι, περίμενα πολύ περισσότερα από αυτό. Ας βρουν οι ολορόσοι ένα καλό malt από την ενδοχώρα να συναγωνισθεί.

γ. Lagavulin 25y.o. Άρωμα Lagavulin, τι να λέμε τώρα, η καλύτερη μύτη της βραδιάς!!! Και στο στόμα άξιο, σαν να δαγκώνεις μπακαλιάρο κατευθείαν από την αλατισμένη κασέλα, απίστευτα αλμυρό. Ίσως αυτή η υπερβολική αλμύρα του να με έκανε να το βάλω πιο κάτω από το 21y.o. που είχαμε πιει τις προάλες.

δ. Και τέλος, ο νησιώτης άρχοντας, το καλύτερο Talisker που έχω πιει μακράν, το 25y.o. Oξεία μύτη με βοτανική χροιά και πίσω-πίσω καμφορά. Στο στόμα μια ανεπανάληπτη εμεπιρία που μόνο ένα Τάλισκερ μπορεί να δώσει. Πικάντικο αλλά συνάμα μελένιο, ευγενικό αλλά συνάμα άγριο, εναλλαγή μεταξύ γλυκού και όξινου, θαλασσινό και καπνιστό όσο πρέπει, με άφησε άφωνο, δεν θέλεις να τελειώσει ποτέ, με απίστευτα μακρά πιπεράτη επίγευση, λιγωτικό, "superb", που είπε και ο Tomy νομίζω. Προσκυνώ τους κυματοδαρμένους βράχους του Isle of Skye και προσεύχομαι το αποστακτήριο αυτό να συνεχίσει να βγάζει τέτοιο νερό της ζωής στον αιώνα τον άπαντα.

Link to comment
Share on other sites

Μια από τις καλύτερες περιγραφές που έχω συναντήσει εώς τώρα αφορά το Talisker 25 που ήπιαμε,από τον Dr.Whisky.Μεταξύ άλλων αναφέρει "καταφέρνει να είναι χαριτωμένο αλλά και δυνατό ταυτόχρονα,κάτι σαν ΜΠΑΛΑΡΙΝΑ ΜΕ ΜΟ'Ι'ΚΑΝΑ"!!!

Φοβερός χαρακτηρισμος

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μοναδικό tasting. Σε αυτά τα meetings γράφεται ιστορία. Έχω την εντύπωση, όμως, ότι με την συχνότητα που γίνονται δεν εκτιμούνται όσο θα'πρεπε. Ακόμα και στα tastings του La Maison στο Παρίσι 3 major 25άρια και ένα prime γιαπωνεζικό δύσκολα να δοκιμάσθηκαν ποτέ και γίνονται αν δεν κάνω λάθος 6 tastings το χρόνο (μάλλον τους έχετε ξεπεράσει)!!!

''Σε αυτά τα meetings γράφεται ιστορία'' Δεν ξέρω φίλε Theo αν το έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό ακριβώς που συμβαίνει στα

All About Whisky (βάζω και τον εαυτό μου μέσα),πραγματικά γράφεται ιστορία αλλά όπως συμβαίνει συνήθως μπορεί να το καταλάβουμε μετά από μερικά χρόνια...Εάν κάποιο μέλος γνωρίζει να συμβαίνει αυτό κάπου αλλού,με την συχνότητα και με την ιδιαιτερότητα των φιαλών που έχουν ανοιχτεί μπορεί να μας ενημερώσει,ίσως να μην το γνωρίζουμε οι υπόλοιποι.

Αλλά όπως και να έχει να ξέρετε ότι σίγουρα είμαστε πρωτοπόροι όσο αφορά την ιδέα του ρεφενέ,της παρέας,της συχνότητας,

του εμπλουτισμού γνώσεων και της εξέλιξης ορισμένων (βλέπε ambu),και φυσικά του πάθους που έχουμε δείξει ΟΛΟΙ μας.

Αλήθεια σας λέω ρε παιδιά αλλά νοιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση όταν σκέφτομαι ότι έβαλα και'γω ένα λιθαράκι για να γίνουν όλα αυτά.Την παρέα και τα μάτια σας.

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω με όλους μερικώς, θα διαφωνήσω πάλι μερικώς. Και εξηγούμαι.

α. Το Νικκα Yoichi 1987 Single Cask 63% το είχαμε δοκιμάσει (κάποιοι) και πέρσυ που τόφερε ο Theo. Κολλοσιαίο ουίσκυ, απίστευτο, πυκνό, σοκολατένιο, αυτοκρατορικό, άξιος εκπρόσωπος μιας παραδοσιακής χώρας. Το Νικκα Pure Malt αδελφάκι του από την άλλη δεν μου άρεσε, ένα απλό γλυκούλι ουίσκυ με ωραίο μπουκαλάκι, υποψήφιο για χαριτωμένο δωράκι σε γυναίκα (μάλλον).

β. Πολλοί ενθουσιαστήκατε με το Caol Ila. Εγώ όμως όχι. Ουίσκυ - προδότης. Πού είναι η βαριά νησιώτικη καταγωγή?? Πού είναι ο καπνός??? Εξαίσιο άρωμα, ναι, αλλά όχι Islay. Kαι στη γεύση το ίδιο, μερική πολυπλοκότητα, γλύκα, λιπαρότητα και δεν μπορώ να πω οτι μου άρεσε και ιδαίτερα. Όχι, όχι, περίμενα πολύ περισσότερα από αυτό. Ας βρουν οι ολορόσοι ένα καλό malt από την ενδοχώρα να συναγωνισθεί.

γ. Lagavulin 25y.o. Άρωμα Lagavulin, τι να λέμε τώρα, η καλύτερη μύτη της βραδιάς!!! Και στο στόμα άξιο, σαν να δαγκώνεις μπακαλιάρο κατευθείαν από την αλατισμένη κασέλα, απίστευτα αλμυρό. Ίσως αυτή η υπερβολική αλμύρα του να με έκανε να το βάλω πιο κάτω από το 21y.o. που είχαμε πιει τις προάλες.

δ. Και τέλος, ο νησιώτης άρχοντας, το καλύτερο Talisker που έχω πιει μακράν, το 25y.o. Oξεία μύτη με βοτανική χροιά και πίσω-πίσω καμφορά. Στο στόμα μια ανεπανάληπτη εμεπιρία που μόνο ένα Τάλισκερ μπορεί να δώσει. Πικάντικο αλλά συνάμα μελένιο, ευγενικό αλλά συνάμα άγριο, εναλλαγή μεταξύ γλυκού και όξινου, θαλασσινό και καπνιστό όσο πρέπει, με άφησε άφωνο, δεν θέλεις να τελειώσει ποτέ, με απίστευτα μακρά πιπεράτη επίγευση, λιγωτικό, "superb", που είπε και ο Tomy νομίζω. Προσκυνώ τους κυματοδαρμένους βράχους του Isle of Skye και προσεύχομαι το αποστακτήριο αυτό να συνεχίσει να βγάζει τέτοιο νερό της ζωής στον αιώνα τον άπαντα.

Στα μοναδικά σημεία που διαφωνώ είναι όσο αφορά το Nikka pure malt που γενικά μου άρεσε αρκετά,όσο αφορά το Caol Ila 25yo που ναι μεν δεν ήταν ένα χαρακτηριστικό Islay αλλά αυτό δεν ήταν για μένα κριτήριο για να μην το πω ''τεράστιο''.

Link to comment
Share on other sites

  • Celtic changed the title to Lagavullin 25 y.o., Talisker 25 y.o., Caol Ila 25 y.o., Nikka 1987 19 y.o.

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...