Jump to content
  • Welcome to our whiskyforum

    Dear Guest,

    On behalf of whiskyforum.gr and Hellenic Malt Whisky Society, we would like to thank you for visiting our forum. Feel free to navigate to our forum and enjoy content and topics. Always remember that our forum is free for all and if you share the same passion or you just want to be informed about whisky, you are more than welcome to join us!

    forum21.png

    Slainte!

Green Spot-Greek wine cask series-Ampeliastos 10yo-52,6%


Recommended Posts

Ανοίγω το θέμα για να μας πει ο καθένας την άποψη του για αυτό το  εξαιρετικό ουισκι.

Αρνούμαι να κάνω το πρώτο review. Για συναισθηματικούς λόγους @mallios και @Celtic μετά από εσάς.

final green spot.jpg

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Μιας και παίζει ανοιχτό μπουκάλι στο σπίτι, και ήθελα να πιω κατι καλό σήμερα, βρήκα την κατάλληλη αφορμή :biggrin1:

Μια μύτη σκέτη ηδονή! Θυμίζει αρκετά τα γνωστά βασικά single pot still Green Spot και Redbreast. Αλλά το ελληνικό βαρέλι του έχει δώσει ένα extra boost και μεγάλη πολυπλοκότητα. Αυτό είναι ακόμα πιο εμφανές στην γεύση. Τολμώ να πω οτι την ποικιλία των μπαχαρικών που βγάζει δεν την θυμάμαι σε άλλο ουίσκυ. Συνάμα είναι αρκετά γλυκό και με μια εξευγενισμένη ξηρότητα.

Είναι πλούσιο και χορταστικό, lingering που λέγαν και στα χωριά μας, σε κάνει να τρίβεις όλη την ώρα τη γλώσσα στον ουρανίσκο για να απολαμβάνεις τις χαρές του. Yummie yummie! Μου αρέσουν τα τσιμπήματα του στην cask strength μορφή και δεν σκέφτομαι καν να του ρίξω στάλες νερό. Έχει πάρει αρκετά στοιχεία από το βαρέλι του Αμπελιαστού, και η μόνη ένσταση μου είναι μήπως έπρεπε να εμφιαλωθεί λίγο-ελάχιστα νωρίτερα. Η γευστική του ιδιομορφία μου θύμισε λίγο το Glenallachie chinquapin barrel που εμφιαλώθηκε για την Ελλάδα (Trinity Wines).

Ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, και δείχνει πόσο μακρύς είναι ο γευστικός ορίζοντας των ουίσκυ. Για την ιστορία πίσω από τη δημιουργία του δεν θα αναφερθώ εδώ, το έχω κάνει ήδη όταν μαθεύτηκε το χαρμόσυνο νέο, το ίδιο και για την τιμή του, έχω γράψει αναλυτικά τη γνώμη μου.

Μιλάμε για ένα ουίσκυ-ορόσημο, που έβαλε στον χάρτη την Σαντορίνη μας, και γενικότερα το ελληνικό κρασί, και έχω την αίσθηση οτι θα ακολουθήσουν κι άλλα.

Να έχουμε πάντα την υγειά μας, και μια γεμάτη τσέπη, να απολαμβάνουμε ουίσκυ σαν και τούτο. :drinks:

  • Like 9
Link to comment
Share on other sites

@D.M. οπως σου έχω πει, το δικό μου μπουκάλι θα ανοίξει με παρέα, οπότε δεν θα γράψω τώρα tasting notes.

Ο @Celtic έγραψε, οπότε μπορείτε όλοι όσοι το έχετε δοκιμάσει να ξεκινήσετε. Μην ξεχνάς ότι όλη η προσπάθεια έγινε για να ανοίξουν τα μπουκάλια και να το απολαύσουν όσα μέλη και φίλοι πήραν, οπότε τα tasting notes είναι και η μεγαλύτερη χαρά που μπορούμε να δώσουμε σε όλη την ομάδα που ασχολήθηκε. 

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Πέρασε ο καιρός, ακόμα περιμένω τον @D.M.... τι να κάνω ανάγκάστηκα να ανοίξω το μπουκάλι και να δοκιμάσω. Με παρέα, σε έναν χώρο χωρίς την παραμικρή μυρωδιά, ώρα κατάλληλη είμασταν ξεκούραστοι και χαλαροί και με 2 μύτες που δεν σηκώνουν αμφισβήτηση. Λίγες φωτό, πριν πάμε στο γευστικό κομμάτι, από έναν χώρο με ιδιαίτερη ασθητική, δυναμική και αύρα για εμένα.

IMG_20230318_132907.jpg

 

IMG_20230318_132500.jpg IMG_20230318_132510.jpg IMG_20230318_132555.jpg

IMG_20230318_132602.jpg

IMG_20230318_132613.jpg  IMG_20230318_132705.jpg  IMG_20230318_132718.jpg

IMG_20230318_123927.jpg

IMG_20230318_132950.jpg  IMG_20230318_133124.jpg

  • Like 9
  • Wow 1
Link to comment
Share on other sites

Πάμε λοιπόν και ξεκινάμε από το πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα, που νομίζω όλοι περίμεναν, ίσως με άλλη σειρά.  Τέσσερα διαφορετικά ποτήρια, όλα γεμισμένα στο μέγιστο εύρος (στην αρχή - η φωτό δεν είναι από το γέμισμα) και το Green Spot Ampeliastos "δουλεύει" πιο καλά από όλα τα ποτήρια στο spirit glass vino grande (αν το βρήκα σωστά).

IMG_20230318_123926.jpg

Τρομερή συγκέντρωση αρωμάτων, οι σοκολάτες στο απόγειό τους και στην στροφή στο τελικό σπρίντ που βάλαμε και νεράκι (με το κουταλάκι του @Nicolas ) αντί να σταματήσει... σπρίνταρε και άφησε πίσω τους τα υπόλοιπα. Έκπληξη. 

Επόμενη έκπληξη, 2ο σε γευστικό αποτέλεσμα το SMWS Copita, 3ο το Teeling και τελευταίο και καταιδρωμένο το διάσημο glencairn που πραγματικά έκρυβε πολλά πράγματα σε σχέση με τα άλλα. Ενδεχομένως το τόσο "πυχτό", γεμάτο και δυνατό άρωμα του Green Spot να ζητάει ποτήρι που συγκεντρώνει πιο πολύ (πιο κλειστό στόμιο) ή μπορεί ο γλυκός αμπελιαστός να πέρασε το μήνυμα ότι σε αυτή την σχέση το κρασί Σαντορίνης κερδίζει!

Χρώμα: Χρυσό.

Μύτη: Πρώτη αίσθηση μία κολλα uhu οπως λέγανε οι "κρασάδες" της παρέας τελείως αναμενόμενη για αυτούς λόγω ποικιλίας και διαδικασίας οινοποίησης. Δεν ενοχλεί, είναι αυτό που συχνά βρίσκουμε από βαρέλια Bourbon οπότε είτε έχουν δίκιο οι φίλοι μας είτε έχουμε και first fill ή new oak casks στο Green Spot.

Μετά ξεκινάει το "ξύλο"... Θα προσπαθήσω να κάνω έναν συγκερασμό ποτηριών, χρόνου, 1-2-3 δοκιμή, νερό / χωρίς νερό. 

Η σοκολάτα δεσπόζει, γλυκιά σοκολάτα γάλακτος, χωρίς πίκρες κλπ. Μαρμελάδες από σκούρα φρούτα και βανίλιες έρχονται στο προσκήνιο ενώ ξηροί καρποί, ανάλατοι βγαίνουν στο βάθος. Γεμάτη μύτη, σφιχτή, θέλει ώρα για να ανοίξει και όλοι "επισκεφτήκαμε" το spirits glass  έδινε τα πάντα, συγκεντρωμένα και θα έλεγα (το είπε και ο καλός φίλος @Arkon) χωρίς "μύτες" , εξάρσεις που να ενοχλούν. Νότες από το sherry έρχονται μετά προσπαθώντας να σταθούν δίπλα στην σοκολάτα και τις βανίλιες. Spicies αλλά όχι αλάτια και πιπέρια, πιο πολύ σε γλυκά μπαχαρικά, κάποια κανέλα ίσως και κλείνει με ελαιώδη αρώματα από κηρούς καρπούς.

Αν δεν έβγαζε αυτή την λίγη κόλλα στην αρχή θα μιλάγαμε για μία μύτη έπος. (σημείωση, εγώ δεν την βρήκα στο tasting πριν μπει σε βαρέλι, μάλλον γιατί το δείγμα το άφησα πρώτα να αναπνεύσει και να ηρεμήσει 30 λεπτά, οπότε ακολουθήστε το κολπάκι αυτό, αν έχετε υπομονή).

Στόμα: Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια. Με κάποιον τρόπο έχουν πάρει τα σταφύλια, τις σοκολάτες, τους ξηρούς καρπούς και τα έλαιά τους, sherry και τα στοιχεία του ξύλου μαζί με μαύρα φρούτα (βατόμουρα κλπ) τα έχουν κάνει ένα μείγμα υγρό και τα έχουν βάλει σε μπουκάλι.

Η γλώσσα γεμίζει, νιώθεις σαν νατην έχεις αλείψει cheesecake η κάτι τέτοιο, βούτυρα και μια απίστευτα ποοιοτική καραμέλα βουτύρου και στο τέλος, έπαιξε ο ζαχαροπλάστης και έβαλε και μία μικρή δόση αλατιού. Γλυκό κουταλιού, νιώθεις να μασάς τα σταφύλια και ευτυχώς φτάνει μέχρι εκεί που δεν σε λιγώνει. Καθόλου ξηρότητα (αυτή η "υφασματίλα" που συχνά παραπονιέμαι στα sherry ) και πραγματικά ένα whiskey που σε προκαλεί να το "μασήσεις" .

Επαληθεύει την αρχική αίσθηση αλλά και τους φίλους που δοκίμασαν από Ιρλανδία που λένε πως η μύτη είναι ένα κλικ πίσω από το vinsanto (γούστα είναι αυτά βέβαια) αλλά το στόμα είναι πολύ καλύτερο, και ο Αμπελιαστός (Μανδηλαριά) ήταν η έκπληξη όλου του εγχειρήματος.

Επίγευση: Απλά δεν τελειώνει. Μαζί με το στόμα το πιο δυνατό σημείο, ίσως πιο δυνατό από όλα, σε συντροφεύει για ώρα, σοκολάτες και νότες από μαύρα φρούτα - βατόμουρα κλπ και για εμένα η ευχάριστη ανάμνηση από το γλυκό κουταλιού σταφύλι που έφτιαχνε η γιαγιά μου, θα έλεγα και γλυκό κεράσι.

Δεν ήθελα να γράψω εγώ, γιατί είμαι 100% biased λόγω της συμμετοχής μου στο όλο project. Για κάποιον λόγο από την αρχή ήθελα να το δοκιμάσω στο Κτήμα Οινότρια (γνωστή η διαχρονική αγάπη μου με τον συγκεκριμένο χώρο) και με τον Χρήστο @Arkon αφού ξέρω πως θα "κοπάναγε" κανονικά θα ερχόταν από έναν άλλο "κόσμο", αυτόν του κρασιού. 

Έχω την εντύπωση πως κάναμε κάτι καλό, πολύ καλό και άξιζε όλη αυτή η ταλαιπωρία. Ανοίχτε το, όσοι έχετε, μοιραστείτε το όσοι θέλετε και είναι σίγουρο πως θα σας ανταμείψει.

Περιμένω και κριτική από Νέστορα και Χρήστο και φυσικά @D.M. είσαι πλέον free να γράψεις. 

  • Like 11
Link to comment
Share on other sites

49 minutes ago, mallios said:

Πέρασε ο καιρός, ακόμα περιμένω τον @D.M.... τι να κάνω ανάγκάστηκα να ανοίξω το μπουκάλι και να δοκιμάσω. Με παρέα, σε έναν χώρο χωρίς την παραμικρή μυρωδιά, ώρα κατάλληλη είμασταν ξεκούραστοι και χαλαροί και με 2 μύτες που δεν σηκώνουν αμφισβήτηση. Λίγες φωτό, πριν πάμε στο γευστικό κομμάτι, από έναν χώρο με ιδιαίτερη ασθητική, δυναμική και αύρα για εμένα.

IMG_20230318_132907.jpg

 

IMG_20230318_132500.jpg IMG_20230318_132510.jpg IMG_20230318_132555.jpg

IMG_20230318_132602.jpg

IMG_20230318_132613.jpg  IMG_20230318_132705.jpg  IMG_20230318_132718.jpg

IMG_20230318_123927.jpg

IMG_20230318_132950.jpg  IMG_20230318_133124.jpg

Η πρώτη φωτό αν διορθώσεις λίγο τον ορίζοντα είναι απίστευτη! Μπράβο Γιάννη!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μετά από τους παραπάνω "ηγέτες" ακολουθώ κι εγώ:

Χρώμα: Βαθύ χρυσό. Απλά υπέροχο!

Μύτη: Όλα τα αρώματα του σύμπαντος. Τι να λέμε τώρα. Ένα μείγμα εξαιρετικού ουίσκυ και στο βάθος εκπληκτικό κρασί. Μια ποίηση! Η ντόγα του βαρελιού είναι εμφανή με την πρώτη μυτιά. Ακολουθούν οι σταφίδες με γλυκιά  σοκολάτα, βανιλια, βερίκοκο, καβουρδισμένα αμύγδαλα, ίχνη από βότανα και άνθη. Εκπληκτική η αλλαγή που γίνεται ανά πεντάλεπτο.(Το άφησα 20 λεπτά). Το πρώτο dram το είχα αφήσει 10 και πραγματικά είναι η μέρα με την νύχτα).

Στόμα: Πλούσιο, πυκνό, λάδι ένα πράγμα. Γλυκό όσο πρέπει χωρίς ξηρότητα όπως προείπε ο @mallios. Επιμένω στο γλυκό βερίκοκο, σταφίδες, κρέμα βανίλια και κάτι σαν σιρόπι σφενδάμου (θα επανέλθω).

Επιγευση: Μεγάλη με ιδέα ότι πραγματικά ήπιες μούστο και όχι ουίσκι. Στο στόμα μένει η γλυκαδα και στον λαιμό το ξύλο του βαρελιού. Το γλυκό βερίκοκο έχει δώσει την θέση του στο γλυκό του κουταλιού σταφύλι και βοτανα του βουνού. (Οσο αναπνέει το ουίσκυ χάνονται τα βότανα. Αν δεν ξεκουράσει βγάζει έντονα μέντα, τώρα καθόλου)

Γενικά: Ένα ΤΕΡΆΣΤΙΟ ουίσκυ. Τα λόγια είναι λίγα. Το πάντρεμα είναι εκπληκτικό. Εύχομαι σύντομα να γευτούμε κάτι ανάλογο. Το μόνο μειονέκτημα είναι η τιμή του που αν και πιστεύω ότι <<τα κάνει>> είναι απαγορευτικό για τους περισσότερους από εμάς. 94/100!!!

 

  

 

  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

40 minutes ago, D.M. said:

Μετά από τους παραπάνω "ηγέτες"

Εδώ διαφωνώ. 😊 Επιτέλους έγραψες κριτική.

Να υποθέσω σου άρεσε.😊. Όσο για τα επόμενα, κάτι (ελπίζω) να ψήνεται.

  • YES 1
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Χρώμα:
Το χρώμα του είναι μέτρια χρυσό.

Μύτη:
Στη μύτη έχει μέτρια(+) έντασης αρώματα πρώτων υλών, ζύμωσης και ωρίμανσης. Μου βγάζει αρώματα από κριθαρένιο παξιμάδι και φρυγανιά. Αποξηραμένα σύκα, δαμάσκηνα, σταφίδες και ώριμα βατόμουρα. Λευκά άνθη, τριαντάφυλλο και ελαφρά βοτανικά στοιχεία. Γλυκά μπαχαρικά, σοκολάτα, και απαλό τοσταριμένο ξύλο. Στο βάθος αρώματα μελιού, καραμέλας και fruit cake.

Στόμα:
Στο στόμα είναι off dry, με θερμό αλκοόλ και μέτρια(+) έντασης γευστικά χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της μύτης. Πιο έντονη η σοκολάτα, το μέλι, η καραμέλα, καθώς και τα ώριμα σύκα. Επίγευση μακράς διάρκειας και έντονα πολύπλοκη με τα γλυκά μπαχαρικά και την σοκολάτα να κυριαρχούν.

Καταληκτικά:
Ένα εξαιρετικό ουίσκι με συμπύκνωση, ένταση, μάκρος και απολαυστικά γλυκά στοιχεία. Ευκολόπιοτο παρά τους 52,6 αλκοολικούς του βαθμούς. Τα αρώματα από το βαρέλι του Αμπελιαστού έχουν δέσει αρμονικά δημιουργώντας ένα ισορροπημένο και απολαυστικό σύνολο. 

Μπράβο στους συντελεστές αυτής της εξαιρετικής προσπάθειας! 
 

Thanks @mallios

  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...
GS10AMP1.jpg.5ad056df79d03433b0cbb15ac273b5c0.jpg
 
Μύτη: Μου θυμίζει έντονα γλυκό του κουταλιού σταφύλι σαν αυτό που έφτιαχνε η γιαγιά μου. Ξανθή κορινθιακή σταφίδα μαζί με αποξηραμένα σύκα, flakes μαύρης σοκολάτας και λίγες βοτανικές νότες από χλωρά κλωνάρια. Ωραία μύτη, με βάθος, όχι όμως κάτι συναρπαστικό.
 
Στόμα: Γεμάτο σώμα με υπέροχο αλκοολικό δέσιμο. Βελούδινη υφή και smoothie άπλωμα που μεταφέρει άριστα όλη τη γευστική πανδαισία που ακολουθεί. Ξεκινά με τη γλυκιά σταφίδα που είναι μπόλικη, συνεχίζει με τα flakes μαύρης σοκολάτας τα οποία ρευστοποιούνται και μετατρέπονται σε σοκολάτα γάλακτος λόγω της μεγάλης γλυκύτητας που έχει το απόσταγμα. Η ρευστή πλέον σοκολάτα αναμιγνύεται με το αποξηραμένο σύκο και το λιαστό σταφύλι χαρίζοντας του έναν γήινο χαρακτήρα που μετριάζει την αρχική γλύκα και το ισορροπεί. Ζουμερές ξύλινες νότες του δίνουν περισσότερο βάθος πριν πλησιάσει η επίγευση. Είναι μια από τις καλύτερες στιγμές του ουρανίσκου μου, αυτό σίγουρα συναρπάζει.
 
Επίγευση: Μεγάλη και εναλλασσόμενη που στο τέλος επικρατεί η σοκολάτα και το παλιό ξύλο.
 
Ένα whisky που λάτρεψα και θεωρώ πως είναι ένα από τα καλύτερα unpeated που έχω πιει.. Όχι για τις γνωστές του ιδιαιτερότητες που είναι σημαντικές και με επηρέασαν, αλλά για τον ποιοτικό του χαρακτήρα, τόσο στο στόμα όσο και στην επίγευση. Η αλήθεια είναι πως θα το ήθελα λιγότερο γλυκό, του το συγχωρώ, δεν πειράζει, θα ήταν πολύ νωρίς για να γευτώ το τέλειο.
 
Slàinte Mhath
  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...