HMWS | Whiskyforum trip to Islay 2025 | Generic content

[mallios]

Θα υπάρξει λίγη ησυχία από πλευράς post τις επόμενες μέρες, αλλά σίγουρα θα κάνουμε φασαρία σε άλλα μέρη, όμορφα και λατρεμένα. 

[tomy]

καλα να περασετε,καλα να φατε ,καλα να πιειτε,και καλως να επιστρεψετε...............χωρις μελαγχολιες.........και γεματες βαλιτσες μποκαλακια.......

[mallios]

Και ενώ όλοι μάλλον βλέπουν Champions League και μπάσκετ... ας κάνω εγώ μια αρχή σε αυτό το υπέροχο ταξίδι. 

 

[mallios]

 

[mallios]

 

[mallios]

 

[mallios]

Αυτά καλό είναι να μην γίνονται. Το Laddie εξετάζει την περίπτωση να μου κάνει αγωγή για σεξουαλική παρενόχληση. 

[tsapaspan]

ο οδηγός πάντα σοβαρός, ο συνοδηγός πάντα ασόβαρος

[Wisdom]

10 ημέρες μετά την επιστροφή μας από τον επί γης Παράιλασο, θα περίμενα ότι θα είχε γεμίσει τούτο εδώ το thread με travel stories και εμπειρίες από τις επισκέψεις στα αποστακτήρια. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το ταξίδι έλειπαν εξαιρετικοί travel bloggers προηγούμενων trips, οπότε λέω να κάνω την αρχή.

Ζητώ από την αρχή συγγνώμη για τα πολλά και μεγάλα posts, αλλά και για τα χρονικά κενά που θα έχουν μεταξύ τους (βασικά όποτε ξεκλέβω λίγο χρόνο θα προσπαθώ να ανεβάζω και ένα).

Πάμε λοιπόν:

Day 1: Τετάρτη 30 Απριλίου. Μέρος 1ο από 2.

Αεροπορικό ταξίδι από Αθήνα προς Εδιμβούργο

Υποτίθεται θα ξυπνούσαμε ξημερώματα για να προλάβουμε την πολύ πρωινή πτήση των 06:30. Βλακείες! Αρκετοί από εμάς (σίγουρα εγώ) δεν κοιμηθήκαμε καθόλου. Κάτι το ότι άργησα πολύ στο γραφείο προκειμένου να μην αφήσω εκκρεμότητες, κάτι το ότι έψαχνα με τις ώρες να βρω μερικά πράγματα (το UK travel adaptor είχε κρυφτεί μαεστρικά, ενώ το προπολεμικό FOCM passport μου δεν το βρήκα ποτέ), κάτι η προσμονή για το ταξίδι, δεν έκλεισα μάτι. Αυτό θα το πλήρωνε αρκετές ώρες αργότερα ο @tolisrocks, αλλά γι αυτό θα μιλήσουμε μετά.

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο πετυχαίνω τον υπόλοιπο λαό στην ουρά για το boarding στο gate εξόδου, όπου γίνεται και το μοίρασμα στα μπλουζάκια που φτιάξαμε ειδικά για το ταξίδι. Μας ταλαιπώρησε λίγο το μαγαζί που τα έφτιαξε, αλλά αν και την τελευταία στιγμή, παραλάβαμε τελικά ο καθένας ό,τι ακριβώς παρήγγειλε. Ο @mallios κράταγε και το banner, αν και αυτό δεν ήταν αυτό που θέλαμε να παραγγείλουμε. Είχαμε ζητήσει υλικό σαν ύφασμα ή σημαία που να διπλώνεται εύκολα για να μπαίνει σε ένα backpack, αλλά παραλάβαμε σκληρό μουσαμά σαν αυτόν των roll up banners που μόνο τυλίγεται και δεν διπλώνεται. Πάντως πρέπει να ομολογήσω πως ο πρόεδρος τον κουβαλούσε σχεδόν σε όλο το ταξίδι αγόγγυστα, για να μην πω καμαρωτά σαν γύφτικο σκεπάρνι. To banner είναι μία από τις λέξεις κλειδιά του ταξιδιού, θα καταλάβετε στη συνέχεια.

Συστάσεις στα πεταχτά με τους φίλους από βόρεια Ελλάδα @tolisrocks, @anspan και @tsapaspan που δεν έτυχε να είχαμε γνωριστεί πιο πριν και επιβίβαση στο αεροπλάνο της Aegean με προορισμό το Εδιμβούργο. Στο αεροπλάνο ήμασταν μοιρασμένοι σχεδόν παντού. Πολύ κακό το σύστημα κρατήσεων και check-in της Aegean που σε υποχρεώνει να πληρώνεις extra για να διαλέξεις θέσεις (συνεπώς και για να καθήσουν όλα τα μέλη μιας παρέας κοντά) λες και πρόκειται για low budget αεροπορική. Από την άλλη πολύ θετικό αυτό:

που μας επέτρεπε σε μεγάλο μέρος του ταξιδίου να είμαστε σε επικοινωνία με τον έξω κόσμο, κυρίως για να στέλνουμε σε μέλη του whiskyforum που δεν κατάφεραν να έρθουν μηνυματάκια για να ζηλεύουν, αλλά και ενημερώσεις σε @corpus που είχε φθάσει στο Εδιμβούργο μια ημέρα νωρίτερα και μας περίμενε και @Uisge-Beatha που θα έφτανε εκεί από Λονδίνο 1-2 ώρες νωρίτερα από εμάς. Μηνυματάκια σαν αυτά π.χ.:

Προσγειωθήκαμε λοιπόν στο Εδιμβούργο

όπου απογοητεύομαι από το μικρό μέγεθος και τη γενικότερη κατάσταση του αεροδρομίου. Είχα περάσει 2-3 ημέρες στο Εδιμβούργο το 1996, αλλά είχα πάει οδικώς Γλασκώβη>Εδιμβούργο>Λονδίνο και δεν είχα δει ποτέ το αεροδρόμιο. Η επόμενη έκπληξή μου ήρθε όταν είδα το τεράστιο μέγεθος των check-in αποσκευών που παρέλαβαν μερικοί φίλοι, όπως π.χ. οι @Vaggelis82 και @Makis. Τότε μου φάνηκαν υπερβολικές, αλλά στο τέλος του ταξιδίου αποδείχθηκαν σωτήριες. Ειδικά αυτή του Βαγγέλη προσωπικά με έσωσε, αλλά σε αυτό θα αναφερθώ σε μεταγενέστερο post.

Ανταμώνουμε με @corpus και @Uisge-Beatha , μια γρήγορη φωτογραφία στον εξωτερικό χώρο του αεροδρομίου πριν κατευθυνθούμε στα γραφεία ενοικίασης αυτοκινήτων.

Χωριζόμαστε στις 3 ομάδες ανά αυτοκίνητο. Στο δικό μας βανάκι οι ήρωες οδηγοί (θα εξηγήσω το "ήρωες σε μεταγενέστερο post") ήταν οι @mallios (κυρίως) και @tsapaspan. Οι υπόλοιποι επιβάτες ήμασταν οι @Vaggelis82, @Uisge-Beatha, @corpus, @tolisrocks, @gtril και ο γράφων. Από εδώ και στο εξής θα αναφέρομαι στην συγκεκριμένη οκτάδα ως η "οκτάδα Renault" από τη μάρκα του τραμπολίνου που νοικιάσαμε. Με τη λέξη "τραμπολίνο" κάντε εικόνα τα πίσω αμορτισέρ που είχε, ειδικά όταν θα αναφερθούμε στους υπέροχους δρόμους του Islay.

Μετά από μια σύντομη επισκόπηση του αυτοκινήτου για τυχόν χτυπήματα ή γρατζουνιές (που πάντως ήταν αρκετή για να μας σπάσει τα νεύρα το διπλανό πλυντήριο αυτοκινήτων, όπου αντί να χρησιμοποιούν κάποιο σύστημα με κάμερες ή καθρέφτες, απλά κόρναραν συνεχώς τα αυτοκίνητα για να βεβαιωθούν ότι δεν θα συγκρουστούν σε είσοδο-έξοδο από τις θέσεις πλυσίματος) ξεκινήσαμε.

Oδικό ταξίδι από Εδιμβούργο μέχρι Kennacraig

Από τις δύο εναλλακτικές διαδρομές, μέσω Stirling ή Γλασκώβης, επιλέξαμε τη δεύτερη. Μέχρι την Γλασκώβη μας φάνηκε πολύ σύντομη και σε άνετο highway. Λίγο έξω από την Γλασκώβη όμως, ο δρόμος σταδιακά γινόταν όλο και πιο στενός, στα περισσότερα σημεία χωρίς διαχωριστικό, συνεπώς οι ταχύτητες έπεσαν πολύ. Κάναμε την ίδια στάση που είχαν κάνει και στο προηγούμενο ταξίδι του 2024, στο Luss της διάσημης Loch Lomond. Σύντομο πέρασμα από το Village Shop για πρόχειρα snacks και συνέχεια του ταξιδιού σε μια υπέροχη διαδρομή προς βορρά με την πανέμορφη λίμνη διαρκώς στα δεξιά μας. Μετά κατευθυνόμαστε δυτικά, σε μια ημιορεινή διαδρομή που φωνάζει Highlands, μέχρι να δούμε πάλι κάτι που μοιάζει έντονα με λίμνη, μόνο που τα σημάδια της έντονης παλίρροιας προδίδουν ότι πρόκειται ουσιαστικά για θάλασσα, με τη μορφή ενός μεγάλου φιορδ. Περνάμε βιαστικά από το διάσημο Inveraray Castle και το ομώνυμο χωριό και πλέον κατευθυνόμαστε νότια. Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στο πανέμορφο Tarbert. Εδώ να πω ότι ο @gtril μάλλον θέλει να αγοράσει κανένα σπίτι σε ένα από τα δύο χωριά, γιατί μας έπρηξε τόσο στο πήγαινε όσο και στο έλα να σταματήσουμε, αλλά ο πάντοτε αγχωμένος με την ώρα @mallios δεν του έκανε τη χάρη. Λίγο μετα το Tarbert φτάνουμε στο μικρό λιμανάκι Kennacraig, όπου θα επιβιβαστούμε στο ferry για το Islay.

Μπαίνουμε στην αίθουσα αναμονής του λιμανιού για τουαλέτα και φόρτιση κινητών, όπου βλέπω αυτές τις διαφημίσεις στον τοίχο και αρχίζουν τα πρώτα σκιρτήματα, αρχή ταχυκαρδίας:

Το "Lord of the Isles" μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες:

Κι εμείς έτοιμοι για επιβίβαση:

 

Ferry από Kennacraig μέχρι Port Askaig

Εντός του "Lord of the Isles" η κούραση και η αϋπνία έχουν χτυπήσει κόκκινο. Κάποιοι από εμάς παραδιδόμαστε πολύ σύντομα στην αγκαλιά του Μορφέα.

Ο ύπνος όμως δεν θα διαρκέσει και πολύ. Σε λίγη ώρα βλέπουμε μπροστά αριστερά το Islay και μπροστά δεξιά το Jura. Μετά από λίγο μπαίνουμε στο στενό ανάμεσά τους και τα χτυποκάρδια γίνονται πιο έντονα. Στις πρώτες φωτογραφίες με φόντο το Jura τα πρόσωπα γίνονται ολοένα και πιο χαμογελαστά:

Σε λίγη ώρα πλησιάζουμε το Port Askaig. Λίγο πριν την είσοδο του μικρού λιμανιού βλέπουμε ένα φτωχικό σπιτάκι με ένα ελικόπτερο παρκαρισμένο στον κήπο του:

Και να το Port Askaig:

 

Οδική διαδρομή από Port Askaig προς Port Ellen

Μετά από μία διαδικασία κατάπλου και πρόσδεσης που παρά την ήρεμη θάλασσα φαντάζομαι για όλους μας ήταν η πιο αργή της ζωής μας (μιλάμε για απελπισία, δεν φαντάζεστε) κατεβαίνουμε και αρχίζουμε την οδική διαδρομή προς Port Ellen, που είναι και μια από τις μεγαλύτερες διαδρομές στο νησί. Λίγα μέτρα όμως μετά το Port Askaig παθαίνουμε το πρώτο σοκ. Ταμπέλα δεξιά προς Caol Ila μόλις ένα μίλι μακριά! Στρίψε Γιάννηηηηηη! Δεν στρίβει ο Γιάννης. "Θα έρθουμε εδώ το Σάββατο, μη βιάζεστε" μας λέει και συνεχίζουμε. [Φωτό από Google Maps:]

Λίγο πιο κάτω τσουπ! Κι άλλες ενδιαφέρουσες ταμπέλες! Ωνσγ! [Φωτό από Google Maps:]

Μετά από λίγο όμως μας κάνει τη χάρη να μην πάρουμε το shortcut για Port Ellen, αλλά να πάμε μέσω Bowmore. Ο @gtril θέλει να σταματήσουμε στην Peatzeria (προσέξτε την ορθογραφία) για φαγητό, αλλά εμείς ακλόνητοι. Στρίβοντας αριστερά στην πλατεία του χωριού βλέπουμε στο βάθος το αποστακτήριο. Πάλι σκιρτήματα, πάλι ο Γιάννης να μας ηρεμεί: "Θα έρθουμε την Παρασκευή" μας λέει και προχωράμε. Ο δρόμος όλο και στενεύει και γίνεται πιο bumpy. Όσοι καθόμαστε στα πίσω καθίσματα χορεύουμε τραμπολίνο. Έχετε καθήσει στην πλώρη φουσκωτού; Ε κάπως έτσι. Πριν φτάσουμε στο Islay όλοι φοβόμασταν ότι θα φεύγαμε με κίρρωση ήπατος, αλλά τελικά φύγαμε με κήλες μεσοσπονδύλιων δίσκων. Τουλάχιστον όσοι από την οκτάδα Renault καθόμασταν πίσω.

Περνάμε από το μικρό αεροδρόμιο του νησιού όπου ο @gtril προσπαθεί μετά μανίας να αναγνωρίσει οποιοδήποτε μικρό αεροσκάφος είναι σταθμευμένο εκεί, αλλά οι υπόλοιποι εντυπωσιαζόμαστε περισσότερο από το πλήθος των προβάτων που βλέπουμε σχετικά ελεύθερα στα απέραντα λιβάδια. Κάπου εκεί ακούγεται και το πρώτο "ψχούλμ" από τον @corpus. Μία από τις λέξεις που έμελλε να σημαδέψουν για πάντα αυτό το ταξίδι. Κανείς μας δεν είναι βέβαιος αν τα κίνητρά του είναι ρομαντικά ή λαίμαργα, αλλά κανείς δεν τον ρωτάει. Αρκετά από τα πρόβατα είναι χρωματισμένα με spray, προφανώς για να τα ξεχωρίζουν οι ιδιοκτήτες τους. Μάλλον εκεί δεν συνηθίζουν τα σκουλαρίκια στα αυτιά και τις καμπανούλες που έχουν τα δικά μας. Δεν ξέρω βέβαια πόσο αποτελεσματικό θα ήταν το spray σε μέρη όπου ανθεί η ζωοκλοπή. @Uisge-Beatha και @D.M. οποιαδήποτε σύνδεση με πραγματικά μέρη είναι απολύτως συμπτωματική. Κάνω εικόνα μια βουκολική περιγραφή του @McRookie από παλαιότερο ταξίδι του στο Isle of Skye, αλλά στη συνέχεια ανακαλύπτουμε και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία της πανίδας του Islay, όπως φασιανούς και αγριοκούνελα και ξεχνιέμαι. Σε λίγο ξεπροβάλλει στο βάθος το Port Ellen, με το αποστακτήριο μάλιστα να είναι το πρώτο πράγμα που φαίνεται από μακριά, πριν φτάσουμε στο χωριό. Φτάνουμε, εντοπίζουμε τα καταλύματά μας και τακτοποιούμαστε. Εκεί η οκτάδα Renault χωρίζει σε 3 μέρη: Οι @mallios και @gtril μένουν σε ένα, ο @Uisge-Beatha σε ένα άλλο και οι υπόλοιποι @corpus, @tsapaspan, @Vaggelis82, @tolisrocks + ο γράφων σε άλλο.

Η πρώτη ημέρα θα συνεχιστεί σε επόμενο post με ζουμερές επισκέψεις σε Kildalton και Ardbeg και αρκετές φωτογραφίες. Stay tuned ψχλσμ!

[tsapaspan]

Φοβερός στην περιγραφή ο @Wisdom είναι σαν να ξαναζώ το ταξίδι από την αρχή!!! Με κατάθλιψη μας βλέπω μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η ανασκόπηση. Εγώ θα προσπαθήσω να συνδράμω με μερικές έξτρα φωτογραφίες όπου μπορώ!!! 
 

Δεξιά η Γαλλία και αριστερά η Μεγάλη Βρετανία!! Εδώ κάπου αρχίζω εγώ προσωπικά να συνειδητοποιώ που βρίσκομαι και που πηγαίνω αφού είναι η πρώτη μου φορά στο Νησί και η πρώτη φορά που θα δω αποστακτήριο. Βέβαια εδώ ακόμα δεν ήξερα σίγουρα τι θα ζήσω!!!

[mallios]

10 hours ago, Wisdom said:

10 ημέρες μετά την επιστροφή μας από τον επί γης Παράιλασο, θα περίμενα ότι θα είχε γεμίσει τούτο εδώ το thread με travel stories και εμπειρίες από τις επισκέψεις στα αποστακτήρια. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το ταξίδι έλειπαν εξαιρετικοί travel bloggers προηγούμενων trips, οπότε λέω να κάνω την αρχή.

Να προσέξουμε τις ιστορίες, λιγάκι, στην εξωτερική πολυθρόνα του Bunnahabhain! 😇

Νομίζω μετά την αρχή που έκανες, θα γράψουμε αρκετοί πολλές ιστορίες εδώ! Thanks!

[mallios]

Και πριν συνεχίσει ο @Wisdomτην αφήγηση, ας θυμηθούμε το welcome του μοναδικού David Brodie.

 

 

[tsapaspan]

20 minutes ago, mallios said:

Και πριν συνεχίσει ο @Wisdomτην αφήγηση, ας θυμηθούμε το welcome του μοναδικού David Brodie.

 

Από αυτό ήπιαμε;

[mallios]

11 hours ago, tsapaspan said:

Από αυτό ήπιαμε;

Οχι.. Τα έχουμε μαζέψει όλα στο γκρουπ του ταξιδιού, θα ανεβούν και εδώ.

[Wisdom]

Δεύτερο post

Day 1: Τετάρτη 30 Απριλίου. Μέρος 2ο από 2.

Οδική διαδρομή στο "Three distilleries path"

Εκμεταλλευόμενοι το ότι βρισκόμαστε μεταξύ 55ου και 56ου μεσημβρινού και τέτοια εποχή η δύση του ηλίου είναι μετά τις 21:00, συν το ότι ο καιρός είναι απίστευτα ευνοϊκός, με την προτροπή του προέδρου η οκτάδα Renault ξεκινάει για ένα γρήγορο κοντινό sightseeing. Εδώ πρέπει να πω πως η παρέα των WhiskyFriends που απαρτίζουν το ένα από τα 3 αυτοκίνητα μένουν σε άλλο σημείο του Islay, ενώ το άλλο βανάκι δεν έχει φτάσει ακόμα στο Islay, γιατί περίμεναν τον @Corry Vreckan που προσγειωνόταν αργότερα στο Εδιμβούργο.

Ξεκινάμε λοιπόν από το γραφικό χωριουδάκι του Port Ellen με ανατολική κατεύθυνση. 200 μόλις μέτρα από την έξοδο του χωριού βλέπουμε στα δεξιά μας τις υπό κατασκευή παγόδες του αποστακτηρίου Portitruan. Όταν σχεδιάζαμε τούτο εδώ το ταξίδι, ελπίζαμε το αποστακτήριο να ήταν στα τελειώματα ώστε να μπορούμε τουλάχιστον να περιηγηθούμε στους χώρους του, ακόμα και αν δεν είχε ξεκινήσει η παραγωγή. Δυστυχώς όπως έχετε διαβάσει σε άλλο thread, οι εργασίες έχουν πάει πίσω, αλλά σε αυτό θα επανέλθω στην Day 2. Δεν έχουμε προλάβει να μιλήσουμε 1 λεπτό για το Portitruan και βλέπουμε ήδη τις ταμπέλες και τον δρόμο δεξιά που πηγαίνει στο Laphroaig. Θυμάστε στο προηγούμενο post που έλεγα για σκιρτήματα και ταχυκαρδίες; Εδώ έχω φτάσει σε κατάσταση κολπικής μαρμαρυγής! Σκέφτομαι ότι η απόσταση από εκεί που μένουμε μέχρι το Laphroaig (λιγότερο από 3 χιλιόμετρα) γίνεται για πλάκα με τα πόδια και έμελλε να την κάναμε με αντίθετη φορά την επόμενη μέρα. Σε λιγότερο από 2 χλμ μετά ξεπροβάλλει αγέρωχο μπροστά μας, επάνω στον δρόμο, το Lagavulin. "Σταμάτα Γιάννη!", "πάμε να προλάβουμε το Kildalton Cross, θα έρθουμε αύριο εδώ" κλασική απάντηση @mallios. Η πορεία γίνεται βορειοανατολική και πάλι σε λιγότερο από 2χλμ να και το Ardbeg! Πιστέψτε με, όσοι αντέχετε και διαβάζετε αυτή τη φλυαρία μου, μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να περιγράψω και να αποδώσω σωστά στον γραπτό λόγο τα συναισθήματά μου. Θα αρκεστώ να πω, πως αν κάποιος μου έλεγε ότι πρέπει να διαλέξω μόνο 3 αποστακτήρια να επισκεφθώ στο Islay, θα ήταν αυτά ακριβώς τα 3, Lagavulin, Laphroaig και Ardbeg (με αυτή τη σειρά μάλιστα) όχι για λόγους ιστορίας ή μεγέθους, αλλά καθαρά για λόγους προσωπικής προτίμησης εμφιαλώσεων. Και τώρα μέσα σε 2 λεπτά πέρασα δίπλα και από τα 3!

Επίσκεψη σε Kildalton Cross

Αφήνουμε πίσω μας το Ardbeg και συνεχίζουμε ακάθεκτοι την πορεία μας βορειοδυτικά. Αυτή τη φορά η διαδρομή είναι μεγαλύτερη και ο δρόμος στενεύει κι άλλο. Εδώ έχουμε ήδη παρατηρήσει ότι οι οδηγοί στο Islay συνηθίζουν να χαιρετούν ο ένας τον άλλον όταν έρχονται από αντίθετες κατευθύνσεις, ακόμα και χωρίς να γνωρίζονται. Μια ωραία και ευγενική συνήθεια, που όμως μας ξενίζει και μας αγχώνει λίγο. "Γιάννη αυτός σε χαιρέτισε κι εσύ όχι". "Γιάννη πρέπει να χαιρετάει μόνο ο οδηγός ή και οι @tsapaspan και @Vaggelis82 που κάθονται στο μπροστινό κάθισμα;". Εννοείται πως στο δρόμο κάθε φορά που βλέπουμε πρόβατα, ελάφια, φασιανούς και αγριοκούνελα θυμόμαστε ότι πεινάμε και αρχίζουν τα "ψχλμ" και οι συζητήσεις για τους συνιστώμενους τρόπους μαγειρέματος. Με αυτά και με τούτα μετά από μια βουκολική διαδρομή περίπου 7χλμ φτάνουμε στο Kildalton Cross. Εγώ το είχα φανταστεί σαν ένα μνημείο με τον διάσημο κέλτικο σταυρό. Στην πραγματικότητα πρόκειται μάλλον για μέρος ενός παλιού μικρού νεκροταφείου, δίπλα σε ένα μισοκατεστραμμένο παλιό εκκλησάκι. Ευκαιρία για αρκετές φωτογραφίες ασφαλώς.

Εκεί θυμόμαστε ότι είναι η ώρα της εκδήλωσης των φίλων μας του Καστοριά Whiskey Club για το Ιαπωνικό whisky με τον @sir mihas και κάνουμε μια σύντομη σύνδεση μαζί τους με βιντεοκλήση. Μια δυνατή στιγμή, όπου εκείνοι ζήλευαν που δεν είναι στο Islay μαζί μας κι εμείς που δεν ήμασταν παρόντες, έστω διαδικτυακά, σε αυτή την εκδήλωση.

Η οκτάδα Renault μαζεύεται για μία ομαδική φωτογραφία πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής

 

Sneak preview of Ardbeg distillery

Στην επιστροφή επιτέλους σταματάμε σε ένα αποστακτήριο και συγκεκριμένα στο πρώτο που βρίσκουμε στο δρόμο μας, το Ardbeg. Εκτός προγράμματος η επίσκεψη, εξάλλου το ραντεβού μας ήταν για αύριο. Ελάχιστα αυτοκίνητα στο parking και γενικότερα στον χώρο του αποστακτηρίου φαίνονται μόνο 2-3 εργάτες που κάνουν κάποιες εργασίες στους εξωτερικούς χώρους. Είναι προφανές ότι εκείνη την ώρα το αποστακτήριο υπολειτουργεί, κι εμείς θα το εκμεταλλευόμασταν κατάλληλα.

Εδώ πρέπει να κάνω μια απαραίτητη παρένθεση για να εξηγήσω λίγο τα έντονα συναισθήματά μου, παρένθεση που θα έχει και τη μορφή σύντομης αναδρομής αλλά και εξομολόγησης. Όπως γνωρίζετε οι περισσότεροι, τα έχω τα χρονάκια μου. Ανακάλυψα το malt whisky το 1996, όταν βρισκόμουν για μερικές εβδομάδες σε ένα άλλο μικρό νησάκι της Σκωτίας, το Great Cumbrae. Έκτοτε αποτελεί το βασικό, σχεδόν αποκλειστικό, αλκοολούχο ποτό που καταναλώνω. Με αφορμή το malt whisky γνωρίστηκα με κάποιους από τους συνοδοιπόρους τούτης εδώ της παρέας το 2005 και από τότε ... ξέρετε, μαζώξεις, tastings κλπ. Παρόλα όμως τα χρονάκια που με συνδέουν με το malt whisky, μόλις τώρα έκανα τα πρώτα μου βήματα στους χώρους ενός αποστακτηρίου. Πρώτη μου επίσκεψη σε αποστακτήριο μετά από κοντά 30 χρόνια με αυτό το χόμπυ. Πώς να εκφράσω λοιπόν τα συναισθήματα; Οι οπαδοί της ΑΕΚ μπορούν να τα συγκρίνουν με αυτά όταν πρωτομπήκαν στο νέο γήπεδο. Δέος, ρίγη, ένα μόνιμο χαμόγελο, τσιμπήστε με να βεβαιωθώ ότι δεν είναι όνειρο. Κλείνω την παρένθεση και να με συμπαθάτε για την συναισθηματική έκρηξη.

Ξεχυνόμαστε στους χώρους του αποστακτηρίου, βγάζουμε βιαστικές φωτογραφίες και δειλά δειλά βάζουμε κεφαλάκι μέσα από οποιαδήποτε ανοιχτή πόρτα βρίσκουμε στο δρόμο μας. Μπαίνουμε εντελώς ανενόχλητοι μέχρι και στην καρδιά του αποστακτηρίου:

Τεράστια έκπληξη από την έλλειψη οποιασδήποτε φύλαξης σε τόσο νευραλγικούς χώρους. Εννοείται βέβαια ότι η συγκεκριμένη παρέα ήταν εντελώς ακίνδυνη για το Ardbeg, αφού η συμπεριφορά μας ήταν αντίστοιχη με αυτήν που έχουν ευλαβείς πιστοί που μπαίνουν σε ένα ερημικό ξωκλήσι για προσκύνημα.

Μαζευόμαστε για μια ομαδική φωτογραφία, από τις καλύτερες του επίτιμου φωτογράφου της εκδρομής @tsapaspan πριν αναχωρήσουμε για το Port Ellen.

Επιστρέφουμε στο χωριό για φαγητό και καλωσορίζουμε και τους αργοπορημένους του άλλου αυτοκινήτου με πρώτη εμφάνιση @Corry Vreckan. Οι περισσότεροι πηγαίνουν για μια μπύρα ή dram whisky στο Ardview, αλλά εγώ εντελώς πτώμα από το ταξίδι και την έλλειψη ύπνου κάνω ένα μπάνιο και πέφτω αναίσθητος για ύπνο. ο συγκάτοικός μου στο δωμάτιο @tolisrocks πλήρωσε την απόφασή του να πάει στην pub, καθώς όταν επέστρεψε το ροχαλητό μου ακουγόταν έξω στον δρόμο και για να κοιμηθεί ο καψερός αναγκάστηκε να με ξυπνήσει!

Κάπου εδώ ολοκληρώνεται μία τεράστια σε διάρκεια και συναισθήματα ημέρα. Stay tuned για τις επόμενες. Τα guided tours & tastings στα αποστακτήρια δεν έχουν καν ξεκινήσει!

[tsapaspan]

Εμένα πάλι νομίζω θα μου μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη η μυρωδιά που υπήρχε στο προαύλιο του Ardbeg (δεν είμαι σιγουρος από που ερχόταν) που αργότερα την συναντήσαμε και σε άλλα αποστακτήρια. Αυτή η μυρωδιά της μαγειρεμένων σιτηρών, γλυκιά, με την αλμύρα του θαλασσινού αέρα νομίζω ότι την έχω ακόμα στην μύτη μου. 

(Εδώ η φωτό με μια ελαφριά επεξεργασία να τονίσουμε τον ουρανό από πίσω)

Εγω να προσθέσω ότι όταν κάποιοι μπήκαν στην μισάνοιχτη πόρτα που έγραφε «stills room» πίστεψα ότι κάπου εκεί είχε τελειώσει το ταξίδι μας και μάλλον την επόμενη μέρα που θα πηγαίναμε για το tour μας στο Ardbeg θα μας περίμεναν στην είσοδο ο διευθυντής του αποστακτηρίου με την αστυνομία για να μας απελάσουν από την χώρα, τελικά οι Σκωτσέζοι αποδείχθηκαν πολύ χαλαροί τύποι και πολύ φιλικοί κάτι που διαπιστώσαμε και την επόμενη μέρα με το @corpus όταν κάναμε μάντραπήδα στο lagavulin για να βγούμε στην προβλήτα και μπήκαμε σε χώρο που απαγορευόταν η είσοδος.

[mallios]

12 hours ago, Wisdom said:

Τεράστια έκπληξη από την έλλειψη οποιασδήποτε φύλαξης σε τόσο νευραλγικούς χώρους.

 

10 hours ago, tsapaspan said:

πίστεψα ότι κάπου εκεί είχε τελειώσει το ταξίδι μας και μάλλον την επόμενη μέρα που θα πηγαίναμε για το tour μας στο Ardbeg θα μας περίμεναν στην είσοδο ο διευθυντής του αποστακτηρίου με την αστυνομία

Είναι λίγο περίεργο το συναίσθημα και το γεγονός αυτό, αλλά στο Ardbeg όσες φορές έχω πάει σε ώρες εκτός λειτουργίας, μπήκα σχεδόν παντού και κανείς δεν είπε κάτι. Από την άλλη, πρέπει να σκεφτούμε ότι δεν είναι Ελλάδα εκεί, δεν μπαίνουν άνθρωποι να κάνουν καταστροφές ή να κλέψουν χαλκό. Επίσης έχει κάμερες.

Για να το κάνετε εικόνα στο μυαλό σας, στο Laddie, η βραδινή βάρδια είναι 2 άτομα, η μπροστινή πόρτα κλειδωμένη... και η πίσω / στο πλάι, ανοιχτή και όποιος θέλει μπαίνει. Απλά... δεν μπαίνουν.

10 hours ago, tsapaspan said:

Εμένα πάλι νομίζω θα μου μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη η μυρωδιά που υπήρχε στο προαύλιο του Ardbeg (δεν είμαι σιγουρος από που ερχόταν)

Νομίζω πετύχαμε το μέγιστο δυνατό σε αρώματα αφού πρέπει να είχε τελειώσει η απόσταξη (spirit stills) οπότε "έτρεχε" το mash tun για τo επόμενο fermentation και αν κατάλαβα καλά πρέπει είτε να δούλευε και η πρώτη απόσταξη (wash stills) για το επόμενο batch ή να καθαρίζανε του άμβυκες. Δεν ήταν μόνο ένα άρωμα, δεν ήταν μόνο το mash tun που έβγαζε αυτή την οσμή, οπότε μάλλον ήσουν τυχερός.

[mallios]

12 hours ago, Wisdom said:

Εγώ το είχα φανταστεί σαν ένα μνημείο με τον διάσημο κέλτικο σταυρό. Στην πραγματικότητα πρόκειται μάλλον για μέρος ενός παλιού μικρού νεκροταφείου, δίπλα σε ένα μισοκατεστραμμένο παλιό εκκλησάκι.

https://www.islayinfo.com/about-islay/key-places/kildalton-cross 

https://www.historicenvironment.scot/visit-a-place/places/kildalton-cross/history/ 

"The left arm, on the east side, shows Cain slaying Abel, and the right shows the sacrifice of Isaac by Abraham. On the top arm, two angels stand above a figure gripping the jaws of a rearing beast – it’s possible this scene depicts David killing the lion. Above is a horned animal, possibly a sheep."

[mallios]

Renault ακούμε και Renault δεν βλέπουμε (σε όλο του το μεγαλείο)!

Το "πλοίο" που είχε σούστα αντί αμορτισέρ, που σε κάθε φρενάρισμα έφευγε λίγο προς τα αριστερά (στο δρόμο για το Bunna παραλίγο να τελειώσει το ταξίδι στο αριστερό χαντάκι του δρόμου) και που στο δρόμο μετά το Bowmore για Port Ellen οι πίσω επιβάτες πρέπει να ένιωθαν σαν να ήταν στο "ταψί" στο παλιό Λούνα Παρκ.

Στα καλά όμως, χώραγε άνετα και τους 8 μας και δύο σειρές βαλίτσες μαζί με άλλα πράγματα. Βγήκε ανέπαφο από κάθε περιπέτεια και βγήκε χώρο να παρκάρει και στο Edi.

[mallios]

Ο καιρός την πρώτη ημέρα, 30.04, μας υποδέχτηκε έτσι!

Port Askaig

Port Ellen

[Chrisous]

Ναι, ναι, ναι. Τέτοιες ιστορίες και αφηγήσεις θέλουμε @Wisdom, σε ευχαριστούμε που τις μοιράζεσαι μαζί μας και μας κάνεις να ζηλεύουμε ακόμα περισσότερο. Αντε και οι υπόλοιποι Αϊλαταξιδιώτες να γράφουν, μη κρατάτε τις εμπειρίες για την πάρτη σας μοναχοφάηδες 😂

[Wisdom]

Τρίτο post

Έγινα δέκτης δικαιολογημένων παραπόνων για τη μεγάλη αργοπορία της συνέχειας. Όντως ψάχνω να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να συνεχίσω, αλλά τελευταία δεν είναι και πολύ εύκολο. Όπως καταλαβαίνετε τέτοιου είδους posts παίρνουν αρκετό χρόνο. Δυστυχώς ούτε τώρα έχω αυτήν την πολυτέλεια, αλλά για να μην παραγίνει τεράστιο το κενό, σκέφτηκα να κάνω ένα γρήγορο εμβόλιμο post, μεταξύ της Day 1 και της Day 2.

Όπως ανέφερα σε προηγούμενο, από την Οκτάδα Renault, οι 5 μέναμε σε ένα Airbnb, το οποίο ήταν ανώτερο των προσδοκιών μας. Γνωρίζαμε ήδη την ιδανική τοποθεσία του εντός του Port Ellen, αλλά όταν μπήκαμε μέσα είχαμε ευχάριστες εκπλήξεις. Τουλάχιστον εγώ που δεν είχα κάνει καμιά ιδιαίτερη προετοιμασία να ελέγξω εξονυχιστικά την σελίδα του στην πλατφόρμα. Αναλυτικές οδηγίες για το κάθε τι, πατάκια να αφήνουμε τα παπούτσια μας, αρκετά μπάνια, μεγάλη κουζίνα με τραπεζαρία και όλα τα απαραίτητα, σαλονάκι με τηλεόραση, επιτραπέζια κλπ. Όμως αυτό που προσωπικά μου έκανε περισσότερη εντύπωση από όλα ήταν ότι και το Airbnb φώναζε δυνατά whisky. Παντού.

Για του λόγου του αληθές, ορίστε μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες από πράγματα που βρήκαμε εκεί.

Από βιβλία:

Μέχρι εντυπωσιακά κουτιά από μπουκάλια:

Που δυστυχώς ήταν άδεια...

Μέχρι και ψαγμένα βιβλία (αρκετά παραπάνω από τουριστικούς οδηγούς) για το Islay και τα υπόλοιπα νησιά της Σκωτίας:

Με αυτές τις ανέσεις στο σπίτι, αυτή την βιβλιοθήκη, τα επιτραπέζια, την Smart TV στην οποία προβάλαμε εύκολα μέσω κατοπτρισμού/AirPlay το πρόγραμμα της ελληνικής τηλεόρασης, αλλά κυρίως τη φοβερή παρέα που είχαμε, άνετα θα μπορούσαμε να μείνουμε εκεί για πολλές περισσότερες ημέρες. Δυστυχώς όμως τα διαζύγια είναι ακριβά...

Και κάπου εκεί που συνεννοούμαστε τι ώρα θα ξυπνήσουμε την άλλη μέρα το πρωί για το Ardbeg, οι τολμηροί της παρέας @corpus και @tsapaspan μας ανακοινώνουν την απόφασή τους να ξυπνήσουν πολύ πιο πρωί για να πάνε με τα πόδια! Χρησιμοποίησα σε προηγούμενο post τη λέξη "προσκύνημα", όχι τυχαία. Όσοι έχετε πάει στην Τήνο, θα έχετε δει φαντάζομαι στον φαρδύ δρόμο που ξεκινάει από το λιμάνι και καταλήγει στην Μεγαλόχαρη πως δεξιά έχει έναν διάδρομο στρωμένο με κόκκινη μοκέτα για όσους πιστούς έχουν τάμα να πάνε μέχρι τον ναό με τα γόνατα. Και σχεδόν καθημερινά υπάρχουν αρκετοί που το κάνουν. Ε, κάπως έτσι σκέφτηκαν και οι φίλοι μας ότι ήθελαν να κάνουν την πρώτη τους επίσκεψη στα συγκεκριμένα αποστακτήρια, με επιπλέον bonus ότι ήξεραν πως για να φτάσουν στο Ardbeg θα έπρεπε να περάσουν πρώτα από το υπό κατασκευή Portitruan, μετά από το Laphroaig και το Lagavulin και όλα αυτά μέσα σε μια υπέροχη διαδρομή στη φύση του Islay και με ιδανικές καιρικές συνθήκες.

Σημειωτέον ότι ο παραλληλισμός με την κόκκινη μοκέτα-διάδρομο της Τήνου είναι και οπτικός, καθώς όπως θα μάθαινα και εγώ από πρώτο χέρι το επόμενο απόγευμα, αυτό το φοβερό "three distilleries path" είναι ένα ωραιότατο πεζοδρόμιο & ποδηλατόδρομος με κοκκινωπό χρώμα, ξεκάθαρα οριοθετημένο και ασφαλέστατα διαχωρισμένο από τον δρόμο για τα αυτοκίνητα με τον οποίο κινείται παράλληλα.

Περισσότερα όμως γι αυτό στο επόμενο post, το οποίο θα ξεκινήσει με ARDBEG.

[Bandit]

Όπως λέει και ο γουγλης η απόσταση είναι 1 ώρα και 10 λεπτά. Μια χαρά απόσταση για ξεκίνημα της μέρας.

[tsapaspan]

Πολύ ωραία διαδρομή το “three distilleries path” και υπέροχο σκωτσέζικο τοπίο με αρκετή υγρασία (σχεδόν ψιλόβροχο). Εγώ σίγουρα το ευχαριστήθηκα, νομίζω και ο φίλος @corpus, ότι έπρεπε για ξεκίνημα της μέρας και της εκδρομής. Του χρόνου με ποδήλατο 😂😂

η ψχλ έτοιμος να ορμήξει…

Μόλις είδε τον @corpus προσκύνησε

[Chrisous]

Υπέροχα τοπία