Jump to content
  • Welcome to our whiskyforum

    Dear Guest,

    On behalf of whiskyforum.gr and Hellenic Malt Whisky Society, we would like to thank you for visiting our forum. Feel free to navigate to our forum and enjoy content and topics. Always remember that our forum is free for all and if you share the same passion or you just want to be informed about whisky, you are more than welcome to join us!

    forum21.png

    Slainte!

TΗΕ LOST CAMPBELTOWN DISTILLERIES


Recommended Posts

ARDLUSSA DISTILLERY, CAMPBELTOWN.

Ιδιοκτήτες: THE ARDLUSSA DISTILLERY COMPANY.

 Το αποστακτήριο χτίστηκε το 1879 και είναι από τα πιο νέα αποστακτήρια της

 Το malt που παραγόταν ονομαζόταν Campbeltown Malt, και η παραγωγική ικανότητα ήταν (για το 1885) περίπου 118.000 gallons.

 Τα γραφεία (έδρα) του αποστακτηρίου ήταν στην Γλασκόβη ενώ υπεύθυνος

 Υπεύθυνος ταμειακός υπάλληλος (και για τα φορολογικά) ήταν κάποιος εν ονόματι Hilly.

Τα Maltings αποτελούνται από ένα ιδιαίτερα μεγάλο κτήριο, 180 feet μήκος επί 48 feet πλάτος και περίπου 40 feet ύψος το οποίο αποτελούνταν από τρεις ορόφους. (το πόδι είναι 30,48 cm 180 x 48 = 55x15 περίπου)

Ο επάνω όροφος ήταν η αποθήκη σιτηρών (κριθαριού) και στο κέντρο της βρίσκονταν δύο δεξαμενές εμποτισμού από τις οποίες το βρεγμένο κριθάρι (χρησιμοποιώντας θυρίδες με ειδικές βαλβίδες) διοχετευόταν στο malting floor από κάτω..

Ο πιο κάτω όροφος είχε δύο αχυρώνες (πιο καλά…κριθ-αχυρώνες) με ξεχωριστά πατώματα ο καθένας από τα οποία το κριθάρι, όταν πλέον στέγνωνε καλά, διοχετευόταν με ειδικό ασανσέρ στο Kiln, το πάτωμα του οποίου αποτελούταν από διάτρητα κεραμίδια (συνήθης τακτική για να αποβάλλεται όποιο προϊόν της καύσης παρέμενε στον φούρνο - αποξηραντήρα αλλά και να διοχετεύεται αέρας)

Στον πρώτο όροφο ήταν ο μύλος (Mill), ο οποίος διέθετα ένα ζευγάρι «malt crushers» (λογικά πέτρες θραύσης του σπόρου) και φυσικά τα ανάλογα μηχανήματα που υποστήριζαν όλο το κτήριο.

Το διπλανό κτήριο ήταν Mash House (το κτήριο επεξεργασίας του χυλού).

Ήταν ένα ισόγειο κτήριο με άπλετο φως το οποίο το προσωπικό διατηρούσε ιδιαίτερα καθαρό για τον επισκέπτη και διέθετε ένα μεταλλικό Mash-tun, 15 feet διάμετρο και 6 feet βάθος, με τους χαρακτηριστικούς «αναδευτήρες» εργαλείο για να ανακατεύει τον χυλό.

Η ιδιαιτερότητα του αποστακτηρίου είναι ότι η περισσότερη δουλειά γίνεται χρησιμοποιώντας την βαρύτητα (το κριθάρι πέφτει από τον ένα όροφο στον άλλο μέχρι να καταλήξει στο mashinh tun οπότε εξοικονομούνται και ανθρώπινοι πόροι αλλά και σακιά μεταφοράς του κριθαριού.

Στην συνέχεια υπάρχουν δύο «ψυγεία» Morton’s και ένα σετ Coolers τα οποία είναι τοποθετημένα στο ύπαιθρο και έχουν δυνατότητα ψύξης 3,000 gallons σε μισή ώρα.

Σε κοντινή απόσταση από το Κτήριο Ζύμωσης (Brewing House) υπάρχει μία αίθουσα με ανοικτή οροφή η οποία έχει άπλετο φωτισμό και την ονόμαζαν Tun Room και μέσα στην οποία υπήρχαν έξη Wash-backs τα οποία περιείχαν το καθένα 8,200 gallons, και ένα Wash Charger ίδιας χωρητικότητας.

Στην συνέχεια βρίσκεται το κτήριο απόσταξης (Still House) το οποίο περιέχει ένα Wash Still με χωρητικότητα 18,000 gallons και ένα Spirit Still με χωρητικότητα 3,560 gallons, εκ των οποίων το πρώτο θερμαινόταν με ατμό και το δεύτερο με φωτιά.

Υπηρχαν ακόμα εκτεθειμένα τα συνήθη Chargers, Receivers, και το Safe, ενώ υπήρχε και ένα Worm Tub (σωλήνας αποστακτήρα).

Στην συνέχεια βρισκόταν το Spirit Store, 42 feet επί 27, το οποίο περιείχε ένα Vat (βαρέλι ζύμωσης) το οποίο χωρούσε 2,176 gallons και εν συνεχεία βρίσκονταν οι αποθήκες οι οποίες ήταν η μεν πρώτη 195 feet μήκος επί 63 πλάτος και η άλλη 160 feet μήκος επί 48 πλάτος. Και οι δύο αποθήκες είχαν οροφή τοξοειδούς μορφής (τοξοειδής κατασκευή) οι οποίες δεν χρειαζόντουσαν υποστηρίγματα η κεντρική κολόνα.

Κατά την επίσκεψη του Alfred Barnard στο αποστακτήριο υπήρχαν 18,000 casks.

Τέλος στις εγκαταστάσεις υπήρχαν και οι απαραίτητες υπηρεσίες και εργαστήρια για επεξεργασία των βαρελιών, αποθήκες / χώροι ξήρανσης τύρφης, στάβλοι, σιδεράδικο για τα στεφάνια των βαρελιών, χώροι για την εξυπηρέτηση των πωλήσεων και φυσικά το μηχανοστάσιο με την ατμομηχανή και ένα ατμοβραστήρα 22 feet μήκος και 7 1/2 feet διάμετρο, μία μηχανή 2 με ισχύ μάλλον μεταξύ 17- 20 αλόγων (το μεταφέρω με επιφύλαξη, μπορεί να ήταν και η απλή των 2 αλόγων).

ALBYN

 Ιδιοκτησία: Messrs WILLIAM M'KERSIE & Co. (κατά την επίσκεψη του Barnard)

 Χτίστηκε το 1830 από τους γονείς των ιδιοκτητών William M’Kersie

Το αποστακτήριο βρίσκεται στο Millknowe, στα προάστια του Campbeltown. Από την είσοδο του αποστακτηρίου μπορεί κανείς να απολαύσει την θέα προς το Bengoillean και τα δάση του Lime Craigs, που ήταν ιδιοκτησία του Δούκα του Argyle.

Γενικά η θέα είναι πολύ καλή από το αποστακτήριο και η τοποθεσία περιλαμβάνει τοπίο τόσο από τους λόφους όσος και από την “λίμνη” (Campbeltown Loch. Το αποστακτήριο βρίσκεται περίπου ένα μίλι μακριά από την αποβάθρα και καταλαμβάνει συνολικά έκταση 1,5 acres (4047 τετραγωνικά μέτρα).

Οι εγκαταστάσεις απαρτίζονταν από δύο Σιταποθήκες (Granaries), τέσσερις Κριθαρο-αχυρώνες (Malt Barns) με τις συνήθεις δεξαμενές εμποτίσματος και δύο κεντρικούς φούρνους (Kilns) με αεριζόμενο δάπεδο από κεραμίδια.

Χρησιμοποιούσαν μόνο τύρφη για την ξήρανση την οποία προμηθεύονταν από τις Hebrides (αρχιπέλαγος της Σκωτίας με σύμπλεγμα νήσων / δυτικό – ανατολικό / το οποίο διαθέτει τα παλαιοτέρα πετρώματα)

Υπήρχε ακόμα ένα Mill House καθώς και χώροι τροφοδοσίας (Stores), ένα Mash Tun με διάμετρο 14-foot και με τον απαραίτητο μηχανισμό περιστροφής (ανάδευσης).

Υπήρχε ακόμη:

 μία ατμομηχανή ισχύος 14 ίππων,

 ένα μεγάλος ατμοβραστήρας / λέβητας 24 feet μήκος και 8 feet διάμετρο ;

 Έξη Wash Backs, με χωρητικότητα 5,000 gallons το καθένα

 Low Wines και Wash Charger;

 Τρεις αποστακτήρες (Pot Stills) των οποίων η χωρητικότητα ήταν 2.500 gallons, 1.650 και and 580 gallons,

 Receivers (δοχεία υποδοχής),

 Δύο Heaters (θερμαντικά μηχανήματα),

 Δύο Coolers παλαιάς μορφής,

 Spirit Store, Vat (βαρέλι ζύμωσης) και

 Πέντε μεγάλες αποθήκες οι οποίες χωρούσαν 2.000 casks καθώς και οι συνήθεις εγκαταστάσεις επεξεργασίας βαρελιών, μηχανουργείο, σιδηρουργείο κλπ.

Το νερό που χρησιμοποιούσαν στο αποστακτήριο προερχόταν από την Crosshills Loch. Στο αποστακτήριο απασχολούνται έντεκα υπάλληλοι και οι περισσότερες δουλειές γίνονταν χειρονακτικά.

Ο υπεύθυνος παραγωγής κατά την επίσκεψη του Barnard ονομαζόταν J. McDougal.

Το malt που παραγόταν ήταν τυπικό Highland Malt, και κυρίως το πουλούσαν σε Glasgow, Ayrshire, και Λονδίνο.

Η ετήσια παραγωγή ήταν 85.000 gallons.

ARGYLLΤο αποστακτήριο βρισκόταν στην Longrow Street, στην Βόρεια πλευρά της πόλης.

Χτίστηκε το 1844 και ήταν ένα ιδιαίτερα προσεγμένο και «συμπαγές» αποστακτήριο, και ενώ έχει χτισθεί αρκετά παλαιά ενσωματώνει πάρα πολλές καινοτομίες.

Οι εγκαταστάσεις καλύπτουν έκταση ενός acre (4047 τετρ. Μέτρα) και είναι προσβάσιμες από μία προσεγμένη και λιτή είσοδο.

Στις εγκαταστάσεις υπάρχουν γραφεία για το αποστακτήριο και τους φοροτεχνικούς υπαλλήλους (Excise gentlemen / officers: δεν υπάρχει ακριβής μετάφραση, αναζητώντας, μάλλον πρόκειται για τους υπαλλήλους που υπολόγιζαν και επέβαλλαν τον φόρο κατανάλωσης, κάτι σαν λογιστές ή τελωνειακούς, αφού τα πιο πολλά αποστακτήρια βρίσκονταν κοντά σε αποβάθρες και έδιωχναν άμεσα μετά την παραγωγή ή εμφιάλωση το ουίσκι).

Εντός της περίφραξης βρίσκονταν και τα υπόλοιπα κτήρια τα οποία επικοινωνούσαν μεταξύ τους και βρίσκονταν σε κυκλική διάταξη καλύπτοντας τον χώρο γύρο από την αυλή.

Υπάρχει επίσης ένα ευρύχωρο κτήριο τροφοδοσίας κριθαριού (Barley Store), ένας κριθαρο-αχυρώνας (Malt Barn) 120 feet μήκος επί 28 feet πλάτος, με τις συνήθεις δεξαμενές εμποτίσματος, έναν κεντρικό φούρνο με δάπεδο κεραμικό όπου χρησιμοποιούσαν μόνο τύρφη για την, κτήριο τροφοδοσίας του μύλου αλέσματος (Mill Stores) και ο μύλος (Mill).

Υπήρχε μία ατμομηχανή ισχύος 8 ίππων και ένας βραστήρας/λέβητας 18 feet μήκος επί 5 feet διάμετρο, που «εφοδίαζε» τον κινητήρα.

Το Mash Tun ήταν 12 feet σε διάμετρο και 5 feet σε βάθος.

Υπήρχαν επίσης:

 Πέντε (5) Washbacks με χωρητικότητα το καθένα 3.900 gallons,

 Ένα Wash Charger,

 Ένα Low Wines και ένα Feints Charger (feints: τα πρώτα και τα τελευταία παράγωγα της απόσταξης)

 Δύο Pot Stills, το πρώτο με χωρητικότητα 1.070 gallons και το δεύτερο με χωρητικότητα 686 gallons

 Τρεις Receivers

 Δύο Heaters με χωρητικότητα ο καθένας 1.000 gallons.

Υπήρχαν συνολικά πέντε (5) αποθήκες οι οποίες μπορούσαν να αποθηκεύουν 600 casks,

Ένα Spirit Store με Vat (βαρέλι ζύμωσης) με χωρητικότητα 1.360 gallons.

Το νερό που χρησιμοποιούσε το αποστακτήριο προερχόταν κυρίως από την Λίμνη και συμπληρωνόταν όταν χρειαζόταν από ένα βαθύ πηγάδι που υπήρχε στις εγκαταστάσεις.

Το ουίσκι που παραγόταν ήταν το Campbeltown Malt και το πουλούσαν κυρίως σε Glasgow και Αγγλία.

Η ετήσια παραγωγή ανερχόταν σε 40.000 gallons.

BEN MORE DISTILLERY, CAMPBELTOWN.Ιδιοκτήτες: BULLOCH, LADE & CO.

Δεν υπάρχει καταγεγραμμένη ημερομηνία ίδρυσης ενώ είναι και από τα λίγα αποστακτήρια που δεν υπάρχει καμία επίσημη σελίδα στο internet που να αναφέρεται στην ίδρυση του.

Σίγουρα ιδρύθηκε μετά το 1830 αφού αναφέρεται ιστορικά σαν ένα από τα «¨νέα» αποστακτήρια του Campbeltown.

To 1927 παροπλίστηκε πλήρως ενώ μέχρι τότε οι εγκαταστάσεις είχαν μετατραπεί και χρησιμοποιούνταν από μία εταιρία τοπικών λεωφορείων, την West Coast Motors.

Επειδή η περιγραφή του Barnard είναι εξαιρετική και δημιουργεί την εικόνα της εποχής, μεταφράζω πιστά:

«Ένας περίπατος ενός τετάρτου της ώρας, προσπερνώντας την αποβάθρα και εν διαμέσω του Kinloch Park, μας έφερε στο Ben Μore Distillery. Ποτέ δεν καταλάβαμε πλήρως γιατί αυτό το κομμάτι γης, αποστραγγισμένο από την θάλασσα και χωρίς κανένα θάμνο ή λουλούδι, αποκαλείται πάρκο!.

Προς το παρόν είναι ένα χωράφι / μία αλάνα για παιδία και είναι «θυσιασμένο» για την επισκευή διχτυών ψαρέματος και για πλύσιμο οικιακών ειδών / οικοκυρικά.

Αυτό που θα μπορούσε να είναι ένας χαμογελαστός παράδεισος λουλουδιών και κηπευτικών ακριβώς δίπλα στην θάλασσα, έχει αφηθεί σαν αγριότοπος από ένα «τσιγγούνικο» φειδωλό τοπικό συμβούλιο.

Φαίνεται ότι οι μεγιστάνες του Campbeltown είναι ικανοποιημένοι με το να φτιάχνουν ουίσκι και αφήνουν τα πράγματα να είναι όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι. Χίλιες φορές κατά την διάρκεια της επίσκεψής μας στην Whisky Metropolis επιθυμήσαμε την σκιά των δέντρων ή ένα ήσυχο σκιερό μέρος να ξαποστάσουμε και να χαζέψουμε την όμορφη θάλασσα και τους μακρινούς λόφους που φυλάνε την είσοδο στον κόλπο και είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του τοπίου. Αναπτύξαμε μεγάλη αγάπη / εκτίμηση σε αυτούς τους λόφους, ίσως γιατί δεν υπήρχαν και τόσα πολλά να θαυμάσουμε.»

(προσωπικά νομίζω ότι έχω την εικόνα, και αν την συνδυάσω με τον χάρτη του Campbeltown….σχεδόν βλέπω το τοπίο)

Δυτικά από το Benmore Distillery βρίσκεται η Dalruadhain, η αρχαία πρωτεύουσα της Σκωτίας. Το τοπίο έχει αλλάξει αρκετά και στην θέση των κάστρων και των οχυρών υπάρχουν τώρα αποστακτήρια.

Οι εγκαταστάσεις του Benmore βρίσκονται στην Saddell Street, περίπου ένα τέταρτο του μιλίου από την αποβάθρα και τα κοινοτικά/δημοτικά και βλέπει προς την λίμνη και το Loch and Kinloch Park. Είναι το πρώτο από τα τρία «νέα» αποστακτήρια του Campbeltown και η εξωτερική του όψη θυμίζει πιο πολύ δημοτικό κτήριο παρά μία «βιομηχανία» απόσταξης.

Το κτήριο το οποίο περιλαμβάνει και ένα σπίτι για τον διευθυντή στα δεξιά την εισόδου, αποτελείται από ένα τετράγωνο σύμπλεγμα οικοδομημάτων ανεγερμένο γύρω από μία όμορφη επιστρωμένη αυλή. Όλο μαζί καλύπτει έκταση δύο acres εδάφους το οποίο είναι πλήρως περιφραγμένο. Μπαίνοντας από την κύρια είσοδο βλέπουμε την καινούργια καπνοδόχο η οποία αντικατέστησε την παλιά η οποία καταστράφηκε από μία ανεμοθύελλα..

Συνεχίζω από Barnard «Ο Manager, Mr. Ferguson, μας οδήγησε πρώτα στις τρεις μεγάλες Granaries (σιταποθήκες), οι οποίες εκείνη την περίοδο περιείχαν περίπου 4.000 quarters κριθαριού. Από εκεί κατεβήκαμε στο Malt Barn (σιτοβολώνας όπου ζυμωνόταν το κριθάρι) το οποίο λέγεται ότι είναι το μεγαλύτερο στο Campbeltown, με διαστάσεις 156 feet μήκος επί 48 feet πλάτος, το οποίο είχε ένα concrete floor (εδώ μάλλον εννοεί σκυροδετημένο/τσιμεντένιο πάτωμα) και ήταν πολύ καλά φωτισμένο. Το Steep (μηχάνημα ποτίσματος) ήταν φτιαγμένο από χυτοσίδηρο (cast-iron), και όταν ήταν επαρκώς εμποτισμένο με νερό, το κριθάρι διοχετευόταν με βαλβίδες στο κάτω μέρος που βρισκόταν το πάτωμα αποξήρανσης.

Από εκεί περάσαμε στον καμίνι (Kiln), ένα ψηλό κτήριο 48 feet square, το οποίο είχε δάπεδο από συρματόσχοινο. Παρατηρήσαμε μία νέα κάμινο η οποία ήταν συνδεδεμένη με το καμίνι και η οποία είχε κατασκευαστεί πρόσφατα, όπου το τούβλο είχε αντικατασταθεί με χαλυβδόφυλλα (sheet iron), η οποία όχι μόνο εξοικονομούσε καύσιμα αλλά παρήγαγε μεγαλύτερο τράβηγμα (ρούφηγμα καμινάδας).

Το Malt Store είναι 42 feet επί 3° feet (εδώ πρέπει να έχει γίνει λάθος και να εννοεί 42Χ30) και γειτονεύει με την κάμινο. Από εκεί το αποξηραμένο/στεγνωμένο κριθάρι διοχετεύεται μέσω χοανών και ασανσέρ στο Mill (μύλο) και περνάει μέσα από ένα εξαίσιο ζευγάρι μεταλλικών κυλίνδρων θραύσης οι οποίοι κινούνται με ατμό. Το grist (αλεσμένο κριθάρι) κυλάει μέσα σε μία χοάνη από όπου μεταφέρεται με ταινιόδρομο σε χώρο αποθήκευση, 10 ft πάνω από το the Mash Tun (βαρέλι χυλού)».

Στην συνέχεια υπήρχε το Mash House, ένα στενόμακρο κτήριο όπου υπήρχε ένα κυλινδρικό Mash Tun, με δυνατότητα πολτοποίησης 400 bushels σε κάθε mash, και εξοπλισμένο με το συνήθη περιστροφικό μηχανισμό ανακατέματος το οποίο κινούταν με ατμό.

Πάνω από αυτό το «δοχείο» βρισκόταν ένα από τα Steel's Mashing Machines, μέσα από τα οποία περνούσα το αλεσμένο κριθάρι μαζί με ζεματιστό νερό πριν φτάσει στο Mash Tun. Φεύγοντας από το Tun, το υλικό της ζύμωσης έπεφτε Underback, ένα δοχείο φτιαγμένο από χυτοσίδηρο και χωρητικότητας 1.600 gallons. Από εκεί διοχετευόταν στα Coolers, και μέσω ενός πατενταρισμένου Refrigerator (ψυγείου) μέσα στα Wash Backs.

Στην συνέχεια βρίσκεται το Tun Room, ένα ευχάριστο και όμορφο διαμέρισμα στο οποίο είχαν τοποθετηθεί 6 Wash Backs, με χωρητικότητα 5,400 gallons το καθένα. Το οινοπνευματώδες, που τώρα αποκαλείται wash – κυλάει από τα Backs (μόνο με την βαρύτητα / χωρίς υποβοήθηση) στο Wash Charger, το οποίο μηχάνημα «διοικεί» το αποστακτήριο.

Περνώντας από μία πλατφόρμα, για να κόψουμε δρόμο, κατεβαίνουμε μία σκάλα και οδηγούμαστε στο Still House, το οποίο και ήταν ένα υπόδειγμα / μοντέλο για την εποχή του τόσο όσον αφορά στον εξοπλισμό όσο και στην κατασκευή του. Περιέχει δύο καλογυαλισμένα Pot Stills, τα οποία διαθέτουν μία πατενταρισμένη βαλβίδα αέρα και τα οποία θερμαίνονται από κλίβανους. Η χωρητικότητά τους είναι περίπου 1,200 και 2,500 gallons.

Από τα Stills ο ατμός περνάει διαμέσου του worm-tub (ένα μεγάλο ξύλινο δοχείο το οποίο είναι στην ύπαιθρο) και στο οποίο ανανεώνεται συνέχεια το κρύο νερό. Το Spirit στην συνέχεια περνάει από το Safe το οποίο βρίσκεται Running-) Room (μάλλον εδώ είναι ορθογραφικό λάθος και εννοεί Tuning Room), το οποίο επισκεφθήκαμε στην συνέχεια. Στο δωμάτιο υπάρχουν ένα Spirit Receiver, δύο Low wines, Feints Receivers και Chargers, καθώς και ένα Sample Safe.

Το απόσταγμα ρέει από το Spirit Receiver διαμέσου ενός χάλκινου σωλήνα μέσα στο Vat, το οποίο χωράει περίπου 2,000 gallons,και μετά στο Spirit Store, όπου μπαίνει σε βαρέλια, ζυγίζεται και τοποθετείται η ετικέτα ώστε, στην συνέχεια, να αποσταλεί στην άλλη άκρη της αυλής στα duty-free Warehouses.

Υπάρχουν τέσσερις duty-free αποθήκες οι οποίες έχουν χτισθεί από τούβλα και πέτρα και οι οποίες την εποχή που επισκέφθηκε το αποστακτήριο ο Barnard περιείχαν περίπου 3,000 casks.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: όλη η δουλειά στο αποστακτήριο γίνεται εκμεταλλευόμενη το «νόμο της βαρύτητας» και υπάρχει μόνο μία αντλία σε όλο το αποστακτήριο. Υπάρχει επίσης στις εγκαταστάσεις ο Συνεταιρισμός/βαρελοποιία, υπηρεσία συλλογής απορριμμάτων (σχετικό «αμαξάκι») καθώς και διάφορα εξωτερικά κτήρια.

Η προστασία ενάντια στην φωτιά διασφαλίζεται με την ύπαρξη σε κάθε όροφο «extincteurs and hand grenades» (δεν νομίζω να εννοεί εδώ χειροβομβίδες!!! / μάλλον αποσβεστήρες και μηχανήματα χειρός για την κατάσβεση – φτυάρια κλπ) καθώς και ένα πλήρες εξοπλισμό από σωλήνες και μάνικες. Σε περίπτωση φωτιάς, τα αποκαΐδια και τα ιζήματα διοχετεύονται σε ένα «σουρωτήρι» και με ένα πολύ απλό μηχανισμό περνάνε κάτω στο «αμαξάκι» για την απόρριψη.

Το νερό το οποίο χρησιμοποιείται είναι από πηγές εντός των εγκαταστάσεων του αποστακτηρίου και οι ιδιοκτήτες ισχυρίζονται ότι είναι πολύ καλύτερο από το νερό της λίμνης.

Η ετήσια παραγωγή pure Malt whisky ανέρχεται σε περίπου 125,000 gallons.

BURNSIDE (Campbeltown)

Ιδρύθηκε το 1825 από πέντε αρχικά μετόχους / συνεργάτες.

Βρισκόταν στο Witchburn Road στις πλαγιές του Ben Gullion («βουνό» λόφος μάλλον στο οποίο πήγαιναν εκδρομή οι κάτοικοι του Campbeltown για να μαζέψουν βατόμουρα και διάφορα άλλα τοπικά φυτά), μισό μίλι από το κέντρο του Campbeltown

Μεταφέρθηκε ιδιοκτησιακά στους Colvil & Greenlees το 1840, οι οποίοι είχαν επίσης και το Argyll.

Το αποστακτήριο έκλεινε ανά περιόδους από το 1888 έως το 1918 όπου και η παραγωγή επαναλαμβανόταν ή ξανασταματούσε ,μέχρι και το 1924 όπου και το αποστακτήριο έκλεισε οριστικά.

Διέθετε δύο Pot stills και δύο washbacks με χωρητικότητα 6/5.500 gallon και είχε ετήσια παραγωγή περίπου 100.000 gallons.

Συνήθως τα κτήρια του αποστακτηρίου και ο εξοπλισμός χρησιμοποιούταν κατά καιρούς από το Springbank και πρόσφατα από το Balvenie.

‘Όπως τα περισσότερα από τα αποστακτήρια αυτά, το επισκέφθηκε ο Alfred Barnard το 1887

Μετά το κλείσιμό του το 1924 μετατράπηκε σε γαλακτοβιομηχανία. Τα κτήρια υπάρχουν ακόμα ανέπαφα.

Σύμφωνα με άλλες πηγές πιο ενημερωμένες από τον Barnard, ιδρύθηκε από τους McMurchy, Ralston & Co..

Οι αρχικοί μέτοχοι ήταν οι: Alexander και Hugh Greenlees, maltsters; James Ryburn, αρτοποιός, John Colvill, σαμαροποιός, και ο Robert McMurchy

BROOMBRAE

Το Broombrae distillery χτίστηκε το 1833 αλλά δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για αυτό και τα χαρακτηριστικά του. Η πιο σαφής απόδειξη ότι υπήρχε είναι τα σπίτια της περιοχής τα οποίο στο οικόσημο τους έχουν και το όνομα του Broombrae. Σύμφωνα με τα έθιμα της περιοχής και της Σκωτίας γενικότερα οι ονομασίες των σπιτιών αφορούσαν σε υπαρκτά πρόσωπα ή αντικείμενα, οπότε συμπεραίνουμε ότι υπήρχε το αποστακτήριο

Σύμφωνα με πληροφορίες το αποστακτήριο είχε κτιστεί στην αντίθετη πλευρά από το Woodland Place στην γωνία των οδών Dalaruan Street και High Street.

Υποθετικά το Woodland Place πρέπει να ήταν περίπου εκεί που βρίσκονται οι κερασιές (δέντρα) κοντά στο Glen Scotia, οπότε το Broombrae distillery πρέπει να ήταν βορειοδυτικά του Benmore Distillery.

CALEDONIAN DISTILLERY

To Caledonian Distillery χτίστηκε στην αντίθετη πλευρά από το Big Kiln το 1823 από τον Peter Stewart & Co. (Big Kiln Street , δρόμος στο Campbeltown που οδηγεί δυτικά στο Machrihanish γνωστό για το γήπεδο γκολφ, το λιμάνι αλλά και για την έντονη στρατιωτική του ιστορία σαν βάση των βομβαρδιστικών / V-bombers)

Παρόλα αυτά ξεκίνησε να δουλεύει το 1825 και συνέχισε την παραγωγή μέχρι το 1840,οπότε και χρεοκόπησε. Στην συνέχεια το αγοράστηκε από τον James Johnstone αλλά βγήκε εκτός παραγωγής άλλες δύο φορές και το 1851 έκλεισε οριστικά.

Δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί επακριβώς η τοποθεσία του Caledonian Distillery αλλά πρέπει να είναι κάπου κοντά στην γωνία των οδών Big Kiln Street, Glebe Street, Burnside Street, and Lorne Street.

CAMPBELTOWN (CAMPBELTOWN).

Ιδρύθηκε το 1815.

Ήταν το πρώτο νόμιμο αποστακτήριο Longrow street του Campbeltown.

Ξεκίνησε σαν ένας συνεταιρισμός (partnership) του John MacTaggart και του John Beth ο οποίος ήταν τραπεζίτης.

Το 1835 πουλήθηκε στον Charles Rowatt ο οποίος το επινοικίασε (leased) στον Hector Henderson.

Το 1852 πήρε την ονομασία Campbeltown Distillery Co.

Συνέχισε την παραγωγή malt whisky μέχρι και το 1924. Διέθετε δύο Pot stills και δύο washbacks με χωρητικότητα 5/3.000 gallon και η ετήσια παραγωγή του ήταν περίπου 60.000 gallons.

Το νερό που χρησιμοποιούσε το έπερνε από το δίκτυο του Campbeltown. Μερικά από τα κτήρια του αποστακτηρίου υπάρχουν ακόμη και χρησιμοποιούνται σήμερα από ένα έμπορο αυτοκινήτων.

Όπως τα περισσότερα από τα αποστακτήρια αυτά, το επισκέφθηκε ο Alfred Barnard το 1887

DALARUAN

Ιδιοκτήτες: DAVID COLVILL & Co.

Διευθύνων Σύμβουλος (το 1887, κατά την επίσκεψη του Barnard) ήταν ο Charles Colvill Greenlees.

Ιδρύθηκε το 1824 από τον Charles ColviII ο οποίος ήταν ο παππούς του David Colvill που ήταν Δ.Σ. κατά την επίσκεψη του Barnard.

Το Dalaruan Distillery βρίσκεται στο Lochend, το κλασσικό / παραδοσιακό κομμάτι της πόλης και οφείλει την ονομασία του στο Dalruhadhain, το οποίο είναι το παλιό «ναυτικό» όνομα της πόλης.

Λίγο πριν την επίσκεψη του Barnard η Messrs. David Colvill & Co προχώρησε σε πολύ σημαντικές προσθήκες στις εγκαταστάσεις και τον εξοπλισμό με αποτέλεσμα η έκταση του αποστακτηρίου και των εγκαταστάσεων να αυξηθεί σε 3 acres.

Μπαίνοντας από την αυλή οδηγούμαστε μέσω μίας σκάλας στα κεντρικά γραφεία όπου βρίσκεται ο manager του αποστακτηρίου.

Στην συνέχεια οδηγούμαστε στις κυρίως εγκαταστάσεις του αποστακτηρίου που αποτελούνται από τρία Barley Lofts και τέσσερα Malt-barns (αποθήκη κριθαριού), τα οποία ήταν κτισμένα από πέτρα και είχαν άπλετο φωτισμό. Σύμφωνα με τις μετρήσεις οι τέσσερις κριθ-αποθήκες είχαν τις ακόλουθες διαστάσεις

­ No.l και 2 ήταν 100 feet επί 31,

­ No. 3 ήταν 90 feet επί 32,

­ No. 4 ήταν 90 feet επί 36.

Τα τρία από τα Steeps στα κτήρια αυτά μπορούσαν να καταβρέξουν 8 τόνους και τους υπόλοιπους έξι που ήδη υπήρχαν ταυτόχρονα. Συνδεδεμένα με τα Maltings υπάρχουν δύο κεντρικά Kilns τα οποία είναι περίπου 33 τετραγωνικά feet και έχουν δάπεδο από κεραμίδια Bridgwater.

Για την ξήρανση του κριθαριού χρησιμοποιούσαν μόνο τύρφη.

Υπήρχε ακόμα ο Μύλος (Mill) με τον σχετικό προβλεπόμενο εξοπλισμό, το grist-loft και το συνηθισμένο συλλέκτης/χωνί Hopper που τροφοδοτούσε το Tun. Από εκεί το κριθάρι πήγαινε στο Mash House το οποίο ήταν ένα κτήριο ιδιαίτερα ευρύχωρο και περιείχε τα coppers θέρμανσης και ένα μεγάλο Mash Tun που μπορούσε να επεξεργαστεί 2,000 bushels (1 bushel = 35,3 λίτρα ή 36,4 κυβικά μέτρα) την ίδια στιγμή και επίσης το Underback το οποίο είναι τοποθετημένο κάτω από το Tun.

Τα coolers, το οποία ήταν φτιαγμένα από σίδερο και ήταν αρκετά μεγάλα ήταν τοποθετημένα σε ανοιχτό χώρο (ύπαιθρο) ώστε να μπορούν να κρυώνουν τα Worts γρήγορα.

Στην συνέχεια υπήρχε το Tun Room το οποίο είχε με την σειρά του εφτά (7) Washbacks, ενώ στην συνέχεια υπήρχε το Still-House, που είχε τρία Pot Stills, με χωρητικότητα 2.750, 1.886, και 850 gallons περίπου. Το Wash Charger ήταν τοποθετημένο πιο ψηλά από τα άλλα «μηχανήματα» αλλά τα τρία Receivers ήταν σχεδόν χωμένα στο πάτωμα.

Ακριβώς δίπλα στο Still House ήταν το Spirit Store, το οποίο είχε ένα Vat με χωρητικότητα 1050 gallons, και αρκετά κοντά μία ατμομηχανή ισχύος 7 ίππων και με ένα boiler το οποίο ήταν 20 feet μήκος και με 7 feet διάμετρο.

Υπήρχαν ακόμα 5 Bonded Warehouses (με διπλά τοιχώματα), οι οποίες ήταν κατανεμημένες σε όλη την έκταση των εγκαταστάσεων και οι οποίες ήταν: 130 feet μήκος επί 60 πλάτος οι μεγαλύτερες και οι οποίες χωρούσαν περίπου 3.000 casks.

Μέσα στην περίφραξη των εγκαταστάσεων υπήρχαν τρία φρεάτια (9 feet από το έδαφος) τα οποία περιείχαν φυσικές πηγές με εξαιρετική καθαρότητα και οι οποίες χρησιμοποιούνταν κυρίως για την μείωση των αναγκών σε εφοδιασμό νερού εκτός αποστακτηρίου.

Όπως και σε άλλα αποστακτήρια του Campbeltown η περισσότερη δουλειά γινόταν με το «νόμο της βαρύτητας» και το συνολικό προσωπικό ανερχόταν σε 19 υπαλλήλους.

Το ουίσκι ήταν κλασσικό Campbeltown Malt και πήγαινε προς πώληση κυρίως στο Λονδίνο, τις δυτικές ακτές της Σκωτίας και τις αποικίες.

Η ετήσια παραγωγή ήταν 112,000 gallons.

DALINTOBER DISTILLERY, CAMPBELTOWN.

Ιδιοκτήτες: REID & COLVILLES.

Dalintober σημαίνει η κοιλάδα με τις πηγές.

Οι εγκαταστάσεις και τα κτήρια του αποστακτηρίου καλύπτουν περίπου acres εδάφους και έχουν πρόσοψη στο Kinloch Park περίπου πεντακόσια feet και διαθέτει την καλύτερη θέα από όλα τα αποστακτήρια του Campbeltown η οποία συμπεριλαμβάνει την πόλη, τα βουνά και τον κόλπο.

Οι εγκαταστάσεις αναγέρθηκαν το 1832, και βρίσκονται περίπου ένα τέταρτο του μιλίου από το Steam Boat Pier (προβλήτα του ατμόπλοιου) και το λιμάνι. Οι εγκαταστάσεις αποτελούνται από μία διπλή σειρά πέτρινων κτηρίων κλειστά / περιφραγμένα στο τέλος κάθε πλευράς με σταδιακή / συστηματική ανύψωση και έξυπνη προσαρμογή στις διάφορες διαδικασίες του Malting και Distilling (υπενθυμίζω ότι οι πιο πολλές δουλειές γίνονταν εκμεταλλευόμενες την βαρύτητα).

Περνώντας μέσα από μία είσοδο με πέτρινες καμάρες φτάνουμε στην μακρόστενη αυλή όπου τα κτήρια του αποστακτηρίου βρίσκονταν ταξινομημένα περιμετρικά.

Δεξιά βρίσκονταν τα γραφεία, τα μαγαζιά και οι αποθήκες. Αριστερά βρίσκονταν τα Maltings και το Grain Loft, καθώς και τα Distilling και Brewing Houses. Κατά την περίοδο της επίσκεψης του Barnard, manager του αποστακτηρίου ήταν ένας πολύ γνωστός Distiller, ο κ. Archibald Purseli, στον οποίο οφείλεται και η λεπτομερής περιγραφή της διαδικασίας απόσταξης που ακολουθεί.

Το κριθάρι (Barley) οδηγείται με αμαξάκια από το Wharf (αποβάθρα) στα ιδιόκτητα αμαξάκια του αποστακτηρίου και ανυψώνονται με τροχαλία στους τρεις ορόφους της Granary (σιταποθήκης) η οποία έχει χωρητικότητα 3,500 quarters από grain.

Όταν απαιτείται το κριθάρι πέφτει διαμέσω μίας θυρίδας με ρυθμιζόμενη ροή μέσα Steeps (δοχεία εμποτισμού) τα οποία βρίσκονται από κάτω και τα οποία είναι ήδη μερικώς γεμάτα με νερό. Εκεί το κριθάρι μουλιάζει για περίπου 48 με 50 ώρες όποτε και το νερό στραγγίζεται χρησιμοποιώντας ένα «ψευτοδάπεδο» διάτρητο δάπεδο.

Το υγραμένο κριθάρι μετακινείται χειρονακτικά!!! στην συνέχεια στα Malt floors,τέσσερα υπήρχαν, τα οποία ήταν τσιμεντένια και είχαν δυνατότητα να επεξεργάζονται 2.400 bushels την εβδομάδα. Στην συνέχεια διασκορπίζονται στα floors, και ανακατεύονται και μοιράζονται συχνά σε διαφορετικές συχνότητες ανάλογα με την κατάσταση της ατμόσφαιρας, μέχρι να φυτρώσουν επαρκώς και κατάλληλα, κάτι που σημαίνει ότι η φύτρα που δημιουργείται (το βλασταράκι) είναι περίπου τα δύο τρίτα του σπόρου

Την στιγμή αυτή το κριθάρι Barley ονομάζεται Malt (βύνη) και οδηγείται στα ξηραντικά kilns, όπου και διασκορπίζεται στο έδαφος, περίπου δεκαπέντε πόδια πιο ψηλά από τις φλόγες.

Τo Malt στην συνέχεια στεγνώνεται επαρκώς και μεταφέρεται στα Stores, που γειτονεύουν με τα Kiln, από όπου όταν απαιτείται πέφτουν μέσα από μία χοάνη (hopper) στον μύλο (Mill) που βρίσκεται από κάτω.

Από το έδαφος του Mill το συνθλιμένο/αλεσμένο κριθάρι ανυψώνεται με ασανσέρ στο Grist-(περίπου 10ft πιο ψηλά) το οποίο βρίσκεται πάνω από το Mash-house, και από το οποίο κυλάει διαμέσω θυρίδας ακριβώς μέσα στο Mash- Tun.

Το Mash Tun έχει 14 feet διάμετρο και 5 feet βάθος και διαθέτει μέσα μηχάνημα ανάδευσης διπλής ενεργείας το οποίο κινείται με ατμό. Καθώς το Malt οδηγείται μέσα στο Mash Tun προστίθεται νερό αρκετά υψηλής θερμοκρασίας και επακολουθούν δύο παρόμοιες διαδικασίες με πιο αυξημένη θερμοκρασία νερού αυτή την φορά.

Μετά από αυτή την διαδικασία το υγρό αποκαλείται πλέον Worts και απαντλείται από Tun, μέσα σε ένα μηχάνημα με μορφή δίσκου / βαθύ πιάτου το οποίο λέγεται Underback, και έχει 9 feet διάμετρο και 5 βάθος, και το οποίο βρίσκεται στο έδαφος.

Από αυτό το δοχείο το worts αντλείται στα coolers που βρίσκονται από πάνω και ψύχονται με φυσικό τρόπο μέχρι να φτάσουν σε κατάλληλη θερμοκρασία. Στην συνέχεια οδηγείται μέσω της βαρύτητας στα Wash-backs ή (όπως αλλιώς λέγονται) στα Fermenting Tuns. Υπάρχουν έξη τέτοια Wash-Backs τα οποία χωράνε το καθένα περίπου 8.000 gallons, και τα οποία βρίσκονται δίπλα στους τοίχους ενός καλά φωτισμένου και ψηλού εσωτερικού Hall. Άμεσα μόλις το υγρό κυλίσει μέσα στα Wash Backs προστίθεται μαγιά και η ωρίμανση ξεκινάει άμεσα και συνεχίζεται για περίπου 36 ώρες (λίγο πιο πολύ ή πιο λίγο ανάλογα με την ποιότητα και ποσότητα κλπ)

Το υγρό, μόλις τελειώσει η διαδικασία ωρίμανσης, ονομάζεται Wash, και αντλείται μέσα στο Wash Charger, ένα μεγάλο ξύλινο μηχάνημα το οποίο βρίσκεται σε μία αίθουσα στο Still House

Το Dalintober διέθετε τρία Pot Stills τα οποία θερμαίνονταν από καμίνους. To Wash έρεε υποβοηθούμενο από την βαρύτητα μέσα στο Wash Still, ένα χάλκινο δοχείο το οποίο χωρούσε 3.293 gallons. Από το Wash Still το προϊόν πηγαίνει μέσα στο worm ή condenser. Υπάρχουν δύο τέτοια σετ από wοrms, το καθένα τοποθετημένο μέσα σε μία μεγάλη ξύλινη δεξαμενή η οποία βρίσκεται υπερυψωμένη έξω στο ύπαιθρο και στις οποίες ανανεώνεται συνεχώς το κρύο νερό.

Αυτά τα worms (σκουλήκια σε ελεύθερη μετάφραση) είναι κυλινδρικοί σωλήνες με περίπου 7 inches διάμετρο (1 inches = 2,54 cm) και η οποία διάμετρος μειώνεται σε 5inches στο τέλος του σωλήνα.

Από το worm, το οινοπνευματώδες περνάει μέσα στο safe, ένα μηχάνημα για δοκιμαστικούς ελέγχους, και μετά στο Low Wines Receiver, ένα ξύλινο δοχείο 10 1/4 feet διάμετρο και 3 1/2 feet βάθος, από όπου με δοχεία περνάει πιο πάνω στο the Low Wines και στο Feints Charger, ένα δοχείο το οποίο είναι τοποθετημένο πιο ψηλά και το οποίο χωράει 2.462 gallons.

Αυτό το Charger είναι τοποθετημένο έτσι ώστε να μπορεί να «διοικεί» τα άλλα δύο Stills, στα οποία το «ακάθαρτο» ακόμα οινοπνευματώδες περνάει ξανά απόσταξη. Αυτά τα δύο Stills ονομάζονται Low Wines και Feints Stills και χωράνε 1.073 and 1.066 gallons περίπου.

Από αυτά τα Stills το προϊόν περνάει πάλι μέσα από τους ψυκτικούς σωλήνες (σωλήνες) όπου καταλήγει σαν απόσταγμα καθαρό και οδηγείται στο Spirit Receiver, από όπου τροφοδοτείται σε μία δεξαμενή η οποία χωράει 2.426 gallons και βρίσκεται στο Spirit Store.

Στην συνέχεια το απόσταγμα γεμίζει τα βαρέλια, ζυγίζεται, και μαρκάρεται από τους Excise Officers (υπάλληλοι που αντιστοιχούν τους φόρους), και τοποθετείται είτε σε μία bonded warehouses ή αποστέλλεται απευθείας στους πελάτες που έχουν παραγγείλει.

Υπάρχουν πέντε αποθήκες στο Dalintober, η οποίες κατά την επίσκεψη είχαν 1600 casks. Κατά την επίσκεψη του Barnard γινόντουσαν αλλαγές και προσθήκες στην αποθήκη Νο 4 με σκοπό να γίνει η μεγαλύτερη στο Campbeltown.

Τέλος υπήρχαν στο αποστακτήριο και τα συνήθη τμήματα με την ατμομηχανή (18 horse power engine) και ένα steam boiler, είκοσι feet μήκος επί 6 feet διάμετρο. Υπήρχε ακόμα ο συνεταιρισμός/βαρελοποιία, η αποθήκη των casks, ταμίες και φυσικά οι Excise offices.

Το νερό που χρησιμοποιούσαν στο Dalintober προερχόταν από τους λόφους μπροστά από το αποστακτήριο και από ένα βαθύ πηγάδι μέσα στις εγκαταστάσεις.

Το Whisky ήταν κλασσικό Campbeltown Malts, και η ετήσια παραγωγή ήταν (το 1884-5) 120,000 gallons.

GLENGYLE

Ιδρύθηκε το 1872 από τον William Mitchell και ολοκληρώθηκε το 1873.

Ο Mitchell είχε προηγουμένως ασχοληθεί με το Springbank Distillery αλλά μετά από μία διαμάχη με τον αδερφό του John Mitchell, με τον οποίο ήταν συνιδιοκτήτες του Springbank, στην αρχή ενώθηκε με τα άλλα του αδέρφια που είχαν το Reichlachan Distillery προτού επιχειρήσει να ανεξαρτητοποιηθεί ανοίγοντας δικό του αποστακτήριο.

Το 1919 το αποστακτήριο πωλήθηκε σαν αποτέλεσμα της μετά-πολεμικής οικονομικής κρίσης η οποία επηρέασε πάρα πολύ όλη την περιοχή του Campbeltown.

Το 1924 το αποστακτήριο άλλαξε ξανά ιδιοκτησία και το 1925 σταμάτησε την παραγωγή και εκποίησε όλη την παραγωγή και το στοκ που υπήρχε.

Στην συνέχεια και για πολύ λίγο οι εγκαταστάσεις χρησιμοποιηθήκαν σαν πεδίο σκοποβολής (εξάσκησης). Μία προσπάθεια για να ξαναλειτουργήσει το αποστακτήριο έγινε από Maurice Bloch,ο οποίος με τον αδερφό του ήταν ιδιοκτήτες του Glen Scotia distillery αλλά απέτυχε εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το ίδιο αποτέλεσμα είχε και μία δεύτερη προσπάθεια από τον Campbell Henderson Ltd. Η οποία έγινε το 1950s.

Στα τέλη του 2000 η εταιρία Mitchell's Glengyle Ltd σχηματίστηκε με σκοπό να εκσυγχρονίσει και να ξανακτίσει το Glengyle distillery. Οι Mitchell's συνδέονταν με το Springbank distillery και οι παραγωγή και των δύο γινόταν με την επίβλεψη του Mr. Hedley Wright, ο οποίος είναι απόγονος της οικογένειας Mitchell Family, που ήταν οι αρχικοί ιδιοκτήτες.

Κατά τα επόμενα χρόνια τα κτήρια ανασκευάστηκαν και επιδιορθώθηκαν σύμφωνα με συγκεκριμένα standard, και ξαναστήθηκαν σύμφωνα με τον ισχύοντα οικιστικό κανονισμό της περιοχής και των κτηρίων της (που προστατεύεται από το νόμο).

Προστέθηκαν νέα Stills, νέα malt mills, ένα mash tun καιι τα washbacks σε συνδυασμό με τα ήδη υπάρχοντα μηχανήματα / εξοπλισμό. Στην πραγματικότητα όλα αυτά δεν ήταν ακριβώς καινούργια αφού προερχόντουσαν από άλλα αποστακτήρια τα οποία είτε είχαν σταματήσει την παραγωγική διαδικασία είτε είχαν πλεόνασμα σε εξοπλισμό αλλά είχαν χρησιμοποιήσει και τον αρχικό original Glengyle εξοπλισμό και εξαρτήματα.

Η παραγωγή στο νέο Glengyle distillery ξεκίνησε το 2004 και το νέο απόσταγμα αναμένεται να είναι έτοιμο το 2014.

Το Glengyle είναι το πρώτο νέο αποστακτήριο της χιλιετίας και είναι ένα από τα νέα αποστακτήρια που χαρακτηρίζουν το ρεύμα ανανέωσης και ανοίγματος νέων αποστακτηρίων όπως τα Arran, το επίσης και νεότερο Blackwood distillery στα Shetland και το νεότερο του Islay, το Kilchoman.

Το whisky από το νέο Glengyle distillery δεν θα έχει το όνομα Glengyle, αλλά μάλλον θα χρησιμοποιεί το όνομα Kilkerran.

Αυτό γίνεται για να αποφευχθεί η σύγχυση με το vatted malt που έχει το ίδιο όνομα και επειδή επίσης παραδοσιακά, τα Campbeltown malts δεν ονομάζονται από καμία κοιλάδα (Glen).

Το όνομα Kilkerran προέρχεται από το Gaelic: «Ceann Loch Cille Chiarain» (το οποίο σημαίνει: το κεφάλι της λίμνης του Saint Kieran's cell"), το οποίο είναι το όνομα της τοποθεσίας/μέρους που Saint Kieran πιστεύεται ότι είχε το θρησκευτικό του «κελί» (προφανώς ήταν κάτι σαν μοναχός/ασκητής) και όπυς τώρα βρίσκεται το νεότερο/σύγχρονο Campbeltown.

GLEN NEVIS DISTILLERY, CAMPBELTOWN.

Ιδιοκτήτες: D. MACCALLUM & CO.

Το αποστακτήριο είναι αρκετά νέο στην περιοχή και κτίστηκε το 1877.

Βρίσκεται κάτω από το «φρύδι» του λόφου Gallow Hill, και κοιτάζει προς τον κεντρικό δρόμο και έχει θαυμάσια θέα προς τις πλαγιές του λόφου.

Τα κτήρια είναι ορθογώνια κατανεμημένα και εσωκλείουν μία μεγάλη αυλή καλύπτοντας έκταση δύο acres, και έχουν μπροστινή έκταση (πρόσοψη/πρασιά) περίπου 440 feet. Το αποστακτήριο έχει επιβλητική όψη και είναι σε στυλ «bath modern» (δεν βρήκα κάποιο τέτοιο στυλ, μάλλον εννοεί το στυλ των κτηρίων που έδινα στα νέα δημόσια λουτρά, με τα παραλληλόγραμμα παράθυρα και την απόλυτη γεωμετρία) περικλείοντας όλες τις νέες εφαρμογές και τις βελτιώσεις των ημερών του.

Τα Warehouses, Barley Stores, και τα Kilns βρίσκονταν σε παράλληλη διάταξη με τον δρόμο, ενώ τα Kilns είχαν κατασκευαστεί με το πρότυπο της στενής/κοντινής απόστασης με την κάμινο. Είχαν πάτωμα από συρματόπλεγμα ώστε να μπορεί να διαπερνά η καμένη τύρφη και να αρωματίζει το κριθάρι, κάτι που αποτελεί και το κύριο χαρακτηριστικό του Campbeltown Malt.

Τα Kilns μπορούσαν να επεξεργαστούν 90 quarters κριθαριού το καθένα κάθε 4 μέρες. Γειτονικά με τα Kilns βρίσκονται τα Malting Stores και ο μύλος (Mill) για να αλέσουν το κριθάρι πριν πάει χυλοποίηση (mashing).

Μέσα στο αποστακτήριο υπάρχει ένα μεγάλο Mash-tun με το βελτιωμένο πατενταρισμένο μηχανισμό για το ανακάτεμα, μία μεγάλη μηχανή 8 ίππων και ένα Steam Boiler 22 feet μήκος και 7 feet διάμετρο. Υπήρχε επίσης μία φυγόκεντρος αντλία η οποία οδηγούσε το κριθάρι και το πλεονάζων νερό σε μία υδροδεξαμενή στο εξωτερικό του κτηρίου επιτρέποντας στο αποστακτήριο να χυλοποιεί πιο συχνά.

Υπάρχει ακόμα ένα Underback, ένα Worts Receiver, και ένα Morton's Refrigerator (ψύκτης) μεγάης δυναμικότητας και ψυκτικής ισχύος, υπήρχαν έξη Washbacks, με χωρητικότητα 6.000 gallons.

Υπήρχαν ακόμα ένα Jackback, ένα Wash Charger, τα Low Wines και Feints Receivers (συλλέκτες),καθώς και ένα Spirit Receiver στο οποίο έχει προστεθεί ένας δείκτης που ασφαλίζει ότι δεν μπορεί να ανοίξουν ταυτόχρονα τα «κοκοράκια» κάνιστρα φόρτωσης και αποφόρτωσης.

Τα Low Wines και Feints Chargers λειτουργούν σαν τροφοδότες για τα Stills. Το Wash Still, το οποίο ήταν ένα υπέροχο καλογυαλισμένο χάλκινο μηχάνημα/δοχείο είχε χωρητικότητα 3.200 gallons,ενώ το Low Wines Still 2.200 gallons.

Σε αυτά ήταν συνδεδεμένα τα συνήθη Warms για την «υγροποίηση». Ακριβώς δίπλα στο αποστακτήριο υπήρχε μία μεγάλη Spirit Store που περιείχε μία δεξαμενή (Vat) χωρητικότητας 1.920 gallons και όπου γεμίζονταν τα casks πριν πάνε στις αποθήκες.

Αποθήκες υπήρχαν δύο εκ των οποίων η μία ήταν με δύο πατώματα και χωρητικότητα 4.000 casks, και η άλλη με χωρητικότητα 1.000 casks.

Υπήρχε ένας έξοχος συνεταιρισμός/βαρελοποιία για την επισκευή και την αποθήκευση των άδειων casks καθώς και το ευρύχωρο Manager's House μέσα στην αυλή.

Το νερό που χρησιμοποιούσε το αποστακτήριο προερχόταν από το Crosshill Loch, a mile distant, out of the heart of Ben Ghoillan, το υψηλότερο βουνό της περιοχής.

Στο αποστακτήριο απασχολούνταν 12 υπάλληλοι, το ουίσκι ήταν τυπικό Campbeltown Malt και το πουλούσαν κυρίως στον Λονδίνο, την Γλασκόβη και τις αποικίες.

Η ετήσια παραγωγή ήταν 100.000 gallons.

GLENSIDE DISTILLERY, CAMPBELTOWN.Ιδιοκτήτες: GLENSIDE DISTILLERY COMPANY.

MANAGING PARTNER, MR. J. ORR (κατά την επίσκεψη του A. Barnard).

To αποστακτήριο χτίστηκε το 1830 και βρίσκεται περίπου ένα μίλι από το λιμάνι.

Το νερό προέρχεται απευθείας από το Aucholochie Loch και η τροφοδοσία γίνεται από ένα σωλήνα μεγάλου διαμετρήματος (αγωγό) στο πίσω μέρος του αποστακτηρίου. Υπάρχει ακόμα μία πηγή με εξαίσιο νερό εντός των εγκαταστάσεων.

Οι εγκαταστάσεις καλύπτουν δύο acres και αποτελούνται από ένα ακανόνιστο σύστημα κτηρίων τα οποία όλα περικλείονται και ταξινομούνται ως προς το κέντρο τους από μία τοξωτή /με καμάρες είσοδο. Είναι και αυτά παλιομοδίτικά και παραδοσιακά όπως και τα γειτονικά αποστακτήρα, και ενώ κατά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει μεγάλα βήματα προόδου, δεν υπάρχει κάποια διάθεση για ριζική ανανέωση των κτηριακών εγκαταστάσεων.

Σύμφωνα με τον manager του αποστακτηρίου τέτοιες ριζικές αλλαγές δεν θα είχαν κάποιο αντίκτυπο στην ποιότητα του whisky ούτε θα αύξαναν την παραγωγή, οπότε τα κτήρια έμενα ανέπαφα.

Στο Glenside υπάρχουν τρία Barley Lofts με ικανότητα αποθήκευσης 2.000 quarters κριθαριού. Δ’ιπλα υπάρχουν 4 Malt Barns με τα συνηθισμένα Steeps τα οποία συνδέονται με τρία Kilns, τα οποία έχουν πάτωμα από πήλινα κεραμίδια και θερμαίνονται με τύρφη.

Ο μύλος (Mill) περιείχε ένα ζευγάρι Malt Cylinders και το Grist Loft. To Mash House βρισκόταν δίπλα και ήταν ένα πολύ όμορφο λευκοβαμμένο κτήριο το οποίο περιείχε ένα heating copper (χάλκινο μηχάνημα θέρμανσης) και ένα στρογγυλό/κυλινδρικό Mash Tun το οποίο διέθετε την πατενταρισμένη revolving stirring gear (μηχανισμός περιοδικού ανακατέματος),καθώς και ένα μεταλλικό Underback,

Υπήρχε επίσης μία μηχανή ισχύος 12 ίππων και ένα steam boiler, 24 feet μήκος και 6 feet διάμετρο καθώς και ένα παλαιού τύπου έλικα στο ταβάνι για τον αερισμό και την ψύξη του χώρου και επίσης ένα ψυκτικό μηχάνημα Morton's Refrigerator.

Στην συνέχεια υπήρχε το Tun Room, ένα διαμέρισμα με «βαριά» στην όψη κατασκευή το οποίο επικοινωνούσε με το Still House, το οποίο περιείχε 4 Washbacks με χωρητικότητα 8.000 gallons το καθένα.

Το Still House (στο οποίο περνάμε μέσω μίας πόρτας) διέθετε το Wash Still με χωρητικότητα 2.483 gallons και το Spirit Still με χωρητικότητα 1.372 gallons και τα οποία ήταν και τα δύο παλαιού Old Pot τύπου.

Το Still House περιείχε επίσης 3 Receivers και Chargers και το Safe. Δίπλα ακριβώς στο Still House είναι το Spirit Store, ο συνεταιρισμός/βαρελοποιία για τα casks και ένα ξυλουργείο.

Το Glenside διέθετε πέντε Warehouses, οι οποίες ήταν πολύ καλά αεριζόμενες και «στεγνές» / ξηρές και οι οποίες κατά την επίσκεψη του Barnard περιείχαν 1.600 casks. Στο αποστακτήριο εργάζονταν 12 (δώδεκα) υπάλληλοι και το κριθάρι που χρησιμοποιούσαν ήταν κατά κύριο λόγο από το Stirlingshire.

Το προϊόν είναι κλασικό Campbeltown Malt και η ετήσια παραγωγή είναι 70.000 gallons, τα οποία κτά κύριο λόγο πωλούνταν σε London, Liverpool και Glasgow.

GLENRAMSKILL

Το Glenramskill distillery βρισκόταν στην περιοχή Glenramskill η οποία βρισκόταν περίπου ένα μίλι από το κέντρο της πόλης.

Δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για το πότε ιδρύθηκε / κτίστηκε αλλά το 1828 πέρασε στα χέρια McMurchy, Ralston & Co οι οποίο ήταν ιδιοκτήτες του Burnside distillery

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ: για όσους «αρέσκονται» σε κριτικές –δεν εννοώ κάτι κακό- μπορούν να δούν ότι στο Burnside Distillery o Barnard δεν αναφέρει τους McMurchy, Ralston & Co αλλά κάποιους πέντε αρχικά μετόχους/συνέταιρους σαν ιδιοκτήτες του Burnside. Αυτό μου προκαλεί εντύπωση γιατί θεωρώ πιο έγκυρο τον Barnard και δεν μπορώ να θεωρήσω ότι του ξέφυγε κάτι τέτοιο. Παρόλα αυτά έχω ήδη ενημερώσει από άλλες πηγές σχετικά με τους μετόχους και ιδιοκτήτες του Burnside που όπως δείχνουν όλα ήταν οι McMurchy, Ralston & Co.

Με δεδομένο ότι το Bursnide ιδρύθηκε το 1825, αντιλαμβανόμαστε ότι το Glenramskill πρέπει να ιδρύθηκε περίπου στο 1826/7)

Το 1835 οι ιδιοκτήτες έβαλαν προς πώληση το αποστακτήριο και το 1837 το αγόρασε ο Robert Relston ο οποίος όμως το έκλεισε το1852.

Σήμερα τα κτήρια έχουν γίνει σπίτια αλλά στην εσωτερική αυλή υπάρχουν ακόμα οι τοίχοι του αποστακτηρίου.

HAZELBURN DISTILLERY, CAMPBELTOWN.

Ιδιοκτήτες: GREENLEES & COLVILL, LIMITED.

Το Hazelburn distillery ιδρύθηκε τον 18 αιώνα αλλά ξαναχτίστηκε το 1836.

Λέγεται ότι είχε χτισθεί στον χώρο του παλιού Κοινοβουλίου όπου ο James IV., επικεφαλής του Κοινοβουλίου απελευθέρωσε τους υποτακτικούς/υποτελείς των McDonalds.

Οι εγκαταστάσεις καλύπτουν τρία acres γης και έχουν μία δεσπόζουσα εμφάνιση και θέση σε σχέση με το Longrow

(Σημείωση Προσωπική: έψαξα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ και κατέληξα σε αυτήν την έκφραση αντί στο ότι έχουν μία δεσπόζουσα εμφάνιση προς το Longrow. Εδώ ο Barnard μάλλον δείχνει ότι τα δύο αυτά αποστακτήρια είχαν κάποια «κόντρα» και φυσικά δείχνει την προτίμηση του στο Hazelburn).

Έχουν κτισθεί κυρίως με πέτρα και έχουν μία πρόσοψη/πρασιά προς τον δρόμο μήκους 372 feet, με ένα βάθος (κήπος/πρασιά) από τον δρόμο περίπου 247 feet.

Τα περισσότερα αποστακτήρια στο Campbeltown ήταν χτισμένα με τον ίδιο τρόπο και σχέδιο, τα κτήρια να περικυκλώνουν μία αυλή. Σε αντίθεση το Hazelburn εσωκλείει δύο αυλές μέσα στα κτήριά του ενώ περιστοιχίζεται από τρεις δρόμους (βλ. σχετική φωτό).

Από την κύρια μπροστινή είσοδο το αποστακτήριο έχει μία πολύ όμορφη θέα προς τους πράσινους λόφους και τους βοσκότοπους.

Το νερό το οποίο χρησιμοποιούσαν στο Hazelburn προερχόταν από διάφορες πηγές αλλά εκείνο το οποίο προοριζόταν για το mashing προερχόταν από το Crosshill Loch, ενώ για άλλους λόγους υπήρχαν και δύο πολύ καλές πηγές στις εγκαταστάσεις με βάθος σαράντα πόδια και οι οποίες είχαν νερό εξαιρετικής ποιότητας.

Το κριθάρι προερχόταν από το Moray (προφέρεται Murray, στα Scottish Gaelic: Moireibh ή Moireabh, και είναι μία από τις 32 περιοχές τοπικής αυτοδιοίκησης της Scotland. Συνορεύει με τις περιοχές τοπικής αυτοδιοίκησης του Aberdeenshire και του Highland) και το Perthshire (Siorrachd Pheairt στην Gaelic διάλεκτο, επισήμως County of Perth, κομητεία στην κεντρική Σκωτία) και ερχόταν με ατμόπλοιο στην αποβάθρα (περίπου μισό μίλι μακριά) και στην συνέχεια μεταφερόταν προς άμεση αποθήκευση στις κριθ-αποθήκες.

Η είσοδος ήταν κλασικά τοξοειδής με καμάρες , σκεπασμένη όμως, (φαίνεται στο αριστερό κτήριο στην φωτό).

Τα Maltings στο Hazelburn Distillery ήταν πολύ μεγάλα σε μέγεθος και για να πάρουμε μια ιδέα σχετικά με το μέγεθος αναφέρουμε ότι υπήρχαν τρεις όροφοι σιταποθηκών οι οποίες είχαν διαστάσεις 110 feet μήκος και 31 feet πλάτος, ικανές να αποθηκεύσουν δέκα χιλιάδες (10.000) quarters κριθαριού.

Επίσης υπήρχαν πέντε Malt barns με κεραμιδένια ή σκυροδετημένα πατώματα και τα οποία είχαν τις ίδιες διαστάσεις με τις σιταποθήκες. Σε κάθε σιταποθήκη λειτουργούσε ένα πέτρινος διαποτιστής (Steep) ο οποίος ήταν ικανό να επεξεργαστεί (βρέξει) 175 quarters μαζί.

Αυτά τα πολύ μεγάλα κτήρια / όροφοι «διοικούνται» από τρία Kilns τα οποία είναι 36 feet square (τετραγωνικά πόδια) και έχουν έδαφος από το πατενταρισμένο Hermano's συρματόπλεγμα και φυσικά θερμαίνονται / καίνε με τύρφη.

Το Malt διοχετεύεται από τα Malting floors στους κάμινους Kilns με ασανσέρ/ανυψωτές.

Με καθένα από τα Kilns επικοινωνεί το Malt Deposit δημιουργώντας έτσι ένα κεντρικό θάλαμο από όπου βρίσκεται από κάτω το Mill Room το οποίο διαθέτει ένα μεγάλο ζευγάρι μεταλλικών κυλίνδρων για να συνθλίβει το κριθάρι.

Ο μηχανισμός κινείται με ατμό και επεξεργάζεται 2.500 bushels κάθε δέκα ώρες. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το Grist-Loft, το οποί περιέχει ένα Hopper (χοάνη) που συνδέεται με ένα πατενταρισμένο Steel's Patent Mashing Machine επάνω από το Mash-tun.

Στην συνέχεια υπήρχε ένα άλλο κτήριο το οποίο εκτός των άλλων περιείχε δύο δεξαμενές θέρμανσης με χωρητικότητα 2.500 gallons η καθεμία και οι οποίες εφοδίαζαν με ζεστό νερό το Mash Tun, στην συνέχεια υπήρχε το Mash και το Still House τα οποία όλα μαζί αποτελούσαν ένα επιβλητικό κτήριο 64 feet μήκος, 32 feet πλάτος και 42 feet ύψος (για πρώτη νομίζω φορά συναντώ στις μεταφράσεις κτήριο πιο ψηλό από ότι πλατύ).

Στα ανατολικά του υπήρχε τοποθετημένο ένα Circular Mash Tun, με 14 feet διάμετρο και 6 feet βάθος το οποίο τροφοδοτούνταν από mashing machine και το οποίο περιείχε τα συνηθισμένα εργαλεία ανακατέματος τα οποία λειτουργούσαν με ατμό.

Στο ίδιο κτήριο, αλλά σε χαμηλότερο επίπεδο, βρισκόταν το Underback από το οποίο το worts διοχετευόταν στο Worts Receiver που ήταν τοποθετημένο σε πιο ψηλό επίπεδο. Από αυτό το δοχείο το Worts έρρεαν μέσα από ένα μεγάλο Morton's Refrigerator στα Fermenting Tuns.

Μέσα στο ίδιο κτήριο, περνώντας από άλλη μία είσοδο φτάνουμε Tun Room, ένα ευρύχωρο δωμάτιο όπου είναι τοποθετημένα ακουμπιστά στον τοίχο 9 Washbacks, με χωρητικότητα 6.000 gallons το καθένα και τα οποία λειτουργούν όλα μηχανικά.

Ανεβαίνοντας μία σκάλα βρισκόμαστε σε μία μεγάλη αίθουσα μέσα στο Still House όπου είναι τοποθετημένο το Wash- charger, ένα υπέροχο ξύλινο δοχείο, το οποίο χωράει 5.000 gallons καθώς και ένα Low-wines και Feints Charger, ένας παρόμοιος «δίσκος» ο οποίος χωράει 2800 gallons.

Από την ίδια σκάλα κατεβαίνουμε στο ισόγειο του House. Εκεί βρίσκονται τρία Stills, ένα εκ των οποίων είναι το Wash Still το οποίο χωράει 7.000 gallons και το οποίο είναι το μεγαλύτερο στο Campbeltown, και τα υπόλοιπα δύο είναι το Low-wines και το Feints Stills, με χωρητικότητα 1800 gallons το καθένα.

Και τα δύο αυτά Stills έχουν την κλασική Pot Still pattern και είναι φτιαγμένα εξ ολοκλήρου από χαλκό, αλλά έχουν κατασκευαστεί με συγκεκριμένες ποσοστώσεις υλικού.

Περιστοιχίζονται με τούβλα και από κάτω υπάρχει η κάμινος με τέτοιο τρόπο κατασκευασμένη που διαχέει την θερμότητα γύρω γύρω από τα Stills ενώ δεν υπάρχει θέρμανση με ατμό σε αυτά. Υπάρχει όμως μία ιδιαιτερότητα στην μορφή του επάνω μέρους (κεφαλή) των Stills η οποία δεν συναντάται σε άλλο αποστακτήριο. (βλέπε φωτό) Η κεφαλή αντί να έχει το συνηθισμένο σχήμα αχλαδιού, αποτελείται από 32 θαλάμους ή σωλήνες σε κάθε Still, η οποία καταλήγει σε ένα dame (μάλλον εννοεί σε ένα «θηλυκό» / βιδωτό σπείρωμα / ένωση) ακριβώς πριν περάσει στο worm.

Αυτοί οι σωλήνες είναι έγκλειστοι σε ένα χάλκινο δοχείο/κουτί το οποίο χρησιμεύει σαν condenser (συμπυκνωτής), ενώ ένα «ρεύμα» κρύου νερού ρέει συνεχώς γύρω από τους σωλήνες όσο τα Stills είναι σε λειτουργία.

Με αυτό τον τρόπο ένα μεγάλο ποσοστό από το By this means a large proportion από το «έλαιο» της ζύμωσης που με άλλο τρόπο θα εξατμιζόταν και σαν ατμός θα ακολουθούσε το οινοπνευματώδες, επιστρέφει πίσω στο Still, αφήνοντας το καθαρό οινοπνευματώδες «πνεύμα» να περάσει μέσα από τις σωλήνες και να φτάσει στο worm απελευθερωμένο, καθαρό από διάφορες «ακαθαρσίες».

Το ζεσταμένο νερό απαντλείται/ρέει εκτός διαμέσω μίας βαλβίδας υπερχείλισης που βρίσκεται στο πάνω μέρος.

Στην συνέχεια υπήρχε η εσωτερική αυλή στην οποία υπήρχαν τα 3 Worm Tubs που συνδέονταν με τα Stills. Είναι και τα τρία κατασκευασμένα από ξύλο και χωράνε 10.000, 8.000 και 6.000 gallons περίπου. Στην συνέχεια υπήρχε το Ball Room (αίθουσα εκθέσεων), όπου υπήρχε το safe από όπου το «spirit» περνούσε φεύγοντας από το Worm και πηγαίνοντας στο Spirit Receiver, το οποίο χώραγε περίπου 1.700 gallons και το οποίο ήταν μερικώς βυθισμένο στο έδαφος. Υπήρχε ακόμα ένα Low Wines και ένα Feints Receiver που χωρούσαν 2.000 gallons, και από όπου το οινοπνευματώδες κυλούσε / έρεε Low Wines και στο Feints Charger και τα οποία στην ουσία «διοικούσαν» τα Stills.

Στην συνέχεια υπήρχε η δεύτερη «εξωτερική» αυλή όπου υπήρχε το Spirit Store, το οποίο περιείχε τρία μεγάλα Spirit Vats και τον συνηθισμένο εξοπλισμό για το γέμισμα των βαρελιών και το ζύγισμα. Δίπλα βρισκόταν το Racking Store, και το τμήμα του μηχανουργείου ακριβώς απέναντι, το οποίο αποτελούταν από μία μηχανή 14 horse-power καθώς και το steam boiler το οποίο ήταν 23 feet μακρύ και 9 feet διάμετρο.

Οι Bonded Warehouses που υπήρχαν στην συνέχεια ήταν και τα μεγαλύτερα κτίσματα αφού κάλυπταν το τρίτο τμήμα των εγκαταστάσεων, σχεδόν ίδιο σε μέγεθος με τα υπόλοιπα. Υπήρχαν 9 αποθήκες με συνολική έκταση 70.700 square feet (ίσως να υπάρχει λάθος εδώ και να εννοεί 7.700 square feet, αφού μου φαίνεται δύσκολο να είναι πιο μεγάλες από τις κεντρικές αποθήκες στην Γλασκόβη) )και κατά την επίσκεψη του Barnard είχαν αποθηκευμένα 302.000 gallons Whisky.

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ: για τους υπολογισμούς σας:

­ barrel = 36 gallons

­ hogshead = 54 gallons

­ puncheon = 72 gallons

­ butt = 108 gallons

οπότε με απλή διαίρεση βρίσκετε τα casks που υπήρχαν. Προσωπικά νομίζω ότι ο Barnard μετράει σε barrel & hogshead οπότε μιλάμε για 8380 ή 5300 περίπου. Εδώ θα πρέπει να πω ότι είναι και το μόνο αποστακτήριο που αναφέρει γαλόνια και όχι βαρέλια, δίνοντας έτσι μία εκτίμηση μεγέθους η οποία όμως δεν διαφέρει πολύ από άλλα αποστακτήρια)

Σύμφωνα με τον Manager του αποστακτηρίου οι αποθήκες πλήρεις χωράνε περίπου 500.000 gallons. Σημειώνεται ότι οι κεντρικές αποθήκες του Hazelburn βρίσκονται στην Γλασκόβη στην Osborne Street, και είχαν έκταση 39,357 square feet με μία πρόσοψη 254 feet, και περιείχαν 15.000 casks Whisky τα οποία ήταν κατανεμημένα σε 7 μεγάλα stores.

Τα casks ήταν τοποθετημένα σε ξύλινα «ράφια» με τα puncheons κοντά στο έδαφος, τα hogsheads στο κέντρο και τα quarter casks στην κορυφή.

Πίσω πάλι στο Hazelburn. Δίπλα ακριβώς στο Racking Store, υπάρχουν οι εγκαταστάσεις και ο συνεταιρισμός/βαρελοποιία για την αποθήκευση και επιδιόρθωση των cask, ένα ξυλουργείο και μετά, στις πύλες της κεντρικής εισόδου υπάρχουν τα γραφεία manager και των ταμείων καθώς και τα Excise Offices.

Υπήρχαν επίσης γραφεία για δοκιμές και δειγματισμό.

Στο Hazelburn απασχολούνταν είκοσι δύο άτομα και υπάρχουν τρεις Revenue Officers.

Το whisky ήταν τυπικό Campbeltown Malt και η ετήσια παραγωγή το 1885 ήταν 192,000 gallons. Το αποστακτήριο μπορούσε να παράξει μέχρι και 250,000 gallons

KINLOCH DISTILLERY, CAMPBELTOWN.

Ιδιοκτήτες: LAMB, COLVILL & CO. '

Το Kinloch Distillery ξεκίνησε την λειτουργία του το 1823 από τον πατέρα του Mr. Dunlop ο οποίος, μαζί με άλλους συνεργάτες, ξεκίνησαν να δουλεύουν κάτω από την κοινοπραξία Lamb, Colvill & Co. οι οποίοι και κατείχαν το αποστακτήριο μέχρι την επίσκεψη του Barnard.

Πριν να ξεκινήσει την παραγωγή Malt whisky, και για μια μεγάλη χρονική περίοδο, το Kinloch λειτουργούσε σαν Malt Houses και προμήθευε με malt σε διάφορους λαθρέμπορους οι οποίοι παρήγαγαν παράνομα ουίσκι σε εγκαταστάσεις στην κοντινή εξοχή και οι οποίοι ήταν στην ουσία αυτόι που έκαναν τόσο γνωστό το Campbeltown Whisky.

To Kinloch Distillery είναι ένα παλαιό κτήριο το οποίο καλύπτει δύο (2) acres εδάφους και έχει μία πρόσοψη προς το Kinloch Park παραπάνω από 400 feet και ένα βάθος μέχρι το Longrow περίπου 240 feet.

Είναι πολύ κοντά στο loch και στο λιμάνι και η συνεχής κίνηση στο νερό των ψαράδικων και των ατμόπλοιων καθώς και η έντονη ζωή στην αποβάθρα, δίνουν στο αποστακτήριο ένα «χρώμα» περισσότερο ζωντανό και έντονο από οποιοδήποτε άλλο αποστακτήριο στο Campbeltown.

Πριν από την επίσκεψη του Barnard οι εγκαταστάσεις είχαν επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό και είχαν προστεθεί νέα «σκεύη» και μηχανήματα.

Στην αρχή υπήρχαν τα τρία Barley Stores τα οποία περιείχαν μεταλλικά Steeps. Δίπλα υπήρχαν τα τρία Malting Floors τα οποία ήταν όλα με σκυρόδεμα και με μία σκάλα μπορούσες να πας στον επάνω όροφο όπου υπήρχαν τα Malt Kilns, (και αυτά ήταν τρία) εκ των οποίων τα δύο είχαν πάτωμα από κεραμίδι και το τρίτο από συρματόπλεγμα και (όπως σε όλα τα άλλα αποστακτήρια) θερμαίνονταν με τύρφη που έκαιγε σε κάμινους.

Στην συνέχεια υπήρχε το Mill House και τα Stores,τα οποία ήταν πάνω από το Mash Tun και τα οποία διέθεταν τον συνήθη εξοπλισμό για τον εφοδιασμό τους.

Κατεβαίνοντας μία σκάλα πλησιάζουμε το Mash House, το οποίο διαθέτει ένα Mash Tun, 14 feet σε διάμετρο και 5 feet βάθος με τον πατενταρισμένο μηχανισμό ανάδευσης καθώς και δύο μεγάλους heating coppers και το Underback.

Διπλά στο Mash House υπήρχε μία ατμομηχανή 12-horse power και ένα steam boiler, 20 feet μήκος και 6 feet διάμετρο καθώς και δύο μεγάλοι Worm-tubs.

Διασχίζοντας αυτό το δωμάτιο περνάμε στο Tun Room, όπυ υπάρχουν οκτώ Washbacks, με χωρητικότητα 7400gallons το καθένα, με τους «αναδευτήρες» να κινούνται με ατμό.

Σε πιο υψηλό επίπεδο υπάρχει το Wash Charger, με χωρητικότητα 5.224 gallons και ένα Low-wines και Feints Charger με χωρητικότητα 3.458 gallons.

Διασχίζοντας την αυλή φτάνουμε στο Still House, ένα επιβλητικό κτήριο με καθαρές γραμμές όπυ υπάρχουν τρία Pot Stills, εκ των οποίων τα δύο θερμαίνονται με κάμινους και το ένα με ατμό και με περιεκτικότητα 2.900, 1800, και 1700gallons περίπου.

Υπάρχουν στο κτήριο και τρεις Receivers, σε πιο ψηλό επίπεδο, οι οποίοι περιέχουν περίπου 1860, 1781και 1425 gallons.

Στην συνέχεια πηγαίνουμε στο Spirit Store, το οποίο περιέχει ένα Vat με χωρητικότητα 2.292 gallons, και έξω από το δωμάτιο βρίσκονταν τα Coolers και ένα Morton's Refrigerator.

Στην συνέχεια υπήρχαν οι αποθήκες οι οποίες ήταν 3 (τρεις) (εκ παραδρομής αναφέρει τέσσερεις, αλλά δίνει στοιχεία για τρεις) και οι οποίες κάλυπταν όλη την μία πλευρά των εγκαταστάσεων και είχαν τις εξής διαστάσεις:

­ No. I ήταν 100 feet μήκος και 32 πλάτος

­ No. 2 με ογδόντα (80) feet μήκος και 100 feet πλάτος

­ No. 3 ήταν 70 feet μήκος και 200 feet πλάτος

Και στο σύνολό τους περιείχαν κατά την επίσκεψη του Barnard 2.461 casks, ενώ μπορούσαν να χωρέσουν συνολικά περισσότερο από 3.000 casks.

Το νερό προερχόταν από το Crosshill Loch, καθώς και από μία πηγή που παρείχε εξαιρετικό νερό, εντός των εγκαταστάσεων.

Στο Kinloch απασχολούνταν 14 υπάλληλοι και κατά την επίσκεψη του Barnard Chief Excise Officer ήταν ο Mr. Thos Pike.

Υπήρχαν πολύ όμορφα γραφεία για τους ταμίες, τους managers και τους excise. Πρέπει να προστεθεί ότι κατά την επέκταση του αποστακτηρίου είχε αγορασθεί και η γειτονική έκταση με σκοπό την βελτίωση των εγκαταστάσεων.

Το whisky που παραγόταν ήταν κλασικό Campbeltown Malt, η ετήσια παραγωγή ήταν 97.000 gallons και το πουλούσαν κυρίως σε Ayrshire, Glasgow και London.

KYNTIRE

Ιδιοκτήτες: JOHN Ross & Co.

Το Kintyre Distillery είναι μέρος (επιχειρησιακά) του Longrow Distillery.

Βρίσκεται στο Lochend και χτίστηκε λίγο μετά το Longrow, αλλά είναι πιο μοντέρνο σαν κτήριο και λιγότερο διασκορπισμένες οι εγκαταστάσεις του.

Καλύπτει την ίδια έκταση με το Longrow αλλά τα κτήριά του είναι πιο ψηλά και σε πιο ψηλό επίπεδο. Οι εγκαταστάσεις είναι πιο συγκεντρωμένες (compact) με αποτέλεσμα να είναι εύκολη η διαχείρισή τους. Αποτελούνται από δύο Barley Lofts, τρία Malt Barns με τα συνηθισμένα Steeps, ένα Mill House και τα αντίστοιχα Stores.

Διέθετε δύο Kilns τα οποία είχαν πάτωμα από το παραδοσιακό / παλιού τύπου διάτρητο τούβλο και θερμαίνονταν με τύρφη αλλά και κάρβουνο (blind coal: κάρβουνο που καίει χωρίς φλόγα).

Υπήρχε ένα εξαιρετικής ποιότητας Mash Tun, με το συνήθη μηχανισμό ανακατέματος, μία ατμομηχανή 8-horse power ,ένα boiler 20 feet μήκος με 6 feet διάμετρο καθώς και 6 Washbacks.

Το Still House ήταν ένα κεντρικό κτήριο το οποίο περιείχε τρία Pot Stills θερμαινόμενα από κάμινους, τρεις Receivers και ένα Sampling Safe.

Υπήρχε ο παραδοσιακός συνεταιρισμός/βαρελοποιία για τα casks και 5 Warehouses.

Το νερό προερχόταν από πηγή εντός των εγκαταστάσεων ενώ τροφοδοτούνταν και από το Loch, από μία πηγή ψηλά στους λόφους, αλλά κυρίως για το mashing.

Το whisky που παραγόταν ήταν κλασικό Campbeltown Malt και με την ίδια ποιότητα με το Longrow το οποίο ο Barnard είχε δοκιμάσει και αναφέρει ότι ήταν πάρα πολύ καλό.

Η ετήσια παραγωγή ήταν 67.000 gallons.

LOCHEAD DISTILLERY, CAMPBELTOWN.

Ιδιοκτήτες: W. TAYLOR & COMPANY.

Το Lochead Distillery είναι ένα από τα λίγα παραδοσιακά / παλιού τύπου αποστακτήρια στο Campbeltown, κατάλοιπο των παλιών εποχών της παράνομης απόσταξης.

Είναι κτισμένο στις όχθες Lochead Burn και κοντά στο Kinloch Park, και έχει ανοικοδομηθεί το 1824.

Μπαίνοντας από την κύρια είσοδο σε διαπερνά ένας αέρας παλαιότητας και «παρανομίας». Υπάρχει ένα μικρό ρυάκι (στριφογυριστό) που διαπερνά τις εγκαταστάσεις και καταλήγει στην θάλασσα και ένας μεγάλος χώρος για να αράξεις (μάλλον εκεί τα έπιναν κατά την απόσταξη) στον εξωτερικό χώρο.

Κάνει εντύπωση ότι αυτό το κτήριο που αποτελούνταν από αντικριστά παλαιά σπίτια, ένα απαρχαιωμένο mill, και άγνωστο αριθμό παράνομων stills, τώρα πλέον έχει άδεια και είναι ένα νόμιμο αποστακτήριο ενώ ακόμα και ο ίδιος ο χρόνος έχει φερθεί με επιείκεια στα παλιά πέτρινα κτήρια και στους φράχτες. Τώρα πλέον οι εγκαταστάσεις έχουν καταλάβει όλο το οικοδομικό τετράγωνο και καλύπτουν έκταση δυόμιση acres.

Τα τέσσερα παλαιού τύπου / παραδοσιακά Barley Lofts, ή όπως τα έλεγαν παλιά Granaries, βρίσκονται νοτιοανατολικό μέρος των εγκαταστάσεων. Υπάρχουν τέσσερα Malt Floors με τρία Steeps, δύο Kilns, με το πατενταρισμένο German tile πάτωμα και όπου χρησιμοποιείται αποκλειστικά τύρφη για την ξήρανση. Υπάρχουν επίσης δύο πολύ καλά Malt Stores και ένα Mill Room. Το Mash Tun του Lochead λέγεται πως ήταν το μεγαλύτερο στο Campbeltown.

Υπάρχει ακόμα μία ατμομηχανή ισχύος 10 ίππων (ten horse power steam engine) και ένα πολύ μεγάλο Boiler και μία αντλία ατμού.

Το αποστακτήριο είχε 8 Washbacks με χωρητικότητα 8.000 gallons η καθεμία, ένα Wash Charger και δύο Pot Stills τα οποία θερμαίνονταν με ατμό και τα οποία είχαν χωρητικότητα 3.300 και 1800 gallons περίπου. Υπήρχαν δύο Receivers με χωρητικότητα 1.600 gallons το καθένα και τρία Heaters.

Τα Coolers βρίσκονταν σε εξωτερικό χώρο και στριμωγμένα ακριβώς δίπλα στο bum (μάλλον είναι ο χώρος που καθόντουσαν και έκαναν διάλλειμα / έπιναν οι εργάτες) ενώ υπήρχε και ένα Morton's refrigerator.

Ακριβώς δίπλα στα Granaries υπάρχει ένα κεντρικό Spirit Store με ένα Vat με χωρητικότητα 2.000 gallons.

Τέλος υπήρχαν πέντε warehouses ικανές να αποθηκεύσουν περίπου 3.000 casks.

Το Whisky ήταν κλασικό Campbeltown Malt, και κυρίως πήγαινε προς πώληση στην Γλασκόβη. Η ετήσια παραγωγή ήταν περίπου 111.000 gallons.

LOCHRUAN DISTILLERY, CAMPBELTOWN.

Ιδιοκτήτες: THE LOCHRUAN DISTILLERY COMPANY.

MANAGING PARTNER, JOHN McKERSIE.

Το αποστακτήριο οφείλει το όνομά του σε μία λίμνη (loch) που βρίσκεται ανάμεσα στους λόφους περίπου δύο μίλια βορειοανατολικά της πόλης.

Η ονομασία "Lochruan" σημαίνει η κόκκινη λίμνη (στα Gaelic "rua" σημαίνει κόκκινο) και για όποιους έχουν επισκεφθεί την περιοχή το Φθινόπωρο όταν η φθινοπωρινή απόχρωση από τα ρείκια καθρεφτίζεται στα ήρεμα νερά, δεν υπάρχει αμφιβολία σχετικά με την προέλευση του ονόματος.

Το Lochruan Distillery βρίσκεται στους πρόποδες των λόφων που οδηγούν σε αυτή την λίμνη. Χτίστηκε το 1835 και περίπου το 1855 πέρασε στα χέρια των «the Lochruan Distillery Company» οι οποίοι το επεκτείνανε και το αναβάθμισαν ποιοτικά.

Απέχει περίπου τριακόσιες yards (1 yard = 0,9144 μέτρα) από την αποβάθρα του Campbeltown, και είναι κοντά στο Kinloch Park.

Οι εγκαταστάσεις έχουν έκταση περίπου δύο acres. Αποτελούνται από δύο μεγάλες (Granaries) , τέσσερα Malt-barns, το καθένα 86 feet επί 27 feet, δύο αρκετά μεγάλα Kilns, το καθένα 36 feet επί 27 feet, με κεραμιδένια πατώματα και όπου χρησιμοποιούσαν μόνο τύρφη για την ξήρανση.

Υπήρχε ακόμα το mill house και τα stores, ένα Mash-tun, 16 feet σε διάμετρο και 4 1/2 feet σε βάθος,με το κλασικό πατενταρισμένο μηχανισμό ανακατέματος, μία 16-horse power ατμομηχανή και ένα boiler 20 feet με 6 1/2 feet διάμετρο.

Στο Tun-room, που ήταν 58 feet μήκος επί 30 πλάτος και 34 ύψος, (και φωτιζότανε από 10 παράθυρα) υπήρχαν επτά (7) Washbacks, με χωρητικότητα 6.708 gallons το καθένα.

Υπήρχαν ακόμα δύο Wash Chargers, δύο heaters και ένα μεγάλο Morton's Refngerator.

Το Still και Mash House ηταν ένα ισόγειο κτήριο με μεγάλη αίθουσα (70 feet επί 28 feet), με πλακόστρωτο πάτωμα και ασπρισμένους τοίχους και περιείχε τρία παλαιά Pot Stills, με χωρητικότητα 3.245, 1.835 και 1785 gallons περίπου. Υπήρχαν τρία Receivers, ένα πατενταρισμένο safe και μία αντλία ατμού.

Πάνω από το ταβάνι του γειτονικού κτηρίου υπήρχε cooler, και στην διπλανή πόρτα ένα Spirit Store με ένα Wat to το οποίο χωρούσε 1.900 gallons.

Διασκορπισμένες στις εγκαταστάσεις υπήρχαν πέντε μεγάλες warehouses, οι οποίες κατά την επίσκεψη του Barnard περιείχαν παραπάνω από 2.000 casks. Το Whisky ήταν κλασικό Campbeltown Malt, και η ετήσια παραγωγή ανερχόταν σε 85.000 gallons.

Το Lochruan Whisky όφειλε την μεγάλη φήμη του στην εξαιρετική και δυσεύρετη ποιότητα του νερού που χρησιμοποιούσε και στην αγάπη και φροντίδα που επεδείκνυαν οι εργαζόμενοι στην παραγωγή οι οποίοι ήταν συνολικά δώδεκα άτομα.

Το Whisky πωλούνταν κυρίως σε London, Glasgow και τις αποικίες. There are twelve persons employed in the works.

LONGROW DISTILLERY, CAMPBELTOWN.

Ιδιοκτήτες: JOHN Ross & Co.

Το Longrow Distillery παίρνει το όνομά του από τον ομώνυμο δρόμο του Campbeltown o οποίος ήταν από τους πλέον σημαντικούς για την περιοχή αφού στον ίδιο δρόμο υπήρχαν τρία αποστακτήρια.

Το ομώνυμο αποστακτήριο καλύπτει περίπου δύο acres εδάφους και χτίστηκε το 1824 από τον Mr. John Ross, ο οποίος κατά τις πληροφορίες είναι (το 1885) ο παλαιότερος/γεροντότερος εν ζωή Distiller στην Scotland.

Κατά την επίσκεψη του Barnard ήταν περίπου 85 ετών ο οποίος εξακολουθεί να είναι ένας ακμαίος και εγκάρδιος άντρας.

Ο Barnard θεωρεί τον Ross σαν το πιο φιλόξενο από τους ιδιοκτήτες ο οποίος αρεσκόταν να λέει έξυπνα ανέκδοτα με έναν ιδιαίτερα παραστατικό και γλαφυρό τρόπο.

Δίπλα στο Longrow βρίσκεται η Ενωμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία (United Presbyterian Church), η οποί είχε χτισθεί κυρίως με συνεισφορά και έξοδα του Mr. Ross και ο υπερυψωμένος πύργος παρατήρησης είναι χτισμένος ώστε να «επιβλέπει» και να παρατηρεί την απόσταξη, που λάμβανε χώρα στις εγκαταστάσεις.

Το περίεργο με το Longrow είναι ότι είναι χτισμένο τόσο κοντά και με τόσο ίδιο ύφος με τα σπίτια που είναι δύσκολο να το ξεχωρίσει και να το βρει ένας ξένος.

Για να πάει κάποιος στο Longrow έπρεπε να περάσει μέσα από μία τοξοειδή είσοδο των σπιτιών η οποία τον οδηγούσε σε μία μεγάλη εσωτερική αυλή, γύρω από την οποία ήταν χτισμένο το αποστακτήριο και οι εγκαταστάσεις του.

Υπήρχαν δύο barley lofts και τρία malt barns. Είναι πολύ τακτοποιημένα κτήρια αλλά χαμηλοτάβανα και με απλή οροφή (μάλλον εννοεί την κλασική «πλάκα» και όχι κεραμιδένια. Η άλλη εκδοχή είναι να έχει μία απλή αχυρένια οροφή. Αλλά μου φαίνεται πολύ επικίνδυνο και μάλλον δεν εννοεί αυτό).

Στην άκρη του κτηρίου υπήρχαν δύο Kilns με κεραμιδένιο πάτωμα, και όπου οι κάμινοι θερμαίνονταν με τύρφη και κάρβουνο (blind coal: κάρβουνο που καίει χωρίς φλόγα).

Περνώντας μέσα από το Mill και το grist loft (πατάρι αλέσματος), φτάνουμε στο Mash House, ένα παλιού τύπου κτήριο το οποίο περιείχε ένα heating copper, ένα Mash-tun, και το Underback. Στην συνέχεια περάσαμε στο Tun Room, όπου είναι τοποθετημένα έξι wash Backs, ένα Morton's Refrigerator, και το Wash Charger. Το Still House είναι ένα από τα πιο κομψά κτήρια, σύμφωνα με τον Barnard, και περιέχει δύο Pot Stills αλλά με την «παράνομη» πατέντα και μορφή τα οποία θερμαίνονται από κάμινους, υπάρχουν τρία Receivers και Chargers, ένα μικρό sampling safe και μία ατμομηχανή η οποία κινεί τον μύλο (mill).

Στην συνέχεια υπήρχαν τρεις Warehouses εκ των οποίων η μία είναι 130 feet μήκος και περιείχε περίπου 600 casks. Υπάρχει ένα Spirit Store το οποίο περιέχει ένα vat και φυσικά οι συνηθισμένες εγκαταστάσεις και εξοπλισμός για την επιδιόρθωση των casks αλλά και το γέμισμα με το whisky. Το νερό προερχόταν από το Crosshill Loch και από μία πηγή η οποία βρισκόταν σε ένα μεγάλο πηγάδι στις εγκαταστάσεις.

Το whisky ήταν κλασικό Campbeltown Malt και η ετήσια παραγωγή ήταν περίπου 40.000 gallons. Κατά την διάρκεια συγγραφής του παρόντος από τον Barnard ο Ross απεβίωσε (η έκφραση που χρησιμοποιεί ο Barnard είναι «συνάντησε την μεγάλη πλειοψηφεία» /has joined the great majority) και η απόσταξη πέρασε στους William και James Greenlees.

MOUNTAIN DEW / THISTLE

Το Mountain Dew Distillery χτίστηκε από τους Heryvey & McMillan στην Burnside Street το 1834.

Η Burnside Street βρισκόταν στο κέντρο του Campbeltown και το Mountain Dew βρισκόταν στην αριστερή πλευρά Springside distillery.

Το αποστακτήριο είχε μικρή διάρκεια ζωής (όπως το Mossfield distillery) και έκλεισε το 1837 με ιδιοκτήτες την περίοδο εκείνη τους Peter Watson & Co.

Δεν υπάρχουν στοιχεία για τις εγκαταστάσεις και την παραγωγική διαδικασία. Το Mountain Dew τώρα είναι η έδρα της εταιρίας Hydro Electric και ενός γκαράζ αλλά έχουν ακόμα διασωθεί οι τοίχοι και τα παράθυρα του αποστακτηρίου. Το άλλο όνομα του Mountain Dew ήταν Thistle

MOSSFIELD

Το Mossfield Distillery χτίστηκε κοντά στο Kirk Close στην Longrow Street από τους Harvey & Hunter το 1834.

Η διάρκεια ζωής του Mossfield ήταν από τις μικρότερες στο Campbeltown καιλέγεται ότι έκλεισε 1837. Την περίοδο εκείνη το Kirk Close ήταν ένα αδιέξοδο μονοπάτι προς την Εκκλησία και είχε πλάτος ίσο με μία στήλη/κολώνα. Το Mossfield λέγεται ότι βρισκόταν ανάμεσα στο Kirk Close και το Longrow distillery.

Στην θέση του τώρα (κατά την επίσκεψη του Barrnard) βρίσκεται ένα σπίτι με έναν όροφο και γύρω γύρω υπάρχει ο τοίχος της Εκκλησίας ο οποίος παλιά ήταν κοινός με αυτό του αποστακτηρίου.

Υπάρχουν ακόμα κάποια από τα παλιά παράθυρα και δυστυχώς τίποτα άλλο που να θυμίζει το Mossfield.

Δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τις εγκαταστάσεις και τις προδιαγραφές του αποστακτηρίου.

RIECLACHAN

Ιδιοκτήτες: WΥLIE, MITCHELL & Co.

MANAGING PARTNER, MR. H. MITCHEI.L.

Το Rieclachan Distillery βρίσκεται στην κορυφή του Longrow, του κεντρικού δρόμου του Campbeltown.

Κατά το 1815 υπήρχε μόνο ένα νόμιμο αποστακτήριο στο Campbeltown, αλλά τα επόμενα εννέα χρόνια χτίστηκαν αρκετά ακόμα, όλα με το παλιό σχέδιο του Old Pot Still ή όπως ονομαζόταν το σχέδιο του παράνομου / λαθρέμπορου (Smuggler's Kettle σε ελεύθερη μετάφραση: η κατσαρόλα του λαθρέμπορου) και το Rieclachan ήταν ένα από αυτά.

Το Distillery είναι ένα παλιό κτήριο το οποίο χτίστηκε το 1825 από τον παππού του σημερινού (1885-7) managing partner.

Διακρίνεται σαν ένα από τα παλιά / μικρά old "Small Still" αποστακτήρια, αν και μέχρι την επίσκεψη του Barnard είχαν γίνει αρκετές προσθήκες καθώς είχε αυξηθεί σημαντικά και η ζήτηση για whisky. Με τις προσθήκες αυτές το αποστακτήριο άρχισε να χάνει την παλιά του αίγλη και τον ρωμαϊκού τύπου χαρακτήρα του.

Καλύπτει περίπου ένα acre εδάφους και βρίσκεται μισό μίλι από την κεφαλή της. οι εγκαταστάσεις προσεγγίζονται από μία λεπτή λωρίδα γης και η είσοδος αποτελείται από ένα ζευγάρι από πόρτες παλιού τύπου (προφανώς εννοεί ψηλές ξύλινες πόρτες) οι οποίες διασφαλίζουν την φύλαξη των μυστικών του αποστακτηρίου από τον έξω κόσμο.

Ο μόνος τρόπος για να μπει κανείς στο Rieclachan ήταν είτε μέσα από τις πόρτες είτε σκαρφαλόνωντας τους χηλούς τοίχους, οπότε η παραγωγική διαδικασία και ο «παλαιός» τρόπος απόσταξης φυλαγόταν από τους έξω.

Οι εγκαταστάσεις αποτελούνταν από δύο πολύ μεγάλα Barley Stores, δύο Malt Barns 172 feet μήκος και 42 feet πλάτος και δύο Steeps.

Υπήρχε ένα Kiln, με συρματόπλεγμα στο έδαφος, (λέγεται ότι ήταν το μεγαλύτερο στο Campbeltown), ένα Mill-house και τα Stores. Το Mash Tun είχε διάμετρο 10 feet και βάθος λίγο πιο πολύ από τέσσερα feet. Υπάρχουν επτά (7) Washbacks με χωρητικότητα 5.000 gallons το καθένα, δύο Pot Stills με χωρητικότητα 2.139 και 1.600 gallons περίπου και τρία Receivers τα οποία χωρούσαν 2.362, 1.150 και 680 gallons περίπου.

Υπήρχε η ατμομηχανή ισχύος 14-horse power και ένα Boiler 22 feet μήκος με 7 feet διάμετρο. Τα γραφεία που χρησιμοποιούσε ο manager και ο Excise gentlemen κοίταζαν προς την είσοδο και ήταν έτσι διαμορφωμένα που να μπορούν να επικοινωνούν άνετα με όλα τα τμήματα του αποστακτηρίου.

Στην μία πλευρά υπήρχε ο συνεταιρισμός/βαρελοποιία και οι εγκαταστάσεις για την βαρελοποιία και την επιδιόρθωση των casks και στην άλλη ένα δωμάτιο για τον maltman και τον φύλακα (gatekeeper).

Το νερό προερχόταν από το Crosshill Loch.

Υπήρχαν τρεις αποθήκες (Warehouses) οι οποίες περιείχαν 1.100 casks. Το Whisky ήταν κλασικό Campbeltown Malt και η ετήσια παραγωγή ήταν 70.000 gallons.

Στις εγκαταστάσεις απασχολούνταν δέκα υπάλληλοι και Chief Excise Officer ήταν κατά την επίσκεψη του Barnard o Mr. R. Wallace.

SPRINGSIDE CAMPBELTOWN

Ιδιοκτήτες: JOHN COLVILL & Co.

Το Springside Distillery ήταν το μικρότερο στο Campbeltown. Αποτελείται από έναν αριθμό κτισμάτων που είναι διασκορπισμένα γύρω από μία μικρή αυλή και το οποίο χτίστηκε 1830 από τον πατέρα των σημερινού ιδιοκτήτη (κατά την επίσκεψη του Barnard).

Οι εγκαταστάσεις αποτελούνται από τρία μικρά Granaries και Maltings, δύο Kilns με πάτωμα πό κεραμίδι και τα οποία θερμαίνονται με τύρφη. Υπήρχε ένα Mill House και τα Stores. Ακόμα υπήρχε το Mashing και το Distilling House το οποίο περιείχαν ένα Mash Tun, 10 feet σε διάμετρο και 3 feet σε βάθος, ένα Underback και φυσικά το heating Copper.

Στο Tun Room, υπήρχαν έξι Washbacks και ένα Wash Charger. Στο Still House υπήρχαν δύο Pot Stills με χωρητικότητα 1.205 και 394 gallons περίπου καθώς και οι Receivers τα Chargers και το Safe.

Υπήρχαν τέσσερις bonded Warehouses (αποθήκες με διπλά τοιχώματα) τα οποία κατά την περίοδο εκείνη είχαν 600 casks και ένα μικρό Spirit Store.

Το νερό που χρησιμοποιούσαν προερχόταν από το Crosshills Loch.

Το Whisky ήταν κλασικό Campbeltown Malt και η ετήσια παραγωγή ανερχόταν σε 30.000 gallons.

MEADOWBURN - CAMPBELTOWN -

Το αποστακτήριο κτίστηκε το 1824 στην Tomaig Road, Campbeltown και βρίσκεται νότια της Witchbum Road.

Ιδρύθηκε από τον Alex Kirkwood και άλλαξε πολλές φορές ιδιοκτήτες μέχρι το 1854 όπου πέρασε στα χέρια των Colvill & Co.

Υπάρχουν συγκεχυμένες πληροφορίες σχετικά με το κλείσιμο του Meadowburn αφού αναφέρεται πως έκλεισε το 1882 αλλά και το 1886 από τους Colvill & Co.

Σήμερα χρησιμοποιείται σαν πάρκινγκ ενώ μάλλον δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου απομεινάρια από τα παλιά κτήρια.

post-18-1220370380_thumb.png

post-18-1220370390_thumb.png

post-18-1220370435_thumb.png

post-18-1220370443_thumb.png

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Θερμά συγχαρητήρια!

Προβλέπω να δέχεσαι την καλόπιστη κριτική του Celtic που επίσης έχει κάνει διατριβή επί του θέματος. Μετά δε το φοβερό του άρθρο για το Springbank, περιμένω τα σχόλιά του (κυρίως για τα Hazelburn & Longrow των οποίων τις ονομασίες "καβάτζωσε" το Springbank).

Link to comment
Share on other sites

Κριτική????

Ρε Wisdom, μόνο αν ξεκινήσω από τη Ζέα με φουσκωτό και καταφέρω και φτάσω στο Campbeltown σώος, και πιω μεμιάς ένα ολόκληρο μπουκάλι Springbank Local Barley, ψάχνοντας μέρα-νύχτα να βρω απομεινάρια όλων αυτών των αποστακτηρίων και αποδίδοντας φόρο τιμής στεκόμενος στις ακριβείς συντεταγμένες καθενός, τραγουδώντας αρχαία Κέλτικα τραγούδια υπο βροχή, συνοδευόμενος από την Kintyre Schools Pipe Band, θα αποκτήσω δικαίωμα να κάνω κριτική στου Mallios το Έπος.

RESPECT

Και επειδή πορώθηκα, το ένα μπουκάλι στα γενέθλια μου θα είναι το Longrow CV

Link to comment
Share on other sites

Further reading

The Distilleries of Campbeltown: The Rise and Fall of the Whisky Capital of the World (Hardcover)

by David I. Stirk (Author)

# Hardcover: 220 pages

# Publisher: Angel's Share (26 Aug 2005)

# Language English

# ISBN-10: 1903238846

# ISBN-13: 978-1903238844

Link to comment
Share on other sites

  • 11 years later...
  • 10 months later...
  • 2 years later...

Ξυπνάω ένα τόσο αρχαίο νήμα γιατί στην διαδρομή μας από το Glen Scotia προς στο Glengyle τα μάτια του εμπείρου @Celtic είδαν στα τούβλα της πόρτας τα απομεινάρια της επιγραφής του Ben More Distillery. 

IMG_20231117_163627_2.jpg

 

 

  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

On 9/2/2008 at 6:23 PM, mallios said:

BEN MORE DISTILLERY, CAMPBELTOWN.Ιδιοκτήτες: BULLOCH, LADE & CO.

 

On 9/2/2008 at 6:23 PM, mallios said:

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: όλη η δουλειά στο αποστακτήριο γίνεται εκμεταλλευόμενη το «νόμο της βαρύτητας» και υπάρχει μόνο μία αντλία σε όλο το αποστακτήριο. Υπάρχει επίσης στις εγκαταστάσεις ο Συνεταιρισμός/βαρελοποιία, υπηρεσία συλλογής απορριμμάτων (σχετικό «αμαξάκι») καθώς και διάφορα εξωτερικά κτήρια.

Το είπαμε στην επίσκεψη μας στο Port of Leith, ότι το Ben More ήταν το πρώτο (κατά πάσα πιθανότητα) vertical Distillery.

Kudos @apo21 και @Celtic που αναβιωσατε αυτό το νήμα.

Όσοι δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο του A. Barnard, ας το διαβάσουν αν έχουν χρόνο και όρεξη.

Για όλους μας, για να καταλάβουμε πόση ιστορία περπατήσαμε και πόσες μέρες χρειάζεται το Campbeltown από μόνο του, η θέση του Ben More.

download.png

 

  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

8 hours ago, apo21 said:

Ξυπνάω ένα τόσο αρχαίο νήμα γιατί στην διαδρομή μας από το Glen Scotia προς στο Glengyle τα μάτια του εμπείρου @Celtic είδαν στα τούβλα της πόρτας τα απομεινάρια της επιγραφής του Ben More Distillery. 

Και πιο πριν, όταν πηγαίναμε προς GS, είχα δει την τσεκουρεμένη παγόδα του Benmore

IMG_20231117_143531.jpg.973693fd5b97e6959b83648b009e9611.jpg

8 hours ago, mallios said:

Το είπαμε στην επίσκεψη μας στο Port of Leith, ότι το Ben More ήταν το πρώτο (κατά πάσα πιθανότητα) vertical Distillery.

Δεν ξέρω τι πίνατε εκεί στο Port of Leith, πάντως στην φωτό που έβαλες, μόνο vertical δεν δείχνει.....πιο οριζόντιο δε γίνεται...:biggrin1:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

27 minutes ago, Celtic said:

Δεν ξέρω τι πίνατε εκεί στο Port of Leith, πάντως στην φωτό που έβαλες, μόνο vertical δεν δείχνει.....πιο οριζόντιο δε γίνεται.

Ναι ισχύει, η σωστή λέξη ειναι gravity. Συμπαθα με γέροντα.

Link to comment
Share on other sites

45 minutes ago, mallios said:

Ναι ισχύει, η σωστή λέξη ειναι gravity. Συμπαθα με γέροντα.

Δεν αλλάζει κάτι στο νόημα. Το Benmore δεν ήταν κατακόρυφα χτισμένο όπως το PoL. Πως γίνεται να θεωρούνταν vertical/gravity distillery?????

Link to comment
Share on other sites

21 minutes ago, Celtic said:

Πως γίνεται να θεωρούνταν vertical/gravity distillery????

Σε όλες τις αναφορές μιλάνε για gravity. Δεν χρειάζεται να είναι κατακόρυφο για να χρησιμοποιεί την βαρύτητα. Τρεις ορόφους έχει (μαζί με το ισόγειο) μια χαρά κάνει την παραγωγή με βαρύτητα.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...