Bunnahabhain "Cruach Mhona", NAS, 50%, OB 2010, 1lt

[mallios]

https://www.whiskybase.com/whiskies/whisky/18717/bunnahabhain-cruach-mhna

Άνοιξε επιτέλους και αυτό το μουκάλι χτες και είχα μεγάλη απορία να δω αν θα είχα την ίδια εντύπωση με την πρώτη (φλασκί από UB).

Χρώμα: λευκό κρασί το οποίο με προσθήκη νερού θαμπώνει και φέρνει στο νου μου κρασί που δεν έχει πάει ακόμα για εμφιάλωση και δεν έχουν μπει "πρόσθετα" για να ΄"γυαλίζει".

Μύτη: Ardbeg.......10αράκι αλλά στο πιο μαλακό. Κάμφορα στην μύτη (διάβασα κάποιες κριτικές που μυλάνε για το γνωστό Vicks φάρμακο για συνάχι, αλλά δεν το βρίσκω), θαλασσινός αέρας ΠΟΛΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΣ ανακατεμένος με λίγο ιώδιο και κάτι σαν άρωμα από βάρκα (ξύλο με αρμύρα, σκοινιά, πανιά που τα έχει χτυπήσει ήλιος) γενικά κάτι απαλό που σε ταξεδεύει σε μικρό λιμανάκι.

Στόμα: καταραμένή σάλτσα γιαουρτιού με άνιθο και λεμόνι (θυμάστε τα τετράγωνα ψωμάκια που είχε φτιάξει η Χαρά στη μάζωξή μας??!!). Κάποια σημεία από το γευστικό μου λάμδα πρέπει να είχαν "καταστραφεί" τελείως και μία λεμονίλα μου έβγαινε μαζί με το αλάτι και το καπνισμένο ξύλο. Δεν είναι όμως το πιο δυνατό του σημείο, αν και με το νερό (προς στιγμήν - θα εξηγήσω) άνοιξε πάρα πολύ και έβγαζε αρκετά έντονα πράγματα. Σίγουρα σε blind tasting θα έλεγα με ελαφριά καρδιά Ardbeg.

Επίγευση: Οι πιο γεμάτοι 50% βαθμοί που έχω βρει. Τεράστια, αφήνει μία γλυκήτητα στην αρχή και μετά αρχίζει να φουντώνει και να καίει, να καίει, να καίει και να μην σταματά. Ξύλο και καπνός και λίγο αλάτι στο τέλος σε συντροφεύουν και αν κάποιος ταξιδέυει με ψαροκάικο και θέλει να το πάιξει θαλασσινός μέσα στο χειμώνα...ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ της ζεστασιάς!

Νερό: η στραβός είναι ο γυαλός ή έκανα μεγάλη μα^%#κία.

Νερό από βρύση, μία έκρηξη αρωμάτων και γεύσεων και μετά το χλώριο τα καταστρέφει όλα!!!! Μετά από 5 λεπτά το μόνο άρωμα που βγάζει το ποτήρι είναι "ξυνισμένη κόλλα" (Stamatis το περιέγραψε πάρα πολύ πειστικά και δεν θέλω να το αναλύσω πιο πολύ). Κάτι πραγματικά αποκρουστικό, με έκανε να αδειάσω το υπόλοιπο μισό Glencairn μου.

Θα επανέρθω με νεράκι εμφιαλωμένο......

Για τους βαθμολάγνους: Μύτη 82

Στόμα 76 ???

Επίγευση 87

 

[Wisdom]

Μου έβαλε να το δοκιμάσω ο UB στο World of Whiskies του Heathrow T5. Μου άρεσε αρκετά και το αγόρασα. Δεν το έχω σφάξει ακόμα, αλλά από μνήμης θα συμφωνήσω ότι φέρνει λίγο σε Ardbeg και ότι έχει απολαυστική επίγευση.

Βέβαια, ίσως λέμε ότι μοιάζει με Ardbeg επειδή δεν μας έχει συνηθίσει το Bunna σε εμφιαλώσεις με έντονη τύρφη. Προσωπικά δεν είμαι φίλος του συγκεκριμένου αποστακτηρίου, ακριβώς γιατί δεν έχει Islay χαρακτήρα. Η συγκεκριμένη εμφιάλωση όμως αποτελεί εξαίρεση και νομίζω ότι θα ικανοποιήσει κάθε peat freak.

[Uisge-Beatha]

έτσι ακριβώς είναι από τα αγαπημένα μου αυτήν την περίοδο

[mallios]

Να επανέρθω λοiπόν χωρίς τα λεμονοειδή που χάλαγαν την αίσθηση στο στόμα.

Γλυκιές νότες, τύρφη και κάτι το γήινο/δημητριακό.

Λίγο αλάτι στο βάθος και με επιφύλαξη θα έλεγα κάτι σε γλυκοπατάτα ή γενικά κάτι σε πουρέ.

Δεν ενυπωσιάζει το στόμα και μένει ο καπνός και η τύρφη να κυριεύουν την γεύση με κάποιες γλυκιές νότες πιο πίσω, όχι όμως η ξεκάθαρη μάυρη σοκολάτα που υπάρχει σε ανάλογες περιπτώσεις.

Σίγουρα έχει και πιπεράκι, αλλά ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ από το λατρεμένο Talisker.

Μέτριο στόμα και το 76 που αρχικά είχα βάλει ισχύει (ίσως και κάπου στο 72 να είναι πιο αντιπροσωπευτικό).

Το πιο δυνατό του σημείο παραμένει η επίγευση που έχει μεγάλη διάρκεια, έντονη ζέστη και όσα έχω περιγράψει στο αρχικό post.

Η επίγευσή του είναι και ο λόγος που το παιδεύεις για αρκετή ώρα αφού δεν σου δημιουργεί την αναάγκη να ανανεώσεις την γέυση, αλλά μένεις με την έντονη ζεστασιά.

Τελικά, μοιάζει, προσπαθεί, επιδιώκει αλλά ΔΕΝ είναι Ardbeg.

[Wisdom]

Μου έβαλε να το δοκιμάσω ο UB στο World of Whiskies του Heathrow T5. Μου άρεσε αρκετά και το αγόρασα. Δεν το έχω σφάξει ακόμα, αλλά από μνήμης θα συμφωνήσω ότι φέρνει λίγο σε Ardbeg και ότι έχει απολαυστική επίγευση.

Βέβαια, ίσως λέμε ότι μοιάζει με Ardbeg επειδή δεν μας έχει συνηθίσει το Bunna σε εμφιαλώσεις με έντονη τύρφη. Προσωπικά δεν είμαι φίλος του συγκεκριμένου αποστακτηρίου, ακριβώς γιατί δεν έχει Islay χαρακτήρα. Η συγκεκριμένη εμφιάλωση όμως αποτελεί εξαίρεση και νομίζω ότι θα ικανοποιήσει κάθε peat freak.

Τελικά το μπουκάλι αυτό το σφάξαμε στην καλοκαιρινή μάζωξη στο James Joyce στις 16/7/2012 και επιβεβαιώθηκαν πλήρως αυτά που είχα γράψει από την παλαιότερη δοκιμή. Περισσότερη καπνίλα μόνο στο Octomore! Το όνειρο κάθε λάτρη της τύρφης!

[Corry Vreckan]

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την σύγκριση με το Ardbeg, πολυ καπνιλα , μονο που αυτο εχει και πολυ χορταρικο ρε παιδι μου,το οποιο δεν το θεωρω τυπικο ουτε  για το Ardbeg αλλα ουτε και για το Bunna.Το Bunna μας εχει συνηθισει σε πιο γλυκια επιγευση,εδω εχουμε πιο πολυ πικρα μαζι με θαλασσα.Ειναι ομως κι αυτο μια γευστικοτατη εκδοχη απο ενα απο τα κορυφαια αποστακτηρια!