Συναυλίες

[SimoG]

DEAD KENNEDYS

Line Up: East Bay Ray - Klaus Flouride - D.H. Peligro - Ron “Skip” Greer

+PANX ROMANA

---

Σάββατο 1 Ιουλίου, Πειραιώς 117 Academy

https://www.ticketmaster.gr/showEventInfo.html?idEvent=2004030&tkhrq=4ffb3c88-e82b-4355-a270-bc4a990515cf&tkhrp=e6b9f5e9-9291-469c-8965-41970a902d5a&tkhrts=1529318040&tkhrc=tickethour&tkhre=buy201720&tkhrrt=Safetynet&tkhrh=d27424d687acab0c12cbeff754b5495e

[valasios]

Πέρασαν σχεδόν 40 χρόνια..........μαγική στιγμή.......μαγικές μουσικές από ένα καλλιτέχνη της κιθάρας που έφυγε εδώ και αρκετά χρόνια. 14 Σεπτεμβρίου 1981. Ήμουνα από τους περίπου 5000 τυχερούς θεατές, που είδα την καλύτερη ΡΟΚ συναυλία της ζωής μου (έως τώρα). 3 περίπου ώρες μουσικής από τον αλησμόνητο Ιρλανδό RORY GALLAGHER.

 

 

[Celtic]

@valasios RESPECT

[Wisdom]

1995-1996 έμενα στο Λονδίνο. Εκεί ως γνωστόν τα εισιτήρια για τα σημαντικότερα θεάματα εξαντλούνται πολύ καιρό πριν. Ως fan των Dire Straits είχα φροντίσει από τον Οκτώβριο του 1995 να προμηθευτώ 2 εισιτήρια για τη συναυλία του Mark Knopfler στο Royal Albert Hall που θα γινόταν τον Μάιο του 1996. Για να πω την αμαρτία μου είχα σκεφτεί να χρησιμοποιήσω το δεύτερο εισιτήριο για δόλωμα για κάποια ωραία συνοδό, αλλά όταν ήρθε ο καιρός δεν βρήκα κάτι αξιόλογο και τελικά πήγα με έναν Έλληνα συμφοιτητή μου.

Η συναυλία πραγματικά ξεπέρασε τις προσδοκίες μου, που ήταν χαμηλές κυρίως λόγω της σοβαρότητας του κυριλέ χώρου, απουσία ορθίων θεατών κλπ. Η πιο έντονη ανάμνηση που είχα, όπως και όλοι οι θεατές εκείνης της βραδιάς φαντάζομαι, ήταν μια ιδιαίτερη εκτέλεση του Sultans of Swing που μας είχε καθηλώσει και που στο τέλος της χειροκροτούσαμε όρθιοι για πολλά λεπτά. Όσοι έχετε νιώσει να βρίσκεστε σε έκσταση σε μια ζωντανή συναυλία σίγουρα με καταλαβαίνετε.

Αρκετά χρόνια μετά, συνάντησα τυχαία έναν Άγγλο που έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα και ήταν λάτρης του Mark Knopfler. Όταν λοιπόν του ανέφερα την παραπάνω εμπειρία μου, μου είπε πως ήμουν πολύ τυχερός, γιατί η συγκεκριμένη εκτέλεση θεωρείται ευρέως ως η καλύτερη που έγινε ποτέ. Μάλιστα μου είπε ότι στην ίδια συναυλία έμεινε ιστορική επίσης και η ζωντανή εκτέλεση του Brothers in Arms, την οποία εγώ δεν θυμόμουν ιδιαίτερα. Μου είπε ότι δυστυχώς η συγκεκριμένη συναυλία δεν είχε βιντεοσκοπηθεί (θυμίζω ότι δεν υπήρχαν smartphones τότε και τα ελάχιστα κινητά που κυκλοφορούσαν ήταν αυστηρά μόνο τηλέφωνα). Όμως μου είπε ότι κυκλοφόρησε σε CD, το οποίο αμέλησα να ψάξω να βρω.

Σήμερα έπεσα τυχαία στην πλήρη ηχογράφηση εκείνης της βραδιάς και φυσικά κάθησα και την άκουσα όλη. Ήταν αδύνατο να μην πιω μερικά drams malt την ώρα που την άκουγα και επειδή ακριβώς τη συνδύασα με ουίσκι, είπα να τη μοιραστώ και μαζί σας. Ξέρω πως αρκετοί θα με καταλάβετε.

Επειδή όσοι δεν τους αρέσει ιδιαίτερα ο Mark Knopfler πιθανότατα να βαρεθούν να την ακούσουν όλη (και χωρίς εικόνα μάλιστα) προτείνω να ακούσουν τουλάχιστον το Sultans of Swing από το 53:47 μέχρι το 1:07:04. Ναι, είναι πάνω από 13 λεπτά ένα μόνο τραγούδι, αλλά πιστεύω πως αξίζει. Tο χειροκρότημα που έγραψα παραπάνω κρατάει άλλο ενάμιση λεπτό μετά, μέχρι το 1:08:38.

Enjoy!